I will help you,

"Rustig maar, hij komt vast terug. Hij is weggegaan omdat hij naar de kudde moest. Hij is geroepen. Als je geroepen word tot de kudde dan ben je verplicht om te komen wat dan ook. Hij komt echt wel terug maar hij moet ook de kudde respecteren en ze dienen als het nodig is" zei ze rustig en ze deed haar neus tegen Moon aan om haar te trooste ze wist precies hoe het kon voelen namelijk en dat was dus echt niet leuk of fijn

Ze luisterde naar haar. Maar wat als hij niet terug kwam.. Dacht ze wanhopig. Ze wilde niet al die tijd zonder hem.. Ze sprong meteen op toen ze wat bij de bosjes hoorde. 'MYSTERIO?!' Riep ze vrolijk. Maar toen ze zag dat het een grote hengst was, rende ze teleurgesteld aan. Zo nu en dan verliet een traan haar waterige en over-emotiële ogen. Ze negeerde het gekraak in haar buik. Ze merkte het niet eens. Het was ook niet belangerijk.. Het enige wat belangerijk was, dat ze Mysterio nog ooit zou zien. Ze had niet in de gaten dat ze in de gaten werd gehouden. Die geur herkende ze ook niet. Maar toen ze ineens iets uit de bossen zag springen, schrok ze zich dood. Ze hinnikte bang en trapte wanhopig naar het harige beest. Maar tijdens haar trap, beet het in haar been en viel ze. Ze keek naar de grond. De pijn voelde ze nog nauwelijks. Waarom zou ze er iets tegen doen? Haar leven was over zonder haar droomprinsje.

Verbaasd keek hij op van het palomino kleurige veulen wat ineens heel blij op hem af kwam gerend. Hij keek daarna even naar de grotere merrie Curlin. Hij had haar al een hele lange tijd niet meer gezien of eigelijk niet eens meer gesproken. Hij brieste en zag het veulen wegrennen waarna er ineens een wolf uit de bosjes sprong en het veulen beet. Hij galoppeerde erop af en ging voor het veulen staan. Hij tilde z'n ene been op en z'n andere. Hij kwam neer en twijfelde even en steigerde toen nog een keer waarna hij de wolf verpletterde en doodde met z'n hoeven. Hij brieste luid en draaide zich om naar het veulen. "M'n naam is geen Mysterio." zei hij droog en hij keek naar Curlin die op hem af kwam gelopen. Hij knikte en keek weer naar het veulen. "Ik ben Django" zei hij daarna net zo droog en op de zelfde toon als eerst.

Ze keek naar hem. De Mysterio uit haar droom.. Het leek sprekend.. Ze stond vlug op en wilde weer wegrennen maar het lukte niet meer waardoor ze in het hoge gras weer belande. Haar ogen nog steeds vol met tranen, maar dan niet van de pijn, maar van het verdriet. Ze voelde niks. Alleen hoe haar hart versnippert werd in 10000 stukjes.. Ze bleef liggen met haar hoofd tusen haar poten. Haar poten zorgde er nu voor dat ze niks hoefde te horen. Haar hoofde was naar de grond gericht met haar oogjes dicht. Ze wilde hier niet meer zijn.. Nergens meer.. Alleen bij hem..

Ze keek dankbaar naar Django "Django" zei ze zacht en ze liep op hem af en bracht haar neus naar de zijne toe.. "Das lang geleden" zei ze. "Ik heb je gemist en ben blij dat het goed met je gaat, Bedankt voor je hulp" Ze brieste "Kan jij iets voor me doen ? Wil jij ..." vroeg ze rustig en ze brieste en keek hem wanhopig aan waarna ze hem zag verdwijnen. Ze hinnikte luid en steigerde waarna ze naar moon liep en naar haar keek

Rustig kwam de hengst na een tijdje weer aangestapt hij was hooguit een half uur weggeweest. Hij hinnikte luid en het weergalmde over het hele gebied heen. Hij keek naar Curlin en had gedaan wat ze vroeg. Achter hem slenterde Mysterio aan. Hij hinnikte luider en harder naar Moon en hoopte dat ze op zou kijken en het zou begrijpen. Hij hinnikte ook een keer naar Curlin waarna hij op Curlin afdraafde en naast haar stopte

Ookal had ze haar benen voor haar oortjes. Die hinnik hoorde ze en herkende ze uit duizenden. Haar kopje stak boven het gras uit. Ze kon haar ogen niet geloven. Ze dacht echt dat ze hem kwijt was.. Uit haar schorre keel kwam een emotioneel hinnikje. Ze kwam vlug overeind en wilde vlug naar hem toe. Ze kon nog net optijd stoppen, anders was het botsing geweest. Ze duwde haar betraande hoofdje vlug tegen zijn hals en bleef dicht bij hem staan. Ze was zo blij hem weer te zien nu.

