Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » W E S T E N » Het Moeras » Are you going to help me? Yes? I will join your group!

Are you going to help me? Yes? I will join your group!

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Amira

Amira

Amira trok angstig haar benen uit de drab. Waarom was ze hier terecht gekomen. Kwam ze een nieuw gebied binnen lopen, moest dat uitgerekend een moeras zijn. Amira's benen zakten steeds verder weg. De merrie trok haar voorbeen uit de modder, tastte bang om zich heen en vond een stuk waar ze wel op kon staan. Ze zette haar andere voorbeen daar ook op en wist zich zo eruit de krijgen. Nu rook ze helemaal naar het moeras. Voorzichtig liep ze door, om niet in de modder te vallen. Je zou maar zo te overleiden komen... Toen ze niet oplette struikelde ze over een uitstekende boomwortel en viel op haar zei in de modder. Direct hief ze haar hoofd eruit en begon als een gek met haar benen heen en weer te gaan, waardoor ze nog vaster kwam te zitten. Was dit het goede moment voor een kudde hinnik? Ja, dan werdt ze in iedergeval geholpen. Amira hinnikte angstig en hard, voor Sultan of Pearl, van de Dénali. Ze had al gehoord van de kudde's hier. Ze voelde de modder steeds meer aan haar benen trekken, en begon het gevecht langzaam op te geven.

-Sultan of Pearl!-

Sultan

Sultan
VIP

Wát moest hij nou weer hier in het moeras? Een gebied die de slechte paarden opgeëist hadden, maar dat interesseerde hem verder niet heel veel. Sultan schudde zijn gespierde hals een enkele keer, telkens als hij zijn been uit de drap haalde was een verschrikkelijk en smerig geluid te horen. Dáárom haatte hij dit gebied zo, hij was hier dan ook maar zelden. Een luid gebries verliet zijn neusgaten, geheel ontspannen stapte de zwarte hengst tussen de donker gekleurde bomen door, overal zat modder; zijn buik zat vol, maar vooral zijn benen zaten vol met de bruine mud. Wat maakte het ook uit, straks liep hij een keertje de rivier door en dan was het vuil er ook weer af. De geur die hier rond hing was ook walgelijk, maar dat paste precíes bij de slechte paarden. Niet dat hij iets tegen hen had, maar hij zou er nooit vrienden mee kunnen worden. Nóóit. Ooit waren ze goed geweest, maar waren gewoon het verkeerde pad op gelopen. Elk paard was ooit goed geweest, of in ieder geval neutraal. Je werd niet slecht geboren; als veulen wilde je spelen, andere paarden vervelen. Dat had élk veulen. Hij had althans nog nooit een slecht veulen gezien, ook nog nooit van gehoord. Door de opvoeding van je ouders ging je hun karakter, hun slechte trekken overnemen. Dat kwam pas al je een jaar of anderhalf was, dan pas ging je je ontwikkelen naar het paard dat je je hele leven zou zijn; slecht, neutraal of goed. In Sultan's geval was het goed, ondanks zijn moeder na een aantal jaren na zijn geboorte toch de slechte kant gekozen had, zijn vader hoefde hij niet meer te zien. Gelukkig leek hij absoluut niet op hem, qua karakter dan. Hun kleur ook niet helemaal, zijn vader was iets lichter. Maar dat deed er niet toe, hij hoefde hem toch nooit meer te zien en dat was een ding waar hij enorm blij om was. Sultan zou hem niet eens meer aan kunnen kijken, de hengst had dingen gedaan die te walgelijk voor woorden waren.

Een luide, ietwat angstige en om hulp roepende hinnik kwam zijn gehoor binnen. Meteen draaide hij zijn hoofd om, het was zéker voor Sultan of Pearl gericht, voor de Dénali dus. Sultan beantwoordde de hinnik na enkele minuten, waarna hij zich met zijn gespierde achterbenen krachtig afzette en meteen in een fikse galop raakte. Modder spatte omhoog, zijn ogen waren geconcentreerd naar voren gericht en zijn oren iets naar achter, zodat de wind hem niet zou irriteren. Al snel werd de geur sterker, bij elke stap die hij nam kwam hij dichterbij en voor dat hij het wist, kwam hij aan bij een liggend paard. Het was duidelijk te zien dat het beest in de modder vastzat, meteen keek hij even om hem heen, begon hij met zijn hoef wat modder weg te halen bij haar benen. Hoe hij dit precies ging doen wist hij nog niet, maar het moest wel snel gebeuren. Sultan duwde met zijn neus tegen haar buik, probeerde haar er zo uit te krijgen; wat een beetje lukte. Ze kwam voor het grootste deel los, maar overeind komen moest ze écht met haar eigen kracht doen. 'Je moet zelf overeind komen.' Had hij haar gezegd.

