A group of Shetland horses

Een kleine shetlander genaamd Tarek galoppeerde vrolijk over het vlakke gebied van de heuvels. Eindelijk had hij met de groep Shetlanders Dream Horses bereikt. Alle shetland merries waren hem gelukkig gevolgd, Nikita de witte super lieve shetland merrie,Ynde de allerkleinste merrie van de gehele groep ze is hele goede vrienden met Nikita en was meestal ondeugend,Jarca is een lieve merrie maar ze slijmt meestal en dan heb je ook nog een hele hoop andere merrie's. Hij brieste hij noemde de namen rustig inzich zelf op Nikita,Ynde,Jarca,Mimi,Lou,Fiona,Lana,Vanita en Lilly. Lana en Vanita waren meestal de ondeugendste van heel de groep. Tarek galoppeerde met vrolijke galopsprongen voor op aan het groepje. Toen hij eindelijk in de verte een meer en vers gras zag staan maakte hij een aantal bokken sprongen. Hier kon de groep voorlopig blijven,ze konden hier genoeg drinken,eten en het allerbelangrijkste uitrusten. Na al dat konden ze natuurlijk ook nog trainen en misschien kon de groep nog uitgebreid worden als de merries er klaar voor waren. Hij maakte een noodstop voor het meertje en hinnikte luid naar de merrie's van de groep. Hij nam eerst een slok van het heerlijke water en begon met spreken. "Voorlopig kunnen we hier wel blijen,er is genoeg voedsel en we kunnen hier voorlopig ook uitrusten" Sprak hij rustig en vriendelijk uit naar de merries waarna hij zich naar de grond richtte en een hap nam van het heerlijke sappige gras onder zijn kleine hoeven. Hij deed zijn hoofd weer omhoog en kauwde op het gras waarna hij zijn aandacht weer richtte op de groep merries

[Only Shets of the group. Hier de volgorde van het reageren Tarek - Nikita - Fiona - Vanita - Jarca - Mimi - Lana - Lilly - Lou - Ynde]

De kleine witte merrie draafde rustig achter de hengst aan. Na een tijdje sprong ze rustig in galop aan. Ze was 3 jaar en eindelijk begon ze volwassener te worden. Toch leek ze de oudste van de groep. Vaak was ze de rustigste van de hele groep. Ze briesde even vrolijk en haar lange dikke manen volgden de wind. Haar korte beentjes gingen snel en maakten kleine afdrukken achter. Ze had haar oren naar voren gericht en galoppeerde achter de hengst aan. Ze was blij met de kleine groep. Ze waren goede vrienden. Natuurlijk was Ynde haar beste vriendin. Even keek ze achterom toen ze aan de bonte merrie dacht. Ze briesde en boog haar hals toen ze Ynde aankeek. Meteen schoot ze naar voren en liep ze sneller. Ze kwam dichter bij de hengst aan en na een tijd remde ze af. Ze draafde sierlijk richting Tarek en briesde vrolijk. Haar manen lagen helemaal in de war maar dat was vaker. Ze zag het meertje en hinnikte eens vrolijk. Ze stopte erbij en keek naar Tarek die wat zei. "Voorlopig kunnen we hier wel blijven, er is genoeg voedsel en we kunnen hier voorlopig ook uitrusten" De kleine merrie knikte zacht en liet haar hals zakken. Ze nam een paar slokjes van het heerlijke frisse water. Ze keek even naar haar spiegelbeeld en dan kort naar de hengst. Ze glimlachte even naar hem en keek dan kort naar Ynde. Ze hinnikte zacht naar haar vriendin waarna ze erg sierlijk naar een boom draafde. Ze stopte en liet haar hals zakken. Ze begon daar heerlijk te grazen in de warme zon die op haar vacht scheen.

