My training continues!

Met zijn oren plat tegen zijn schedel gedrukt liep Night Magic met stevige passen de drakenberg op. Bij elke pas waren de spieren in zijn benen goed te zien. Hij moest veel kracht zetten om zich vast te planten in de gladde sneeuwgrond. Hij was bijna boven aan een van de bergen. Niet dat hij dat kon zien, want hij kon amper 2 meter voor zich uit kijken met de dichte mist, maar er lag sneeuw. En hij wist dat als je bijna bij de top was er sneeuw lag. Hij was op weg naar de top om uit te kunnen kijken over de bergen. Want hij had ergens in de drakenbergen afgesproken met zijn vader om zijn training voort te zetten. Alleen het probleem was dat als je in de drakenbergen had afgesproken, dat dat overal in de drakenberg kon zijn! En daarom liep hij dus ook naar de top. Dan kon hij zijn vader zien als die er was. Nou dus maar hopen dat hij een van de hoogste bergen van de drakenbergen op liep, want anders kwam de top nog niet boven de mist uit en kon hij alsnog niets zien! Opeens werd de berg nog steiler. Dat betekende dus dat hij bijna bij de top van de berg was! Shit! Dit was een van de lagere bergen! Hij zag de top van de berg waar hij op liep al en hij stond nog steeds in die mist. Dan maar naar de volgende berg! Magic begon weer bergafwaarts te lopen. Hij had geen zin meer om heel lang te moeten wachten tot hij zijn vader zou zien, en tot zijn training dus weer begon, dus hij versnelde zijn pas iets. Het pad was hier niet heel steil naar beneden, dus hij ging over in een rustige draf. Net toen de sneeuw al weer wat begon te verdwijnen ging het pad weer omhoog. Het eerste stukje kon Magic nog draven, maar al snel werd het pad weer heel steil en glad. Met een chagerijnige blik ging hij weer terug naar stap. Hij bewoog zich zo snel mogelijk voort. Al was dat alsnog niet heel snel want de laag met sneeuw werd steeds dikker. Opeens was alle mist weg. Alsof het allemaal werd weggezogen door een of andere stofzuiger. Nog binnen een minuut bereikte Magic de top van de berg. Hij kon uitkijken over heel de draken berg! Zijn ogen speurden het gebied af, zoekend naar zijn vader. Vanaf hier leek het alsof er nergens mist was. Maar als hij weer naar beneden zou gaan dan was het er allemaal weer! Hij zag beneden wel iets staan dat een paard kon zijn, maar het was te ver weg om te kunnen zien of het zijn vader was. Hij haalde diep adem. Hij liet een luide hinnik weergalmen tussen de bergen van de drakenberg. Zijn vader moest hem nu wel gehoord hebben, anders was hij wel heel doof!

[Alleen Night Dancer please!]

Night Dancer zwiepte met zijn staart. Hij was bezig met zijn training. Die hield hij eens in de week of twee weken. Night brieste. Hij had een dominante en trotse houding. Zijn staart fier en trots de lucht in geheven. Zijn hals sierlijk gekruld. En zijn neus leunend op zijn borstkas. Zo draafde hij een lage berg op. Terwijl zijn staart heen en weer zwiepte, ging zijn pas steeds langzamer. Totdat het te steil was om te draven. Night Dancer stapte stevig met krachtige passen door. Zijn benen waren sierlijk op gekruld. En zijn hoeven boorde zich krachtig in het zand, en de sneeuw. Night Dancer brieste eens. Zijn neus leunde nog steeds tegen zijn borstkas. Zijn houding was eigenlijk best relaxed. Hij stopte op de bovenkant van de berg. De bovenkant was eigenlijk best plat. En je kon er gemakkelijk wat rondjes op galopperen. Night Dancer brieste. Hij steigerde hoog, en hinnikte luid. Vervolgens boorde hij zijn hoeven zo wat in de stenen. Een enorme dreun van zijn hoeven en de stenen weer klonk langs en over de bergen. Hij brieste. Opeens hoorde hij een hinnik. Night Dancer brieste. Hij kende die hinnik uit duizenden. Het was van zijn bloed eigen zoon. Night Magic. Night Dancer grijnsde breed. Hij had zijn zoon lang niet gezien. En waarschijnlijk wou die trainen. Night Dancer steigerde nog een keer. Hij draafde op het eind af. Ging in een snelle pas, de steile plekken af. De andere plekken galoppeerde hij hard. Hij bereikte de berg waar Magic op stond. Daar galoppeerde hij naar boven. Dit was nou eens een goeie training. Night Dancer stond dominant en trots boven zijn zoon. Eigenlijk had hij geen goede redenen om niet dominant te doen naar zijn zoon. Zijn zoon moest maar respect tonen naar hem. Night Dancer knikte respectloos. En zei: ''Magic.''

Opeens hoorde Magic achter zich zijn vader de berg op komen. Zijn vader ging trots en dominant boven hem staan. Zijn vader knikte naar hem. "Magic." Zei zijn vader totaal respectloos tegen hem. Magic wist dat zijn vader geen reden had om respect voor hem te hebben, maar zijn vader was zo wel heel anders dan hoe hij hem de laatste keer had gezien. Waarschijnlijk was dit doordat hij al wat ouder was geworden. Het was eigenlijk ook wel goed dat zijn vader zo tegen hem deed. Hij zou dit nog vaak genoeg in zijn leven nodig hebben. Dus nu was het Magic's beurt om respect te hebben! "Hoi vader" Zei Magic op een kille toon, maar wel op een manier waaruit zijn vader kon opmaken dat hij respect toonde. "U had belooft om samen de Dh te gaan verkennen. Ik ben er nu klaar voor." Zei hij zonder enkele blijdschap in zijn stem. Hij had al geleerd dat blij zijn niets hielp. Je kon maar beter gewoon altijd kil doen. Een koude windvlaag liet magic's manen een beetje opwaaien. "En wat gaan we doen?" Vroeg Magic nieuwsgierig.

Night Dancer hoorde de stem van zijn zoon: ''Hoi Vader.'' Night Dancer knikte. Night had nu wel iets meer respect voor zijn zoon. Maar niet veel. Hij brieste en zei: ,,Alleen vader is ook goed.'' Night Dancer zwiepte met zijn staart en liep trots een rondje om Magic heen. "U had belooft om samen de Dh te gaan verkennen. Ik ben er nu klaar voor. En wat gaan we doen?" Zijn stem was kil, en puur slecht. Night Dancer was er blij om. En hij was ook trots dat Night Magic zijn zoon was. Night Dancer lachte even en zei: ,,Nou laten we eerst maar van deze berg af gaan. Laat maar eens zien hoe hard je dat kan.'' Night Dancer grijnsde kil. En wachtte af.....

Night Magic draaide zich om. Ze stonden op een soort van klein platformpje. Magic galoppeerde een rondje op het platformpje en galoppeerde daarna de berg af. Hij probeerde zoveel mogelijk gewicht op zijn achterhand te zetten zodat hij niet de controle zou verliezen en voorover zou vallen. Hij maakte zoveel snelheid als kon zonder dat hij zou vallen. Dit was voor hem de eerste keer dat hij een berg af ging terwijl hij snelheid probeerde te maken. Hij vond zelf dat het best goed gelukt was, maar dat moest zijn vader maar beoordelen. Hij maakte een vloeiende overgang naar draf en draaide een rondje. Hij ging stil staan in de berm van het pad zodat hij zijn vader niet in de weg zou staan als die naar beneden zou komen. Hij was benieuwd wat voor opmerkingen zijn vader had. En of hij het goed had gedaan of niet.

Night Dancer volgde Magic met zijn blik. Hij brieste eens. Magic ging eigenlijk best snel. Best heel erg. Zo'n prestatie had hij niet vaker van een veulentje gezien. Night knikte tevreden. Nam een aanloop. Sprong een stuk. En Racete verder. Hij knikte naar zijn zoon, en zei tevreden en trots: ''Ik moet toegeven dat je dat erg goed deed. Dat heb ik niet vaker gezien van een klein veulentje.'' Night Dancer schudde zich uit. Hij zwiepte met zijn staart tegen zijn flanken. En wachtte af op een reactie van Magic. Ondertussen dacht hij na over wat ze nu konden doen.

Vol bewondering keek Magic toe hoe zijn vader eerst een stuk sprong en toen heel hard de berg af racete. Op Magic's kille gezicht kwam iets wat heel ver weg ergens een klein beetje op een glimlach leek, bij de lovende woorden van zijn vader. Het was niet echt een glimlach, maar meer iets van een soort grijnsje. Want het zou er wel heel raar uitzien als een badass zou gaan glimlachen. En dan niet zo'n duistere glimlach of iets maar echt een goedzakjes glimlach. Hij kon het beeld zich gewoon niet voorstellen! Zijn gezicht veranderde weer terug naar 100% kil. Hij keek zijn vader en wachtte af tot die weer iets zou gaan zeggen. Hij was benieuwd wat ze hierna zouden gaan doen!

[Is mijn nieuwe ava mooi? Heel eerlijk zeggen hoor!]

Night Dancer schudde zich uit. Hij zag het glimlachje op Magic zijn gezicht. Maar vond het echt totaal niet erg. Zelf had hij dat ook gedaan. Zou hij het nu vertellen of later? Nee nu.. ''Kom dan lopen we verder. Ik wil je iets vertellen Magic.'' Night Dancer wachtte eventjes. ''Magic. Ik wil je dus iets vertellen... Ik heb een merrie ontmoet Neveah. Aardig lang geleden we kregen ruzie. En die ruzie is nu uitgelopen tot een partnerschap. Het is dat je het weet. Heb jij trouwens nog iets meegemaakt?'' Night Dancer was wel iets van benieuwd geworden of zijn zoon na die aardig lange tijd nou precies gedaan zou hebben.

Hij was verbaast dat zijn vader een nieuwe partner had. Maar hij vond het wel heel erg leuk! Eigenlijk was het ook niet zo heel raar dat hij een nieuwe had, want met zijn moeder zou waarschijnlijk nooit meer iets worden! "Nee, ik heb eigenlijk niets meegemaakt." Antwoordde hij droog. Hij dacht eens diep na. Was hij dan echt zo saai? Had hij dan echt niets gedaan? Nee, hij had echt niets gedaan... "Mag ik die merrie een keer ontmoeten?" Vroeg Magic. Hij was wel benieuwd wie er goed genoeg was voor zijn vader. Want dat was volgens mij niet zo snel!

’’Ach joh. Je lijkt op je vader zoon. Die maakt ook niet vaak iets mee.’’ Sprak Night Dancer vloeiend en duidelijk. Night Dancer glimlachte slecht, maar toch warm naar zijn zoon. Hij knikte op zijn vraag. En sprak terug: ’’Tuurlijk mag je dat.’’ Night Dancer wist wel zeker dat Magic Neveah graag zou ontmoeten. Waarschijnlijk wou hij wel eens weten wie dat was. Night brieste en stapte met krachtige passen stevig door.Hij zwiepte met zijn staart. En keek trots naar zijn zoon toe. Ja Night Dancer mocht zeker trots zijn met zo’n zoon.

[omgh. Ik heb letterlijk 94 woorden getypt. Flutje.]

Vlug stapte Magic zijn vader achterna. "Waar gaan we nu naar toe?" Vroeg Magic, terwijl hij nog bezig was met zijn vader in te halen. Hij ging half achter en half naast zijn vader lopen. dus ongeveer bij zijn billen. Ze konden zo slecht dingen tegen elkaar zeggen als hij erachter liep, en het pad was te smal om naast elkaar te gaan lopen. Magic was nieuwsgierig naar wanneer hij die merrie van zijn vader zou ontmoeten en naar wat voor merrie het zou zijn.
Zijn stappen waren erg klein en dribbelig vergeleken met de grote stappen van zijn vader. Magic probeerde ook om langzame grote passen te zetten, maar dan ging hij veel te langzaam om zijn vader bij te houden! Hij was een paar passen achtergeraakt, en draafde nu snel weer dichter naar zijn vader.

[flut= Inspiloos!]

Keer op keer liet de merrie haar pikzwarte hoeven met volle gewicht in de bijna drassige grond neerkomen. Haar gespierde nek was gebogen, hoor hoofd deinde mee in haar bewegingen. Ze sloeg haar staart als een zweep tegen haar achterbenen aan. Het litteken bij haar hals glansde in de zon. Opeens bereken twee schimmen haar gezichtsveld. Ze rook ook al de geur van de chocloladebruine hengst, dus dat zou hem best eens kunnen zijn. Maar wie was die ander? Ze kneep haar ogen samen en versnelde wat. Ja, een veulen. Ze had het goed gezien. Zou dit dan het veulen van Night zijn? Ze hinnikte schril en hard om te laten weten dat ze eraan kwam.
Srry voor de flutpost

Night Dancer keek wat rond. Hij vervolgde zijn blik naar zijn zoon. En zijn ogen gleden in zijn oogkassen. ''Hm... Laten we eerst naar een volgend gebied gaan zoon.'' Vertelde hij hem. Night Dancer zwiepte met zijn staart. Toen opeens een bekende geur zijn wijd opengesperde neusgaten in drong. Hij gooide zijn hoofd in de lucht en zag een zwarte schim verschijnen. Was dit nou puur toeval, of had ze hun gehoord? Nou ja, het zij zo. Night brieste eens, en knikte naar haar. ''Neveah.. Tja. Dit is dus mijn zoon waar ik het over had. Night Magic. Nou we hoeven heus niet zo formeel te gaan lopen doen. Dus zoon je weet nu wel wie dit is?'' Night grijnsde en keek beide paarden aan. Hopelijk kon Magic wel een beetje respect vol doen tegenover Neveah. En anders zou Dancer hem dat meteen afleren.

Net toen zijn vader naar een ander gebied wou gaan kwam er een ander paard aangelopen. Het was een zwarte merrie en ook duidelijk slecht.
Aan haar vaders en de merries reactie te zien kenden ze elkaar. Nevaeh, zo heette de merrie dus blijkbaar. Opeens begreep magic dat dit de nieuwe merrie van zijn vader was! Eerst was zijn houding een beetje verveelt geweest, maar toen hij doorhad dat dit de partner van zijn vader was veranderde zijn houding meteen. Respectvol keek hij de merrie aan. Magic herinnerde zich opeens weer dat zijn vader hem een vraag had gesteld. "Ja vader. Dit is je nieuwe partner?" Er was een heel klein vraagtekentje te horen in zijn stem, ook al wist hij al wel bijna zeker dat het de nieuwe partner van zijn vader was.

Prada verveelde zich dood. Waarom had ze eigenlijk nooit iets van haar moeder gehoort?Ze was uit haar gekomen maar meer niet. Ze was eigenlijk meteen met haar broertje en vader mee gegaan, maar die had ze ook al een hele tijd niet gezien. Night prada wist eigenlijk ook niet meer waarom ze hier was. O ja om haar vader en broertje te zoeken. Ze had ze erg gemist. Zij zijn haar enige familie. Het weer zag er somber uit. De lucht was lood grijz. Daar kon geen zonnestraaltje door heen komen. Prada vond dat helemaal niet erg. Ze is slecht geboren en zal dat uiteindelijk ook wel worden alleen weet ze dat zelf nog niet. Ze wil wel graag het goed doen voor haar vader. Maar ze heeft af en toe ook wat liefde nodig en dat heeft ze tot nu toe nog nooit gevoelt.

Night Magic draaide een oortje weg uit zijn nek om beter een geluid op te vangen. Hij had een eindje weg een geluid gehoord, maar hij had het niet kunnen plaatsen. Hij stak zijn neus in de lucht om te kijken of er ergens een geur van een ander paard was. Heel vaag rook hij een geur maar het was nog te vaag om er iemand door te kunnen herkennen. Nog een keer probeerde hij de geur zo goed mogelijk op te vangen. Het was de geur van Night Prada! Zijn zusje. Die had hij lang al niet gezien! Hij was al bijna vergeten dat hij nog een zusje had! Maar ze was neutraal, en niet puur slecht zoals hij en hun vader. Magic had wel aan haar gemerkt dat ze nog zat te twijfelen tussen slecht en goed. Hij zou geen respect voor haar tonen, omdat ze niet puur slecht was, maar hij zou haar ook niet gaan beledigen of afkeer gaan tonen. Want ze had niet gekozen voor de goede kant! Nog niet tenminste... Want eigenlijk kon hij zich echt niet voorstellen dat Prada een badass zou gaan worden! Maar ergens in zijn hart hoopte hij dat nog wel. Want anders zou ze gewoon een schande voor de familie zijn!
Magic keek zijn vader aan. "Pap! Prada is hier! Ik rook haar!" Sliste hij zacht tussen zijn tanden door naar zijn vader.

Night Dancer keek even naar Neveah. Hij gooide zijn hoofd in de lucht om weer eens wat geuren op te vangen als die er zijn. En ja die was er. Night Dancer snoof eens, en nu rook hij wie het was. Het was Prada. Night Prada zijn dochter. Night Dancer knikte eens naar zijn zoon en zei: ''Ja Magic. Night Prada komt eraan. Ik rook haar ook.'' En even later zag hij Night Prada daad werkelijk verschijnen. Hij knikte kil naar haar, zijn oren plat tegen zijn schedel. Tuurlijk hield hij van Prada even veel als van Magic. Hij was immers hun vader. Maar toch was er iets anders bij Magic. Waarschijnlijk omdat Magic puur slecht was. En Prada eigenlijk alleen neutraal. Night Dancer snoof eens en sprak duidelijk en kil: ''Dochter. Lang niet gezien.'' Dancer wachtte even en vervolgde: ''Ik heb geen zin in het formele gedoe. Night Prada dit is Neveah. Mijn nieuwe partner.'' Zo dat was ook weer gepiept. Dancer keek naar Neveah, die waarschijnlijk wel begreep dat zijn dochter Night Prada heette.