http://twilightgame.actieforum.com

Amira

Amira

Na enkele minuten hoorde Amira een hinnik terug. Ze rukte haar hoofd uit de modder en probeerde te zorgen dat ze niet verder omlaag gezogen werdt. Al snel kwam de zwarte hengst in zicht, die begon met zijn hoef modder bij haar benen weg te schrapen, en duwde met zijn neus tegen haar buik. Amira tastte met haar achterbenen in de modder en vond een steen, waar ze zich aan af zette en met haar voorbenen op een goed stuk grond terecht kwam. 'Je moet zelf overeind komen.' Had hij haar gezegd. Amira trok nu ook haar achterbenen uit de modder en stond op. Nu zag ze pas dat ze echt wel wat kleiner was dan Sultan. Maar het leeftijdsverschil was dan ook groot. De merrie keek hem dankbaar aan. "Bedankt, als je iets later was gekomen..." zei ze. Ze nam de hengst even in haar op. Zoals ze al had gehoord, hij had wel de uitstraling van een leider. "Ik riep ook voor jullie kudde." zei ze daarna. Ze zwiepte met haar staart om de modder eruit te krijgen, maar dat zat helemaal vast. Ach, er zou heus wel een rivier ergens zijn. Wel koud, maar ja. Beter schoon en koud dan warm en vies. Vond zij zelf dan.

Sultan

Sultan
VIP

Telkens had hij haar in de gaten gehouden, kijkend en zoekend naar iets waardoor hij haar toch nog kon ondersteunen, maar toen hij eventjes weggekeken had was de merrie alweer overeind gekomen. Zo te zien had ze verder nergens last van, ze zat enkel helemaal onder de modder en dat zou een hele klus voor haar worden omdat er nog af te krijgen, maar ze moest allang blij zijn dat ze eruit was. Niet elk paard lukte dat, die verhalen had hij al vaak zat gehoord en gelukkig was hij er nog net op tijd. ‘Het is maar goed dat ik in de buurt was inderdaad.’ Reageerde hij op haar woorden, terwijl zijn ogen eventjes kort over haar heen glijden, om toch zeker te weten dat ze echt helemaal niets had. Zo te zien ging het prima met haar, misschien wat geschrokken; maar ze had ook helemaal geen wonden en verder ook geen pijn. Voor zover hij op kon merken dan. Sultan schudde zijn hals, overal op zijn lichaam zaten wel wat modderspetters van het getrappel van de merrie en natuurlijk van het galopperen dat hij daarnet had gedaan; maar dat maakte eventjes geen bal uit. Hij wilde weten waarvoor de merrie hem had geroepen, want dat deed er nu wel even toe. Misschien wel alleen omdat ze vast zat in de modder, hij had niet echt op kunnen merken dat de hinnik aan hem gericht was; daar was hij íets te paniekerig voor.

Net toen hij de vraag wilde stellen, vertelde de merrie al dat ze had geroepen voor de kudde. Meteen verscheen een glimlach rond zijn lippen, altijd fijn om te horen dat paarden erin geïnteresseerd waren. ‘Dus je wilt graag in de kudde?’ Vroeg hij, ondertussen kantelde hij zijn hoofd lichtjes en zochten zijn ogen de hare, hij hield haar blik vervolgens vast. Toen ze met haar staart zwiepte, vlogen klodders modder zijn kant op, Sultan snoof lichtjes en haalde zijn hoofd een paar keer langs zijn been af, niet dat dat heel veel zin had. Ook daar zat modder aan, maar wat maakte het ook uit. Een keertje door de zee galopperen en dat was er ook weer vanaf. Dat was het probleem niet. ‘Wat onbeleefd; ik heb me nog niet voorgesteld. Ik ben Sultan. Wie ben jij?’ De vriendelijke glimlach die van te voren al op zijn lippen was verschenen werd bij elk woord dat hij uitsprak alleen maar breder en groter. Ontspannen schudde hij met zijn lichaam, om de losse klodders zand en modder er alvast af te krijgen. De vochtige omgeving zorgde ervoor dat zijn luchtwegen iets vernauwde; maar veel last had hij er niet van, maar naar mate hij wat ouder was geworden merkte hij wel dat het steeds meer speelde. Ook het hoestten kwam steeds vaker terug, vooral als de warme tijden er weer aan kwamen, de pollen weer in de lucht hingen.

http://twilightgame.actieforum.com

Amira

Amira

Ze rilde even. Door dat ze haar reis naar Dream horses via het zuiden had gemaakt was ze de hele tijd in warme gebieden geweest en had haar zomervacht nog niet plaats gemaakt voor haar wintervacht. De modder was koud, maar ze zou langzaam wennen aan de tempratuur hier. Hoopte ze. ‘Het is maar goed dat ik in de buurt was inderdaad.’ Reageerde hij op haar woorden. De hengst keek naar haar, Amira voelde zich verlegen worden. ‘Dus je wilt graag in de kudde?’ Vroeg hij, ondertussen kantelde hij zijn hoofd lichtjes en zochten zijn ogen de hare, hij hield haar blik vervolgens vast. Amira's hoofd was laag, als onderdanigheid. Dat had ze altijd bij andere paarden. Dat was vaker een na deel dan een voordeel voor haar. Ze knikte. "ja, ik wil graag in jou kudde. Ik wil wat vrienden, en een groep waar ik voor kan vechten, door het vuur voor kan gaan. Zonder dat ze me in de steek laten." ze sprak heel zacht, bijna op fluistertoon, maar het was stil genoeg voor de hengst om het te horen. "Ik heb al wel kennis gemaakt met een paard uit jou kudde" ze dacht even na. Die witte merrie, hoe heette ze nou ookal weer? "Eclips, dat was het." vervolgde ze. "Ze sprak veel goede dingen over jullie kudde." zei Amira verlegen. ‘Wat onbeleefd; ik heb me nog niet voorgesteld. Ik ben Sultan. Wie ben jij?’ zei de hengst toen. Oh fail, zij had zichzelf ook nog niet voor gesteld. "Ik ben Amira, ik ben anderhalf enneh... heb verder geen familie in DH." zei ze maar. Zou ze in de kudde mogen?