Fiona liep zo'n beetje achteraan de groep. Ze had geen haast, en zo kon ze beter op de
groep letten. Ze voelde dat haar beentjes langzaam een beetje slap werden van de lange reis, maar daar liet ze niets van merken. Ze liep met haar neus een beetje omhoog rustig achter iedereen aan. De shetters voor haar begonnen haar een beetje te irriteren door hun langzame gewaggel, dus ze besloot om hen in te halen en haar pas iets te versnellen.
Ze had zin in een beetje actie. Opeens klonk Tarek's luide stem. "Voorlopig kunnen we
hier wel blijven, er is genoeg voedsel en we kunnen hier voorlopig ook uitrusten," hoorde
Fiona. Meteen stopte ze met haar snelle pas, waardoor er een kleine zandwolk onstond rondom haar hoeven. Ze had aardige honger, dus bewoog ze haar hoofd in een sierlijke beweging naar beneden, zodat ze bij het heerlijke sappige gras kon. Dit was wel een ideale plek voor een cluppie shetlanders. Hoe heette het ook alweer? Oja, Dreamhorses.
Fiona glimlachte lichtjes, en al grazend liep ze rustig verder, richting het riviertje.
Ze ging naast Nikita staan, de witte merrie. Ze vond haar wel erg lief, maar echt een
hele goede band had ze nu ook weer niet met haar. Ze nam een paar slokjes van het heldere water en ging weer netjes rechtop staan. "Hey Niki," zei ze, met een vrolijke ondertoon in haar stem. Ze wist niet zeker of Nikita haar snel bedachte bijnaam zo geweldig vond, maar daar ging het nu niet om. Nieuwsgierig en met opgetrokken wenkbrauwen keek
ze Nikita aan, wachtend op een reactie.

Een kleine, bonte shetland merrie draafde temidden van de andere shetties. Ze schudde wild met haar manen, die ongeordend over haar hals terug vielen en nu nóg dikker leken, dan ze eigenlijk al waren. Vanita grijnsde, klein maar met pit, it hurts when you get hit, oh yeah! Haar zelfbedachte motto, wat ook wel bij haar paste. Ze was een stoere merrie, een echte bengel ook. Altijd in voor een leuke streek, vooral leuk om grote paarden te slim af te zijn bijvoorbeeld. Ze kon natuurlijk ook wel lief zijn, maar ze hield er meer van om te lachen, te rennen, te bokken en vooral....om de rakker van de groep uit te hangen. Soms deed ze dan ook wel nogal uitdagend bij Tarek, maar ze hield respect voor hem dus luisterde ze (meestal) wel, vooral als ie boos was. Oeeh...Boze Tarek = niet goed, dacht ze en grijnsde.
Ze keek even opzij naar haar vriendin, Lana. Jup, Bff's kon je ze wel noemen. Ze zou dan ook altijd voor haar opkomen, eigenlijk wel voor alle shetties in de groep. Het voelde net alsof zij en Lana zusjes waren, en ze hadden al een boel avonturen samen beleefd.
Toen riep Tarek naar de merrie's; "Voorlopig kunnen we hier wel blijven, er is genoeg voedsel en we kunnen hier voorlopig ook uitrusten"
Vanita hinnikte vrolijk en stormde de heuvel af, alleen onderbroken door een paar rare bokkensprongen in de lucht, zo hoog als haar kleine hoefjes konden. Toen ze aan de rand van het meer stond, liet ze haar hoofd zakken en begon gulzig van het water te drinken, een paar plukken van haar manen hingen in het water maar daar schonk ze niet zo veel aandacht aan. Toen ze klaar was met drinken, hief ze haar hoofd weer op en likte de laatste paar druppels van haar lippen. Toen keek ze rond; Waar waren ze ook al weer. Oowja, dat klopt, Dreamhorses was het. Wel mooi hier, vond ze, mooie heuvels, sappig gras en een meer. Toch was ze maar al te benieuwd naar wat er verder nog was in DH, en naar de bewoners ervan natuurlijk. Ze keek even naar Lana, vanonder haar voorpluk schitterden vrolijk twee ogen. "En, hoe vind jij het hier? Wel mooi he? Zullen we anders straks, als Tarek even niet oplet, kijken of we een rondje rond het meer kunnen galopperen? Ik ben gewoon nog zooo niet moe." zei ze vrolijk, en sprong in de lucht, om met een plofje weer neer te komen.

