Stilte heerste. Altijd maar weer. Geen vreugde, geen liefde, geen warmte... alleen maar haat. Het genot van pijn. Dat was het enige wat je van Zephyr kon verwachten. Natuurlijk gedroeg hij zich niet steeds zo. Soms moest hij paarden laten leven, of ze juist iets waardig behandelen. Omdat hij ze nodig had. Zephyr zijn grijze ogen loerden vals om zich heen. Er was niets te zien. De drakenberggebied was vaak verlaten. Hier en daar zaten slechte paarden verscholen. Roofdieren hielden zich schuil in de hoop voor een smaakvolle prooi. Zephyr zette zich in een krachtige beweging. Galop. Zijn krachtige hoeven raakten de aarde fel. De grond in het Drakenberggebied was op de meeste plekken hard. Zijn gespierde lijf blonk gezond. Zijn lange zwarte manen dansten in duisternis. Al gauw kreeg Zephyr de eerste bergen in het zicht. Hij versnelde zijn pas. Zijn uithoudingsvermogen waren op pijl. Zephyr zijn ogen gleden alle kanten op. Om elk levend wezen op te vangen. Tot nu toe zag hij niets interessant. Alleen enkele steenbokken en een haas. Zephyr voelde de scherpe kiezels onder zijn hoeven. Die sneden.
Zephyr begon op de eerste berg te klimmen. Nog steeds in een krachtige galop. De berg was stijl en gevaarlijk. Langs alle kanten braken er stenen af. De wegen waren smal en glad. In de bergen was het meestal vochtig. Na uren reizen arriveerde Zephyr eindelijk. Hij stond op de top van de berg. Niet de grootste en niet de kleinste. Ver achter de berg stak de Drakenberg achter Zephyr uit. Zephyr staarde neutraal naar beneden. Hij inspecteerde het gehele gebied. Hij ontdekte een groepje roofdieren die dicht in zijn buurt scholen. Maar ze waren voordat Zephyr niet eens kon reageren gevlucht. Mooi is dat. Dat is minder werk. Zephyr ging weer bij de afgrond staan en stak zijn neus in de lucht en snoof de vochtige lucht op. Nog even en de storm zal beginnen. Vandaag zal Djuna weer zwaar getraind worden. De vorige training was goed. Maar niet goed genoeg. Haar conditie was waardeloos. Nu had ze toch al wat meer kracht. Nu zal het voor haar niet makkelijk zijn. Zephyr liet zijn zware kreet horen. Ongeduldig snoof Zephyr. Wachtend op Djuna. Hij wist dat ze zou komen. Want dat was haar grootste wens. Sterk worden. En dat kon alleen via Zephyr zelf. Zijn lange zwarte manen vlogen alle kanten op.
Sorry moet nog in komen. Flutje,
Djuna
Zephyr begon op de eerste berg te klimmen. Nog steeds in een krachtige galop. De berg was stijl en gevaarlijk. Langs alle kanten braken er stenen af. De wegen waren smal en glad. In de bergen was het meestal vochtig. Na uren reizen arriveerde Zephyr eindelijk. Hij stond op de top van de berg. Niet de grootste en niet de kleinste. Ver achter de berg stak de Drakenberg achter Zephyr uit. Zephyr staarde neutraal naar beneden. Hij inspecteerde het gehele gebied. Hij ontdekte een groepje roofdieren die dicht in zijn buurt scholen. Maar ze waren voordat Zephyr niet eens kon reageren gevlucht. Mooi is dat. Dat is minder werk. Zephyr ging weer bij de afgrond staan en stak zijn neus in de lucht en snoof de vochtige lucht op. Nog even en de storm zal beginnen. Vandaag zal Djuna weer zwaar getraind worden. De vorige training was goed. Maar niet goed genoeg. Haar conditie was waardeloos. Nu had ze toch al wat meer kracht. Nu zal het voor haar niet makkelijk zijn. Zephyr liet zijn zware kreet horen. Ongeduldig snoof Zephyr. Wachtend op Djuna. Hij wist dat ze zou komen. Want dat was haar grootste wens. Sterk worden. En dat kon alleen via Zephyr zelf. Zijn lange zwarte manen vlogen alle kanten op.
Sorry moet nog in komen. Flutje,
Djuna