Hij zuchtte en keek naar het glanzende water. Zijn zwarte manen vielen slordig langs zijn hoofd en nek en sierde hem echt lelijk. Hij liet zijn hoofd vallen en nam rustig slokjes. Hij was nieuw in dit gebied, maar ze zouden snel weten wie hij was. Wat hij was. Wat hij hier deed. En het belangerijkste; Hoe hij was. De bruine hengst liet zijn bruine ogen over het wateroppervlak glijden, om vervolgens de horizon te zien, waar de inktzwarte hemel grensde aan het water. Zijn oogleden trokken over zijn ogen, waarna hij zijn hoofd optilde en druppels water zijn kin afdroop. Hij haalde die adem en liet de lucht vervolgens uit zijn longen. Had hij hier wel zin in? In een nieuw leven? Hij hield zo van het vorige... De hengst opende zijn ogen, staarde naar de zwart hemel. Hij was bevuilt door twinkelende lichtjes en één grote bol. Hij keek er met een glazige blik naar. Hij voelde niks, nopes... Ookal was dit een mooie nacht. De hengst brieste en draaide zich. Hij zwiepte zijn staart naar de hemel en sloot zijn ogen, waarna hij langs het water liep, borst gezwollen, houding vijandig. Je wou hem echt niet ontmoeten, zo hier aan de rivier in het maanlicht. Hij opende zijn ogen, leeg... Een lege blik, vergeten in de tijd... Hij slikte waarna hij verder wandelde en zijn hoofd liet zakken. De meeste paarden die hij ontmoette waren kleiner dan hem. Dus moest hij zich meestal niet groot maken. Het bruine paard liet zijn blik op de maan vallen en stopte wel meteen. De witte bol vulde zijn netvlies en leek hem te hypnotiseren. Hij mistte haar, zij, de merrie... Wou hij haar wel vergeten? Hij hield zijn adem in, maar sloot meteen zijn ogen en schudde verward zijn hoofd. Nee, hij mocht niet zwak overkomen. Hij opende zijn ogen, deze keer straalde ze woede uit. Hij voelde niks meer, geen medelij, geen hoop, niks. Alles was zwart voor zijn ogen, een schaduw in het licht van zijn leven. Iets dat hem verblinde, maar wat het ook kon zijn, het kon hem niks schelen, het maakte hem sterk en dat telde voor hem. Hij brieste, stapte verder en keek woedend rond, wacht maar af. Hij zou nooit meer zwak zijn.
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Moonlight Shadow
4 plaatsers
Bericht [Pagina 1 van 1]
2 Re: Moonlight Shadow do 27 jun - 23:56
Dyani
De hemel was donker, de maan stond op zijn hoogst en gaf haar licht door aan de wezens op aarde. De rivier krabbelde soms zacht, op andere plekken weer hard over zijn oever. Door het zilveren licht van de maan, zag het er sprookjesachtig uit. Maar ook wel weer een beetje eng. De bruin bonte merrie stapte rustig verder in de schaduw van de bomen. Ze hield zich altijd verborgen, ookal was er niemand. De verf was nog duidelijk op haar vacht te zien. De ring op haar oog, de veer in haar manen en de handafdrukken op haar schouder. Het zou voor ieder paard meteen te zien zijn waar ze vandaan kwam. Maar dat maakte haar niet uit. Dyani had zich namelijk niet door de indianen stam laten berijden. Deels omdat geen enkele indiaan het had geprobeerd, deels omdat ze dat gewoon weg niet toeliet.
Ze slikte een paar keer moeizaam en liep voorzichtig naar een deel van de rivier dat rustig in zijn oevers krabbelde. Dyani keek om haar heen en dronk, toen ze overtuigt was dat het veilig was, een paar teugen uit de rivier. Het was lente geworden, en de temperatuur was daar ook in mee gestegen. Dat merkte je ook nu, ookal was het nacht. De bruine oren werden gespitst toen ze een uil hoorde en er op hetzelfde moment een takje in haar buurt brak. Langzaam hief ze haar hoofd op. Ze was niet alleen.
Ze slikte een paar keer moeizaam en liep voorzichtig naar een deel van de rivier dat rustig in zijn oevers krabbelde. Dyani keek om haar heen en dronk, toen ze overtuigt was dat het veilig was, een paar teugen uit de rivier. Het was lente geworden, en de temperatuur was daar ook in mee gestegen. Dat merkte je ook nu, ookal was het nacht. De bruine oren werden gespitst toen ze een uil hoorde en er op hetzelfde moment een takje in haar buurt brak. Langzaam hief ze haar hoofd op. Ze was niet alleen.
3 Re: Moonlight Shadow vr 28 jun - 5:14
Coeur
Hij hoorde druppels vallen en liet zijn hoofd in de richting van het geluid gaan. Paard. Dacht hij. Hij krulde zijn nek, stapte zo door, niet wetend wie of wat het was. Maar het was een voorgevoel en die liet hem nooit in de steek. Hij brieste, maakte zich nog groter dan dat hij al was en stapte uit de struiken achter de bonte merrie. Zijn zwarte ogen boorden in haar rug. Hij stapte rustig, maar dominant op de merrie af. Hij brieste, sloeg zijn staart weg. De bruine haren sloegen als een zweep tegen de boom naast hem en lieten een paar takken vallen. Nog steeds emotieloos. Zijn naam was onuitgesproken, ongenoemd, ongeweten. Maar daar zou waarschijnlijk verandering in komen, tijd bracht dat bij hem en zou het hem leren, wanneer en hoe hij het zou overbrengen. Maar nu zou tijd wachten. Hij brieste ongeduldig, stapte steeds sneller op haar af en liet zijn hoofd de lucht in gaan. Zijn oogleden trokken samen om een spleetje te vormen. Zijn blik leeg, sprankje woede, vlam van bloeddorst danste in zijn blik. Hij liet zijn blik over haar silhout glijden, nam het op en dacht na over de tekens van het paard. "Tam hé?" grijnsde hij, geamuseerd. Hij liet een vals grijnsje van zijn lippen rollen, maar meteen werd hij terug serieus. Hij kwam steeds dichter. In het zwakke licht van het maanlicht kon hij haar toch goed zien, dat zou hij altijd, bij iedereen. De bruine hengst draaide af om mysterieus naast haar tot stilstand te komen, zijn ogen kijkend in die van haar. Onbetrouwbaar, die blik. Hij begon weer te grijnzen. "En wat brengt jouw hier?" zei de toonloeze stem van de bruine hengst. Zijn blik gleed uit haar ogen, langs het water, waar de maan zijn speigelbeeld kon waarnemen en liet toen zijn ogen met de echte lichtbol kruisen. Zijn grijns verdween om terug naar de inktzwarte hemel te staren, waar geen enkel lichtje danste, of misschien toch wel? Zou hij dat lichtje ooit nog vinden? Hij zuchtten, maar besefte opeens dat er wel gezelschap was. Zijn pupil vernauwde en zijn blik schoot naar de merrie. De woede straalde ervan af. Hij wou een antwoord, en wel nu!
