Een nieuwe start

iedereen, mag meedoen.

Black Minx galoppeerde weer vrij rond, het was lang geleden dat ze dat gedaan had haar spieren rolde soepel onder haar fluwelen huid. De zon scheen op haar rug, en ze hield even stil. Ze kwam aan bij een meertje ze dronk een beetje en liep weer wat verder.

Haar verleden was niet leuk geweest vol pijn en haat en dat was een deel van haar geworden, hoewel ze er vriendelijk uit zag en zich zo ook meestal voor deed, was een deel in haar sluw. Ze zwiepte met haar staart omdat de vliegen haar irriteerde. Af en toe keek ze even op om te checken of alles nog in orde was,hoewel ze hier niet veel gevaar verwachtte kon je nooit te voorzichtig zijn. Haar verleden had ook hier aan mee gedragen, maar nu moest ze niet aan het verleden denken maar aan de toekomst, en die was op dit moment het meeste van belang.

Sorry dat het niet zo lang is.

’Op naar mama’s kuddeeh! Op naar mama’s kuddeh!’ riep ze vrolijk. Als een klein prairiehondje huppelde het kleine vosseveulen door de bomen door. Als een zigzagzigger ontweek ze bomen en stroken laaghangende takken. ’Of eerst nieuwe vrienden maken! Ja!’ enthousiast ging ze naar rechts en bokte plezierig.
Giechelend schudde ze haar hoofd waarbij haar manen zwierend meegingen. Daesha had al langkorte maantjes, hele fijne haartjes die in een boog omhoog stonden. ’Bloemetje hap!’ tijdens het rennen als een kleine prairiehond trok ze een strook tak met veel bladeren van een jonge boom en sleurde hem mee. Flexibel als hij was veerde hij een eind mee tot the limit waarna Daesha de tak losliet en enkele bladeren in haar mond oppikte. De tak zwiepte terug met luid geraas van de bladeren die er nog wel op zaten.
Daesha giechelde blij en liet zich meevoeren op het geruis van alle bomen op haar heen. Heel volwassen trok ze haar gezicht in modus-blij. Waarna ze vervolgens viel en op haar kont stuiterde. ’Euh..?’ mompelde ze waterig. ’Ma… Ma… Maaa!’ nee! Ze moest sterk zijn. Avonturiers huilden niet! ’Mamaa! Je gaat zooo trots op me zijn! Ik viel en ik huilde niet! Ik moet dit gelijk vertellen!’ enthousiast huppelde ze verder, trots dat ze niet had gehuild.
Druk galopperend wilde ze gewoon zo snel mogelijk in de Quiet Sparkle gebieden zijn om naar Magnifico, haar mama, te gaan en dit te vertellen. Ze had niet gehuild! Nu was Daesha heeeel, heel, heel, heel, heel, heeeel erg trots op zichzelf. Ze was haar zere kont alweer vergeten.
Plots, door een windvlaag, rook ze een ander paard. ’Oh..!’ mompelde ze zachtjes. ’MISSCHIEN WIL HET WEL VRIENDEN WORDEN!’ brulde ze dolenthousiast. ’JAAAA! En dan misschien ook in mama’s kudde en dan mama heel trots op mij zijn en ik helemaal heel veel onderdanen en eten!’ blij galopeerde ze richting de geur, die alsmaar sterker en sterker werd tot ze het paard in vizier kreeg. Het was een groot, zwart paard. Groter dan Daesha. Nu voelde ze zich klein, en dat terwijl ze helemaal niet zo klein was voor haar leeftijd. Ze was best groot.
Ze was inmiddels bij het paard en knikte blij. ’Hoi ik ben Daesha en ik ben 8 maanden oud en wil je vrienden zijn?’ ratelde ze vriendelijk.

41. Prairiehond

Black Minx keek op toen ze iets rook en al snel stond het voor haar ze keek verbaast op, wie was dat nou een veulen. Ze wist niet zo goed wat te zeggen het was lang geleden dat ze een gezond en mooi veulen had gezien, was dit veulen alleen? Of had het een kudde. Ze probeerde een beetje te glimlachen maar kreeg het niet zo goed gedaan. Een fractie van een seconden keek ze een beetje angstig misschien wilde ze me mee nemen naar een andere kudde en moest ze daar blijven! ,,Ik ben” zei ze en keek naar de grond ,,Black Minx.” zei ze na een tijdje.

sorry ik ben echt niet gewend lange antwoorden te schrijven

Het kleine veulen had haar eigen moeder als idool, ze keek enorm op tegen Magnifico en natuurlijk ook wel tegen haar vader. ’Gekke meid.’ deed ze haar moeder na als ze weer eens iets geks had uitgespookt. Daesha was ook een gekke meid, heel open en warm en maakte makkelijk vrienden. Maar Daesha kon ook heel erg rustig zijn en volwassenen. Als er iemand hulp nodig had bijvoorbeeld. Daesha was gewoon zo’n for the win geval.
Daesha keek vrolijk naar het zwarte paard voor haar. Het leek heel verlegen en was waarschijnlijk nieuw. Alsof het de eerste dag was op je nieuwe school. Daar kon Daesha verandering in maken. Ze liep voorzichtig wat dichterbij en duwde haar neus zachtjes tegen de borst van het grote zwarte paard. ’Je hoeft niet bang te zijn.’ zei ze vriendelijk en warm. Haar bruine ogen straalden rust en kalmte uit. Rustig liep ze weer naar achteren en glimlachte naar het paard. ’Ik ben een veulen, ik doe je niets. Ik ben dus Daesha.’ stelde ze zich rustiger voor.
‘Ik ben,’ zei het paard waarna het naar de grond keek. ‘Black Minx.’
Daesha knikte ter begroeting. ’Ben je nieuw? Er zijn hier heel veel aardige paarden hoor. Je bent nu in het wilgenwoud, ik vind dat een heel mooi gebied, maar het zilveren meer is nóg mooier. Alles lijkt van zilver, net een mooi sprookje! Maar je hebt ook hele gemene paarden maar geen zorgen, dat zijn hele grote monden en geen actie. Gewoon grote mond terug geven. Maar ik ben heel aardig, en mijn mama en papa ook! En mijn vrienden ook.’ trots vertelde ze over haar vrienden en haar ouders. Ze had ook dingen om trots op te zijn. ’En je hebt in dreamhorses ook goede kuddes, twee, en ook een neutrale. Mijn mama heeft een kudde!’ trots vertelde ze over haar mama. ’Mama is heel lief. Ze is de beste mama van de wereld. Hoe was jouw mama?’ dit alles was om het ijs te breken tussen de twee paarden. Daesha kon wel rustig en volwassen doen als paarden het nodig hadden. Kon haar moeder haar nu maar zien.

7. Trots

Ze hoorde het veulen ratelen over een kudde, zie je wel dacht ze wedde dat ik nu mee moet en mijn vrijheid op moest geven! Toen ze over haar moeder begon moest ze eigenlijk lachen, tot over haar eigen moeder en er was haat en verdriet op haar gezicht te lezen. ,,Mijn moeder was een tiran een hopeloos geval dat wegkwijnde in haar eigen duivels heid evenals mijn vader.” ze keek het veulen bitter aan. En vroeg tenslotte ,,Is die kudde van jou in de buurt?” zei met nu een lichte angst in haar stem. Alles in haar houding sprak tweestrijd, ze was weggelopen bij haar kudde die waren monsters maar nu ze alleen was, was het anders een ook een beetje moeilijk om op haar eigen benen te staan.

hoezo zet je er steeds van die nummers bij?