Sultan

Sultan
VIP

Zover hij op kon merken had de merrie absoluut nog geen dikke vacht, misschien dat ze haar reis door de warme gebieden had doorgebracht. Niet dat het daar enorm warm was, maar de temperatuur was daar alleen ’s nachts onder nul, ook misschien één of twee graden. Dus echt een hele dikke vacht had je daar absoluut niet voor nodig. Sultan spitste zijn oren, om zo de woorden die de merrie uitsprak beter op te kunnen vangen. Zodra ze weer begon te spreken, verstige als zijn aandacht op haar en luisterde hij aandachtig naar wat ze te zeggen had. Hij had het dus goed, de merrie wilde duidelijk een deel uitmaken van de Dénali en daar gaf Sultan haar dan ook de kans voor. Iedereen mocht erin, alleen moest je wél bewijzen dat je je plaats verdiende. Vandaar dat hij de nieuwere leden altijd in de gaten hield. Ze kregen een proeftijd, zonder dat ze het zelf wisten; als ze zich gedroegen mochten ze blijven, zo niet knikkerde hij ze gewoon de kudde uit. Zo hard moest hij zijn, vooral in de goede kudde. Échte goede paarden vond je niet vaak meer. Door al dat na denken was hij vergeten antwoord te geven, maar de stilte werd al snel doorbroken toen de stem van de merrie sprak. Eclips, dat had hij al vaker gehoord. Dat paarden van te voren met haar kennis hadden gemaakt, ze praatte zo te horen goed over de kudde! Alleen maar fijn natuurlijk. ‘Je bent van harte welkom in de kudde. Dan zal ik Eclips nog wel bedankje voor haar goede woordje.’ Het laatste kwam er lichtelijk grinnikend uit, een glimlach sierde zijn lippen en met een ontspannen blik keek hij de merrie aan.

Eventjes kort snoof hij, voelde hoe een lichte bries zijn lange manen omhoog deed blazen en langzaam begonnen zijn spieren af te koelen. Doordat hij de merrie moest helpen en met een hoog tempo hierheen had moeten komen, waren zijn spieren warmer geworden. Eigenlijk was het dan niet goed om stil te blijven staan, want dan koelde ze veel te snel af en had je een vele grotere kans op stijve spieren of spierpijn; maar eigenlijk maakte hij zich daar op dit moment niet echt heel erg druk om. De merrie stelde zich voor als Amira. Hij had vanaf het begin af aan wel gezien dat ze nog een jonge merrie was, dat werd nu dus bevestigd door haar zelf. Eventjes haalde hij zijn neus op, richtte zijn reebruine ogen op de merrie en vervolgens greens hij. ‘Aangenaam Amira. Je mag jezelf vanaf nu een officieel lid van Dénali noemen. Ik hoop dat je een fijne tijd tegemoet gaat en voor vragen kun je natuurlijk altijd terecht bij mij en de medeleidster Pearl!’ Daar sloot hij het gesprek mee af, Sultan knikte nog een enkele keer naar zijn nieuwe lid waarna hij zijn lichaam omdraaide en nog een enkele keer zijn neus omdraaide richting Amira. ‘Tot snel!’

http://twilightgame.actieforum.com

Amira

Amira

‘Je bent van harte welkom in de kudde. Dan zal ik Eclips nog wel bedankje voor haar goede woordje.’ Het laatste kwam er lichtelijk grinnikend uit. Amira hief haar hoofd iets en keek hem dankbaar aan. Dat ging makkelijker dan ze had verwacht. Had ze zich daar nu zo druk om gemaakt? ‘Aangenaam Amira. Je mag jezelf vanaf nu een officieel lid van Dénali noemen. Ik hoop dat je een fijne tijd tegemoet gaat en voor vragen kun je natuurlijk altijd terecht bij mij en de medeleidster Pearl!’ Hij draaide zich om. "Bedankt Sultan!" zei ze nog, iets harder dan net. Hij draaide zijn neus nog even naar haar toe. ‘Tot snel!’ Ze knikte. "Bij de volgende activiteit zal ik de eerste zijn!" zei ze.

-Dank je dank je dank je!-

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » W E S T E N » Het Moeras » Are you going to help me? Yes? I will join your group!

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum