Walking Around

Yara liep rond. Ze was nog redelijk nieuw in DH, maar ze was niet alleen. Niet dat ze een partner had, maar ze had een vriendin. Snowflake was haar vriendin, tenminste, zo zag zij het. Maar Snowflake vond haar ook wel aardig. Ze draafde aan en maakte een gekke bokkensprong. Ze was alleen... Daar hielt ze niet van. Yara stopte en graasde wat. Ze liep steeds kleine stukjes. Tot ze plots een geluid hoorde. Ze gooide haar hoofd omhoog. Wie was dat? "Hallo?" Riep ze. Maar er kwam geen andwoord. Verbaast liep ze in de richting van het geluid. Nog steeds niks. "Hallo?!" Riep ze nog een keer. Daar kwam een paard te voorschein. Nieuwschierig wachte ze af. Benieuwt wie het was

Plata schudde zich langzaam aan uit. hij brieste eens. En rustig draafde hij de prairie in. Met zijn staart wat heen en weer zwaaiend. Zijn manen danste op het ritme van de wind. En de nevelige mist dreef nog over het gele gras van de prairie. De spierwitte hengst draafde door. Opeens hoorde hij een stem twee keer zeggen: "Hallo?!". Plata kwam steeds dichter en dichter bij. Totdat hij de mustang merrie zag. Plata schudde zich uit. En zei mysterieus: ''Goedendag Señorita.'' Alles aan Plata was mysterieus. En dat viel ook enorm op. Hij zwiepte met zijn staart, en wachtte op een antwoord van de merrie. Een Señorita voor hem.

Yara hoorde de stem van het paard ''Goedendag Señorita.'' zei hij. Yara bekeek het paard even snel. Hij was wel knap... Snel duwde ze de gedachte opzei. Dat dacht ze alleen maar omdat hij zo sprak, ze wist zelf hoe makkelijk ze te verleiden was. De hengst was wel misterieus. Maar dat vond ze missdchien wel juist leuk aan hem. "Ik heb je niet eerder gezien in DH" zei ze om niet stil te vallen. Ze keek naar de hengst en wachte op een andwoord. De wint speelde met haar manen; ze dansden op de wint Yara rilde even. Haar litteken... Snel wende ze haar hoofd af zodat de hengst het niet zou zien.

Plata grijnsde breed op haar reactie. hij knikte en zei: '''Dat kan kunnen. Ik ben hier pas ongeveer een week.'' Plata zwiepte met zijn staart en vervolgde: ''Maar nu Señorita. Zal ik de eer mogen hebben om de naam van deze merrie te weten?'' Plata was benieuwd naar de naam van de merrie. En hij wist dat de merrie ook naar zijn naam ging vragen. Eerst had Plata hem niet gegeven. Maar hij was veranderd. hij was neutraal/goed geworden. En die gaven hun namen vond Plata zelf dan. pla zwiepte met zijn staart en brieste. Geduldig wachtte hij af, en liep een rondje om haar heen.

Yara bleef hem aankijken toen de hengst rondjes om haar heen draaide. Maar dit voelde anders dan toen Zero dat deed, dit voelde veiliger. ''Maar nu Señorita. Zal ik de eer mogen hebben om de naam van deze merrie te weten?' vroeg de hengst aan haar. "Mijn naam is Yara, en wat is jou naam dan? Zo een hengst als jij heeft vast een hele mooie naam" grijnsde ze. Ze vond hem echt aardig. Hij was de tweede hengst die aardig tegen haar deed. Dat was toch een bijzonder gevoel, vond ze.

Met een enorm kwaadaardige grijns rond haar smoel dnederde de merrie voort. Het was hier lekker uitgestrekt, de korenbloemen wuifden mee in de wind. Nevaeh droeg haar hoofd trots, dominant en hoog. Voor haar doen was ze best in een 'good mood' Maar alsnog stonden haar ogen kwaad, en haar gevoelige oortjes lagen tegen haar schedel aan. Ze smeet haar gespierde bene krachtig vooruit en veerde net zo snle weer overeind. De manen en staart van de merrie wapperden mee in de wind. Opeens drong er een geur haar neusgaten binnen: De geur van soortgenoten prikten in haar neus. Ze gooide zichzelf naar links, waar volgens verwachting van de pikzwarte merrie de paarden waren. en ja hoor, even verderop stond een tweetal paarden. Aan hun vriendelijke blik te zien waren het goedzakjes. Het werd zowat dagelijks werk, goedzakjes pesten. En Nevaeh genoot er met volle teugen van. Ze snoof, denderde extra hard naar de paarden toe en stopte met een sliding, recht voor de neus van een bruine merrie. Daarna gniffelde ze en liep strak rond de twee paarden heen. "Zozo, wat hebben we hier? Een verliefd stel paarden?"

Zeg het als jullie het niet leuk vinden dat ik jullie topicje verstoor

Maakt niet uit, een beetje spanning is juist leuk! (Vind ik dan)

Yara schrok van de zwarte merrie en deed een stap naar achter. "Zozo, wat hebben we hier? Een verliefd stel paarden?" Yara keek het paard aan. Was ze verlieft op hem? Nee toch? "Misschien als jij dat zo wil zien mag dat." zei ze rustig. Dit was de eerste keer dat ze rustig kon zijn bij een onaardig paard. Maar ze vond het ook wel een uitdaging. Ze wilde wel eens zien wat de merrie van plan was. Zij was veranderd, ze zou niet meer bang zijn. En dus bleef haar houding en haar blik zelfverzekerd.

Ze gniffelde. Nevaeh was breed, hoog en voorla gespierd. Niet mooi voor een merrie, maar de combinatie Fries en per dag vele kilometers afleggen moest zich wel als spieren ontpoppen. Ze sloeg haar dikke, zwarte staart hard tegen haar achterbenen, wat het geluid van een zweep opleverde. Het was een niet al te zonnige dag, de wolken hingen als grijze watjes in de hemel. Mooi, want Nevaeh hield niet van zon. Het kalme briesje wat er stond liet de manen en staart van de merrie meedrijven. Ze drukte haar oren verder in haar nek toen de bruine merrie behoorlijk kalm antwoorde. Nevaeh wilde angst. En die ging ze nu creëren. Ze liep strak op de merrie af, boog haar gespierde hals en fluisterde: "Ja, dat is wat ik ervan maak. Maar kijk maar uit hoor, die hengst is een bedrieger." Haar stem klonk kil en ijskoud, zo'n stem waar je rillingen van kreeg. Ze grijnsde vals terwijl haar hoofd bijna het hoofd van de bruine merrie raakte. Ze boorde haar smaragdgroene ogen diep in die van de merrie, om haar woorden extra kracht te geven.

De merrie zette een stap weg, precies zoals ze had verwacht en gewild. Goedzo, de merrie begon te twijfelen. Ze grinnikte vals en wierp een boze blik op de hengst. Daarna zette ze weer een stap richting het bruine goedzakje. "Ja, hij is een moordenaar!" Zei ze, expres in paniek. Ze wierp weer een blik naar achteren, met een gespeelde bange blik in haar ogen. Ze stampte hard met haar voorhoef op de grond. De lange, gele sprieten reikten tot aan haar buik, waardoor ze enorm kriebelden. Ze snoof haar ingehouden adem uit. "Nu kun je nog weg, voordat het te laat is!" Schreeuwde ze half. Ze sprong krachtig naar voren, en haalde uit zodat ze haar tanden heel snel in de nek van de merrie plantte. Maar, ze deed het niet zo hard als normaal. Dan zou de merrie zeker de kant voor de onbekende hengst kiezen. "Ga!" Riep ze terwijl haar schoft tegen de nek van de bruine merrie aanduwde, als teken dat ze moest gaan. Alweer vond Nevaeh zichzelf geniaal.

Plata grinnikte vals bij het komen van een Friese merrie. Hij knikte en liet de merrie maar praten. Uiteindelijk sprak hij: ''Een bedrieger? Een bedrieger?! Weet je ik heb nooit van die slechte paarden gehouden. Ooit was ik er eentje. Ik was een dwaas, net als jij nu waarschijnlijk. En ik deed het om mijn pijnen weg te laten. Maar nu weet ik beter. En nu ben ik goed. En ook nu! Denk ik dat jij moet ophoepelen. En lekker je eigen gangetje gaan.... En ik durf te wedden dat jij ook verliefd bent, of bent geweest!'' Plata zijn stem was mysterieus, en vloeiend. Maar ook boos op de merrie. Met zijn staart fier de lucht in geheven, liep hij een rondje om haar heen.

Yara schrok van de actie van de merrie. Toch had ze het gevoel dat de merrie loog. En plata begon te praten. ze had gelijk. Ze keek de merrie aan. "Heb je niets beters te doen dan mij laten tweifelen?" vroeg Yara. Ze keek naar Plata en grijnsde

Plata schudde zich uit. En hoorde de woorden van Yara. Hij greens even warm terug naar haar. Mysterieus staarde hij voor zich uit. Zijn blik gleed langs de zwarte fries. Zo naar boven. Voor hem was daar een hele andere dimensie. De dimensie met fantasie voor hem. Voor iedereen anders, voor sommige hetzelfde. Alles anders.. Alles verschillend…. Alles hetzelfde. Je kon het niet weten. Nog niemand had die plek bereikt. Wat zou Plata dat graag willen. Hij verzonk even weg in zijn gedachte:
’’Plata.. World isn’t fair. It is brutal. But when you believe that it’s good. Than it’s good. It’s really good. I promise you. Just belief in yourself. In other horses, and the World. Than everything come’s good.’’ En toen verdween de merrie weer. Plata keek verbaasd naar de plek waar de witte merrie stond. Hij hoorde nog ergens een stem zweven: ‘’Always smile.’’[/i]

Plata schudde zich uit. En staarde nog steeds met schuin hoofd mysterieus vooruit. Hij schudde zijn hoofd. Opeens dacht hij aan de woorden van zijn mysterieuze gedachte: ’’Always Smile.’’ Het was alsof Plata de woorden nog steeds hoorde rond zweven. Een glimlach versierde zijn mond en hij sprak: ’’Nou gaan we nog ophoepelen of hoe zit dat?’’ Ondanks zijn boze stem richting de zwarte merrie. Had hij nog steeds die ene mysterieuze glimlach die alles veranderen zou.

Yara Keek naar Plata, die even helemaal in een andere wereld leek te zijn. Maar Plata herstelde zich naar deze wereld en keek de merrie geheimzinnig aan. "Nou gaan we nog ophoepelen of hoe zit dat?" vroeg hij met een boze stem. Yara onderbrak hem "Wij kunnne ook gaan" zei ze buiten het gehoorbereik van de frieze merrie. "Ik wil wel weer naar de zee, en daar is het ook veel romantscher"zei ze met een grijns

Plata grijnsde eventjes. Opeens hoorde hij de merrie weer praten, Plata knikte. Hij vond het een goed idee om naar de zee te gaan. Maar de romantiek boeide hem niet zo veel. Langzaam sprak de spierwitte hengst mysterieus: ,,Ja.. Ja, dat is een goed idee.’’ Plata grijnsde. Haalde een keer uit naar de frieze merrie. Glimlachte vals en zei: ,,Have fun horse.’’ Daarna stapte hij verder. Een keer richtte hij zijn blik op Yara om te kijken of ze mee kwam.