Walking In The Moonlight...

Fantasy liep door het bos. Ze voelde leegte in zich. Waarom moest haar oude kudde haar verjagen? Ze had het gevoel alsof er een koud mes door haar heen ging. Ze had het opeens toch zo koud. Ze kreeg een rilling over haar rug. 'Ik zal het wel koud hebben van verdriet' dacht ze. Het viel haar opeens op dat alle bomen wit zijn. Ze keek naar de maan. Die is helder en verlichtte haar pad door de duisternis van het bos. Opeens zag ze daar in de verte, een groot oppervlak met water. Het water zag er heel zuiver uit en door het licht van de maan dat weerspiegelde op het oppervlak, leek het net alsof het water zelf licht gaf. Fantasy's leegte werd gevuld door hoop en warmte. Het water zag er zo vertrouwelijk uit. Ze stapte naar het water en bleef staan aan de rand. Ze keek in het water en zag haar hoofd. 'Ik ben niet mooi' zei ze tegen zichzelf. Ze stopte met naar zichzelf te kijken en keek naar het wateropvlak, dat haast zilverachtig leek van het maanlicht. Fantasy zette haar hoef in het water. Het leek helemaal niet zo erg koud als ze had gedacht. Stap voor stap zette ging ze het water in. Ze was onedertussen al zo diep dat het water haar borst raakte. Daar bleef ze staan en keek weer naar de maan. Helder was die, zo helder... En het water was zo fijn om in te zijn. Het leek wel een droom voor Fantasy. Ze sloot haar ogen en luisterde naar alles op zich heen en dacht na...

Cyrt was net weggelopen van een groepje paarden, dat hem ook had verjaagd. Hij had echter alleen maar dorst en honger, en besloot het verderop aan de oever van het meer nog eens te proberen.
De bomen om hem heen kwamen bijna magisch voor in zijn ogen, en hij vond het nu al erg fijn om in hun schaduwen te lopen. Hij zag echter pas op het laatste moment dat er een grijze merrie voor het meer stond. Ze was versmolten met het wateroppervlak leek wel, zo mooi pasten de zilveren en grijze kleuren bij elkaar.
Cyrt hinnikte om haar aandacht te trekken, en trappelde even op de grond. Hij was niet bepaald de persoon om verlegen te zijn, maar hij zag er geen kwaad in om deze merrie zijn aanwezigheid te laten merken.
Hij liep nog een stapje dichterbij, en wachtte totdat ze zich omdraaide.
Voordat ze echter wat zei, stelde Cyrt zich al voor: 'Ik ben Cyrt, wie ben jij? Ik ben pas een dag of twee in dit gebied.. Ik kwam af op de verscholen ligging.. Het is prachtig hier, vind je niet..?'

Fantasy had het gevoel dat ze werd bekeken. Ze schrok een beetje van het gevoel, maar ze bleef haar ogen dichthouden. Misschien werd ze helemaal niet bekeken en was dit verbeelding. Ze hoorde een hinnik. Ze werd dus wel bekeken. Ze draaide zich om en zag een bruine hengst staan. Ze vond hem wel mooi uitzien, en van die gedachte werd ze onzeker. Wat nou als deze hengst haar kwaad wou doen of haar aan het janken wou maken? Nee, dat zou deze hengst toch niet doen? Als hij dat echt van plan was had hij niet naar haar gehinnikt. Ze stapte naar de Hengst en bleef voor hem stilstaan. Ze wou wat zeggen maar de hengst was haar voor. 'Ik ben Cyrt, wie ben jij? Ik ben pas een dag of twee in dit gebied.. Ik kwam af op de verscholen ligging.. Het is prachtig hier, vind je niet..?' zei de hengst die dus Cyrt heette. 'Cyrt... dat is wel een mooie naam' dacht Fantasy verlegen en zenuwachtig. 'Ik ben Fantasy. Ik ben ook nieuw in dit gebied. Het is inderdaad in prachtig gebied.' zei Fantasy snel. Ze was altijd een beetje zenuwachtig als er een hengst in de buurt was. Ze maakte een zenuwachtige zwiep met haar staart. 'Hoor jij bij een van de kuddesa uit dit gebied?' vroeg Fantasy zenuwachtig aan Cyrt. Het zou haar niet uitmaken of hij in eentje was of niet, maar ze was gewoon heel nieuwschierig.

'Fantasy. Dat is een mooie naam.' Cyrt trappelde even met zijn voorpoten, en zette zijn oren vrolijk overeind.
'Haha, weet je dat ik je eerst niet eens zag? Je bent zo mooi zilver, je versmolt met de oppervlakte van het grote water.' Cyrt kwam een stukje dichterbij, op ongeveer anderhalve meter afstand. Hij strekte zijn nek uit naar haar, en snuffelde haar lucht op.
'Je ruikt anders dan de rest. Ik ruik alleen maar jou. Geen andere paarden. Je ruikt bijna net als ik, als het ware.'
Cyrt hinnikte nog eens, vrolijker en langer, en boog zijn hoofd.
'Jij bent ook alleen, of niet?'

Fantasy keek dromerig naar de hengst. Zei het nou echt dat zij mooi zilver was? 'Ja ik ben ook alleen.' zei ze snel. Ze kon het nog steeds niet geloven dt iemand haar mooi vond. Ze trappelde en zei: 'Dus hoe ben jij in dit gebied gekomen?'. Ze keek Cyrt aandachtig aan. 'Ik vind dat jij er trouwens ook mooi uitziet' zei ze nog bloozend en snel. Ze hinnikte even zachtjes en trappelde.

[ ik ben zo inspi-loos <_<]

'Dan ben ik niet alleen meer vanaf nu.' Cyrt begon vrolijk te hinniken, en trappelde ook even met zijn hoeven op de grond.
Het stof omringde zijn benen, die duidelijk afgelopen waren door zijn lange reis naar hier.
'Ik kom uit het westen. Van over de grote prairies, uit de woestijn van het Rode Zand en de Stenen Torens. Ik rende door de Grote Riviervallei totdat ik hier kwam.'
Cyrt knikte met zijn hoofd naar het westen, en steigerde.
'Het was een eind, maar ik ben toch uiteindelijk een fijne plek tegengekomen.'
Cyrt trappelde ngo eens, door de muizen die in het hoge gras waren en het lieten bewegen.
'Hoe kwam jij hier?' Cyrt hinnikte toen hij nog eens ontzettend schrok van de muizen in het gras, en stampte richting de diertjes.

Fantasy keek naar Cyrt en glimlachte. 'Ik kom uit het oosten. Voorbij de gele zandduinen kort bij een mensendorp.' zei Fantasy, maar ze had haar gedachte bij iets heel anders. Ze kon haar ogen maar niet van Cyrt afhouden. Ze hinnikte lang en ging verder met haar verhaal. 'Ik was verjaagt door mijn kudde omdat.... ik 'anders' was.' Fantasy voelde zich opeens treurig worden. 'Ik rende weg, ver weg van de zandduinen en de mensen met hun kamelen, dat is zo'n beetje hoe ik hier terecht kwam' zei Fantasy een beetje geschrokken. Ze dacht na aan haar oude kudde. Ze wou van de eene kant wel weer naar hun toe maar van de andere kant... Wou ze echt haar vijanden weer terugzien? Fantasy graafde een klein kuiltje met haar hoef in de grond. Ze keek weer naar Cyrt en haar geschrokken en verdrietige gevoel verdween weer. Werd ze nou verliefd op een hengst die maar net kon? Vele vragen werden gesteld in haar hoofd. 'Dus je wilt samen met mij de gebieden verkennen?' vroeg ze blij aan Cyrt, die was gestopt met het stampen naar muizen.

Charming zag een treurige merrie en een hengst die er bij stond. Ik liep er voorzichtig naar toe en keek naar de merrie. Ik keek naar de grond en dacht aan van alles ik wist niet wat ik moest doen ik wou vrienden maken en niet altijd alleen rond blijfen zwerven dus ik moest iets zeggen "Hoi ik ben Charming" zei ik. Ik was blij dat ik het gedaan had nu kon ik miscien toch samen met iemand gaan.

(Hee Charming, mag ik je er effe op wijzen dat je in de 3de persoon moet schrijven, zoals Fantasy en ik? )
Cyrt knikte vrolijk naar Fantasy, en luisterde naar haar verhaal.
'Je lijkt niet anders. Of zijn alle paarden daar anders?' Hij hield zijn hoofd schuin, en flapperde even met zijn oren.
'Je lijkt best wel op de paarden die ten zuiden van mijn oude gebied leven. Ze noemen zichzelf Arabieren. Ben jij er zo een?' Cyrt bekeek haar vacht en manen, en bedacht dat die zogenaamde Arabieren voornamelijk zwart of wit waren, en deze merrie een vale kleur grijs of wit was.

Toen kwam er uit het niets een ander paard uit het struikgewas. Cyrt schrok, en vluchtte weg van de plek des onheils. Hij hinnikte angstig en snoof diep in en ademde snel weer uit.
Paarden zijn nu eenmaal vluchtdieren.
Toen de grote hengst zag dat het geen gevaar was, maar slechts een ander paard, glimlachte hij vriendelijk naar het paard dat zichzelf voorstelde.
'Ik ben Cyrt. Aangenaam.'

Charming bekeek de hengst aandachtend. Hij is altijd alleen en ziet niet snel andere paarden. Hij keek alleen naar het glansende water in de beek. "Ik kom uit een kudde van Andalusiers ik ben eruit verjaagt toen ik net 1 was geworden." Ik vind het erg om hier over te denken ik probeerde het altijd te vergeten hoe ik mijn kudde moest verlaten en mijn moeder." Zei hij kijkend naar de zon en de bomen hij was hier nog nooit geweest en vond het soms erg vreemd. Hij was blij met de 2 andere paarden om hem heen.

'Ik ben Fantasy' zei Fantasy tegen Charming. Daarna begon Charming te vertellen voer waar hij vandaan kwam en over zijn oude kudde. 'Dat klinkt een beetje als mijn verhaal! Ik ben ook uit de kudde verjaagt. En ja Cyrt, ik ben een arabier. Ik viel erbuiten vanwege mijn vacht kleur.' zei Fantasy met een zucht. Ze glimlachte naar de paarden en staarde weer even naar het water. Ze keek naar het kalme oppervlak van het meer en opeens zag ze daar iets. Het was klein en met z'n velen. Ze gaven licht in het donker: vuurvliegjes! 'Kijk eens wat mooi!' zei Fantasy tegen Cyrt en Charming. 'Die beestjes zag je niet in de woestijn!'

Charming luisterde naar Fantasy ne bekeek de vuurvliegjes. Ze gafen prachtig licht het leken wel lichgevende parels. "Ja het leek op die van jou maar het is normaal dat jongen hengsten de kudde uit gejaacht worden ik kon er niks aan doen." ik vond het niet leuk om aan deze gebeurtenissen te praten maar ik hoopte dat ik het snel zal vergeten als ik vrienden kreeg. Hij bleef kijken naar de vuurvliegjes het was heel stil je kon sprinkhanen horen piepen, en er was geen wolkje in de lucht je kon de maan goed zien het was een mooie avond. Hij had zelden zoon mooie avond gezien zo stil en vredig dat je kan dromen. Hij was de gebeurtenissen nu kwijt uit zij hoofd.

Fantasy keek naar de vuurvliegjes. Ze vond het maar rare beestjes, maar ook hele mooie. Ze hinnikte kort en zachtjes en richtte zich weer op de hengsten. 'Het wordt al redelijk laat. Het is al maanhoog en normaal gesproken slaap ik nu al' zei Fantasy een beetje verlegen. 'Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ga zoeken naar een mooi plekje om te slapen'. Ze maakte een zwiepje met haar staart en groef met haar hoef in de grond. 'Maar als jullie nog willen praten met mij dan blijf ik nog wel even wakker. In ieder geval ik zal het proberen' zei Fantasy met een verlegen lachje. Ze keek nog even naar het maanlicht zodat haar ogen een fonkelde en bleef nog even staren. Ze vond het heerlijk om met een paar paarden te kunnen praten die haar wel mogen zoals zij is. Ze luisterde even naar de sprinkhanen. 'Een typisch nachgeluid' dacht Fantasy. Haar ogen werden al een beetje zwaarder. Ze sloot haar ogen even en luisterde verder naar de sprinkhanen, wachtend op een antwoord van Cyrt of Charming.

Charming ging verderop liggen hij dacht aan Saricha en bleef luggen hij kon niet slapen door het licht van de vuurvliegjes. Hij luisterde naar het geluid van de sprinkhanen het was heel ontspannend. Uiteindelijk viel hij tochin een diepe slaap wachtend op de volgende mooie dag.

Fantasy zag dat Charming weg liep op te gaan slapen. 'Welterusten' zei ze nog tegen hem, maar blijkbaar was hij met z'n gedachten ergens anders. Fantasy keek hem even na en draaide zich toen weer om naar Cyrt. 'Ik denk dat ik mij nu ook eens een plekje ga uitzoeken om te gaan slapen' zei ze met een glimlach tegen hem. Fantasy draaide zich om en liep de andere kant op. Ze zette 3 stappen en zei toen over haar schouder: 'Alvast welterusten,Cyrt'. Daarna liep ze verder.

En daar was ze dan weer... Alleen... Tussen de sneeuwwitte bomen... De maan verlichtte alweer haar pad door het duistere bos. Zoekend naar dromen. Ver weg van de andere paarden. Nadenkend over wat er deze avond was gebeurd. Over Cyrt en Charming, de twee hengsten die ze nu als vrienden zou beschouwen. Nadenkend over de toekomt. Wat zou haar morgen te wachten staan? En daar zag ze een mooie plek. Er waren 2 bomen de gekromd tegen elkaar aan hingen. Onder die bomen was een zacht hoopje mos. Er waren struiken die ze als beschutting kon gebruiken. Fantasy liep naar de plek. Ja, hier wou ze slpaen vannacht. Fantasy ging liggen op het hoopje mos. Ze was al zover gelopen dat ze het meer niet meer kon zien. Fantasy keek goed om zich heen. De kust was veilig, ze kon rustig gaan slapen. Ze sloot haar ogen. Ze dacht niet meer na over haar uiterlijk of over haar oude kudde. Nee, ze dacht nog steeds aan haar ontmoeting met de 2 paarden. Voor dat ze het zelf door had, viel ze in slaap en droomde ze over goede dingen... Iets wat ze al heel lang niet meer had gedaan.

(Topic uit)