Jarca draafde achter de andere aan. Ze keek naar de merrie die vlak bij tarek liepen. Bah! ze waren het niet waard om in de buurt van hem te komen. Ze versnelde haar pas en draafde tusse de andere merrie's door naar voren. Ze bleef ene stukje achter tarek aan draven tot hij stopte en iets tegen haar en de andere zei. hij vermelde dat ze hier voorlopig wel konden blijven en Jarca knikte intemment, Het was inderdaad een goed plekje om te verblijven dacht ze en ze keek tarek aan. 'bedankt Tarek' Zei ze "liefjes" Ze keerde zich een kwart sla en liep naar het water toe waar ze met gulzige slokken van begon te drinken. Haar hartslag was weer wat gedaalt en het zweet op haar nek kon nu op gaan drogen. Ze schudde haar manen uit en slikte het laatste water door. Ze liep naar ene mooi plekje om te grazen en liet haar hoofd sierlijk zakken. Ze graaste van het malse en het nog van de ochtenddouw vochtige gras. Ze genoot er van om nu een beetje rust te hebben na een paar dagen rond gezworven te hebben om hier terecht te komen. Ze brieste even tevreden en ging na een poosje liggen. Ze keke de kudde rond en werdt al misselijk bij de gedachte aan al die andere merrie's Waarom konde hun niet allemaal weg gaan? Dan had ze tarek voor haar alleen.

Trouw galopeerde de kleine merrie mee met de groep, haar korte beentjes bewogen snel. Ze was de kleinste van de groep maar wat dan no? Ze glimlachte een beetje ze voelde zich veilig bij de groep, toen er werdt gezegt dat ze gingen stopte knikte ze. Ze hield halt en begon wat happen te nemen van het sappige gras, de geuren roken lekker. Ze bleef uit de buurt van de hengst, anders zou ze zichzelf toch voor schut zetten. Ze bleef in de buurt van de groep merrie shetlanders. Ze graafte met haar hoef door het gras en ging liggen ze rolde een paar keer en bleef toen gewoon liggen. De geur van gras en het gevoel was allebij verukkelijk! Ze wist at ze voor altjd bij de groep Shetlanders zal blijven, de andere paarden waren allemaal zo groot en eng.. Gelukkig was ze niet de enigste die klein was maar waren ze met een hele groep. Ze voelde zich niet bang zo. Zo had ze zich wel gevoelt lang geleden.. Toen ze nog alleen was gelukkig is ze nu hier met vrienden al vele jaren! Ze stond op en begon weer van het gras te eten, ze liep naar de rivier en dronk het water gulzig naar binnen verukkelijk was het water!

Haar dikke manen sprongen vrolijk in het rond en grijnzend draafde ze langs de pony`s. Haar zachte neusje snoof enkele geuren op en grijnzend trapte ze tegen enkele hoefjes van de pony`s. Niet omdat ze gemeen was, maar omdat ze goed was in irriteren en ze daar zin in had! Zo trippelde ze naar Vanita. ''We kunnen ook nu gaan galopperen'' en ze draaide zich op haar hakken om. ''JIHAA'' Riep ze hard en ze stormde tussen de pony`s door. Ze maakte enkele bokkesprongen en galoppeerde toen langs Tarek heen. Achter zich zag ze Vanita meestormen en opgewekt ging ze enkele centimeters het water in. Het water spatte achter haar omhoog en ze liet haar hoofdje zakken. Haar neus maakte nu een klein streepje in het water dat verdween tussen de spetters die wild alle kanten in vlogen. Lana draaide even met haar kleine oortjes en minderde geleidelijk vaart. Grijnzend dribbelde ze op haar plek maar stond toen enkele seconden stil toen ze de paarden langs de waterrand boos zag kijken.Uit hun vacht dropen druppels water die een plasje vormde op de grond. Ze haalde haar schouders op en blij draafde ze weer verder. Onderweg trok ze enkele plukken gras mee en uiteindelijk stond ze toch stil om door te eten, toen er opeens een schaduw over haar viel..

[beetje inspiloos, maar via wordpad typt niet lekker!]

Met haar hoofd omhoog snoof ze de geuren van DH op. Ze keek om zich heen en zag alle shetlanders die heel veel voor haar betekenden.
Ze was al vanaf haar geboorte bij de kudde, en zolang ze zich kon herinneren had ze het super goed gehad.
Ze draafde naast Nikita en schuin achter Tarek, de leider. Nikita sprong aan in galop en bijna iedereen galoppeerde.
Lou bleef nog even draven en sprong ook aan in galop. Langs haar heen scheurde lana en vanita.
Ze ging over in rengalop en kwam al snel weer naast Nikita. Voor haar stopte Tarek en ze maakte een sliding.
Ze zat meteen onder de bagger. Ze steigerde en liet zich zakken op de grond.
Ze rolde en toen ze opstond liep ze naar goed gras en begon het te eten. Ze keek om zich heen.
Sommige shetlanders waren aan het rollen en andere waren weer aan het eten of lagen gewoon lekker op de grond van het zonnetje te genieten. Het was lente en het was bloedheet. Ze hadden allemaal nog een wintervacht en stonden te zweten van de galop.
Lou keek om zich heen of er ergens water was. Ze had geluk want verderop was een plas. Ze liep naar de plas en nam een paar grote slokken. Toen sprong ze in het water en ging rollen. Het water was verfrissend en ze bleef liggen. Ze voelde zich veilig met de groep om zich heen. Ze waren meer dan vrienden. Ze waren zielsverwanten. Na een tijdje viel ze in slaap.

De grasgroene heuvels waren rustig, te rustig. Alleen een grote, maar zachte wind dwaalde tussen de heuvels door, om zijn lot om dingen te vervoeren uit te voeren. Er was niets in de buurt, totdat er 10 Shetlandpony's over de heuvels stapte. Ze waren veel kleiner dan de meeste paarden hier in de buurt, eigenlijk was het voor de paarden een soort grut. Zij hadden hun eigen privézaakjes af te handelen. Niet dat de Shetlandpony's dat niet hadden. Hun leider, Tarek, was stoer, terwijl een aantal in de groep ontzettend ontdeugend waren. Zoals Ynde, die met de groep meeliep.

Ynde liep verveeld achter hun leider, Tarek aan. Waarom ze dat deed, wist ze eigenlijk niet, waarschijnlijk omdat ze verder niets te doen had. Haar vriendin Nikita galoppeerde voor haar, en draaide zich even om naar haar. Ze merkte dat ze ook moest galopperen om het een beetje bij te houden. Toen ze eenmaal in galop was, werd de hele groep stilgezet door Tarek. Wat was er nu weer aan de hand? Het bleek een rustpauze te zijn, of tenminste, een pauze. Want ze had geen zin om te rusten, ze wilde actie. Ze stond even stil, wat zou ze doen? Ze stond bovenop de heuvel. Ze had de neiging om in rengalop eraf te gaan, en dan om te vallen in de blubber beneden. Ze steigerde, en daar ging ze naar beneden van de heuvel af. Ze wilde afremmen, voor een sliding in de modder, maar viel om en maakte een soort salto, en belandde toch de modder in. Dat was vet. "Cool!" zei ze, en weer stoof ze naar boven om hetzelfde te doen.

[srry dat ik er de hele dag niet was...]

Lilly stapte langzaam achter de groep aan. Ze deed altijd dood op haar gemak. En dat gaf dan goede gevolgen. Ze kon dan langer reizen. Toch kreeg ze vreed veel pijn aan haar geliefde kleine hoefjes. Haar blauwe ogen keken op. Toen ze uiteindelijk stopten. Ze stopte meteen met stappen en opserveerde de omgeving. Het zag er voor haar prima uit. Genoeg eten! Want wij Sheties houden van eten. En het belangrijkste dat ze nu vond was vers water. De meesten deden gekke toeren. Zei bleef normaal. Als ze meer zelf verzekerd was zou ze ook zo fijn bokken. Maar dat was ze dus niet. Het liefst ontwijkt ze ook Tarek. Waar ze bang van was. Hij was zo'n heethoofd. En toch zag ze hem voor aan als leider. Ze stapte met een grote boog voorbij Tarek en trippelde naar het water dat wat verder van de groep was. Ze duwde haar neus genietend naar het water. Hmmmmm jammie! Het was nu ook zo bloed heet hier. Ze was helemaal nat in het zweet. Een badje kan toch ook geen kwaad? ze liet zich door haar beentjes zakken en ging in het water liggen. Haar gespannen spieren begonnen te ontspannen. De pijn leek wel weg gewassen. Ze rolde een paar keer en zette zich daarna recht. Slok daarna nog even en stapte het water zo weer uit. Dit deed echt deugt! Ze at naast het water. Daar was het gras het sappigst.