savoja zat rustige te grazen. lichtjes hief ze haar hoofd geirriteert op en keek naar het ander veulen. ze was kapot dat hij weg ging zonder iets te zeggen. savoja wist dat ze van elkaar hielden. ze dacht aan haar ouders. haar ogen werden stillaan weer kil. savoja zuchtte weer even. na een tijdje rook ze een andere hengst. haar oren gingen direct weer plat op haar hals liggen. en keek het andere paard aan. hij was mischien ver weg, maar savoja hield hem rustig in de gaten. het veulen rende oppeens naar de hengst zo gelukkig.... en in een andere seconde ging ze ergens anders heen. oppeens schrok savoja zich. in een andere seconde stond er een wolf voor haar. savoja ging met een harde schok rechtstaan. maar toen ze zag dat de hengst er al naartoe was ging ze weer gaan liggen. ze zag ook dat curlin naar de hengst toe ging. en achter de hengst was het veulen mysterio erweer. 5 seconde kwam er een glimlach op haar maar dat ging al snel weer weg. toen ze zag dat er niks ging gebeuren boog savoj weer haar hals en graasde met platte oren verder.



[ wouw ik wou reageren en direct al pagina 6 0.o ik mis veel *.* ]

Luid brieste de merrie nog een keer en zag ze Django weer vertrekken. Hij was er dus toch en hij gaf dus toch om haar. Ze hield ook nog van hem. Django,haar zoon. Ze keek om zich heen en draafde rustig maar toch wel vlot op Savoja af. Die merrie had nog helemaal geen contact gezocht met de andere. Ze begon zich der toch wel druk om te maken. "Heej,, Hoe gaat het ? Je lijkt zo somber" zei ze rustig en ze bracht haar neus even troostend tegen het veulen lichaampje aan. Zacht brieste ze en keek ze even omzich heen om te kijken of er gevaar dreigde maar nee. De kust was veilig en er was niks aan de hand

(Whahaha,, ja ja we zijn erg bezig met Rpg'en Maar heb ff de begin post ergens aan het begin helemaal aangepast. Zodat er meer veulentjes mee kunnen doen zonder ouders. Of met ouders kan natuurlijk ook )

terwijl savoja rustig aan het kauwen was op een stukje gras keek ze even het hele gebied rond. en graasde dan rustig verder. terwijl haar staartje heen en weer vloog. en haar korte manen lichtjes wapperde.met een zachtte schok stond savoja recht en ging in een lichtte draf naar het beekje. en nam voorzichtig ene paar grote slokken. wachtte even en deed het dan weer opnieuw. toen ze genoeg had draaide ze zich om en ging weer met lichtte draf naar waar ze daarstraks zat. en ging dan weer liggen. paar min later voelde ze iets op haar ofkomen. haar oren gingen plat, maar toen ze rook dat het curlin was ging ze weer overeind. met een lcihtte schok stond ze ook recht. en stond dan voor curlin."het gaat wel...." zei savoja...." het is gewoon mijn verleden" mompelde ze er nog lichtjes bij. haar staart was gestopt met kwisppelen. haar ogen ging het gebeid weer rond. en rustig wachtte ze af.

Ze luisterde naar het veulen en brieste zachtjes waarna ze weer naar haar keek "Als je wilt kan je er altijd over praten. Ik zal er altijd voor je zijn. Je hoeft maar te hinniken of te roepen en ik zal er zijn en komen om je te helpen" Sprak de merrie rustig uit. Ze bleef vanuit haar ooghoeken natuurlijk wel opletten. Op de omgeving,Savoja,Zichzelf en Mysterio en Dancing Moon. Ze was al meer te weten gekomen over Mysterio door Django maar dat was iets heel anders. Ze brieste luid en nam een hap van het gras onderzich

Rustig was hij achter Django aangesjokt. Hij brieste eventjes en keek verrast op toen Dancing Moon naar hem toe rende met een betraand hoofdje. Hij brieste zachtjes en deed z'n neus tegen haar hals aan. Hij had het hele verhaal onderhand al van Django gehoord onderweg hier heen. Hij had haar echt pijn gedaan om te vertrekken "Moon" zei hij zachtjes en sloot z'n ogen en drukte z'n neus nog steviger tegen haar hals aan. Het had hem helemaal geen goed gedaan om zomaar weg te gaan. Het had hun beide geen goed gedaan. Hij had alleen maar aan haar moeten denken en had haar ontzettend gemist. Gelukkig kwam Django hem halen. Dat was maar goed ook geweest anders was hij terug gekomen. Hij hinnikte zachtjes naar haar en was blij dat ze weer bij hem was.

savoja keek even naar de andere paarden. en keek toen weer naar curlin. ze dacht weer even aan haar verleden aan de dag dat ze haar tweeling zus verloor en haar hele kudde vrienden;familie.... een lichtte bries kwam uit haar keelgat vandaan. ze schudde even met haar kop zodat haar gedachten weg gingen. toen curlin oppeens zei dat ze alles mocht zeggen tegen haar. keek savoja even naar de grond. even zuchtte ze weer. en haar staart ging even tegen haar huid. en zei toen "bedankt...." even keek ze weer naar de grond en keek toen weer naar curlin. haar ene oor gericht naar haar het andere ging het helegebied rond.

Ze brieste luid en merkte dat ze het behoorlijk moeilijk had "Weetje" begon ze met een grijns op haar lippen "wij gaan samen gewoon is lekker appels plukken of iets anders leuks doen, dan kan je even aan iets anders denken" zei ze rustig en ze ging plagend met haar neus tegen Savoja aan. Waarna ze vrolijk een zachte hinnik liet horen. Haar ogen gleden over het gebied opzoek naar de bomen waar het fruit aan hingen. Ze hingen niet zo ver weg gelukkig dus het zou een klein stukje zijn om het heen te gaan. Ze brieste nog een keer en schudde met haar flinke bos manen

Ze was zo bang geweest hem voor altijd kwijt te zijn.. Ze had haar hoofdje helemaal tegen zijn hals aangedrukt. Al die spanningen kwamen er nu gewoon uit.. De tranen vielen een voor een op de grond. Van haar been had ze geen last. Ze was te diep in de wolken en besloot nooit meer gaan te gaan liggen als hij stond.. Ze zou dan maar gewoon wakker blijven.. Maar dit wilde ze nooit meer voelen.. Ze had haar oogjes dicht. Ze was bang hem weer eens te moeten missen

"Het spijt me dat ik weg was gegaan,zonder dat ik je gedag of iets had gezegt. Ik moest naar de kudde toe." zei hij rustig. Hij voelde de tranen van haar op z'n hals komen. Hij brieste zacht en bleef staan zoals hij stond. Hij was echt verliefd op haar geworden. Hoe je het ook kon blijven ontkennen het was gebeurd. Hij sloot z'n ogen en dacht alleen nog maar aan de mooie merrie voor z'n neus. De merrie waar hij van hield,de gene die z'n hart nu al had gestolen. Hij brieste nog een keer zacht

'Neem me mee de volgende keer..' Zei ze zacht. Het maakte haar niet uit al moest ze heel DH doorlopen. Maar niets was erger zonder hem hier achter blijven. Ze was nog liever door dan dat.. Ze had er alles voor over om voor altijd bij hem te kunnen blijven.. Ze kon alleen nog maar aan hem denken.. Meer had ze ook niet om voor te leven.. Ze hoefde ook niks anders.. Alleen Mysterio..

"Dat kan niet,soms moet ik weg. Ik moet soms ook naar de kudde toe." zei hij zacht en deed z'n neus tegen de hare aan. "Moon" begon hij zachtjes "Ik heb je gemist" zei hij zachtjes en hij brieste zachtjes en sloeg met z'n staart tegen z'n flanken aan om overige vliegen weg te jagen. Hij opende z'n ogen en keek naar haar en de omgeving. Toen keek hij naar lichaam en zag haar been "Wat is er gebeurd ?" vroeg hij zachtjes aan haar

'Dan kan ik tog mee naar je kudde..?' Vroeg ze meteen. Ze wilde hem niet nog een keer missen.. Toen hij da van haar been aan haar vroeg, twijfelde ze even of ze het wel moest zeggen.. Maar omdat ze eerlijk tegen hem wilde zijn, besloot ze het tog te zeggen.. 'Groot harig beest..' Zei ze. Ze wist niet dat het een wolf was. Ze wist vele dieren niet bij naam. Dat had ze gewoon nooit kunnen leren..

"Wolf" zei hij rustig. Hij likte de wond voorzichtig schoon waarna hij ging liggen. " Ik ben de leider van die kudde niet. Ik kan dat hellaas niet beslissen." zei hij rustig en hij legde z'n hoofd rustig neer in het gras en brieste diep. Hij dacht aan hoe het zou zijn als zij ook bij de Black Rose zat. Maar dat kon natuurlijk niet zomaar. Ze was waarschijnlijk te lief en dan lieten ze haar niet toe

'Ik zou er echt alles voor die voor altijd bij jou te kunnen zijn..' Zei ze zacht. Ze keek naar haar been. Ookal zag het er eng uit, ze voelde er niks van.. Nog geen steekje.. Ze ging bij hem liggen met haar hoofdje op zijn buik. Zijn ademhaling was rustgevend. Na een tijdje waren haar tranen gestopt. De laatste traan viel op de grond. Ze sloot haar oogjes. Ze had hem zo gemist.. Gewoon niet normaal meer..

savoja graasde rustig verder. en lette even niet op. na een tijdje ging ze weer het gebied rondkijken. haar oren gingen eens naar alle kanten. ze boog haar als dan weer en begon weer rustig te grazen. ze stond dicht bij curlin. ze keek even naa rht beekje. met een lichte schok ging ze in draf richting de beek. toen ze er eindelijk was boog ze haar hals weer en nam een paar kleine slokjes. en ging dan weer met een lichtte schok naar curlin en bleef daar staan... en sloot half haar ogen maar haar oren stonden maar neit stil.... ze was moe mar bleef alert.

Hij keek haar aan "Het is niet zo makkelijk Moon" begon hij serieuzer. "Ik ben normaal niet zo, Ik zit niet bij een goede kudde. Ik zit in de kudde Black Rose. Ze zijn daar niet zo als ik ben nu. Ze zijn daar hard en slecht. Ze denken niet na over andere." zei hij zachtjes en sloot z''n ogen. Hij dacht er over na. Dit had hij liever later willen zeggen en nu nog niet. Het was te vroeg geweest bedacht hij zich

Ze keek hem aan. Ze had er nog nooit van gehoord.. 'Ik doe alles om bij jou te zijn voor altijd..' Zei ze. Al moest ze al haar angsten overwinnen en andere kwaad doen.. Voor hem had ze het over.. Liever werd ze niet slecht.. Maar ze had het voor hem over.. Ze was bereid om alles te doen wat hij vroeg.. Echt alles.. Als hij zou zeggen, val dood. Zou ze dat ook echt doen.. Voor hem.. Want hij had haar hart. Niet liever dan voor altijd in haar dromen leven met hem..

Hij luisterde naar haar woorden. Ze klonken zo makkelijk,maar of ze nou echt wist wat ze precies zij ? Hij twijfelde er aan. Z'n ogen bleven gesloten en hij luisterde naar haar en de omgeving. De vogels vloten hun dagelijkse liedje en het rook er nog steeds heerlijk. Na een tijdje opende hij z'n ogen. Hij dacht na over wat hij tegen haar ging zeggen. Of eigenlijk wat hij kon zeggen tegen haar. De Black Rose was niet zo maar iets. Het was een slechte kudde en je moest respect tonen aan de leiders en de rest eigenlijk gewoon een soort van negeren. Je moest hard en bitter zijn. Je gevoel zonder problemen uit kunnen zetten. Hij had het al geleerd toen hij klein was. Z'n ouders waren vermoord voor z'n ogen door een paar goedzakjes, ze dachten dat ze alles waren. Dat ze dat ongestraft konden doen. Hij dacht veder na en was eigelijk in z'n gedachten verzonken. Hij zou ze later wel krijgen. Hij wilde de meeste goedzakken wel te grazen nemen. Wraak nemen,eigenlijk wilde hij dat op de paarden doen die z'n ouders hadden vermoord. Hij kon toen nog weg komen en zag het voor zich afspelen. Hij was klein,weerloos en slap. Hij wilde sterker worden,trainen en ze later allemaal te grazen nemen. Hij brieste zacht en tilde z'n hoofd ietsjes op zodat hij Moon beter kon zien.

Ze moest niet het zelfde worden als wat hij wilde worden. Ze moest het niet doen voor hem. Je kon alleen zo'n keuze maken als je het echt wilde en niet zomaar. Ze moest der over nadenken. Hij wilde 100% niet goed worden. Hij had zijn keuze al gemaakt. "Je moet het niet doen omdat je bij mij alleen wilt zijn. In de kudde zijn ze niet zoals mij. Ze zijn sterker en kunnen met gemak een dier doden. Je hebt gezien wat Django deed en hij is niet een slecht." hij stopte even met praten en een zucht verliet z'n keel. "Als je het doet moet je er goed over nadenken. Hun zijn veel sterker. Ik ben meestal niet zoals ik nu ben, ik heb me aan regels te houden die ik nu toch overtreed" Sprak hij rustig en serieus uit. Eigelijk had hij dit nog niet willen vertellen maar toch deed hij het. Hij deed het voor haar. Hij wilde niet dat ze werd zoals hem. "Moon,denk er alsjeblieft goed over na voor dat je zoiets zegt. Of voor als je het toch gaat doen" zei hij zacht en hij keek haar aan zonder eigenlijk enige emotie of zoiets te tonen.