Tijd voor de oorlog-trainingen!

Pearl streek langs een aantal gebieden, opzoek naar de zee. Waarom? Omdat ze met haar kudde moest gaan trainen. De zee leek haar een uitermate geschikt gebied, door het lange uitgestrekte zand. Zo had iedereen de plek om zo te oefenen. Ze had wel zin in het teamwork, en ze hoopte op het beste. Met z’n allen waren ze gewoon veel sterker en machtiger dan die kudde van Cobrazarao. Bij de naam moest ze al bijna walgen, het was niet haar beste soulmate ooit ofzo. Het enige wat belangrijk was, was dat haar kuddegenoten niks zouden overkomen. Ze móesten er gewoon allemaal veilig en ongewond uitkomen. Maar met de trainingen die vandaag van start zouden gaan ging het gewoon lukken. Enthousiasme gierde door haar gevlekte lijf, terwijl ze stevig doorgaloppeerde. Het strand was al in zicht, en de zeegeur drong haar neus al binnen. Een hinnik verliet haar keel voordat ze op het gebied was, maar ze maakte er een verhaal van zodat ze wel de plek zouden weten. ”Leden, zouden jullie naar de zee willen komen? Ik zou graag met jullie trainen voor de oorlog!” sprak ze, en een ego vloog mee met de wind die langs de andere paarden zouden trekken. Ze was nu al op de zandgrond beland, en ze keek op van de gele derrie en de zee was nu vlak voor haar neus. Ze verminderde haar snelheid en ging door totdat ze met haar hoeven in het water stond. Pearl draaide haar lichaam om, en keek in de verte om te wachten op haar Quiet Sparkletjes. Op wie er maar komen zou.

[De leden van de Quiet Sparkle die mee willen doen met de oorlog. Niet verplicht!]

Coktail stapte in een voor haar ongewoon laag tempo over het strand. Meestal was het zo dat áls ze ergens naartoe ging, dat dan ook in een vlotte draf of een fikse galop was. Maar nu stapte ze kalmpjes, met ruime passen door het witte zand. In gedachten verzonken staarde ze in de verte, haar blik op oneindig. Ze dacht na over de oorlog die binnenkort zou komen. Cobra en Boots hadden ruzie gekregen, en niet zo’n beetje ook. Het was uiteindelijk tot oorlog gekomen. Coktails kudde, de Quiet Sparkle, zou meevechten aan de goede kant, die van Boots. En natuurlijk wilde Coktail helpen. Ze zou haar nieuwe kudde zeker niet in de steek laten, ze zou meevechten en helpen. Dat was één ding dat zeker was. Ze knikte tevreden, dat was het juiste besluit. Wat training zou geen slecht idee zijn, ze had wel wat vecht technieken onder de knie en was lang de slechtste nog niet als het op zelfverdediging aankwam, maar oefenen kon nooit kwaad. Zeker niet met een oorlog met slechte, geharde paarden in het vooruitzicht. Toch was de Paint merrie zeker niet bang, een vastberaden blik was in haar ogen te lezen toen ze aan dit onderwerp dacht. Ze zou samen met de andere goede kuddes die slechte paarden wel eens een lesje leren!
Ze spitste haar oren, haar hoofd een beetje schuin, toen ze een oproep van Pearl hoorde. Aha, dus ze gingen een kudde training houden! Dat kwam goed uit, en het was dan ook een goed idee. Zo zou ook de vriendschap en band tussen de kudde leden groeien, twee dingen die hard nodig zouden zijn in de aanstormende oorlog. Coktail ging vanuit stap direct in galop, haar hoeven vlogen over het witte zand, dat in een wolkje achter haar aan omhoog stoof. Hoefafdrukken stonden in de grond waar zij gelopen had, en na een tijdje over het strand geracet te hebben zag ze een gevlekt figuurtje in de verte, een stipje dat groeide en groeide totdat je duidelijk een paard erin kon zien. Uiteindelijk minderde Coktail vaart, haar hoeven waren geen waas meer en vielen terug in de draf, en ze stopte een paar meter van Pearl af. Het knikje dat ze eerst gaf, was uit respect, en daarna kwam er een grote grijns op haar snoet. “Heey, Pearl!” zei ze, en zwiepte een keertje met haar staart. Nu ze stilstond was ze zich opeens weer bewust van de vliegen, die er in de zomer overvloedig waren. “Klaar om de bad guys een lesje te leren?” zei ze, geen greintje angst in haar stem, alleen maar een vastberaden ondertoon en natuurlijk haar normale optimisme.

”Leden, zouden jullie naar de zee willen komen? Ik zou graag met jullie trainen voor de oorlog!” klonk het, over de zee, tussen de bomen en het kleine gewas door. Kleine beestjes schrokken op, waarbij juist een bepaalde soort op dat geroep afkwam. Even was het stil, vlak achter de palmbomen. Totdat plotseling een denderend geluid kwam, steeds harder en harder. Hoeven denderden over de grond, het zandkleurige, bijna witte zand stoof op, door de sneeuwwitte merrie, die alles voorbijstoof, wat voor haar een lichte draf was.
De sneeuwwitte merrie was Mystic Light, die op de hinnik van Pearl was afgekomen. Ze wist maar al te goed dat oorlog eraankwam, dat was zeker. Heel zeker, anders had Pearl niet gehinnikt voor training. Ze had beloofd zich niet met de oorlog te bemoeien aan haar zus, Azura, maar ze moest vechten voor haar kudde, haar kant. Bovendien was ze geen 3 jaar oud meer, maar 5. Nu beheerst ze haar woede, tot het kleinste puntje toe. Ze is sterker, maar is blij dat haar Alfa wat training geeft. Mystic Light was erg snel, maar niet van het vechten, ondanks al het "getrain" met Mars. Wel had ze een best goed uithoudingsvermogen. Ze snoof de frisse zeelucht op, en haar ogen twinkelden, samen met de zee mee. De zee was haar lievelingsgebied, en erin trainen vond ze geweldig. Uiteindelijk zag ze haar Alfa staan, en Coktail, waarvan ze de naam kende door de vergadering. "Hallo Pearl! Hallo Coktail!" zei ze vriendelijk. "Goed dat je een training hebt voor de kuddeleden die meevechten Pearl." zei ze erachteraan. Daarna wachtte ze af op een reactie.

Mischa wandelde lichtelijk verveeld langs de kustlijn, soms was er een hoge golf en liep het water net ver genoeg om haar hoeven nat te spetteren. Ze vond het heerlijk om bij de frisse, en eigenlijk veel te zoute zee te wandelen, waar de wind zo sterk was en haar manen sierlijk liet bewegen. Ze had er goed overnagedacht om mee te vechten in de oorlog, tussen het goede en het kwade. Boots en Cobrazarao. Ze kende beide paarden niet echt, maar ze wist er genoeg over om met vastbeslotenheid te vechten voor het goede. Ze had eigenlijk geen behoefte bij een oorlog, maar haar kudde deed mee, en dat beschouwde ze als familie, dus deed zij ook mee. Ze vond het altijd zo verschrikkelijk dom als paarden trots waren op hun slechtheid. Het heet niet voor niets 'slecht'. Ze begreep nooit hoe een hart van steen kon zijn, want zonder een vleugje liefde zou een paard zinken in pijn en verdriet. Een kleine grijns verscheen op Mischa's gezicht, ze was wel iemand die graag wijs deed. Een heerlijk betwetertje. Ze was eigenlijk naar de zee gegaan om te trainen, maar ze had nog niet helemaal bedacht hoe ze dat moest gaan doen in haar eentje, en ze had eigenlijk ook geen zin om weer een heel plan te gaan bedenken. Net op dat moment, zoals inmiddels een gewoonte werd, klonk er een hinnik van Pearl die de Quiet Sparkletjes riep die mee wouden doen met de oorlog. Zonder twijfel en met een vrolijke glimlach draafde ze naar Pearl toe, die blijkbaar niet alleen was, want er stond en nog twee merries bij. Hoe dichterbij ze kwam, hoe beter ze de merries herkende. Dat moest Coktail zijn, die ze bij de vergadering ook had gezien. En Mystic... Dat achterste was ze even vergeten. Braaf ging ze bij het groepje staan en meldde zich. "Mischa hier. Uw heldin staat..." Ze keek even of ze wel helemaal stevig stond. "Klaar," zei ze met een knik. Ze glimlachte vriendelijk, ookal was dat misschien niet de bedoeling als er een oorlog aankwam. Maar ze wist zeker dat ze zou vechten voor haar familie, haar vrienden en de rechtvaardigheid. Wat zouden de gevolgen zijn als de slechters zouden winnen? Dat zou in iedergeval niets goeds betekenen voor de goedzakjes. Dat zou toch niet gebeuren, niet als de leden van de Fire Flame, de Quiet Sparkle en al die anderen met hun hart zouden vechten. Opnieuw vormde er een grijns op haar gezicht. Betweter! gierde door haar gedachten. Maar ze besloot om dat malle mannetje met die drietand op haar schouder te negeren, en haar linkeroor stond open voor het engeltje.

[Ik heb iets met schouderduiveltjes en schouderengeltjes :')]

Pearl verzonk even diep in haar gedachtes. Ze had in iedergeval al een punt voorsprong op de slechte. Omdat ze zelf ooit in de Black Rose heeft gezeten, wist ze nu al veel af van hun vechttechnieken en dergelijke. Handig toch?! Ze snoof de zoute zeegeur in, en brieste even luid. Rustig liet ze haar voeten in beweging gaan, en ze stapte langs de zeerand. Het was nog steeds mooi weer, en het zeewater was lekker verkoelend. Ze gooide haar slanke hoofd in de lucht, en haar manen kwamen weer op de juiste manier terecht toen ze haar hoofd weer liet zakken. Het klonk eigenlijk heel raar. Ze had gewoon in de Black Rose gezeten! Raar toch? Nog steeds is ze blij dat ze van die kant naar de goede kant is gegaan. Ieuwl, als ze nu terugdenkt aan die tijd.. Het eerste stipje kwam al aangereden, en hoe dichter bij ze kwam, hoe beter ze kon zien wie het was. Cocktail! Haar ogen begonnen meteen wat opgewekter te staan, en haar neutrale mond werd ingeruild voor een brede grijns. Cocktail knikte even respectvol, en ook zij grijnsde naar haar. “Heey, Pearl!” zei ze vrolijk. "Hee, ouwe geit!" zei ze, en ze keek de merrie enthousiast aan. “Klaar om de bad guys een lesje te leren?” "Ofcourse, ze gaan smeken om genade." merkte ze op, en ze trok een stoer gezicht. Ze grinnikte even, en liet haar gezichtsuitdrukking weer naar normaal overspringen. Een nieuw hoefgetrappel vulde haar oren, en haar hoofd schoot de andere kant op. Dat was zeker weten Mystic Light. Haar witte vacht blonk in de zon, en ook zij stopte bij hun. "Hallo Pearl! Hallo Coktail!" klonk de stem van haar. Pearl knikte even vrolijk, en liet haar mondhoeken weer omhoog krullen. "Hoi Mystic Light," zei ze. En ze voelde echt dat ze trots was op deze twee paarden. Ze wouden dus meehelpen met de kudde om de slechte te verslaan. Én ze konden elkaars namen al! "Goed dat je een training hebt voor de kuddeleden die meevechten Pearl." Pearl keek haar dankbaar aan, en een "Bedankt" verliet haar mond. Nu kwam er nog een nieuw paard aangedraafd, en ditmaal was het de bruine Mischa. "Mischa hier. Uw heldin staat klaar." zei het derde paard. Ze richte haar ogen op Mischa, en glimlachte vriendelijk naar haar. "Ola grote heldin. Ik eerbied u." En ze boog haar hoofd even om vervolgens met een grijns boven te komen. "Wat fijn dat jullie meehelpen jongens, echt bedankt." Sprak ze met haar vriendelijke, warme stem en ze bekeek de drie merries even omstebeurt. "We gaan lekker trainen, en we laten die bad horsies een poepie ruiken!" zei ze, en ze stampte lachend met haar hoef op de grond.

[Whaha! Ik heb wat met die beer van Toy Story die je kan sparen bij de Albert Hein ]

Mischa voelde zich helemaal welkom door Pearl's enthousiasme, op een of andere manier wisten dat soort dingetjes haar altijd op stand full energy te zetten. Ze glimlachte breed en haar ogen kneep ze tot spleetjes tegen de felle zonnenstralen. Ze hoorde dat Pearl hen bedankte, en Mischa gaf een knikje terug. Woorden waren ook niet altijd nodig, en Mischa was soms helemaal niet de drukste prater ter wereld, zoals sommigen dachten. Eventjes keek ze naar Coktail. Een vooroordeel was misschien niet eerlijk, maar ze vond haar wel passen bij een druk merrietje met een dik pak humor, die moeilijk stil kan zijn. Pearl had een lieve, warme stem en dat stelde Mischa op haar gemak. Ze was echt zo blij dat ze had besloten om een Quiet Sparkle te worden, en de leider deed ook echt moeite voor haar kudde. "We gaan lekker trainen, en we laten die bad horsies een poepie ruiken!" zei Pearl. Mischa lachte mee. "Ja! We are gonna' beat de slechtzakjes!" zei ze waarbij ze haar voorste benen een beetje de lucht in tilde. Haar betweter moment kwam weer naar boven, maar ze probeerde haar gedachten een beetje te onderdrukken. Ze moest gewoon zichzelf zijn natuurlijk, maar ze wou zich nu even focussen op de training. Wat zouden ze gaan doen? Hier op het strand vielen geen bomen te ontwijken, en er waren geen windvlagen die zo hard waren om je omver te blazen. Acht, Pearl was vast wel creatief genoeg om hier een training te verzinnen. En om nu in een slecht gebied te gaan trainen zou al helemaal dom zijn, dus ze vond dat Pearl een verstandige keuze had gemaakt. "Wat gaan we doen Pearlie?" vroeg ze met een kinderachtig stemmetje. Maar via de grijns op haar gezicht kon je zien dat ze een beetje een gestoorde bui had. Misschien moest ze toch maar iets serieuzer gaan doen, er kwam wel een oorlog aan, en als de paarden goed zouden trainen, zou het zelfs het einde voor haar kunnen betekenen. Daar had Mischa dus echt geen zin in, ze ging gewoon net zo veel trainen tot ze erbij neer viel. Of eh, totdat de slechte paarden er bij neer vielen natuurlijk. Ze zette haar hoeven stevig in de grond en maakte zich klaar voor de training.

[Oeh, de Albert Heijn rockt! Onze school zit naast een winkelcentrum, en de pauze's van onze school worden via luidsprekers aangekondigt in de Appie, zodat alle klanten kunnen vluchten voor de massa's leerlingen die daar van die lekkere frikadelbroodjes gaan halen ]

[lol, heb nu al zin in de meeting Utrecht met een patatje heah? Pareltje ook komen zaterdag?[aa]]

Mystic Light schraapte met haar linkerhoef over de grond. Vaak had ze de neiging om dat te doen. Al snel kwam Mischa eraan, die deed dus ook mee. Hoe meer zielen hoe meer vreugd, dacht Mystic Light. Pearl begon over de training, Pearl's enthousiasme gaf haar moed om er tegenaan te gaan. Ze dacht aan Azura, haar zus, die haar zo gewaarschuwd had voor de oorlog, maar ze moest voor haar kant vechten, anders zou iedereen vermoord worden door die slechtzakjes. "Inderdaad!" zei ze vrolijk op de eerste zin van Mischa. "Laten we zien dat de goede of neutrale zakjes meer kunnen dan...goed of neutraal zijn." zei ze met een grijns. Toen keek ze vriendelijk naar Pearl, met een vrolijke twinkeling in haar ogen. "Enne..." zei ze na een tijdje "Wat gaan we dan doen bij de training?" Dit was haar eerste training, bij The Eagles had ze nog nooit getraind. Ze heeft al veel gehoord over slechte paarden die trainen, maar goede en neutrale paarden kunnen dat ook toch? Behalve dat op leven en dood vechten, dat sloeg ze liever over. Ze zwiepte met haar lange staart heen en weer om de vliegen weg te jagen, terwijl ze op een antwoord of reactie wachtte van Pearl.

Coktail lachte om Pearls begroeting; 'Hee, ouwe geit.' Ze grijnsde naar haar. "Geit staat paraat, mevrouw." lachte ze. "Ofcourse, ze gaan smeken om genade." antwoordde de bonte merrie met een stoer gezicht. Coktail schudde met haar hoofd, haar voorlok kwam voor haar ogen te liggen. Met een duivels grijnsje keek ze naar Pearl. "Hell yeah!" zei ze, op een creepy toontje. Al snel daarna kwam er een witte merrie aangestormd, die Coktail nog kende van de vergadering. Het was Mystic Light, die hen entoushiast begroette. Even entoushiast brieste Coktail terug. "Haaai, Mystic. Ik noem jou Mystic, want Mystig Light is me te lang, is dat goed?" zei ze opgewekt. En niet veel later kwam er ook een bruine merrie, ook zij begroette hen met een vrolijke 'uw heldin staat klaar'. Hoe heette ze ook al weer...eh...Mischa, ja, dat was het! Coktail brieste. "Hallowaaa, heldin! Geit begroet u!" zei ze met een scheve grijns. Door het verdere gesprek wist Coktail in elk geval, dat de 3 paarden allemaal even vastberaden waren, en dat gaf ook Coktail een goed gevoel. "Yes sir! Laten we trainen tot we er bij neer vallen, dan opstaan, dan uitrusten en chillaxen..." zei knipoogde even bij het laatste woord. Coktail had iets met knipogen, en ze had ook iets met half-engelse woorden. Gezellig toch? Ze vervolgde haar zin. "...En dan alle slechte pferdjes naar de maan schoppen! Of minstens terug naar hun eigen slechte gebieden." zei ze met een scheve grijns, en ja, nu kwamen er ook al Duitse woorden in haar zin voor. Waar ging de wereld naartoe? Coktail draafde energiek een rondje rond de aanwezige paarden, door de reacties van de anderen was ook zij nu helemaal klaar voor de training, en ze kon er niets aan doen; Het was een gezellig clubje paarden, en natuurlijk liet zijzelft die gezelligheid niet aan haar neus voorbij gaan, maar deed gewoon mee! Maarja, wat gingen ze nu trainen? Net toen ze die vraag wilde stellen, was ML haar voor. Coktail ging maar weer even stilstaan, schudde zichzelf nog eens uit en luisterde toen naar wat Pearl te zeggen zou hebben.

[Jaaw, AH rules! Ik heb het Hamm figuurtje op mn comp staan xD]

"Ja! We are gonna' beat de slechtzakjes!" "Laten we zien dat de goede of neutrale zakjes meer kunnen dan...goed of neutraal zijn." "Yes sir! Laten we trainen tot we er bij neer vallen, dan opstaan, dan uitrusten en chillaxen..." Pearl grinnikte om de antwoorden van de kuddlidjahs. "Mooizo, jullie snappen het!" Sprak ze haar kuddeleden trots toe. Met haar hoef schraapte ze wat door het zand wat aan de bovenkant heet aanvoelde, en als ze het omschopte het kouder werd. De wind zorgde ervoor dat het niet té warm hier was, en het zo goed uit te houden was met het trainen. Ze was erg fier nu, en lekker energievol. En de andere zo te zien ook. Het ging hun echt wel lukken! Haar vertrouwen werd steeds groter, vooral door de paarden die allemaal zo dapper en moedig waren. Een aantal van de paarden vroeg wat er allemaal ging gebeuren voor vandaag. "Good question guys.." Merkte ze op, en ze dacht even na. "We beginnen met twee aan twee groepen te maken, en zo gaan we eerst beginnen met het ontwijken." Zei ze, en knikte even bedachtzaam. Tsja, dat stond als eerste op het plan. Ze hadden met de andere goede/neutrale kuddes vast de beste technieken en ze gingen die baddies de grond door boren. Ze glimlachte de paarden toe. "Groepjes van twee maken dan maar?" vroeg ze aan de paarden. Rustig wachte ze af tot er beweging in de groep zou komen.

Mischa luisterde gefocust naar Pearl, die duidelijk antwoord gaf op haar en Mystic Lights vragen. Ze merkte dat iedereen in de groep barstte van de energie, en klaar waren voor een training. En ná deze training, zouden ze ook zo goed als klaar zijn voor de oorlog. Het was niet iets waar Mischa naar uit keek, natuurlijk niet, maar het viel niet langer te voorkomen en ze liet het niet toe als de Black Rose en Cobrazarao's stomme vriendjes zo maar allemaal gebieden zouden overnemen. Ze zeiden altijd dat ze geen 'vrienden' waren, maar waarom hielpen ze elkaar dan toch? Het kon Mischa ook niet langer schelen, ze moesten en zouden overwinnen. No way dat die idiote kokosbollen een beetje de stoere bandieten gingen uithangen. Nou ja, als je het stoere gedeelte zou weglaten, hadden ze dat al bereikt. Maar dat was toch niet iets om trots op te zijn? En ja hoor, zoals gewoonlijk verschenen er weer een engeltje en een duiveltje op haar schouders. Ze kon haar schouders bijna niet zien door haar lange nek, maar dat was ook niet nodig, ze kon ze altijd horen. Het was nu eenmaal Mischa's engeltje, die dus eigenlijk ook wel een beetje een badass was. Hak ze in de pan die losers! Mischa grijnsde een beetje. Ze luisterde niet meer naar het duiveltje, die haar waarschijnlijk aanmoedigde om naar de slechte kant te gaan. Hij had toch nooit gelijk. Ze knikte toen Pearl klaar was met haar zegje en keek even van merrie naar merrie. Dat was iets wat ze trouwens wel toevallig vond, er waren alleen maar merrie's aanwezig bij de training. Maar terug bij de training; met wie ging ze de ontwijk-oefening doen? Ze kon niet zo goed kiezen, iedereen was zo aardig! Ze bleef gewoon rustig staan en keek iedereen om de beurt aan, ze zou wel wachten tot er iemand bij haar kwam staan.

[Vage post :') ]

[Kokosbollen Laten we de kokosbollen mixen en in een ijsje doen ]

Coktail knikte geconcentreerd, ja ze kón wel serieus doen, als het nodig was. Bijvoorbeeld nu dan. Ze luisterde naar Pearls antwoord, ontwijk training? Allrighty then! Coktail keek vrolijk om zich heen naar de paarden, maar niemand kwam in beweging. Huh. Als iedereen als standbeelden bleef staan, dan zou er niet veel van het ontwijken komen! En dan waren ze ook niet op tijd klaar voor de oorlog, al had Coktail wel het gevoel dat ze klaar geboren was. Nja, dat was ook wel een beetje overdreven. Maar omdat ook de paint merrie niet kon kiezen ging ze het op haar eigen bijzondere manier doen. Dus sloot ze haar ogen, ging als een gek rondjes om haar as draaien in het witte zand, dat omhoogvloog en tegen alle aanwezige paarden opwaaide, werd nogal duizelig, struikelde bijna, en op dat moment stond ze stil. Voor de neus van Mischa. Dus maakte ze oogcontact met haar, en hield haar hoofd scheef. “Het lot heeft beslist!” zei ze plechtig, maar die houding hield ze maar 3 seconden voor ze lachte. “Wij een groepje?” zei ze grijnzend, en knipoogde naar haar. Niet dat ze de rest niet aardig vond, natuurlijk. Elk aanwezige paard beschouwde ze al als een goede vriendin. Maarja, zoals eerder gezegd; Het lot heeft beslist. Muwahaha. Dat zei ik niet. o3o
Coktail zat boordevol energie, en haar evenwichtsgevoel begon weer terug te komen tot normaal na haar wilde draaibeurt. Haar staart zwiepte heen en weer en ze begon gedachteloos met haar voorhoef door het zand een kuiltje te schrapen, tot het zand donkerder van kleur werd. Ze keek even omlaag naar haar hoef –onder het vochtige zand- en de grond –het witte zand was nu vermengd met vochtig, donkerder zand- toen naar de paarden, en toen grijnsde ze scheef. “Ghehe, ik lijk wel een hond ofzo. Wat had je precies in gedachten dat we gingen doen, Pearlie?” zei ze opgewekt, en keek naar de paarden.

Uitgestrekt rekte Magic zijn nek dichterbij de golven, de golven naderde hem steeds en steeds weer trok Magic zich terug. Het was een boeiend spelletje, maar alleen als hij zich verveelde. Wat hij duidelijk deed, hij had een tijdje niks van Pearl gehoord. De veulens hadden haar nodig en Magic zelf ook, misschien werd het is tijd dat Magic Pearl zelf ging opzoeken. Toen een grote golf in zijn gezicht plenste gallopeerde hij geschrokken terug op het droge zand. Hij tekende een grijns op zijn gezicht ''Stomme golven'' Momperde hij, hij sloeg met zijn staart tegen zijn achterste. Geiriteerd door de hitte stapte hij verder door het zand, het zand bleef aan zijn benen kleven doordat zijn benen nog wat waren van het water. Magic volgde zijn reis in het water, zo had hij geen last van warmte en geen last van vliegen of zand. Een hinnik galmde over het gebied, een hinnik hem een vreugd deed slaan. Uit enthousiasme hinnikte hij terug, de hinnik was wel slecht te horen doordat het van ver kwam. Magic volgde zijn reis, naar de enige echt Pearl. Degene waarvoor hij op de wereld was gezet, hij was de gelukkige die van haar mocht houden. Magic negeerde de golven en sprong aan in een galop, het liep zwaar door het water. Maar Magic zette door, het was beter dan op zand rennen. Vervolgens versnelde hij zijn pas in een rengalop, zijn manen streken langs zijn hals. Voor zijn bouw was Magic best gespierd, water spatte omhoog. Na zo'n paar uur te hebben gerend, kwamen langzaam een aantal schimmen dichterbij. Om de andere geuren heen was één geur de meest opvallende, die van Pearl. Magic rende nog sneller, zo snel zijn benen hem konden dragen. Vlak voor de groep remde hij af, ''Uwe schoonheid, u riep?!'' Buiten adem maar blij dat hij er was zakte hij door zijn boorbeen en maakte een grappig buiginkje voor Pearl ''Mijn excuuses dat ik zo laat ben, ik moest onderweg heel wat strijden ondergaan'' Zijn stem klonk deftig, zijn hele komst was een grap. Kort raakte hij haar neus aan, ''Heb je gemist'' fluisterde hij haar toe, zodat alleen zei het kon horen. Hij ging naast zijn koningen staan enn keek over de groep ''Ook hallo allemaal'' Magic sjeesde speels met zijn hoofd in de lucht. Iedereen kende hij nu wel een beetje, geduldig wachte hij reacties.

Terrorsaur hief zijn hoofd hoog in de lucht hij rook eens goed en rook de kudde van de Quiet Sparkle. Hij sloeg met zijn staart tegen zijn vlanken aan om enkele vliegen weg te jagen. Hij hief zijn gespierde hals in de lucht. Terrorsaur was eerst slecht dus hij had veel te maken gehad met gevechten hij had vroeger erg getraind en nu is hij nog zo sterk. Hij wou nu de slecht kudde een lesje leren! Terrorsaur spande zijn spieren aan en hij sprong zo in galop. Met een krachtige beweging bracht zijn benen hem vooruit. De wint begon wat te spelen met zijn manen en staart. Terrorsaur brieste kort en hij liet zijn oren naar achteren gaan. Terrorsaur oevende nu al vast op kracht met zijn benen en snelheid maken voor het gevecht die zal komen. In de verte zag hij enkele schims van paarden. Hij vertraagde zijn passen en ging in draf en vervolgens in stap. "Goedemiddag." Zij hij beleeft en hij toonde gelijk respect voor Magic en Pear. "Wij gaan de slechte eens wat leren!" Zij hij neutraal en zijn blik gleed over allen paarden heen die er waren natuurlijk kon hij Magic en Pearl. Die waren er natuurlijk bij. Terrorsaur liep naar Pearl en zij. "Ik wil ook graag vechten in de oorlog tegen de slechte." Zij hij neutraal tegen haar. Hij wou mee doen om de slechte een lesje te leren. Terrorsaur liet zijn hoofd naar beneden zakken om wat te kunne grazen vervolgens slikte hij het door en hij hief dan zijn hoofd weer in de lucht zijn houding was zoals altijd wel respect toonde hij.

(Flut post.)