Rustig keek Tarek naar de groep Shetlanders,de meeste waren vrolijk en leefde zich helemaal uit in hun nieuwe omgeving. De omgeving met groen gras,vers water en een ruime omgeving. Hij schudde met zijn hoofd en dacht aan de zware reis hierheen. Het had alle shetlanders veel inspanning en kracht gekost want het was geen reis geweest die je in drie tellen kon doen. Ze hadden een hoop dingen moeten overwinnen. Hij schudde nog een keer met zijn hoofd en werd wakker uit zijn gedachtes. Een zachte bries verliet vrolijk zijn neus en hij hinnikte vrolijk naar de merries. Hij zag al snel vanuit zijn ooghoek dat Lilly hem met een grootte boog ontweek en zich in haar eentje uitleefde in het water waarna ze begon te grazen. Ze had de hele weg bijna helemaal in haar eentje achteraan door gebracht, Een grijns was op zijn bruine snoet verschenen toen Ynde in de modder was gevallen,het was echt iets wat namelijk alleen haar kon overkomen. Hij keek veder rond en keek naar alle merries, Ze stonden er allemaal op het moment rustig en vredig te grazen of te drinken.

Rustig deed hij enkele stappen naar het meer toe en zorgde hij ervoor dat hij er rustig instapte. Hij stapte tot en met zijn pezen in het water, het water was koud, en het was heerlijk verkoelend voor zijn pezen en andere delen in zijn benen die zijn lichaam de hele reis hadden moeten dragen. Hij stapte iets dieper het heerlijke koude water in. Ook zijn spieren ontspande en hij zakte rustig door zijn benen heen en rolde een paar keer om waarna hij weer overeind kwam. Zijn vacht was helemaal donker bruin gekleurd door het water en zijn staart plakte tegen zijn flank aan. Zijn manen kleefde zich vast aan zijn bruine gespierde hals. En zijn voorpluk had zich bij zijn manen gevoegd. Hij draafde vrolijk het water uit en schudde zich flink uit waardoor zijn manen nog wilder zaten. Zijn oren deed hij vrolijk naar voren en zijn vacht werd al snel weer opgewarmd door de heerlijke zon die fel scheen, Hij had de laatste tijd veel trainingen gedaan met enkele merries die al daardoor sterker en anders waren geworden. Hij sprak ook meestal met ze in prive gesprekken en binnen kort zou het eindelijk zo ver zijn. Dan kon de eerste merrie van de groep gedekt worden. De merrie die er als eerst klaar voor was tegen die tijd. Hij liep naar het gras toe en liet zich nogmaals door zijn benen zakken terwijl hij even opkeek naar Vanita "Oh ja, Vanita, als je nog niet moe bent,ga je gang.." zei hij rustig met een grijns en hij legde zijn hoofd neer in het heerlijke gras en brieste luid

De kleine witte merrie graasde nog steeds genietend verder. De zon scheen op haar vacht. Lekker warm voelde dat aan. Ze briesde even en keek op toen de merrie Fiona naar haar toe kwam. De bijnaam die ze zei viel wel mee, erg vond ze het zeker niet. Ze glimlachte naar de merrie. "Hallo Fiona" zei ze vriendelijk en keek haar aan. Ook de kleine Vanita kwam er al snel aangelopen. Deze leek niet echt moe te zijn. Nikita grinnikte even door de merrie en keek even naar de lucht. Ze snoof de geuren op en schudde haar hoofd even. Ook de kleine Mimi en Lana leken nog niet moe te zijn. Vrolijk dat ze waren. Nikita glimlachte lief en keek naar de merries. Ze vond de vrolijkheid wel leuk in de kleine groep. Het maakte slechte dagen weer goed. Natuurlijk waren ook Lilly, Ynde en Lou aanwezig. Nikita keek naar de vrolijke pony's en zuchtte even opgelucht. Alles kon gewoon niet meer misgaan. Ze vond het hier heel leuk. Even keek ze weer naar de bruine hengst en dan naar het gras. Ze liet haar hals zakken en graasde verder.

"Hallo Fiona," had Nikita geantwoord, met een vriendelijke stem. Gelukkig, ze zei niets over die bijnaam... Fiona knikte met een glimlach en dronk nog wat water. Daarna draaide ze zich in een plotselinge beweging om en huppelde naar Vanita. "Yooz, Vani, gaan we nog iets..." Ze grijnsde. "Doen?" zei ze, met een geheimzinnig stemmetje, waarbij ze haar wenkbrauwen optrok. Ze was gewoon zo, kon haar het schelen als anderen haar raar vonden. De wind slingerde haar wilde manen netjes op hun plek, en daarna weer in de verkeerde richting. Ze keek eventjes om zich heen, alle shettie's waren nog aanwezig. Maar ja, wie durft er dan ook weg te lopen bij de grote almachtige Tarek. Ze vond het soms een beetje irritant dat ze Tarek altijd gehoorzaam moesten zijn, maar hij was toch een goede leider, en uit de groep stappen, daar dácht ze niets aan. Tarek had negatieve kanten, maar voor Fiona ook een heleboel positieve kanten. Ze zuchtte, en keek eventjes naar Nikita. Arme merrie, ze houd zielsveel van Tarek, maar parnters worden kan niet. Fiona wou dat ze er iets aan kon doen, maar ze had geen idee wat. Misschien dat Vanita wel iets wist. Ze keek weer nieuwsgierig naar Vanita, die was altijd goed in plannen bedenken.

Vanita scheurde met een big smile mee met Lana, spetters water vlogen omhoog en hun hoefjes roffelden door de water kant. Vanita hinnikte opgewekt en gooide haar hoofd in haar nek, tsja, dat de hele groep dat hoorde boeide haar niet zo veel. Een hoge bok midden in de galop, haar dikke staart vloog mee de lucht in. Vanita grijnsde ondeugend, toen Lana stopte en plotseling gras begon te eten stopte Vanita ook. Huwz, gingen ze nu al uitrusten? Nog steeds had de bijna witte merrie daar geen zin in. "Heey, Laan, we gaan toch niet saai lopen eten, huh? Laten we iets doen...Iets leuks...laten we-" "Yooz, Vani, gaan we nog iets...Doen?" Fiona was er aan komen lopen. Vanita grijnsde. "That's the spirit, dude! Hmmm, iets leuks om hier te beleven..." zei Vanita opgewekt. Ze trippelde een klein rondje, haar benen hoog optrekkend. Haar ogen scanden de omgeving, op zoek naar een mogelijkheid op kattekwaad. Tsja, Tarek irriteren bleef leuk. Natuurlijk, hij was een goede leider en ze waardeerde hem echt, maar een geintje met hem uithalen was altijd lachen. Júist omdat hij veel gezag had was hij een grotere uitdaging. Of een andere pony...Je zág zo ongeveer hoe de radartjes draaiden in haar ondeugende brein. "Jaa, ik weet wel wat te doen, dude!" zei ze en een grijns verscheen op haar snoet. Nonchalant liep ze in de richting van de voskleurige hengst, die op de grond lag met zijn hoofd in het geurige gras. Vanita liep met een boog om hem heen, en naderde vanaf de achterkant. Ze wenkte Lana en Fiona, dat ze mee moesten komen. Haar voorlok zwaaiden in haar ogen. Toen tilde ze haar hoefjes goed op, en liep geluidloos naar hem toe. Een duivels grijnsje stond op haar snoet toen ze vlakbij was. Met haar neus wees ze naar Fiona en Lana, dat ze aan de andere kant moesten komen. Geluidloos telde ze af; Op het moment dat ze klaar was met tellen, moesten alle drie de pony's proberen Taar te laten schrikken. Haar mond vormde de woorden; 1, 2, 3!
Vanita schoot als een kogel naar voren met een luide hinnik, vlak naast Tarek's oor. "GEVAAR!!!!" gilde ze vrolijk in zijn gevoelige oor, en sprong toen snel weer naar achteren, buiten bereik van de leider. Ondeugend met haar staart zwaaiend knipoogde ze naar Fiona en Lana, missie voltooid! Als het goed was, had Tarek zich een ongeluk geschrokken. Ze lachte om de uitdrukking van het gezicht van de voskleurige leider, en rende een rondje rond de pony's, om daarna naast Lana en Fiona te gaan staan.