Daesha grijnsde vrolijk en knipoogde naar het paardje.
Daesha dacht terug aan haar vrienden. Ze vond Graphic wel een leuke vriend, Vasilisa, haar beste mate, mama en papa, Saronse geloofde ze wel, Puck wel en haar veulentje Poeki, Pearl, haar oom Sultan en Kai, de Dénali leidster. Dat waren ze wel zo’n beetje. BUT NO WORRY, ze was klein en kon nu de beste vrienden maken. Rainbowfurrys for the win. Aapjes. No worries, Daesha was here en iedereen zou gered worden.
Daesha giechelde op z’n kinds en schudde zich helemaal uit. ’Weetje Blackie, ik wil later ninja worden. Maar een ninja met heeeel veel vrienden. Wil jij mijn vriend zijn?’ vroeg ze warmdragend aan de merrie. ’Want ik heb heel vriendelijk. Ik lijk heel erg op mijn moeder, die is net zo aardig als ik. Maar iets strenger en dat komt omdat ik nogwel eens een lastpostje ben volgens haar. Maar dat wil ze niet zeggen.’ zei ze fier en trots. Haar bruine koppie ver naar voren stekend. Haar ogen priemden naar voren.
Daesha schraapte haar keel en maakte een klein bokkesprongetje. Met grote sprongen liet ze zien dat ze danste. ’Lala. Lalalaallalaalaa! Here’s to us. Here’s to us, where still on. Lalalaaaa.’ zong ze dapper voort, niet wetend wat ze zong en of ze het goed zong.
Gelijk kwam ze weer tot bedaren en giechelde verontschuldigend. ’Sorry, ik houd van dansen. En zingen. Ik kan alleen niet zo heel goed zingen vrees ik. Maar naast een ninja word ik later ook topzanger! Heeeeeeel goed!’ schepte ze vrolijk op.
’Weetje wel liedje leuk is? Deze,’ en ze dacht diep na. Hoe ging het ookalweer? ’Ohja, zoiets. Ehm. Wachtend tot de zon opkomt, is een manier om altijd weer het licht te zien.’ ze aarzelde even, wat was nou de rest van het lied? ’Eh, en de nacht weer te vergeten. Starend naar de horizon, heeft iets van van niet meer kijken, van steeds weer verder reiken.’ haar timing zat helemaal verkeerd maar ze deed haar best. Het adem happen ging niet zo goed, ze haalde adem op de verkeerde manier, but WHATEVER FTW. ’Naar wat je eerst niet kon.
Het wordt beter, met elkaar wordt het beter. En we weten dat morgen, vlakbij is, en zo weer voorbij is. Meer weet ik niet. Maar als mijn vriend het zing is het veel mooier!’ ze was een beetje buiten adem.
Daesha kreeg wat mee over een niet aardige moeder en knikte begrijpend. Maar wat ze daarna meekreeg was raar. Waarom sprak ze angst uit over haar kudde? ’Nee? Hoezo? Wat is er mee dan? Mijn kudde is heel aardig.’ sprak ze automatisch verdedigend. Het was de kudde van haar mama, dat was niet eng? Wat bedoelde deze merrie toch? Snapte deze merrie dan niet dat Daesha wilde helpen? Of wel?

5. Bløf - Beter
Dat is voor het 50/50 topic dan moet je dingen doen enzo, lastig uit te leggen zo 1, 2, 3

Ze keek naar het veulentje, eerst stond haar gezicht bitter maar ze moest gewoon wel lachen van dat kopie. ,,topzangeres ik zie het al helemaal voor me en ninja nou ik zou inderdaad maar oppassen voor jou." een klein scheef glimlachje verscheen een fractie van een seconden op haar gezicht. maar verdwenen weer snel. ,,er is misschien ook mis met jou kudde." besloot dat ze misschien wel even kon kijken. ,,maar mag ik jou kudde misschien even zien?"

Iedereen had van die andere dieren vrienden. Arenden, eekhoorntjes, wolven, watever. En Daesha had helemaal niets. Pfuh, zij had lekker vrienden waarmee ze kon praten en spelen. Dat was veel cooler. En ze had een moeder en vader die veel om haar gaven.
Met een triest gezicht nam ze het gesprek nog eens in haar op, toen ze er achter was gekomen.

''Daesha.'' Begon hij zachtjes. ''Eindelijk komt de waarheid aan bod.'' Zei hij daarna kalm en langzaam. ''Ik weet niet of je het al weet. Maar...'' Hij bleef eventjes hangen in zijn woorden. Hoe ging hij dit in hemelsnaam zeggen? ''Ik ben misschien je echte vader niet. Je moeder is tegen haar wil in gedekt door een andere, een slechte hengst. Maar meid, ga nu alsjeblieft niet slecht over je moeder denken. Of over mij.'
‘Waarom zou ze slecht over mij moeten denken, en over jou?’ Vroeg haar moeder daarna toen ze was gearriveerd.
Hij drukte zijn zachte warme neus eventjes tegen haar hals.
'Wees niet bang, je hoeft niet slecht te worden als je dat niet wilt, wie nu ook je vader is. Wij zullen er altijd voor je zijn dat weet je.' 'Daesha, het spijt me dat ik er nooit voor je ben geweest als vader. En ik wil het goed maken, echt waar. Als jij daar tot nog bereidt ben. Ik snap het als je het niet meer aan durft om mij als een vaderfiguur te zien. Simpel weg omdat ik er nooit voor je ben geweest, je stond er zonder vader voor al die dagen. Ik ben een waardeloze vader, echt waar meid, het spijt me zo erg. Ik hoop dat het ooit nog goed te maken valt'
‘Remember, snap je het niet. Dit is een last op de schouders van een te jong schepsel,’ zei ze bijna snauwend tegen hem. Haar moeder sloot haar ogen, en wende zich weer naar Daesha. ‘Meisje, weet je. Ik kan nu nog niet zeggen wie je vader is. Hij, en jou vader zijn immers allebei barrok gebouwd. Maar weet je, als jij later groter bent, kan ik direct zien van wie jij bent. Je hebt mijn fijne bouw geërfd, maar ik kan al zien dat je de kleur ogen van je vader hebt.’ Ze hoopte hiermee de merrie iets te troosten. Ze was van mening dat ze ook van Remember was, maar enkel zij kon het beoordelen. Hij had Dracoz niet gezien, zij wel. Daesha had Dracoz ook nooit gezien.
‘Zo kastanjebruin heb ik ze nog niet eerder gezien voordat ik je vader ontmoette, en nu zie ik ze weer bij jou terug. Je ziet direct niet dat jij slecht van aard bent. Daar ben je veel te fijn en gevoelig voor,’ zei ze troostend tegen haar.

Dit was niet fijn geweest. Daarna had ze alles diep weggestopt en gezworen gewoon vrolijk te blijven doen, koste was het kost.
Daesha grijnsde bij de woorden van Black Minx. ’Betekent dat dat we vrienden zijn?’ vroeg ze voor de derde keer.
Door wat de merrie daarna zei kwam er een andere uitdrukking op haar gezicht. Ze fronste. ’Wát is er mis met mijn ouders’ kudde? En mijn kudde is er niet. Die bevind zich in de geheime kuddegebieden. Alleen leden weten waar het is. En er ís niets mis met de kudde. Iedereen is gelukkig!’ verdedigde ze haar kudde wanhopig. Wat was er nou mis met deze zwarte merrie!
De wanhoop was in haar ogen te lezen, wat wilde deze merrie van haar kudde?

6. Wanhoop

Schrok een beetje ze wilde geen vrienden maken ze wilden een, een ja wat wide ze eigenlijk? Ze deed een paar stapjes achteruit bij de woorden van het veulen. ,,bedoel je dat jij geen vreselijk leven hebt?” ze keek op in een kudde leven is toch helemaal niet leuk? Of wel dacht ze terwijl ze de kleine merrie zag, die toch al bijna even groot was als haar. Ook zij kwam in aanraking met het angst gevoel maar wist niet precies waarom, een kudde waarom wilde zoveel paarden daarbij horen?

Daesha kwam weer tot bedaren en knikte verontschuldigend. ’Sorry Black Minx. Het is gewoon dat ik in de kudde zit sinds weet ik veel wanneer en mijn er is niets mis mee. Het is een kleine maar gezellige kudde met aardige leden en gezellige gesprekken.’ legde Daesha rustig uit.
‘Bedoel je dat jij geen vreselijk leven hebt?’ Daesha keek raar op bij die vraag. Vreselijk leven? Ze had het hier fantastisch! Dreamhorses was de beste plek voor veulens om op te groeien. Daarom duurde het even tot ze haar mond weer gevonden had. ’N.. Nee?’ stotterde ze overdonderd. ’Weet je wat jij moet doen? Het leven niet al te serieus nemen, je komt er toch nooit levend uit. Maar wat je dan wel kan doen is lol maken en genieten van alles. adviseerde ze het paard wijs. ’Kijk, misschien heb jij iets meegemaakt in een kudde maar zo is dreamhorses niet. Wij leven hier in rust met elkaar, ook in de kuddes. Alle kuddes geven om hun leden en beschermen ze. Mijn mama en papa leiden de kudde en zijn de beste ouders die ik maar kan wensen. Ik heb het fantastisch in de kudde. Binnenkort komt mijn beste vriendin in de kudde misschien en dan kunnen we samen spelen in de Quiet Sparkle gebieden.’ Daesha grijnsde vrolijk, Vasilisa wilde heel graag in haar kudde en ze zou ieder moment kunnen hinniken voor haar moeder. Daesha kon bijna niet wachten.

14. 'Neem het leven niet al te serieus, je komt er toch nooit levend uit.' - Unknown

,,nee dat is het probleem niet, ik ben pas in DreamHorse maar ik had het probleem bij de mensen.” ze zuchtte. ,,en nee je kan niet altijd maar vrolijk zijn, dat kan je, je leven kosten.” zie ze even bitter als haar gezicht stond. ,,Ik had geen vrij leven snap je, ik werd gek daar altijd maar doen wat ze zeggen, en de kuddeleider was een soort van dictatoor.” ze zucht en dacht aan die gruwelijke tijden. ,,maar hoe is jou kudde dan?”

Daesha fronste. Deze merrie die had iets in haar mind waar ze mee zat. Maar Daesha had geen zin dat ze domme fabeltjes ging verspreiden over dh en paniek ging zaaien. Dreamhorses was al generaties lang een paardenwereld zonder mensen of vijanden, behalve van de twee kanten dan. Hier was iedereen wild en vrij. Met appelbomen overal en nergens, perzikjes, bramen, besjes. Nu had ze honger. Maar eerst dit. Deze merrie moest haar mond houden.
’Jamaar hier zijn geen mensen. Dit is een vrij land en ik weet niet eens wat een mens is, nog nooit gezien. Luister bittere merrie. Ik wil geen paniek hebben in míjn moeders kudde. Dus als je niets anders te zeggen hebt..’ Daesha draaide haar oren licht naar achteren. Hou je mond, wilde ze zeggen, maar dat was niet lief.
Haar oren gingen weer naar voren staan en Daesha grijnsde weer vrolijk. ’Kijk, iedereen is heel lief. Wat is een dictator? En mijn kudde is de beste. We hebben niet veel leden maar mijn moeder leidt hem met veel liefde en ze doet alles voor ons kudde leden. Mama is streng maar zachtaardig. Nee zachtaardig maar streng. We hebben regels in de kudde maar dat zijn standaard regels zoals lief doen enzo. Dus geen dictator schap. Iedereen mag gaan en staan waar hij wilt, en er zijn soms wel meldingpunten maar dat is niks ergs. Dan gaan we lekker babbelen en kletsen en vrolijk doen.’ Daesha was al helemaal opgeklaard. Praten over haar kudde was leuk. En probleemloos.

46. ‘Houd je mond!’
Flutje

,,Ik ben bij de mensen geboren! ik ben pas een paar dagen in dreamhors.' zegt ze boos. zuchtte veulens ook dacht ze boos. langzaam liep ze weg. ,,Tja weetje dan ga ik meer weer."

sorry geen inspi