A call to Pearl

Mischa sjokte rustig door het wilgenwoud. Ze had er een tijdje over nagedacht om bij een kudde te gaan, maar ze wist nooit welke.
Een goede kudde, dat moest het zeker zijn. Maar was het dan The Eagles, Fire Flame of Etherial? Ze had er dagen over nagedacht, tot ze gisteren hoorde dat er een nieuwe kudde was; Quiet Sparkle, van Pearl. Het was een hechte kudde, die er voor elkaar zijn en waar liefde en vriendschap een grote rol speelt. En aangezien het een nieuwe kudde is, zou Mischa zich er vast meer thuis voelen.
En ze had gehoord dat Pearl een verstandige en zorgzame leidster was. Dit was vast de kudde waar ze naar zocht.
Opeens werden haar gedachten onderbroken door een vreemd geluid. Het Wilgenwoud had ze altijd al eng gevonden, maar deze keer was het wel heel erg beangstigend... Ze spitste haar oren en ademde de geur goed in. Het was een vreemde geur, zoiets had ze nog nooit eerder geroken. En het vreemde geluid, leek alsmaar dichterbij te komen. Opeens voelde ze een dreun tegen haar buik. Ze viel bijna op de grond, maar bleef nog net in evenwicht. Ze raakte een beetje in paniek, ze zag niet wie of wat haar een dreun had gegeven. Toen ze zich omdraaide, keek ze in de ogen van een duister paard, zo zwart als de nacht, met ogen, die wel zo fel leken als het maanlicht. Een diepe, verschrikkelijke angst nam Mischa's gedachten en hart over, en ze wou wegrennen, maar haar benen werkten niet mee. "Wat wil je van me!" riep ze. Ze wou haar angst verbergen, maar het tegenovergestelde werd de werkelijkheid. Het paard grijnsde vals en beet op zijn tanden. "Ik wil niet dat je bang bent, ik wil je alleen dood," fluisterde het zwarte paard.

Mischa schrok, en knipperde met haar ogen. Ze lag op haar zij op de grond. Wat was er gebeurd? Waar was het zwarte paard?
Ze kende het paard ergens van, maar ze wist niet waar van. Kitaqo. Dat was zijn naam. Maar hoe wist ze dat? Ze had
hem niet zijn naam horen zeggen. Na een tijdje stond ze op. Opgelucht haalde ze adem. Gelukkig, het was maar een droom.
Maar de angst en eenzaamheid die ze net gevoeld had, wou ze nooit weer meemaken. Ze móest bij die kudde.
Een luide, krachtige hinnik verliet haar keel, waarbij ze haar hoofd sierlijk in de lucht hield. De hinnik was voor Pearl.
Want Mischa was vastbesloten om Pearl te helpen en een goed lid te zijn van haar kudde, Quiet Sparkle.

Pearl hoorde een tweede hinnik, ditmaal van een onbekend paard voor haar. Dit moest dan bijna voor haar kudde zijn, want een onbekende zou -meestal- niet zomaar naar haar hinniken. Ze werd meteen nog iets vrolijker, ookal kon dat bijna niet. Nog iemand die haar als leidster zou willen, gaaf toch? Pearl kwam in beweging, en maakte zich los uit de ligstand. Ze stond snel op en sprong krachtig aan, op weg naar het Wilgenwoud. De hinnik was wel van een merrie, dus dat wist ze dan alvast. Zo snel mogelijk ging ze op de plek af, en na een minuut of tien was ze aan het begin van het woud aangekomen. Zonder te twijfelen baande ze een weg door de hangende bladeren van de bomen, en ging de geur van het paard achterna. Het voelde echt goed, goed om andere paarden een prettige plek te geven. Als je samen wou zijn, van andere paarden hield, goed of neutraal was en gewoon jezelf wou zijn was de Quiet Sparkle de ideale plek. Hoopte en dacht ze tenminste. Ze ging nog vijf minuten zo door, en daar was het paard al te zien. Het kleine stipje werd steeds groter, en was later zo groot als een normaal paard hoorde te zijn. Met een glimlach rond haar mond, en een vriendelijke blik in haar ogen stapte ze op de merrie af en bleef op een keurige afstand staan. "Hallo," sprak ze, met een vriendelijke toon in haar stem. Haar ogen zochten die van haar, en ze wachte op een antwoord van haar.

Mischa hoorde al dat er een paard steeds dichterbij kwam. Ze hoorde hoeven zachtjes in de grond drukken en bladeren die ritselden, en de geur van het paard, werd steeds sterker.
De geur leek op dat van een merrie, dus het moest Pearl eigenlijk wel zijn. Ze keek om zich heen, opzoek naar een merrie, die ook naar haar zocht. Uiteindelijk kwam Pearl tevoorschijn vanachter de wilgen. Ze had een donkere kleur vacht, nog donkerder dan Mischa, en haar ogen stonden vriendelijk. "Hallo," zei Pearl. Mischa glimlachte vriendelijk. Nu moest ze het niet verpesten door per ongeluk bot te doen, zoals ze wel vaker deed.
"Hoi," zei Mischa terug. Je kon aan haar stem horen dat ze zenuwachtig was. Maar ondanks de zenuwen, voelde Mischa zich toch op haar gemak bij Pearl. Ze straalde geen vijandigheid uit, eerder vriendschap. Daar was Mischa blij mee, want ze wou niet nog eens een slecht paard ontmoeten. Hopenlijk zou Pearl haar mogen, en mocht ze bij de kudde. Anders zou ze echt heel erg teleurgesteld zijn. Mischa knipperde even met haar ogen. Nee, natuurlijk word je geaccepteerd, Mischa. Je bent tenslotte een goede merrie... Fluisterde ze zichzelf in. Ze moest nu niet te onzeker overkomen, want dan leek het net alsof ze eigenlijk niet bij de kudde wou. "Ik zou graag bij je kudde willen. The Quiet Sparkle," zei Mischa, haar ogen glinsterden. Ze vond de naam trouwens heel goed uitgekozen, Quiet Sparkle.
Dat laat meteen het karakter zien en het heeft een prachtige beteknis: stille glinstering.
Mischa hield haar hoofd iets lager dan dat van Pearl, uit respect. Want als Pearl haar leider zou worden, zou ze toch echt respect moeten tonen.

Pearl keek op, en haar ogen richte zich op de kijkers van de merrie. Ze glimlachte naar haar, en met een glimlach keek ze terug. "Hoi," was haar antwoord terug. Haar stem klonk een tikkeltje zenuwachtig, en ze kon ook aan de merrie merken dat ze een beetje gespannen was. Ze moest eens weten.. Nu was ze het inmiddels wel een beetje gewend, maar wat was zij zenuwachtig geweest! Ze was echt heel bang dat andere paarden haar stom zouden vinden, maar gelukkig werd dat nu minder. Een alfa van een kudde moest ook sterk zijn, net als Amiya. Ze wou ook helemaal geen concurrentie van haar zijn, maar uiteindelijk bleek gewoon dat ze rustig moet doen. "Ik zou graag bij je kudde willen. The Quiet Sparkle," De woorden herhaalden zich in haar hoofd, en ze zette even alles op een rijtje. Ze zag hoe de merrie haar hoofd een tikkeltje lager hield, om -als het goed was- respect te tonen. Nou, waarom zou ze er dan niet bij mogen? Zonder dat ze had laten merken dat ze haar respecteerde had ze er al bij gemogen van haar doen. Ze knikte even met haar hoofd, en haar manen vlogen vrolijk mee. "Jahoor, van mij mag je erbij!" zei ze, en haar glimlach werd nog iets breder, terwijl ze met een vriendelijke blik naar de merrie keek. "Wat is je naam? Ik ben Pearl, maar dat had je blijkbaar al door." zei ze, en ze brieste even zachtjes. Haar blik stond warm, open. Ze zou graag paarden bij haar kudde willen, en het voelde fijn om paarden een fijne plek te vinden.

Het paard toonde vriendelijkheid, dus het was al genoeg om jezelf een Quiet Sparkle lid te noemen. Bijna alle paarden zouden toegelaten worden, als je je maar aan de eisen voldeed. Maarja, dat waren er maar een paar, en daar zou een normaal geen goed paard geen problemen mee hebben. Je moest gewoon elkaar respecteren, en in iedergeval niet aan de slechte kant staan. En je moest je natuurlijk aan de kudde-regels houden, maar alle kuddes hadden wel regels. Haar hoeven stonden stevig in de bodem, die voor een groot deel bestond uit wilgenboomtakjes.

"Jahoor, van mij mag je erbij!" zei Pearl, waarbij haar manen vrolijk meeslingerden.
Een gevoel van vreugde doordrong Mischa's hart, ze mocht erbij! Ze had niet verwacht dat het echt niet zou mogen, maar op een of andere manier voelde het toch als een opluchting.
Nu ze lid was, zou ze echt alles doen voor de kudde. Het was misschien een beetje over-enthousiast, maar ze meende het echt. Ze had zich in geen tijden zo vrolijk gevoeld, vooral door dat gedoe met haar broer Patch. "Wat is je naam? Ik ben Pearl, maar dat had je blijkbaar al door," zei Pearl. Mischa grinnikte, en schaamde zich een beetje. Natuurlijk! Ze was haar naam vergeten te zeggen... "Ik ben Mischa," zei ze, met een kleine glinstering in haar ogen. Ze had er meerdere keren over nagedacht waarom haar ouders haar Mischa hadden genoemd. Maar ze kon het niet eens vragen... Ze had geen idee wie haar ouders waren. En Patch deed daar ookal zo geheimzinnig over. Hij had haar vader ontmoet...
Ze schudde met haar hoofd, daar wou ze nu niet aan denken. Ze glimlachte naar Pearl. Wat zou lid van een kudde eigenlijk inhouden? Er waren vast wel regels. Maar Mischa was niet bepaald iemand die de regels snel zou breken. Eerder het brave beesie, dat nog best koppig uit de hoek kan komen. Maar de regels breken paste niet in haar rijtje.
Ze trok haar hoef onder een wilgenwortel vandaan en zette hem er keurig bovenop. Daarna keek ze weer naar Pearl. Zou Pearl nog iets te melden hebben? Waarschijnlijk niet veel...

Pearl zag aan Mischa dat ze blij was, want plotseling waren er glinsteringen in haar ogen te zien. Het maakte haar vrolijk, om paarden blij te zien. "Ik ben Mischa," zei ze toen. "Oke, aangenaam Mischa. Mooie naam heb je!" zei ze, en ze knikte even welgemeend. Het was een lieve merrie, dat kon ze nu al merken aan haar. Ze vond het leuk dat ze bij de kudde kwam, want ze hoorde er echt bij. Ze was precies een soort paard wat zij zocht, dus dat was mooi. De hangende takken van de lage bomen hingen door het hele pad heen, en eromheen was het best donker. Ondanks het goede weer, was het hier niet zo warm en de zon was hier niet. Maar dat kwam door de bomen, die hingen voor de zon en lieten maar een klein beetje zonnestralen door. Ze richte haar groene ogen weer op Mischa. "Welkom bij de kudde dan! Ik hoop dat je het leuk gaat hebben." zei ze terwijl ze met een brede glimlach naar de merrie keek. Ze hadden al veel leden, in die twee dagen dat haar kudde pas bestond. Ze was er al te blij mee, alle paarden die om haar vroegen. Ze had al veel ideeën over de kudde, en binnenkort zouden de rangen aan de leden bekend worden gemaakt. Ze zou alle paarden bij een roepen, en ze ook wat meer over de Quiet Sparkle vertellen. Ze voelde zich nu al een echte Quiet Sparkle, en ze hoopte dat de andere paarden ook zo'n gevoel hadden. "En, heb je nog vragen over de Quiet Sparkle? Over de rangen, of iets anders? You can ask my everything.." vroeg ze, terwijl ze haar hoofd een tikkeltje schuin hield. Ze glimlachte vrolijk, en wachte op een antwoord van Mischa.