4 Re: Moonlight Shadow za 29 jun - 22:37
Dyani
Ze hoorde de hoeven in het gras, over de takken bewegent. Ze voelde de aanwezigheid van het paard, toen hij zijn ogen in haar rug boorde. De merrie dwong zichzelf om zich niet te verroeren, niet te laten zien dat ze bang was. Toch was het duidelijk te zien dat de spieren in haar rug zich spanden. Haar oren draaiden zich met een ruk naar achter, naar het geluid. "Tam hé?" Dyani hoorde de grijns in zijn stem. Ze keerde nu toch haar hoofd richting de hengst. In het donker was zijn vacht waarschijnlijk net een tint donkerder dan wanneer ze de hengst overdag zou zien. Toen ze verder keek, zag ze duidelijk dat hij groter was dan zij. "En wat brengt jouw hier?" Dyani slikte. Had ze hier wel zin in? Intussen was hij naast haar gaan staan, zijn ogen in die van haar borent. Aarzelend zette Dyani wat stappen van hem vandaan. De blik van de hengst schoot naar haar, de woede straalde er vanaf. Wat bracht haar hier? "Mijn benen hebben mij hier gebracht," haar stem klonk zacht, amper verstaanbaar.
5 Re: Moonlight Shadow ma 1 jul - 4:08
Coeur
De merrie stapte wat weg van hem. Hij grijnsde en liet zijn blik naar het wateroppervlak glijden. "Mijn benen hebben mij hier gebracht," zei de merrie haast geluidloos. Hij grijnsde, draaide zich om en keek met priemende ogen in die van haar. Dodelijk. "En wat dreef die benen voort?" droeg hij over zijn lippen. Zijn ogen gleden verder naar haar oren en daarna naar de maan. Zijn schijn, zijn kracht, zijn leven. Hij fronste en keek terug naar de onbekende merrie. Hij liep naar links en ging vlak naast haar lopen. "Dus je bent hier voor niks?" grijnsde hij. Hij stapte verder, tot achter haar en zei toen; "Maar laten we niet zo mysterieus doen, wat is jouw naam?" zijn blik gleed naar de grond. Hij draaide af en stapte nu lanks haar andere zijde en zei vlak bij haar oor; "De mijne is Coeur," Zijn stem was stil, zacht als zijde. Hij stapte op het water af en liet zijn hoofd zakken waarna hij een paar slokken nam. De vloeistof gleed zijn systeem in en verfriste hem op deze frisse nacht. Hij hief langzaam zijn hoofd, duwde zijn ogen tot spleetjes. Had hij wel zin om eens iets uit te halen. Hij draaide zich af naar links, stapte verder van de merrie en sloot zijn ogen waarna hij terug tot stilstand kwam. "Dus je bent tam?" zei hij nogmaals waarna hij begon te grijnzen. Toen sloeg de wind zijn manen op. Deze danste als vuur op het ritme van haar tonen. En net zoals zijn staart, maakte ze onwillkeurige en rebelse bewegingen en verzette ze zich tegen het stilstaande paard.
6 Re: Moonlight Shadow di 2 jul - 0:00
Dyani
Ze liet zich weer wat ontspannen toen de hengst zijn ogen van haar af trok en naar het water keek. Toen ze antwoord had gegeven op zijn vraag draaide hij zich om en keek met priemende ogen in die van Dyani. De bonte merrie voelde een hevige aandrang om zich om te keren en te rennen. Maar ze wist dat de kans groot was dat de hengst haar tegen zou houden. Misschien beschouwde hij haar nu al als speeltje. "En wat dreef die benen voort?" vroeg de hengst. Dyani's ogen richtten zich op de grond. De hengst kwam aan de linkerkant van haar staan. "Dus je bent hier voor niks?" ze hoorde opnieuw de grijns in zijn stem. Hij stapte verder, tot achter haar, wat haar vrij nerveus maakte. Gelukkig was ze niet hengstig. "Maar laten we niet zo mysterieus doen, wat is jouw naam?" vroeg de hengst. Hij stapte door, en bleef bij haar hoofd staan. "Mijne is Coeur" hoorde ze vlak bij haar oor. Dyani zette een paar passen opzij, omdat de hengst toch echt te dicht bij haar stond. "Dyani" zei ze weer haast geluidloos. De hengst stapte naar het water, dronk wat en stapte vervolgens meer van haar weg. "Dus je bent tam?" vroeg hij nog een keer. "Ik kom van de indianen" zei Dyani alleen maar.
7 Re: Moonlight Shadow di 2 jul - 9:25
Smooth Touch
Smooth Touch spande zijn spieren op van nerveusiteit en stapte het gebied binnen. De witte bol aan de hemel gaf voor hem genoeg licht om zich een weg te banen tussen de hoge struikgewassen, niet dat dit een probleem is, want hij was niet bepaald klein,.. Hij had zijn duistere verleden achter zich gelaten en had alleen voorruit gekeken. Zijn ogen gingen weer rustig zwart-achtig staan en bespieden het land zorgvuldig. Zijn staart hield hij geen moment stil en zijn silhouetten kerfden de grond zwart in het maanlicht. Hij bleef opeens stokstijf staan en snoof diep in, andere.. 'Jah, hoe zouden die op hem reageren?' Dacht hij na met twee grote zwarte kijkers. Niet dat hij bang was, hij was erg benieuwd geweest. Opeens kreeg hij zijn 'trots' weer terug en liet zijn nieuwsgierigheid van zich af weten. Hij had zicht altijd voorgehouden dat hij niemand anders nodig had. Hij verplaatste zijn gespierd lichaam weer en gleed zijn ogen over de rivier en hoorde zijn gespat tegen de randen aan, mooi geluid vond hij, altijd al gevonden. Zou hij anderen ontmoeten? Zou hij zich ooit nog met paarden kunnen herenigen? Niemand zou het zo weten wist hij. Smooth Touch ging over tot een kleine galop, oren gespitst elk geluidje horend, neusgaten geopend elke geur ruikend en gestrekte benen met een gebogen nek alsof hij een show reed voor hetgeen wat hij het liefst zou hebben. Het leek alsof ie over het land vloog want zijn hoeven waren nauwelijks te horen, net gedempt. Uiteindelijk kwam hij tot stilstand, zijn enorme schaduw de hele plaats bijna in beslag nemend. Hij stond vlak achter twee paarden, op het eerste zicht leek het niet dat ze hem gehoord hadden, maar of dat nou ook zo degelijk was wist hij niet. Het voordeel was dat hij bijna op alles geluidloos was.. Zo was hij als veulen ook, geluidloos en veel horend. Hierdoor heeft hij het ook zo ver geschopt. De Mustang gleed zijn ogen over de twee en ademde rustig door, zijn borstkas op en neer gaand alsof ie een race had gelopen, hij was ook erg gespierd misschien was het daardoor. Af en toe liet hij een bries horen, hopend op een reactie van één van de twee.
Laatst aangepast door Smooth Touch op di 2 jul - 23:46; in totaal 2 keer bewerkt
8 Re: Moonlight Shadow di 2 jul - 21:47
Coeur
De wind nam geuren met hem mee. Hij snoof ze op, helder, zoet, maar ook... Een ander. De hengst legde zijn oren in zijn nek, hij haatte grote groepen, hij haatte eigenlijk gewoon alle paarden. Hij haatte de mensen, hij haatte alles. En daarom zou hij hetgene doen wat iedereen wel één keer in zijn leven deed. Sterven. Hij ging niet sterven, nee, dat gingen zij doen, en dan zou zijn bloeddorst weer eens gelest zijn. Hij krulde zijn nek en hoorde de merrie weer praten. "Dyani" Hij knikte enkel, maar draaide hem niet om. "Ik kom van de indianen" Hij knikte weer. Dus ze kwam bij hen. Goed, zij kende het luilekker leven, mooi. Hij begon te grijnzen, maar hoorde toen iets. De bron van de geur, de ander. Hij sloot zijn ogen, ontspande zijn nek en liet zijn hoofd hoog boven zijn lichaam toren. Getrappel, door modder, ademhaling, zwaar. Hij begon te grijnzen. Ooh, hij kende het. Maar hij wijs geworden, slim. Het paard draaide zich om en keek recht in de ogen van de onbekende hengst. "Dus, wat hebben we hier?" grijnsde hij. Het paard was heel erg gespierd en erg groot, maar niet zo groot als ons hengstje. Hij was BWP, een ras gecreeërt door de mensen. Niet dat het hem iets kon schelen, hij wist niks meer van zijn jeugd, zijn veuelengestalte. Hij sloot zijn ogen en begon te grijnzen. Er zouden maar een paar paarden groter zijn dan hem, hij was gemaakt voor te springen en te rennen, niet zo snel, maar wel heel lang. Zijn spieren spanden op en hij opende zijn bruine ogen terug. Zijn staart liet hij zachtjes hangen, tot de wind erweer mee speelde. "Aldus, hengst," zei hij droogjes. Hij draaide zich terug om. Zijn donkere blik werd overrompeld door het maanlicht dat zijn ogen een prachtige glans gaf. Hij sloot ze terug, wat was dit voor spel? Hij stapte naar rechts, steeds verder van de Dyani en de nog mysterieuze mustang. Hij stopte, keek naar de moderige bodem en toen terug naar de spiegel, de waterspiegel. Hij haalde diep adem en sloot zijn ogen, om de wereld verborgen te houden.
9 Re: Moonlight Shadow di 2 jul - 23:01
Smooth Touch
Zijn oren werden gespitst bij het horen wat de bruine hengst te zeggen had en snoof uit door zijn ver geopende neusgaten. "De naam is Smooth Touch" sprak hij helder uit en hield zijn oren ietwat gebogen, zo zo niet meteen echt de vriendelijkste vandaag, maar Smooth Touch trok het zich al niet meer aan en liet even zijn blik gaan naar de merrie die op het eerste zicht er ook niet echt gemakkelijk bij stond. Uiteindelijk bewoog hij zich schuw voort, zijn staart opgestoken als een vlagenstok die achter hem aan danste. Rustig liet hij zijn hoofd zakken totdat zijn neus het koele water raakte en zijn manen naar voren schoven met elegante bewegingen. Hij sloot zijn ogen terwijl het goed binnen vloeide en hief daarna zijn hoofd weer op, niet de spraakzaamst van allemaal,.. Hij peilde eerder dat één van de twee een gesprek zou gaan starten anders was het geen nut dat hij hier bij ging staan want van praten kwam er niet veel van in. Na een tijdje ging zijn blik weer naar de hemel met duizenden vlekken in.. Af en toe werden zijn oren langs alle kanten gedraaid toen hij wat geluiden opving en schraapte hij zijn keel om vervolgens zijn aandacht weer naar de hengst en merrie te draaien,.. Of eerder gezegd meer naar de merrie nu de hengst meer verdween dan te blijven staan. Ondertussen ging hij in de stilte tot een 'ruststand' staan terwijl zijn ogen gesloten werden en de wind met zijn manen ging spelen.
10 Re: Moonlight Shadow wo 3 jul - 4:06
Dyani
De bruine hengst liep weg, en ze zag hem knikken toen ze zacht antwoord gaf. Maar toen Dyani zag dat hij zich omdraaide en zijn hoofd nog hoger hief, ging haar hoofdje ook de lucht in, en toen rook ze wat de hengst alert had gemaakt; een ander paard. Een paar seconde later hoorde ze achter haar een takje kraken en hoorde een bries. Ze draaide zich om, maar zorgde wel dat ze uit de buurt bleef van de bruine hengst. "Dus, wat hebben we hier?" vroeg Coeur. Dyani's hoofd ging wat naar beneden, uit onderdanigheid. De nieuwe, donkere hengst was ook groter dan zij, maar niet groter dan Coeur. "De naam is Smooth Touch" sprak de donkere mustang hengst. Dyani liep nog wat verder naar achter, ze had het niet zo op grote paarden.
-flut, sorry...-
-flut, sorry...-
11 Re: Moonlight Shadow wo 3 jul - 10:25
Coeur
De hengst sprak terug. "De naam is Smooth Touch" Hij knikte weer, zoals hij bij Dyani had gedaan. Maar liet zijn hoofd toch wel in de duisternis hangen. Toen viel er een stilte, die als een zure regen op zijn rug viel. Het was verdacht. Hij had het wel door dat Dyani een beetje -veel- verlegen was. Maar deze nieuwe gedaante, die zich Smooth Touch noemde, moest toch anders zijn? Hij brieste, ongeduldig. Geduldig, dat was hij helemaal niet. Hij ging ervoor, ging overal over en zelfs door als het moest. "En daar kwam de nare stilte," zei hij zachtjes. Zijn ogen nog steeds dicht, niet echt onder de indruk van wat dan ook. Of van wie dan ook. "Wel Smooth Touch, de naam is Coeur, welkom in het stilste gesprek van heel dit gebied," zuchtte hij sarcastisch. Dat was ook waar, hij loog nooit. Zijn ogen vlogen open. Hij draaide zich om, keek in de ogen van beide paarden en grijnsde, waarna zijn oogleden zich terug om zijn ogen sloten. Zijn nek krulde zich, liet zijn neus zijn borstkas raken en hij brieste, wat een koel effect aan zijn borst gaf. Na enkele seconden ontkrulde de nek zich en vlogen de oogleden terug open, om niet enkel twee paarden, maar ook een prachtige sterhemel op zij netvlies te tekenen. Nu pas dacht hij verder. Wanneer zou hij aanvallen? Zijn bloeddorst drong weer naar zijn keel. Oké, hij as niet normaal. De hengst was wel een beetje een kanibaal, maar een beetje. Het kleinste beetje bloed kon zijn geheugen op nul zetten en dan dacht hij enkel nog aan doden. Hij sloot zijn ogen terug, grijnsde kwaadaardig. Hij was een monster, dat was waar.
12 Re: Moonlight Shadow do 4 jul - 3:15
Smooth Touch
Smooth Touch opende zijn ogen weer terwijl de hengst ietsje verder begon te praten en zuchtte. Het was waar, het was stil, dit gesprek. Iets wat hem soms vreselijk kon irriteren of kwaad kon doen, van zo'n akelige stilte. Maar gelukkig vulde de stem van de wat grotere hengst de stilte. Hij had stil geknikt toen hij zijn naam zei en hield heel opeens de oren wat gebogen naar achteren. Hij voelde de sfeer aan en schraapte wat onverschillig met de hoef over de grond. Het mocht niet gebeuren, niet nu in een 'gesprek'. Opeens keek hij met een ruk op terwijl het zwart van zijn ogen liet verdwijnen en straalwit liet worden. Op het eerste zicht zou je zeggen dat Smooth een normaal nuchter paard was, maar dat was hij niet. Maar na een fractie van een seconde werden zijn ogen weer zwart. Dit kreeg hij als hij in een soort vijandige sfeer belande, of in elke sfeer dat hem niet zinde. Opeens kwam er een windvlaag op dat zijn manen voor zijn ogen liet slaan en zijn staart langs zijn benen naar voren liet waaien. Smooth Touch was hier niet gekomen aan een gevecht te beginnen, maar onderdanig was hij niet, verre van. Smooth maakte zich groot met gestrekte nek "Ik zou het niet doen als ik jou was" blies hij door zijn neusgaten met zwarte emotieloze ogen die recht door Coeur leken te kijken.
13 Re: Moonlight Shadow do 4 jul - 3:45
Coeur
Smooth Touch leek wat minder ontspannen en probeerde zich groot te maken, tervergeefs. "Ik zou het niet doen als ik jou was" De hengst grijnsde, opende zijn ogen. "Oh, ik zou niet durven... Of... Toch wel?" Deze hengst liet hem aan zichzelf denken. Zo, doordacht, maar toch zo mysterieus. Hij toverde een nog bredere grijns. "Wel, wel, wel, gaat het niet Smooth Touch?" Hij grijnsde nog breder, wetend dat een er misschien een gevecht op komst was. "Goed," Hij brieste en liet zijn oogleden over zijn ogen zakken. "Het zij zo," Hij draaide zich langzaam terug om. De donkere rivier leek een erg duistere vloed in zich te hebben. Hij opende terug zijn ogen en keek ernaar. Ookal was deze hengst ouder, hij zou hem nooit kunnen verslaan. Dat wist hij zeker, zo zeker. Hij had een leven achter de rug, waar je enkel hard kon van worden. Waar verliezen geen optie was. En doden een dagelijk klus is. Hij zuchtte, liet zijn hoofd zakken en sloot terug zijn ogen, zijn neus raakte het wateroppervlak, teder, zacht. Hij brieste, waardoor kringels in het water zichtbaar werden. Hij zette een stap dichter en liet zijn voorbenen in het water zakken. Zijn neusgaten vlogen langzaam open en toe en toen schoot zijn kop de lucht in, zijn oren naar achter en daarna naar achter. Hij draaide zich snel om, sprong uit de rivierbedding en schoot recht langs de zwarte hengst. De rode ogen van het beest schenen in die van hem. De hengst grijnsde, schoot over in galop en zag hoe de wolf uit het struikgewas sprong. Hij sprong naar links, maakt een sierlijke halve draai en gaf een flinke trap tegen zijn kop. Het beest vloog naar achter, duidelijk versuft door de trap van het grote paard. Bloedspetters vlogen als regen door de lucht, landen over de rivierbedding en even drong de geur van het bloed zijn neus binnen. Hij haalde diep adem, liet alles even doordringen en schoot toen zo weer naar voren. Het beest was in een soort slaap, maar hoe dan ook, de hengst steigerde en plantte zijn hoeven op de schedel van de wolf. Een gekraak was hoorbaar. Gevolgd door een raar gespat geluid. Hij begon gemeen te grijnzen en toonde hierbij zijn tanden. Zijn hoeven bleven zo even in het verpulverde hoofd staan. Het bloed stroomde langs zijn hoeven, liet de donkere aarde rood kleuren. Hij sloot zijn ogen, liet zijn hoofd zakken en rook van het bloed. Hij genoot ervan, ookal rook dit niet zoals paardenbloed. Even Hij haalde zijn ene hoef uit de brei en keek op. Hij grijnsde vals, liet zijn kop terug vallen en keek naar het bloed dat droop van zijn hoef. "Er zullen er meer zijn," lachte hij, alsof hij het amusant vond... en... dat vond hij ook...
14 Re: Moonlight Shadow do 4 jul - 4:16
Smooth Touch
De windvlaag ging liggen en zijn manen gingen weer elegant over zijn nek hangen en zijn staart die in ging weer een paar centimeters van de grond hangen. "Het gaat zeker met me, nu de vraag nog, gaat het wel met jou?" volgde zijn antwoord met een snelle reactie op de vraag die de andere hengst had gevraagd en snoof lichtjes door zijn neusgaten. Maar.. Wat was dat? Hij snoof dieper in en spitste zijn oren wetend dat er iets achter hen zat. Zijn oren draaide zich naar alle kanten,.. Hij hoorde de wolf dankzij zijn geweldige gehoor, zijn stappen, zijn gevoel voor jacht en de ogen die op hun geboord waren. Maar hij deed niks, hij had de reactie van de grote hengst al gezien en bleef, alsof er niks gebeurde, aan de grond genageld staan. Even had hij opzij gekeken toen een rode flits door zijn zwarte ogen ging en pufte hij terwijl hij galant een draaibeweging naar het schouwspel draaide. Hij keek nog altijd met dezelfde emotieloze ogen en hief zijn wenkbrauw op.. Moest hij versteld zijn da hij die wolf pakte om te laten zien wat er met hem misschien ging gebeuren? Nou, dan was het niet echt gelukt.. Ookal vond hij het wel ranzig hoe de hengst met zijn andere hoef in de schedel bleef staan. Hij had de bloedregen ontweken met een simpele sprong opzij, oplettend dat hij de merrie niet opzij zou duwen. Hij vond wel dat ze erg stil bleef en nam toen zelf het initiatief om een wat te praten.. "Gaat het wel met jou" mompelde hij, zijn blik even op haar gevestigd. Maar na een minuut was die weer verdwenen naar Coeur.
15 Re: Moonlight Shadow do 4 jul - 5:07
Coeur
Hij brieste, lachte gemeen. Dit was zijn vak. "Oh Smooth Touch, het gaat nog beter dan goed," zei hij haast in de deuk van het lachen. Hij begon het compleet door te slaan. "Gaat het wel met jou" hoorde hij. Hij keek op. Zijn ogen stonden bloedrood, rood van bloeddorst. De vraag was op de merrie gericht. Hij keek terug naar het lijk en begon met de hoef die zich uit de schedel bevond te schrapen. Hij schraapte het bloed en de resten hersenen open en hij keek er tevreden naar. Zijn ogen vernauwden en hij liet zijn hoofd zakken. Zijn neus nam al die geuren op en het licht van de maan liet het bloed schitteren, hij wou het... Maar kon hij het zo doen? Hij richtte zich terug op en keek naar de rest van het karkas. Zijn grijns werd breder, hij begon minder helder te zien, maar daar gaf hij niks om. Hij trok zijn been los en stapte rustig langs het lijk, om tot stilstand te komen naast de buik. Zijn tong gleed over zijn tanden. Bloed... Dat was het enigste wat hij wou. Hij vond het zo mooi... HIJ WOU HET! Zijn rechtervoorbeen boorde neer in de borst van de wolf, net naast het hart, hij had het zoveel gedaan dat hij het wel wist. Hij trok de hoef terug op en liet nu zijn andere hoef aan de andere kant vallen. Een gekraak, ribben. Hij lachte. Zijn zicht werd weer wat troebelder, een rode waas. Hij liet zijn hoofd zakken en zette zijn neus in het gat het dichst bij het hart. Zijn tanden sloten zich rond het ding wat hij het eerst vond met zijn tong. Hij zette zijn rechterhoef op het karkas zijn buik, weer gekraak, en hij rukte het er zo uit. Een rib. Hij spuugde het uit en wat verderop landde het, met een raar gekletter rolde het de rivier in. Hij grijnsde keek terug naar zijn prooi en liet zijn hoofd terug zakken om zijn neus weer in het gat te stekken. Het rook... zo... Goed! Hij sloot zijn ogen, genoot ervan en weer sloten zijn tanden zich. Deze keer trok hij wat rustiger en zoals verwacht kwam het hart mee. Hij hoorde wat gekraak en hij moest toch redelijk hard trekken om de spier los te krijgen. Maar toch lukte het. Zijn zicht kreeg een nog scherpere rode waas en hij begon compleet door te slaan. Hij gooide het hart om de grond keek er even naar en stapte er toen op af om het zo te vertrappelen. Zijn tong gleed over zijn lippen, de smaak van bloed...
16 Re: Moonlight Shadow zo 7 jul - 19:36
Dyani
De blik in de ogen van Coeur, nadat hij had gepraat, had Dyani gezien. Het leek wel een blik van... Ze wist het niet. Bloeddorst? Ze had het wel eens bij wolven gezien. Het gepraat ging langs haar heen, omdat ze op de bruine hengst lette. De sfeer was ineens heel anders geworden. Meer gespannen. Ineens schoot de hengst langs haar, het bos in, achter iets aan. Hij kwam terug met een dode wolf. Een geschrokken gil kon de bonte merrie niet onderdrukken. Wat had hij gedaan?! Ze zag de hengst steigeren en zijn hoeven kwamen met kracht op het lichaam terecht. Toen hij zijn hoofd naar beneden boog, naar het bloed, wendde zij haar blik af. Maar het geluid kon ze niet buitensluiten. "Er zullen er meer zijn," hoorde ze zijn lage en dreigende stem. De mustang hengst sprong opzij om de bloed regen te ontwijken, maar zorgde wel dat hij haar niet opzij duwde. "Gaat het wel met jou?" vroeg hij aan haar. Dyani knikte, met een hol gevoel in haar maag. Of het de waarheid was? Nee, momenteel was ze doodsbang. Zeker omdat ze gezien had hoe de bruine hengst zo gemakkelijk kon doden.
-Aah, sorry van de late reactie! Ik was Dyani een beetje vergeten!-
-Aah, sorry van de late reactie! Ik was Dyani een beetje vergeten!-
17 Re: Moonlight Shadow zo 7 jul - 23:46
Smooth Touch
Smooth Touch's ogen gleden over Coeur heen gevolgd naar het dode lichaam van de wolf. Een kleine prikkeling van woede kwam in hem op toen, hij had samengewerkt met wolven. Misschien een rare combinatie maar het was waar. Zijn hoeven begonnen heen en weer te schuifelen op de grond en zag hoe de merrie knikte, een kleine leugen, zag hij. Hij voelde dat ze bang was en de bange blik in haar ogen was niet te ontwijken. Uiteindelijk ging hij weer in zijn elegante houding staan en stonden zijn ogen weer recht op Coeur gericht. Hij had het wel door eerder, en nu was hij er zeker van. Vroeger, zo'n één jaar geleden joeg hij ook op andere dieren, en dan vooral voor het bloed omdat zijn familie zogenaamd van de 'vampieren' waren en afstamden. Ongelooflijk ook dat hij dat nog geloofde,.. Maar het was waar. Nu hij het bloed beter in het vizier kreeg slikte hij, hij werd eraan herinnerd. Hij hield zijn hoofd omhoog en gleed de blik nog eens over de twee, hij had geen zin meer, een reden te meer om z'n solitaire leven te houden en op jezelf te letten. Hij brieste afkeurend en draaide zich om, niemand waarvoor hij zou wachten of hem tegen zou houden. Smooth Touch stapte in een sluimerstap richting het bos dat aan de rivier grensde. Het was maar een klein bos, dus hij kende het al zo een beetje gemakkelijk uit het hoofd. Alweer was er een stille windvlaag opgevlogen daarnet nog bij de andere twee, die hem nu volgde. Uiteindelijk toen hij de eerste stappen in het bos zette vloog de wind weer vrij rond. Al die dagen die hij alleen had doorgebracht spookten weer door zijn hoofd. De dag dat zijn ouders hem verstoten hadden kwam er ook nog eens bij. De hengst had nooit kunnen uitpuzzelen waarom, maar één ding was zeker, hij zou er geen moeite meer voor doen. Opeens stond hij stil zijn oren gespitst, langs alle kanten draaiend als een radar, zijn ogen gepriemd. Nu nog was hij niet helemaal alleen in het bos. Smooth Touch ging in een houding staan die elk moment iets of iemand kon aanvallen,.. Als iemand zou aanvallen was hij hun voor.
18 Re: Moonlight Shadow ma 8 jul - 9:05
Coeur
Zijn ogen trilden van de spanning, de spanning om de kracht die hij moest gebruiken om de paarden niet te doden. Nee, hij wou nog een beetje lachen... Zijn grijns werd nog breeder. Langzaam zag hij hoe Smooth Touch ervandoor ging. Zijn benen wilden de hengst volgen, maar zijn verstand zei dat hij braaf moest blijven staan. Langzaam draaide hij zich om, om zijn blik op de wolf te laten vallen. Zijn pupil vernauwde. Die tanden... Ze waren zo... Mooi. Zijn tong gleed over zijn eigen tanden, ookal was de schedel in stukken, toch kon je de dolken van tanden nog zien. Natuurlijk kon je ze nog zien! Ze waren toch een paar centimeter groot. Zijn gedachten brachten hem op het verkeerde idee. Hij stapte langzaam dichter, liet zijn kop zakken en staarde naar het vertrappelde hoofd. Toen verscheen de grijns terug en tilde hij zijn hoef op. Een amusante blik vol bloeddorst verscheen en toen zette hij zijn gewicht op, een gekraak, de kaak van het lijk brak en verspilenterde. Zijn ogen keken naar de hoektanden, zijn lichaam was nog zwak, misschien kon hij... Hij pakte voorzichtig één van de afgebroken tanden op en legde hem voorzichtig op zijn tong. De bovenkant was nog scherp, perfect. Hij plaatste de tand op de plek waar normaal geen tanden waren, dus vlak naast de snijtanden en de kiezen, daar tussen. Hij zorgde ervoor dat de tand goed naar voren was geschoven en sloot toen snel zijn mond. Hij beet op zijn kiezen. Hij liet de scherpste kant van da tand mooi naar buiten hangen, maar zorgde ervoor dat de andere kant van de tand in zijn tandvlees zat. Bloed sijpelde langs zijn tanden heen, eerst haatte hij het. Maar na enkele seconden genoot hij van de pijn en herhaalde hij het met een andere hoektand, maar deze keer de andere kant. Het bloed droop van zijn nieuwe hoektanden af en hij likte het maar al te graag af, tuurlijk deed hij dat. Hij draaide zich om, grijnsde pijnlijk naar Dyani en verplaatste zich toen traag naar haar. "Er zijn er zoveel," siste hij. Zijn grijns kon niet breeder worden, maar hij wou het wel. Hij wou zoveel...
19 Re: Moonlight Shadow di 9 jul - 20:52
Dyani
De hengst naast haar ging weg. Ze keek hem na, hoe hij afkeurend brieste en toen richting het bos liep en haar achter liet. Had hij niet gezien hoe bang ze was? Ja joh, laat haar lekker achter bij een moordmachine. Dyani stapte een paar passen naar achter, de afstand tussen haar een Coeur vergrotend. Maar de hengst deed nu iets wat haar echt verbaasde; hij vermorzelde de kaak van de dode wolf en trapte de hoektanden eruit. Nee. Dat kon hij niet doen toch? Maar toen hij de tanden in zijn mond nam wende ze haar hoofd af. Maar de geur kon ze niet buitensluiten. Ze rook het bloed. Na een paar minuten moest ze wel kijken. Als hij haar zou aanvallen moest ze het wel zien. De twee hoektanden staken uit. Een rilling liep over haar ruggegraat. Bah. De hengst grijnsde naar haar en liep toen traag naar haar toe. Dyani zette de passen die hij naar voren liep zelf achteruit, zodat hij niet dichterbij kwam. "Er zijn er zoveel." zei de hengst. Ze snapte het niet. Zoveel wat? "Laat me met rust, doden heeft geen zin," zei ze zachtjes.
20 Re: Moonlight Shadow wo 10 jul - 2:12
Smooth Touch
Smooth Touch zijn achterbeen stond dreigend te schrapen over de grond terwijl hij zich steeds meer focuste en zijn ogen eerst geel werden en dan wit grijzig. Opeens hoorde hij een lach en had hij met een ongelooflijke snelheid omgedraaid en zijn benen door de lucht gemaaid, zijn 'vijand' tegen de grond werpend. Zijn oren die eens in zijn nek lagen gingen spitsen terwijl hij op zijn achterste hoeven balanceerde. "W-wat, jij?" bracht hij uit en liet zijn voorhoeven weer met een dof geluid neerkomen. Hij herkende de
Wolf die daar op de grond gromend overeind krabbelde."Herken je me dan nu eindelijk weer?" mompelde hij tussen zijn tanden door. Smooth Touch bekeek haar en knikte dan goedkeurend. "Wat doe je hier, je moet bij je roedel en pups zijn Amanda" sprak hij wat afkeurend maar helder. De wolf keek hem ongelovig aan en zuchtte "Je bent nog altijd niet veranderd hé? De geur van bloed dreef me hierheen" sprak ze opnieuw. Amanda was één van de wolven die hem mee hadden genomen naar de roedel van vroeger en kende Smooth door en door. Uiteindelijk werd hij uit de roedel gezet en moest hij zijn solitair leven weer opnemen.. Smooth Touch brieste door zijn neusgaten en tikte de wolf weer eens op de vingers dat ze weg moest. Uiteindelijk luisterde ze en nam ze afscheid, weglopend in de richting waarin ze gekomen was. Als ze het maar niet in het hoofd hield om naar Coeur te gaan. Want dan was hij er niet om haar te helpen.. Dat deed hem eraan denken.. Hij zette het op een galop in en kwam uiteindelijk op een heuvel uit waardoor hij de hele rivier kon zien. Zijn ogen vielen op Dyani en Coeur waardoor hij voor de zoveelste keer afkeuring toonde. Hij schudde zijn hoofd.. De merrie moest rennen, en wel nu, dacht hij. Want Coeur had niet de beste bedoelingen voor zo te zien. Zijn ogen schitterden grijs uit en zijn adem werd iets zwaarder. Hij had besloten om de merrie te helpen wanneer dat moest, ook al was ze totaal een vreemde voor hem, een gevoel dreef hem zover om haar te helpen. En hij zou in actie komen, later, als hij er zeker van was....
Wolf die daar op de grond gromend overeind krabbelde.
21 Re: Moonlight Shadow wo 10 jul - 21:57
Coeur
Hij brieste. "Laat me met rust, doden heeft geen zin," Zijn grijns verdween en hij keek haar recht in de ogen. Zijn blik priemde in die van haar en boorde haar zo weg. "Wat weet jij daarvan? Ik ben al mijn hele leven genegeerd geweest. Ik werd gebruikt, niemand wou mij, iedereen viel mij aan! Wel nu, zal ik iedereen diezelfde pijn laten voelen. Het is het enigste waar ik goed in ben," gromde hij naar haar toe. Hij stapte dichter. "Wat ooit klein en schattig was, is nu vergaan. Gevaar wordt niet geboren, het wordt gemaakt. En voor wat ik heb meegemaakt zijn er geen woorden op aard die die pijn kunnen beschrijven. Mentaal en fysic, heeft men mij heel de tijd afgebroken, in de hoop dat ik het zelf terug zou opbouwen. Wel nee, ik zal het zo laten, want het enige wat ze doen met mij is me gewoon keer op keer neerslaan... Dat zal nooit meer gebeuren! Iedereen zal leren dat er niet lachen valt met de nieuwe Heartbeat," Hij grijnsde. Zijn geboortenaam werd nu ook nog eens ontraafeld, maar dat kom hem amper wat schelen. "Zelfs mijn familie wou me niet," Hij brieste woedend en stapte nu sneller naar de merrie toe. "NIEMAND WIL ME! IK HE DE WIL OM TE VERANDEREN OP GEGEVEN OMDAT IEDEREEN ME ZO WIL! WEL JE KAN ME ZO KRIJGEN!" Hij steigerde, zijn hoeven schoten naar boven en landen toen met een harde plof vlak voor de neus van de merrie. Hij draaide zich om. "Ga nu maar, zoals iedereen gaat," zuchtte hij. Hij liep terug naar het lijk, zijn ogen werden spleetjes. Wat had hij zin om haar zo te doden nu.
22 Re: Moonlight Shadow zo 21 jul - 9:16
Pippistrelo
Haar mooie silhouette bewoog zich voort op de zwarte rond onder haar. Er hing bloed en woede in de lucht en dit dreef haar een soort van vooruit. De prachtige zilverkleurige manen vielen elegant over haar nek terwijl het maanlicht haar roetzwarte vacht deed opblinken. Ze voelde haarzelf oppermachtig s'nachts en als ze bloed binnen had. Haar staart had ze mooi opgestoken achter haar aan vliegend. Voor sommigen een schoonheid voor het oog.. Maar dan voor anderen een hel, als je haar maar niet voor de voeten lag.
"NEE NEE!" jammerde het veulen met angstige ogen. De twee fors gebouwde schaduwen zeiden nare dingen.. "We zouden in haar schedel kunnen boren en zo al haar gedachten eruit zuigen" Gromde één van de twee. De andere bleef in haar gezicht kil grijnzen. Zij.. Nou zij was aan de grond genageld en kon zich niet meer bewegen.. Algauw vulde een te krachtige gil de grot en petste zwart bloed tegen de gladde wanden aan.. Geruisloos gleed een zwart klein gestalte de ingang van de grot uit.. Een bloedspoor gevolgd achter haar..
Stormde er door haar gedachten heen. Het voorval was zo'n drie en een half jaar geleden. Een kleine grijns sierde haar mond terwijl ze haar hoeven sierlijk ophief en een stevige draf aanhield.. De takjes braken onder haar gewicht en het gras ritselde en kriebelde langs haar hoeven heen. Uiteindelijk was de geur verstekt en kon ze het dier verifiëren, niet bepaald wat ze gehoopt had, maar goed. Ze stond er nu vlak bij, een zwarte hengst en een merrie weerspiegelden in haar ogen. De merrie leek bang te hebben en de hengst had een moordzuchtige blik. Haar elegante en wat sexyere houding kwam tevoorschijn, dat gebeurde nu elke keer. Haar blik was ook even over een rots gelopen waar een iets vagere schaduw opstond. Wat was dit? De drukke sfeer verenigde zich met de ietwat negatieve sfeer die zij om haar heen had. Ze liet haar tong even over haar tanden gaan en grijnsde bij wat ze voelde. Haar hoektanden waren lang, beitelvormig, scherp en dodelijk geworden. Ze opende haar mond, nog steeds in de 'innocente' houding staand, en de volgende betoverende, rustgevende, verleidelijke, zachte maar sluwe valse woorden kwamen eruit. "Gegroet, mijn naam is Pippistrelo" stelde ze zich voor. Ze schaamde zich even voor die naam maar dat was er niet aan te zien en haar blik ging weer neutraal staan.. Emoties waren moeilijk te zien bij haar dus die neutraal kon je even goed in kil veranderen. Haar mooi pikzwarte ogen gleden over de gestaltes voor haar.. Die hengst.. Ja die was namelijk groter dan haar..
"NEE NEE!" jammerde het veulen met angstige ogen. De twee fors gebouwde schaduwen zeiden nare dingen.. "We zouden in haar schedel kunnen boren en zo al haar gedachten eruit zuigen" Gromde één van de twee. De andere bleef in haar gezicht kil grijnzen. Zij.. Nou zij was aan de grond genageld en kon zich niet meer bewegen.. Algauw vulde een te krachtige gil de grot en petste zwart bloed tegen de gladde wanden aan.. Geruisloos gleed een zwart klein gestalte de ingang van de grot uit.. Een bloedspoor gevolgd achter haar..
Stormde er door haar gedachten heen. Het voorval was zo'n drie en een half jaar geleden. Een kleine grijns sierde haar mond terwijl ze haar hoeven sierlijk ophief en een stevige draf aanhield.. De takjes braken onder haar gewicht en het gras ritselde en kriebelde langs haar hoeven heen. Uiteindelijk was de geur verstekt en kon ze het dier verifiëren, niet bepaald wat ze gehoopt had, maar goed. Ze stond er nu vlak bij, een zwarte hengst en een merrie weerspiegelden in haar ogen. De merrie leek bang te hebben en de hengst had een moordzuchtige blik. Haar elegante en wat sexyere houding kwam tevoorschijn, dat gebeurde nu elke keer. Haar blik was ook even over een rots gelopen waar een iets vagere schaduw opstond. Wat was dit? De drukke sfeer verenigde zich met de ietwat negatieve sfeer die zij om haar heen had. Ze liet haar tong even over haar tanden gaan en grijnsde bij wat ze voelde. Haar hoektanden waren lang, beitelvormig, scherp en dodelijk geworden. Ze opende haar mond, nog steeds in de 'innocente' houding staand, en de volgende betoverende, rustgevende, verleidelijke, zachte maar sluwe valse woorden kwamen eruit. "Gegroet, mijn naam is Pippistrelo" stelde ze zich voor. Ze schaamde zich even voor die naam maar dat was er niet aan te zien en haar blik ging weer neutraal staan.. Emoties waren moeilijk te zien bij haar dus die neutraal kon je even goed in kil veranderen. Haar mooi pikzwarte ogen gleden over de gestaltes voor haar.. Die hengst.. Ja die was namelijk groter dan haar..
23 Re: Moonlight Shadow ma 22 jul - 9:13
Coeur
Dyani antwoorde niet, net zoals vele andere niet antwoorde op zijn vraag; 'Ga je? Of blijf je?' Het was een stille, meestal niet begrepen vraag omdat men zijn woorden niet kon verstaan. Hij verwoorde alles in zijn taal, zijn woorden en zijn doen. Jij moest je maar aanpassen of ga, zoals iedereen deed. Zijn oogleden omsloten zijn ogen en opnieuw vloog een vlaag van woede hem naar de nek, maar zijn wil was sterker. Hij was, hoe dan ook, geen moordenaar om te doden, maar om te genieten. En juist daarom wilde hij haar niet doden; Hij zou er geen plezier aan beleven. Puur daarom zou hij Dyani niet doden, misschien later als hij compleet gek was geworden en het verschil tussen goed en kwaad niet meer zag, dan zou hij dat wel doen, gewoon om te doden en niet om te lachen. Lachen... Plezier.. Beide buiten zijn bereik... Maar toch zo dichtbij. Genieten van het leven zat er voor hem niet in, niet in dit lichaam. Zijn oogleden gingen langzaam terug open en straalde een vage woede uit, maar ook een soort zachtheid. Een combinatie die amper gepaard ging. Meestal straalde zijn blik bloeddorst, woede en plezier uit. En danste het kleine vlammetje van de jonge Heartbeat in zijn doen. Wat hem onbewust bijbleef was dat hij wel nog dat veulen was... En dat zou hij altijd blijven, onbewust, onbevuild, onbevreesd... Voor wat hem voorgelegd was. Zijn taak van doen en welzijn was anders. Zijn hoofd ging langzaam op. Hij... Was... Een beschermer. De hengst kreeg langzaam een zachtere blik en begon zachtjes te lachen. Hij beschermde enkel hun en in het verleden zichzelf... Dus wat was het probleem? Oké, hij kon zo zijn verstand verliezen en helemaal gek beginnen te doden... Maar het punt was dat hij beschermde. Hij zou het bewijzen, ongeacht welk pad er voor hem werd gesmeden. Hij doodde en hij was een moordenaar, beschermend voor wat hem zou raken. De beschermer van wat hen tegenviel. Hij was geen weldoener, geen geluksvogel, geen goedzakje, hij was zijn prachtige zelf. Onbetwist anders dan de meeste moordenaars in dit land, wat hem zoal droevig als blij maakte. Zijn oogleden gleden over zijn ogen en zijn oren vlogen naar achter, pikte een geluid op, het geluid van een brekende tak. "Gegroet, mijn naam is Pippistrelo" Hij brieste, draaide zich langzaam om en opende toen zijn bruine ogen. "De naam is Coeur," zei hij kortaf. Zijn ogen gleden langs haar silhout, goed, sierlijk gebouwd. Niet dat hij daarvoor viel, hij werd niet verliefd, nooit meer. Hij haatte liefde en wou het zo snel mogelijk de wereld uit helpen. Het zorgde enkel voor problemen. Zijn mond opende zich, klaar voor de volgende woorden, maar ze rolden niet echt over zijn tong, dus sloot hij ze enkel weer. Zijn neutrale gezicht vertrok geen spier, was daar anders dan een reden voor? Zijn donkere ogen gleden van haar silhout en vonden de inktzwarte hemel, zijn oogleden omsloten zijn ogen en maakte een nog donkere wereld, zijn wereld.
24 Re: Moonlight Shadow di 23 jul - 2:11
Pippistrelo
Haar glimmende ogen stonden even gekruist met het nog iet wat mysterieuze paard voor haar dat zichzelf 'Coeur' noemde. "Aangenaam geloof ik" volgde toen er een stilte kwam en haar zilverkleurige opgeheven staart heen en weer bleef slaan. Ze had gezien dat hij nog iets te zeggen had, maar het niet over het hart kreeg om het te zeggen. Haar ogen gleden van de lichamen voor haar weg, naar het lijk dat er lag. Aangezien dat de hengst -of beter gezegd Coeur- aanstalten maakte om te slapen, observeerde ze het lichaam. Haar neus prikkelde even toen ze dichtbij de nek stond en de heerlijke geur van het bloed opsnoof. Ze brieste zacht en stapte elegant over het lichaam heen, haar achterhoef een akelig kraak geluid achterlatend, wat de bedoeling niet echt was. Pippistrelo keek om haar schouder heen en zag hoe haar hoef in het achterbeen van het lichaam geboord stond. Te onbelangrijk om er enige aandacht aan te schenken liep ze verder, haar oren gebogen naar achteren, voelend hoe de plakkende vloeistof aan haar hoef bleef hangen, een sadistische grijns om haar lippen staand . De aandacht ging naar de kolkende rivier die wild tegen de randen aansloeg. Deze was wilder geworden dan laatst paar minuten geleden. Ze besliste om even pootje te baden en haar roetzwarte neus het kristallen water in te laten zinken. De blik ging naar het rode water dat meteen vervangen werd door nieuw doorzichtig. Opeens schoot haar sierlijk en mooi gebouwde hoofdje in haar nek en linkte ze er een lagere steiger aan vast. Een paar wolven bekeken haar bespiedend van de andere kant en sommigen gromden. Ach ja, wat had zij er lak aan, het zou zelfmoord zijn als de wolven haar probeerden te bereiken. Zonde, verspilling van de adem die uit hun neusgaten geblazen werd. Uitdagend blies ze naar de wolven terwijl de wereld om haar heen zwart werd en wegviel. Alleen zij en haar prooi alleen, dit moment en deze minuut. Even daarjuist had ze het dode lichaam willen drinken, maar oh zo onbeleefd was dat, Niet? Een roodbruine middelmatige grote reu sprong, gevold door een witte reu en een zwarte teef, en bereikten de oever amper. De rest waren scheitlaarzen of werden huilend om hulp meegenomen door de rivier. Tijd om wat plezier te beleven. Vals wachtte ze braafjes tot de mormels de kant hadden bereikt en hun nutteloos lichaam aan land zette. Haar grote en rode jagersogen kwamen boven terwijl ze haar nek dominant strekte. Terwijl de witte reu op haar afkwam rennen begonnen haar spieren onder haar pikzwarte vacht te rollen, klaar om ze één voor één de dood in te draaien. De witte reu wende af naar haar flank, grote fout, Met een kleine en lenige beweging had ze zich omgedraaid en schoten haar hoeven naar de kop van het dier. Een paar lengtes verder met een groot gekraak lande het lichaam bewegingsloos. Ze zag de overgebleven twee twijfelen en enkele seconden later wegschoten, de roodbruine reu en de zwarte teef ieder één kant op sprintend.. Peilend om haar zo neer te halen. Een sadistische blik mengde zich in haar jagersogen en nog voor de wolven hun tanden in haar konden klemmen schoot ze naar voor zodat de twee tegen elkaar aanbotsten. Een kleine vulgaire lach ontsnapte uit haar mond, wat speelde ze graag met haar prooien. De zwarte teef gromde kwaad en dreigend en rende met hoge snelheid op haar af.. Wat haar een opgeheven wenkbrauw bezorgde. Ze steigerde, niet te hoog niet te laag en liet haar voorhoeven vieren zodat deze de teef tegen de grond lieten belanden en ze met een moordzuchtige grijns haar hoeven in de ribbenkast van de teef plantte.. Ze zag hoe het bloed de grond rood verfde en geplets te horen was.. Nu ze goed doorhad wat ze had gedaan, zag ze haar hoeven helemaal door de borst van de teef steken. Een afkeurende zucht verliet het beest haar mond terwijl de kleur in haar ogen dof werd en haar mond openviel, een straal bloed langs haar tong lopend. Met een stevige beweging hield ze haar hoeven het lichaam uit, geen enkele medeleving van haar blik aflezend, waardoor weer een akelig zuiggeluid ontstond en ze haar dodelijke blik naar de reu liet gaan. Het stevige gebouwde alfamannetje keek haar aan en schoot dreigend voorruit om haar schrik aan te jagen.. Tevergeefs, deze merrie wachtte netjes af, terwijl het bloed van haar voorhoeven afdroop in de plas bloed dat om al haar vier hoeven heen stroomde. Een hoge en stevige hinnik verliet haar mond terwijl ze het mannetje in het vizier hield, die zijn aanval plande. In de korte bedenktijd was haar elegante houding teruggekomen en waren haar dolkvormige oren naar de andere paarden gericht.. Met al dit gegrom en gedoe was slapen niet echt mogelijk geworden, maar dat kon haar weinig schelen.. Je kon deze plek met haar delen of oprotten !
- Snorr, had hier veel plezier..
- Snorr, had hier veel plezier..
Bericht [Pagina 1 van 1]
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum