I will help you,

Ze wilde niets liever dan gewoon bij hem blijven. En wie weet, mischien was dat veulen wel slecht! Dalijk wilde het haar vermoorden in de moerassen net als in haar dromen! De trilde even van angst. 'Dalijk.. Dalijk wil het me wat aandoen..' Zei ze zacht maar erg bang. Ze vertrouwde niemand meer. Alleen haar Mysterio en Curlin. Die waren er voor haar.. Dus waarom zou ze naar iemand anders gaan? Dat was gewoon haar leven wagen voor niets.. Ze bleef dicht bij hem liggen met haar hoofdje nog steeds tegen zijn mooie zwarte hals aan.

savoja mompelde over haar slaap. en zei fluisterent tegen ahar zelf" domme nachtmerrie wrm ik nu juist" ze wou slapen maar deed eht toch niet. even keek ze naar de lucht. niet precies weten waar ze was. ze had onder weg al veel gehoord over black rose en de andere kudde. ze mompelde wat. ze weet enti wat ze later zou worden. even zuchte ze weer diep in. maar ze heeft de leider die stervend was belooft dat ze later de kudde zou gaan zoeken. waar ze ook mogen zijn. en har vrienden van vrooeger. ze dacht even aan hun. wild schudde ze die gedachten uit haar hoofd. als ze 1 jaar was ging ze stiekem gaan zoeken achter ze. als ze ouder is zou er ernaar toe gaan. sovaje zuchte weer eens. en legde haar hoofd op de grond en mompeld"niet in slaapvallen savoja"

"Ze doet je niks,En als ze slecht was zou ze heel anders zijn. Haar oren in haar nek,haar blik fell en een hele andere houding." zei hij en hij keek naar het veulen. "Maar ze is juist alles behalve dat. Ze ligt gespannen,haar bik is niet fell en ze zal zich waarschijnlijk eenzaam voelen," zei hij rustig en hij richtte z'n aandacht weer op Moon "En als ze toch wat doet,dan kom ik je helpen, Dus hup gaan met die banaan" zei hij en hij hapte plagend naar haar manen die er sierlijk hingen.

Ze keek hem aan. Eigenlijk was ze nog steeds doodsbang. Maar door die woorden die hij zei, durfde ze het. Ze wist zeker dat hij er voor haar zou zijn als dat veulen gemeen was. Ze twijfelde nog even maar stond toen tog op. Ze deed haar best het in 1 keer te doen omdat ze niet hopeloos wilde overkomen.. Maar tog lukte het haar niet. Ze probeerde het vlug nog een keer en deze keer lukte het haar wel. Ze hapte naar haar buik tegen de pijn van haar ribben. Ze had er telang opgelegen. Ze stapte voorzichtig aan maar ondertussen bleef ze ernaar happen. Eenmaal aangekomen bij het veulen maar tog een meter of 2 bij haar vandaan stopte ze. Ze keek ernaar. 'Uh.. Hoi..' Zei ze bang en verlegen. Ze vond het doodeng maar deed het tog.

Hij keek naar Dancing Moon en merkte wat er aan de hand was. Hij was dan wel slecht hij merkte alles op. Hij keek naar het andere veulen en naar Moon. Hij luisterde goed naar wat ze zeiden en lette goed op de lichaamstaal van beide. Hij merkte ook dat de stem vn Moon Bang en verlegen over kwam. Hij legde z'n hoofd eventjes neer en keek afentoe op om te kijken of het goed ging

savoja was nogal slaperig maar liet maar de helft ervan merken. oppeens voelde haar instict iets op haar af komen. in een seconde stond ze recht met haar ogen plat en een vleugje kil in de ogen. maar toen ze zag dat het veulen was. gingen haar ogen weer recht staan en de vleugje kil was weg. maar ze ontspande haar spieren niet. savoja kreeg bijna een woede aanval toen ze voor haar stond. het was niet haar veul en qzeker niet van eht veulen. maar ze leek goed op haar tweeling zusje. savoja probeerte haar in te houden. even trillde savoja vor de inspanning om het tegen te houden. oppeens zei het veulen een lichtte hoi. savoja wachtte even tot de woede aanval weg was. en zei toen "hallo..." het was neit vriendelijk maar ook niet kil je zou het emotieloos kunnen zeggen. savoja weet dat ze haar verlden niet snel gaat kunnen verwerken. even zuchtte ze diep en wachtte af.

Ze schrok zich dood toen het veulen zo reageerde. Ze liet een bange hinnik horen, draaide zich vliegensvlug om en galopeerde doodsbang weg, terug naar Mysterio. De botten in haar buik deden door dat galoperen nog meer pijn maar door de angst merkte ze dat niet meer. Doodbang zocht ze bescherming bij Mysterio. Helemaal uitgeput aangezien ze bijna geen conditie had. Haar beentjes trilde en haar hart maakte overuren. Bang bleef ze staan. Als versteend.

Hij stond meteen op toen ze naar hem toe kwam gerend. Hij deed z'n neus tegen de hare aan "Rustig maar " stelde hij haar gerust. Hij keek fell naar het andere veulen. Z'n blik veranderde totaal net als z'n houding. Hij keek weer naar Dancing Moon en deed weer normaal. "Rustig, Ik ben bij je" zei hij nog een keer tegen haar. Ze moest paarden beter vertrouwen. Hij keek even naar de grotere merrie aan de overkant. Straks zou hij weer weg gaan en moest zj het weer overnemen

savoja had gehoopt dat het niet dreigend uitkom ze kon er niks aandoen maar jammer geneog was het dus ngoal dreigend. savoja zette een paar stappen achter. ze doet ook nooit iets goed. ze had al gedacht en had gelijk dat de andere veulen direct rechtstond voor het andere veulen te beschermen ze hard er spijt van. ze zou liever nu in een diepe put of ravijn springen. savoja mompelde luid genoeg dat de twee veulens het zouden kunnen horen " het spijt me.. het was neit de bedoeling..." savoja was woedend op zich zelf. haar oren lagen weer half plat hop haar hals. savoja ging weer een einde verder zitten. ze mompelde weer iets maar het was onverstaanbaar.

Ze bleef dicht tegen hem aanstaan. Na een tijdje kalmeerde ze weer. Ze voelde zich veilig bij hem. Haar hartslag werd rustiger na een tijdje. Dit zou ze dus nooit meer doen.. Zomaar op een paard afstappen. Vooral nu ze zelf er niks tegen zou kunnen beginnen. 1 trap die hard genoeg is en ze is dood. Ze keek onder hem door naar dat andere veulen. Ze vond die nu echt doodeng. Ze keek naar Mysterio en drukte zacht haar neusje tegen die zijne aan. Ze wilde hem nooit meer kwijt. Als hij er niet meer was, wilde ze gewoon niet meer verder. Ze hoorde dat andere veulen iets zeggen. Maar omdat ze niet echt oplette, had ze het niet verstaan. Ze keek een beetje vragend naar de grond

"Ze heeft er spijt van" zei hij tegen Dancing Moon. "Ga er zometeen gewoon nog een keer heen, en dit keer niet bang wegrennen. Ze schrok waarschijnlijk net zo erg van jouw als jij van haar en volgends mij schrok ze ook van zichzlef" zei hij tegen Moon. Hij keek naar het veulen wat daar nu een soort van zielig alleen stond. Waarna hij z'n aandacht weer bracht naar Moon. Hij wachtte haar reactie af en was benieuwd naar wat ze ging doen

Ze keek hem aan. 'Ik durf niet meer..' Zei ze zacht. Ze was echt doodsbang geworden. Ze keek naar de grond. Ze voelde zich alleen vertrouwd bij Mysterio. Maar die andere, die vond ze echt eng. Ze ze zorgde ervoor dat Mysterio tussen hun in bleef staan. Want Mysterio kon iedereen aan. Ze hielt haar kleine hoofdje tegen zijn nu al gespierde hals. Hij was zo zacht als fluweel en zo lekker warm. Of zou dat komen door de verliefdheid? Dacht ze daarna.

savoja keek even rond naar het gebied. het was hier wel prachtig. ze boog haar hals en nam grote plukjes gras.dagen rond te hebbe gezwerft had ze wel honger gekregen. savoja zuctte even. niet lang meer en dan is ze al 4maanden. het gaat snel voorbij had ze in haar gedachten. niet lang meer. terwijl ze kuawde zag ze at de merrie bang was van haar. even zuchtte ze weer. niet veel aan te doen dacht ze . ze mompelde wacht maar kudde ik word sterk en kom eraan. ze zou veel gaan trainen. zoals de leider haar had gevraagt voor hij..... savoja wou er neit aan dneken en keek toen weer even naar de twee veulens.

Hij brieste en keek haar aan "Kom op ! Je kunt het. Je moet het andere veulen alleen de tijd geven om er aan te wennen." zei hij rustig maar toch serieus genoeg. Hij keek haar even aan en brieste zacht. Z'n houding was rustig en weer kalm. Hij wou haar natuurlijk we helpen maar hij kon haar niet met alles helpen. Ze moest sommige dingen ook alleen doen. Dingen die hij niet kon doen of dingen waarbij hij haar niet kon helpen

Ze schudde haar hoofdje. Ze vond dat veulen veelste eng, vooral omdat als er iets zou gebeuren, ze niks kon doen om zichzelf in veiligheid te brengen. Ja, wegrennen mischien maar ze was totaal niet snel. De enige plek waar ze zich thuisvoelde was dicht bij Mysterio. 'Als jij dat niet eng vind.. Waarom ga je er dan niet mee heen..?' Vroeg ze zacht. Als hij bij haar was, durfde ze er wel mee heen. maar in haar eentje echt nooit meer.

Hij keek haar aan. Hij had deze vraag wel aan zien komen. Hij wilde de waarheid nog niet vertellen. Nog niet. Als ze ouder was,dan pas. Dan zou ze het waarschijnlijk wel begrijpen. Het was nu nog veelste vroeg. Ze zou het dan waarschijnlijk nog niet eens begrijpen. Hij draade zich rustig om "Ik vind het niet eng. Maar ik ga gewoon niet" zei hij op een hele andere toon. Hij liep naar het meer en begon rustig te drinken.

Ze keek hem vragend aan. Maar aan zijn reactie erop te zien, vroeg ze maar niet verder. Ze bleef dicht bij hem. Ze keek naar het water. Vies koud spul.. Dacht ze meteen. Ze keek naar het gras. Het was dan wel mooi, maar niet te eten. Ze hoopte maar dat Mysterio gelijk had. Dat als ze ouder was, het makkelijker zou worden. Anders zou ze nog eens omkomen van de honger.. Ze keek naar het meer. Bij de gedachten aan vroeger, kwam er een traan. Hij liep over haar wang steeds verder naar benede tot hij viel en in het water belande. Ze keeknaar de kringen die eromheen kwamen. Ze miste ze zo erg.. Maar ze ooit weer terugzien zal wel niet gaan gebeuren..

Hij bleef daar maar een beetje staan en keek op toen hij ineens een druppel hoorde vallen in het water. Hij draaide z'n hoofd om richting haar en keek haar even vragend aan. Hij hoopte dat het niet door hem zou komen wat zo had hij het helemaal niet bedoelt. Hij wilde haar namelijk niet van streek maken of iets anders. Hij wilde haar liever blij,gelukkig en sterker zien worden. Hij nam een hap van het gras onder hem. Hij had z'n toekomst en hoe het nu was al geacepteert.

Ze had niet eens door dat hij keek. Ze was diep in gedachten. Ze besefte na een tijdje dat ze niks had om voor te leven. Dus waarom bang zijn voor iets als het niks uit zou maken of ze nog leefde of niet? Ze keek naar het water en zag zichzelf. Haar blik was veranderd. Minder schattig en lief, maar eerder levenloos. Bij de gedachten aan Mysterio werden ze gelijk weer normaal. Ze draaide zich om en sjokte wat rondjes waarna ze ging liggen. Ze keek wat naar voren. Ze was rustiger en stoerder nu. Inplaatsvan bang en vluchterig.

Hij volgde Dancing Moon met z'n ogen. Z'n hoofd draaide hij niet eens meer. Hij zag haar houding veranderen. Van bang,Vluchtig en vrolijk naar Eerder levenloos. Hij zag dat ze ging liggen. Hij dacht eventjes na. Hij wilde graag bij haar blijven maar het was ook weer tijd om te gaan. Hij zou anders te lief gaan worden. Hij brieste zachtjes,bijna onhoorbaar. Hij keek naar haar en zag dat ze niet meer keek. Het was het beste als hij nu gewoon ineens verdween dan afscheid te nemen. Ze zou het hem waarschijnlijk alleen maar moeilijker maken en dan zou hij niet meer weg kunnen komen. Hij draaide zich om en draafde zonder enkel geluid te maken weg. Hij keek nog een laaste keer om naar Dancing Moon,De merrie die zich zelf had voorgesteld als Curlin en het andere veulen Savoja. Hij verdween tussen de bomen

savoja haar oren gingen naar alle kanten terwijl het half plat lag. beetje raar om te zien maar savoja was nu eenmaal alert.... karakter... savoja wist eht neit. ze was nu eenmaal zo. ze was neit geschrokken van de schrik van de merrie. het was eigenlijk ook niks aan te doen. haar staart sloeg even lichtjes op haar flank. even keek ze naar het meer waar curlin aan het drinken was. en zag de twee veulens daar ook staan. savoja strekte haar hals naar beneden en nam een plukje gras om te eten. en kauwde er voorzichtig op. even keek ze naar de merrie en zag hoe ze helemaal veranderede naar levenloos. savoja leek erop. maar er was nog een lichte vreugde in haar.... neit veel maarja.. aleen iemand die ze echt vertrouwde zou het alleen maar te zien krijgen anders niemand. even keek ze naar de zwarte veulen en zag dat hij van plan was om te vertrekken. even keek ze weer naar de merrie ze zag dat ze neit keek haar ogen schoten direct naar de hengst die stillaan verdween..... en wachtte af...

Ze keek rond. Toen ze ineens Mysterio niet meer zag, schrok ze zich dood. Ze sprong meteen overeind en hinnikte paniekerig. Waar was hij nou?! Dacht ze wanhopig. Ze bleef hinniken.. Maar toen ze geen stem meer overhad, gaf ze het op. Met tranen in haar oogjes zakte ze door haar beentjes. Zacht snikkend bleef ze liggen. Ze wilde niet zonder hem verder.. Alles behalve dat.. Ze wilde hier niet meer zijn.. Niet op deze plek, niet in dit gebied, niet in deze wereld..

Ze keek naar de veulens en zag Mysterio verdwijnen. Ze draafde op de veulens af eerst op Dancing Moon. Ze stopte naast haar "Heej, Wat is er ?" vroeg ze rustig en ze bleef staan. Ze keek oplettend rond en verkende het gebied. Ze keek daarna ook even naar het andere merrie veulen wat er ook niet echt vrolijk uitzag. Hierna zou ze eventjes naar haar toegaan om te kijken hoe het met haar ging

Ze keek met haar ogen vol tranen naar Curlin. Ookal zag ze weinig door die tranen. 'Hij.. Hij.. Hij is weg!' Zei ze en bartste nu nog erger in tranen uit. Ze keek wanhopig naar de bossen. Waarom was hij weggegaan..? Had ze iets verkeerd gedaan? Door haar hoofd tolde al die vragen. Maar ze zullen niet beantwoord gaan worden.. Ze miste hem nu al zo erg.. Gewoon.. Het gevoel dat hij haar gaf, was nu vervangen door verdriet en pijn. Snikkend bleef ze liggen in het hoge gras. Ze probeerde haar hoofdje te verbergen. Haar keel deed erge pijn van het huilen, maar ook van het harde hinniken..

De gitzwarte Friese hengst galoppeerde met sierlijke,krachtige sprongen rond. Hij galoppeerde met gelijkmatige passen die hij af en toe versnelde of vertraagde. Hij boog z'n hals rond zodat z'n neus z'n borst aanraakte. Z'n manen speelde met de wind,z'n voorpluk en staart volgen sierlijk heen en weer mee. Het leek wel een spel van de wind. De wind had er controle over. Ook over z'n gitzwarte sokken. Hij had geen enkel witte haar hij was op en top zwart. Z'n oren stonden aandachtig naar voren. Hij ving signalen op van andere paarden. Hij rook ze. Het waren er minstens drie. Er was er een die heel erg bekend was en de andere twee herkende of kende hij niet. Er was ook nog een andere geur een vage geur. De geuren waren niet al te sterk dus het waren niet hele grootte paarden of ze waren nog op een behoorlijke afstand. Hij zag ze namelijk nog niet maar hij hoorde wel geluiden. Toen de geluiden sterker en harder werden minderde hij vaart. Hij bleef tussen de enkele beschutte bomen staan zodat hij niet opviel. Hij keek naar de paarden. De twee veulens en de grotere merrie. Het ene veulen was groter dan het andere en leek ook iets vrolijker. Ze stond op een afstandje bij de andere twee vandaan. Ze was ook een appaloosa en het andere veulens was een Palomino merrie. En de grotere merrie. Tjhaa die herkende hij gewoon. Dat was overduidelijk de merrie Curlin. Ze was nog steeds die o zo prachtige Volbloed merrie van een paar jaar geleden. Hij hinnikte luid en stapte rustig tussen de bomen vandaan naar voren. Z'n neus hield hij tegen z'n borst aan en was rond gebogen. Z'n stappen waren sierlijk en z'n oren stonden strak naar voren gericht