Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » M I D D E N » De Taiga » Het moest ervan komen [Ravena]

Het moest ervan komen [Ravena]

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Nurax

Nurax

Een zwartbruine merrie keek wat gespannen om zich heen terwijl ze steeds dieper het gebied van Utopia binnen drong.
Nurax had met een zucht haar oude gebied verlaten, nadat ze uit haar groepje was getrapt.
Maar voor ze DreamHorses binnen was gekomen, had ze wat informatie ingewonnen over de kuddes, paarden en gebieden in DreamHorses, waar ze heen zou gaan voor haar nieuwe leven.
En hier was ze dan, klaar voor haar nieuwe leven, haar nieuwe start.
Ze kende hier nog niemand, was nog compleet nieuw. En ze vond het vreselijk.
Ze had vroeger altijd willen weten hoe het was om alleen te moeten leven, en nu wist ze het. En zoals ze al eerder dacht, het was inderdaad vreselijk.
In een soepele draf zigzagde de donkere merrie tussen de sparren door, af en toe keek ze omhoog, probeerde de toppen van de naaldbomen te zien.
Vaak lukte het niet, en ze gaf het op. De bomen waren te groot, hadden de strijd gewonnen.
De merrie besteedde nu meer aandacht aan de omgeving. Met een lichte glimlach om haar mond bedacht ze dat als alles goed zou lopen, dit haar vaste gebied zou worden.
Het klonk heerlijk. Dit gebied viel bij haar in de smaak, het zou hier nooit echt warm worden, wat positief was voor haar met haar donkere vacht die de hitte alleen maar vast hield.
De kleuren waren dof, al zou dat in de zomer wel veranderen. Dan zouden de kleuren vrolijker worden.
Maar de kleuren waar ze door omringd werd pasten bij haar stemming. Dof, maar de vrolijkere kleuren waren onder de oppervlakte al te zien en veroorzaakten een hoopvolle stemming, ook bij Nurax.
Toch was ze onder de oppervlakte enigzins gespannen, ze zou zo hinniken om een onbekende merrie, en dan maar hopen dat ze zou komen.
Ravena, heette ze als Nurax het zich goed herinnerde. Ze zou sneeuwwit zijn en half Arabier.
De zwarte merrie bleef een moment staan en sloot haar ogen terwijl ze diep ademhaalde.
Nu ze eens goed rook, rook ze duidelijk de bezitterige geur van een bijbehorende kudde. Ze zat hier dus goed. Gelukkig.
Nurax draafde verder, en stopte toen ze op een soort open plek aangekomen was, die wel ongveer in de kern van het gebied zou liggen.
Weer haalde de merrie diep adem, en hinnikte toen hard om de merrie die ze volgens de verhalen hebben moest; Ravena.
Haar roep schalde tussen de bomen door, weerkaatste tegen enkele rotsen en kwam in zachte echo's terug. Het zou hopelijk hard genoeg zijn.

- Alleen Ravena.
Sorry, flutpost.

Juno

Juno


Twee gespitste oren schoten heen en weer, ontvingen een hinnik die duidelijk voor Ravena’ s oren bestemd waren maar de zijne bereikten.
Hij was nu de leider van Utopia, nu was het zijn taak om de hinniken te behandelen, om activiteiten te starten, het was allemaal ontzettend spannend, en nieuw voor hem
Alhoewel, in Italië moest hij al veel taken van zijn vader overnemen, de leider van een grote en belangrijke kudde, hier hing niet eens zo veel spanning en druk op zijn schouders zoals daar.
In een rustig drafje ontweek Juno elke naaldboom met sierlijke en soepele bewegingen, zoals hij dat altijd al had gedaan; makkelijk.
De geur van een merrie drong zijn neusgaten binnen en hij zag een zwarte stip in zijn gezichtsveld terwijl de contouren langzaam duidelijk werden.
Met een vriendelijke blik kwam hij tegenover de merrie staan en knikte kort. ‘ Gegroet, ik neem aan dat je naar Ravena hinnikte en je mij niet kent.
Ik ben Juno, en heb Utopia van Ravena overgenomen, en behandel vanaf nu alle hinniken en nog veel meer.
Zou ik jouw naam mogen weten, en de reden waarom jij graag in Utopia zou willen?’
Hij wist wel dat de merrie voor Utopia had gehinnikt, er was geen ander paard in de heel wijde omtrek, en dit was het gebied van Utopia. Het moest wel.

Nurax

Nurax

Nurax wachtte geduldig op de witte merrie die ze verwactte tussen de bomen door te zien komen. Tot haar verbazing was het echter een palomino hengst die zigzaggend tussen de bomen door kwam.
De zon was de hele dag al ver te zoeken en een zachte bries liet haar manen rustig opwaaien.
De palomino hengst kwam haar niet bekend voor, maar ging in tegenover haar staan, een vriendelijke uitdrukking sierde zijn gezicht.
‘ Gegroet, ik neem aan dat je naar Ravena hinnikte en je mij niet kent.
Ik ben Juno, en heb Utopia van Ravena overgenomen, en behandel vanaf nu alle hinniken en nog veel meer.
Zou ik jouw naam mogen weten, en de reden waarom jij graag in Utopia zou willen?’
De zwarte merrie dacht een moment na. Een nieuwe leider, dat zou niet veel uit moeten maken. Mocht dat wel zo zijn, dan kwam ze daar snel genoeg achter.
'Mijn naam is Nurax.' Begon ze op een redelijk zekere toon. Het was niet nodig de hengst te laten zien dat ze hier nieuw was, en helemaal niet zo zeker.
Nog een moment de schijn ophouden was een beter idee.
'Ik zou graag in de Utopia willen, omdat ik noch goed noch slecht ben, en niet de behoefte voel om in de strijd tussen twee kuddes te komen.
Liever houd ik me afzijdig, maar ik zou toch graag in een kudde willen leven.
Hieruit is mijn keuze voortgekomen.'
Nurax keek Juno aan, een vriendelijke, eerlijke blik in haar ogen.

Juno

Juno

Amor Fati

De zwarte merrie stelde zich voor als ‘Nurax’ en Juno fronste van binnen, een vreemde maar zeker geen lelijke naam.
Ze sprak zeker en het zorgde voor een glimlach op Juno’s lippen, een vriendelijke en aardige. ‘Ik zou graag in de Utopia willen, omdat ik noch goed noch slecht ben, en niet de behoefte voel om in de strijd tussen twee kuddes komen. Liever houd ik me afzijdig, maar ik zou toch graag in een kudde willen leven.
Hieruit is mijn keuze voortgekomen.’
‘Je mening is duidelijk en je antwoord is de goede; neutraal staat voor niet tussen twee of meerdere kuddes in staan.
Ik wil alleen nog weten of jij bereid bent om je leven te geven, om je mede- kudde leden te beschermen en te bevrienden, want mijn kudde leden moet een goede band behouden, ik wil zeker geen storingen tussen leden en al helemaal geen ruzies.
Ben jij bereid om alles, àlles te doen voor Utopia? Alleen dan kom je erin.’
Juno was zelfverzekerd, hij wilde meer dan graag nieuwe leden in zijn kudde, en zo snel mogelijk ook. Hij wilde zijn gebied uitbreiden en niet alleen de naam Utopia, maar ook de naam Juno over heel Dreamhorses verspreiden.
Hij was de nieuwe leider en er viel niet met hem te tartten, dat moesten ze weten, alleen had hij daar wel veel leden voor nodig.
Het zou wel lukken, dat wist hij zeker.

Hou van je lot~ Zeno van Citium

Nurax

Nurax

De zwarte merrie zag hoe een vriendelijke glimlach om de lippen van de hengst vormde.
Ze knikte een moment in zichzelf, ze had hier een goed gevoel over, zowel over de nieuwe leider als over wat ze nu aan het doen was en wat ze net had gezegd.
Nurax had simpelweg gezegd waar ze voor stond en wat ze vond, wat ze vroeger altijd erg moeilijk had gevonden.
Maar als dit zou lukken, zou haar hele leven veranderen, en in een goed opzicht, zoals de woorden net gewoon haar strot uit waren gefloept, in plaats van daar eerst een paar minuten vast te hebben gezeten voor ze ze uit had kunnen spreken.
Misschien zou ze eindelijk haarzelf vinden, vinden wie ze echt was, en, belangrijker misschiet nog wel, wie en wat ze wílde zijn.
‘Je mening is duidelijk en je antwoord is de goede; neutraal staat voor niet tussen twee of meerdere kuddes in staan.
Ik wil alleen nog weten of jij bereid bent om je leven te geven, om je mede- kudde leden te beschermen en te bevrienden, want mijn kudde leden moet een goede band behouden, ik wil zeker geen storingen tussen leden en al helemaal geen ruzies.
Ben jij bereid om alles, àlles te doen voor Utopia? Alleen dan kom je erin.’
De merrie had bijna al antwoord gegeven voor de hengst goed en wel was uitgesproken, en had zich maar net in kunnen houden.
Zeker van zichzelf keek Nurax de palomino hengst recht aan, ze was niet bang voor hem, maar had er ook zeker geen moeite mee het nodige respect te tonen tegenover hem, hij was echt een leidersfiguur waar je niet zo snel brutaal tegen zou doen.
Een kleine glimlach speelde om haar lippen terwijl haar mond zich weer opende voor een antwoord.
'Hierop kan ik enkel volmondig 'ja' antwoorden.'

Juno

Juno


De merrie luisterde naar hem en hij was daar blij om, hij hoopte dat hij dáár niet snel aan zou wennen, het was een goed gevoel dat hem blij en vrolijk maakte.
Opgewekt hoorde hij de korte zin van de zwarte merrie aan. 'Hierop kan ik enkel volmondig 'ja' antwoorden.'
Juno sierde zijn lippen met zijn vriendelijkste glimlach, zijn oren schoten heen en weer en hij mocht iets doen wat hij nog nooit eerder had gedaan.
' Nurax, ik heb er volle vertrouwen in dat jij een goede aanwinst zal zijn voor Utopia. en daarom ben ik ook blij dat ik jou nieuw lid mag noemen.
Je kan je melden bij de activiteit, tot nu krijg je de rang beginneling, hierin kan je stijgen en veel betekenen voor de kudde, en ook daar heb ik veel vertrouwen in.
Ik wens je succes Nurax, en zal je vast snel weer zien.'
Met een vriendelijke en zeker gemeende knik verliet Juno de merrie alleen in de Taiga, rustig dravend en tevreden.
Hij had voor het eerst zelf een lid verwelkomd, en het voelde goed.


Je zal zo snel mogelijk lid gemaakt worden, ik kan dat alleen zelf niet doen x'3

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » M I D D E N » De Taiga » Het moest ervan komen [Ravena]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum