Who's coming? [Madness]

Met grote galop passen bewoog de spierwitte merrie zich voort over de prairie. Haar oren lagen plat in haar nek,en haar houding was trots en fier. De zon branndde op haar witte vacht maar het kon haar niks schelen. Na een tijdje begon Fether toch moe te worden van het galopperen,maar toch bleef ze stug doorgaan. Waarom zou ze stoppen met galopperen? Maar het was ook dezelfde vraag: Waarom zou ze stoppen? Ze had niks om naartoe te gaan. Na een tijdje besloot ze om toch maar te stoppen met galopperen. Ze maakte een vloeiende overgang naar een vlotte stap. Als ze stil zou blijven staan dan zou het nog warmer worden. Daarom kon ze beter blijven lopen.
Haar mond begon droog te voelen,en haar keel begon te brandden. Zoekend keek ze om te zien of er ergens een waterbron te zien was. Ze zag in de wijde omtrek nergens iets waar je water zou kunnen vinden. Opeens schoot haar iets binnen wat ze vroeger ooit gehoord had. Als je een kuiltje groef dan zat daarin,onder de grond soms water. Fether stopte met lopen en begon met haar hoeg lomp in de aarde te trappen. Na een paar trappen was er al een reelijk diep kuiltje ontstaan in de droge grond. Er was geen water... Een paar meter verderop deed ze nog een keer hetzelfde. Nu zat er wel water in het kuiltje. Gulzig begon ze te drinken. Toen ze genoeg had om nog een tijdje door te kunnen liep ze weer verder.
Ze kende de Dh nog niet zo heel goed. Ze was ook nog nooit in de prairie geweest. Zouden er goedzakjes in de Prairie komen? Of waren ze te erge watjes om zich in de hete zon te bevinden? Dat zou toch wel heel erg zijn als dat zo was! Ze zag hier in de buurt in ieder geval geen enkel goedzakje. Niet dat ze hier wel slechte paarden zag maar alsnog...
Opeens gooide Fether haar hoofd fel in haar nek. Ze rook een ander paard! Ze verduidelijkte haar houding weer, die was verslapt door de warme zon. Haar oren lagen weer plat tegen haar schedel en haar lijf stond in een trotse houding. Zo bleef ze wachten tot de eigenaar van die geur naar haar toe zou komen.

[Grootste flut post ever! Alleen Madness pleaszee...]

Met grote passen draafde Madness door de prairie, ze was mild gezegd chagrijnig, niet alleen dat was er, ze was weer eens hengstig, wat vervelend! Madness' houding was vandaag voor de verandering eens dominant en trots. Haar staart was fier geheven en haar ogen glansden moordlustig. Madness' oren waren niet te zien, zo plat lagen ze tegen haar schedel. Als ze nu een hengst tegen zou komen zou ze hem helemaal afkraken, ze was nou eenmaal in haar slechtste humeur vandaag! Kwaad brieste ze en galoppeerde aan, haar passen waren dominant en ze straalde uit, 'met mij valt niet te spotten vandaag!' Met een woeste ruk tilde ze haar hoofd omhoog, ze rook een paard, in elk geval een merrie en een slechte, tenminste al een kleine opluchting. Madness twijfelde geen moment en veranderde haar koers richting de merrie, ze zou wel kijken wat ze zou doen met haar! De appaloosa merrie werd vaak voor goedzakje aangezien door bijna alles wat ze deed. Eigenlijk was ze gewoon slecht op haar eigen manier, eerst ergerde ze zich aan de paarden die zeiden dat ze goed leek maar nu gebruikte ze het voor haar grootste macht, ze haalde makkelijk karakters uit goede paarden en stopte er slechtheid in. Dit deed ze zo vaak als ze kon, uiteindelijk had ze zichzelf een warme en vriendelijke blik aangeleerd voor dit, het werkte nu nog beter. Ook klonk haar stem áltijd maar dan ook altijd charmant en zuiver, nog een handig foefje! Madness kwam uit haar gedachtes en stopte dreigend voor de witte merrie.

De geur die Fether net had geroken was van een merrie. En het was zeker geen goede merrie. Het was een appaloosa die met een en al boze houding kwam aangestormt. Ze zag er nog chagrijniger uit dan de meeste badassen al deden. Een heel klein voldaan trekje vormde zich om Fethers mond. Eens kijken wat er nu zou volgen. Altijd leuk, een ander soort paard ontmoeten! Fether knikt kort als begroeting naar de merrie. Haar ogen stonden kil, en emotieloos. Die van de merrie echter niet. Die stonden boos en chagrijnig. Sommige paarden dacchten dat badassen altijd boos en chagrijnig waren, maar dat was niet zo. Ze waren gewoon bijna altijd kil. Met uitzondering van deze merrie dan. Badassen werden gewoon boos en chagrijnig als ze van die zeurende goedzakjes tegenkwamen!
"Wie ben je?" Vroeg Fether kil aan de merrie.

Spottend keek Madness de merrie aan. "Stel jij jezelf dan niet even voor, wat een voorbeeld voor de kleintjes!" Spotte ze even, haar stem klonk zoals altijd charmant en zuiver, ze kon het niet laten maar greens kil naar de merrie, het was zo'n 'grapje' glimlach. "Mijn naam is Madness." Snauwde ze toch maarcharmant en zuiver, ze had buikpijn maar liet het niet merken. Ze brieste en keek zonder schaamte of blikken en blozen in de ogen van de merrie, dat was doodnormaal voor haar, dus ook nu, als ze chagrijnig was. Madness was ook hengstig en de buikpijn werd heviger, Madness negeerde het en sloeg met haar staart tegen haar flanken. "Zo, en wat doet een merrie zoals jij hier?" Nu domineerde ze zich wat meer. De dominantie straalde van haar lichaam af toen ze ondrzoekend een half rondje om het paard liep, ja ze had een goede bouw, dat zeker. De spieren waren er ook wel. Madness greens en draaide zich om. Ze liep weer naar de plek waar ze eerst stond en greens kil naar de merrie, het was angstaanjagend.

Tot Fether's vebazing klonk de stem van de appaloosa merrie charmant en zuiver. Niet bepaald de stem voor een badass. Maar voor de rest kon ze aan alles van de merrie zien dat het absoluut geen goedzakje was. Madness dus... Het was ook echt een typische naam voor een badass. "Zo, en wat doet een merrie zoals jij hier?" Sprak Madness. Madness klonk nu wat dominerender. Madness liep een half rondje om Fether heen terwijl de dominantie van Madness af straalde. Fether stond klaar om elk moment in actie te kunnen komen. Want meestal als een badass zo een rondje om je heen liep was dat een teken dat hij aan ging vallen. Madness zag er wel geïrriteerd en boos uit, maar ze zag er toch ook weer niet zo uit alsof ze elk moment aan kon gaan vallen. Maar toch bleef Fether in een houding staan klaar voor actie, want je wist maar nooit. Madness greens en liep weer terug naar de plek waar ze eerst stond. "Omdat je zo aandringt, mijn naam is Fether." Zei ze op een ha;f spottende toon. Haar ogen gleden nog een keer over de Madness' lichaam. "En wat ik hier doe? Ik denk hetzelfde als de reden waarom jij hier bent." Sprak Fether toonloos.
Omdat Madness zo'n dominante houding had aangenomen, veranderde Fether haar dominante houding ook niet naar minder dominant. Haar intelligente, bijna gelachtige ogen bleven nog steeds strak op de merrie die voor haar stond gericht.

Madness knikte even toen ze wist dat Fether niet zonder reden haar zou aanvallen en liet haar dominantie iets varen, ze straalde het nog wel uit maar nu zo dat het niet bedreigend was. Madness viel ook nooit zomaar paarden aan, tenminste, niet zonder goede reden. Madness' kille ogen doorboorden Fether even en richtte haar bruine, kille kijkers nu weer op Fether's lichaam, haar houding was ook dominant en was klaar om in actie te komen als dat moest. "Goed, Fether dus.. Lijkt me een naam voor een goedzakje, waarom heet je zo?" Madness had wel vaker dat ze keek naar het paard en wist wat ze moest vragen en waarom. De appaloosa merrie schudde haar hoofd en at een verdwaald plukje gras. Langzaam verorberde ze het stukje gras, haar ogen nog steeds strak op de merrie gericht.

Toen Fether zag dat Madness de dominantie in haar houding liet varen liet Fether zelf ook iets de spanning uit haar houding verdwijnen. Haar ogen straalden nog wel fier en trots uit, maar haar houding was iets meet ontspannen. "Goed, Fether dus.. Lijkt me een naam voor een goedzakje, waarom heet je zo?" Hoorde ze Madness vragen. Bij die vraag fonkten haar ogen even. De naam van een goedzakje?! "Dus wil je nu zeggen dat ik op een goedzakje lijk?!" Fethers houding werd weer een en al dominatie, en haar ogen stonden fel. Niemand zou dan ook maar iets zeggen waarin ze haar vergelijken met een goedzakje!
Fether hield zich in en pakte zichzelf weer terug. Haar houding werd iets minder dominant maar bleef nog steeds wel dominant. Haar ogen keken Madness fel aan totdat die weer iets zou zeggen.

Nee, dat heb ik nooit gezegd, je naam lijkt er op, is dat gek?" Snauwde ze. Madness pakte al haar dominantie weer op en hief haar staart fel. Gelijk wist ze dat ze hier geen zin in had en liet weer een beetje dominantie varen, toch was er meer dominantie dan net maar daar zou Fether mee moeten leven. Toen ze zag dat ze Madness fel aankeek keek ze fier en uitdagend terug, ze had geen zin in ruzie maar Madness had geen trek in paarden die haar aanstaarden met een felle blik. Nu keek ze weer rustig maar kil en koud, Madness was niet snel op haar teentjes getrapt, ze hield zich zonder moeite staande en wist altijd wel iets te zeggen. Even brieste ze en begon weer wat te eten. Bedachtzaam keek ze Fether aan.

"Nee, dat heb ik nooit gezegd, je naam lijkt er op, is dat gek?" Snauwde Madness naar haar. Madness houding veranderde ook weer naar dominant. Al snel werd haar houding weer minder dominant. Madness keek fier en uitdagend terug naar haar. Ze zag dat Madness geen zin had in ruzie. Fether zelf ook eigenlijk niet echt. Ze zuchtte. "Oke mijn naam klinkt niet 100% bad en jou stem klinkt niet 100% bad. We zullen ermee moeten leven." Zei ze met een kille toon. Oh, bah! Haar opmerking van net klonk net als een goedzakje! Ze walgde even. "Die opmerking van net was niet als goedzakje die alles goed wil maken bedoelt hoor!" Zei ze half uitleggend half al verdedigend voor een opmerking die Madness mogelijk had kunnen gaan maken. Haar houding was trots maar toch wel redelijk ontspannen.

Ze trok even verbaast een oog dicht, dit klonk wannebe, of.. Laat maar ze had het al uitgelegd. "Mijn stem werkt me in mijn voordelen." Zei ze kortaf maar charmant en zuiver. Ze brieste even en schudde zich uit. "Nu heb ik geen zin in een ruzie of gevecht, daar ben ik niet voor." Zei ze chagrijnig door de hengstigheid en buikpijn. Ze was niet in een goed humeur vandaag!

[heb het druk, sorry voor het Flutje!]

Fether keek Madness verbaast aan. "Hoezo werkt je stem je in je voordeel?" Vroeg Fether half spottend.
"En ik zoek ook geen ruzie en ik heb ook geen zin in een gevecht." Zei ze op een sarcastische toon. Zoiets had ze toch helemaal niet gezegd!
Ze rolde een keer met haar ogen en keek verveelt om zich heen. Dit gesprek was saai! Opeens had ze een idee om dit gesprek wat op te voeren. Ze liep een wijd rondje om Madness heen. "En hoezo ben je niet voor een gevecht?" Vroeg ze op een mysterieuze toon. "Kan je het niet?" Vroeg Fether op een sarcastisch meelevende toon.
Ze wist niet hoe Madness hier op zou reageren, maar ze wist wel zeker dat dit het gesprek interessanter zou maken!

Ze reageerde simpelweg niet, dit was echt te gek voor woorden, natuurlijk kon ze vechten. Madness deed of ze dat laatste niet had gehoord. "Nou, ik maak goedzakje's slecht en lok ze met mijn stem en houding, mijn ogen zet ik zacht en ze komen vanzelf, nou goed Einstein!" Charmant klonk haar stem, er zat ook iets onschuldigs en mierzoete in, dit werd interessant. Ze stampte een keer op de grond en keek niet naar de merrie, ze was in gedachte verzonken...

"En hoeveel heb je er zo al?" Vroeg Fether. Nu begon ze een beetje geïnteresseerd te worden. Maar ze stelde de vraag ook voor als Madness er nog geen slecht had gemaakt of heel weinig ze haar soort van uit kon lachen. Maar als ze er al wel veel slecht had gemaakt dan moest ze het zelf ook maar eens gaan proberen! Fether was wel een beetje verbaast dat Madness niet had gereageert op haar laatste vraag. Want de meeste paarden zouden gelijk uitflippen bij zo'n opmerking! Maar Madness' antwoord op haar eerste vraag had het gesprek ook al wel wat interessanter gemaakt!

"Ik doe het mijn hele leven al dus ik weet het niet precies, stuk of 50, ik werk alleen dus het gaat langzaam, ik richt ze het liefst af als ze tussen 1 en 3 zijn." Meer details bespaarde ze, als de merrie echt geïnteresseerd was moest ze dat laten blijken. De merrie deed in elk geval beter en minder sarcastisch dan net, daarom had ze de vraag ook genegeerd, dat zou moeten helpen. Had ze gedacht. Ze kauwde even op een dor takje en spuugde het uit, ze keek Fether respectloos aan.

Ze keek Madness geïnteresseerd aan. Al iets van 50? "Zijn al die 50 uit de Dh? Hoeveel goedhttps://2img.net/r/ihimizer/img715/8291/adafhfizrbxfoaxo.jpgzakjes uit de Dh heb je omgetoverd in badass?" Vroeg Fether. Ze geloofde niet dat ze hier in de Dh al 50 goedzakjes het goede pad op had gestuurd. Maar ze zou even Madness' antwoord afwachten.
Opeens zag Fether dat Madness haar heel respectloos aankeek. Terwijl zij nog wel 'belangstelling' had getoond! Haar houding werd weer iets trotser. Maar niet te opeens. Gewoon heel langzaam aan zodat je niet zo heel goed kon zien dat ze haar houding opeens veranderde.

[Sorry! 't is echt een flutje!]

"Je mag me ook niet geloven." Zei ze onverschillig. Dan zou de merrie dus nooit weten of het waar was of niet. Maar het was waar. Fether 's houding werd langzaam trotser, met haar oog voor details zag ze het en zette haar houding in één ruk fier en trots, ze mocht toch zelf weten of ze respect gaf of niet? Wat was dit zinloos! Madness zwiepte nonchalant haar staart en keek Fether aan. "Wat is er merrietje, kan je er niet tegen dat ik je geen respect geef?" Madness zette haar hoofd schuin en keek het paard zielig aan met een pruillipje. Ze zei het spottend, dit maakte het gesprek interessanter, vond Madness.

Fether zag dat Madness haar houding in een ruk weer trots en fier maakte. "Wat is er merrietje, kan je er niet tegen dat ik je geen respect geef?" Zei Madness. Ze keek Fether aan met een zielig pruillipje. "Nee dat vind ik niet erg! Want respect hoor je niet zomaar te krijgen! Dat hoor je te verdienen!" Zei ze fel maar toch kalm, en op een kille toon. Je moest gewoon een dominante houding opzetten om te laten zien wie je was, niet om daardoor zomaar respect te krijgen. "Je moet gewoon altijd een dominante houding opzetten om te laten zien wie je bent, niet om daardoor zomaar respect te krijgen. Respect moet je verdienen door middel van de daden die je doet. En daardoor heb ik iets besloten..." Ze stopte even en keek Madness doordringend aan. "Ik wil me graag bij jou aansluiten en goedzakjes veulens op het goede pad te zetten." Haar houding werd iets minder alsof ze wou domineren. Want dat zou ook niet helemaal kloppen met wat ze net had gezegd. Want ze had net een soort van gezegd dat ze vond dat Madness goede daden deed. "Als jij dat goed vind natuurlijk." Vervolgde ze. Ze bleef Madness strak aankijken en wachtte op wat die zou gaan zeggen.

"Van mij mag je, graag zelfs. Ik werk wel alleen maar je kan meehelpen met een klus om te kijken, verwacht niet dat ik het perfect doe, ik maak fouten, net als iedereen. Maar al mijn opgevoede paarden zijn trots om zo getraind te zijn. Als laatste laat ik ze bij Horcrux of een andere slechte kudde voegen als bewijs dat ze trouw zijn aan de Duistere zijde. Ik heb gehad dat ze er misbruik van maakten, hun allerlaatste vergissing." Madness liet haar fierheid varen, trots bleef ze wel, maar niemand zei dat dat niet mocht. Madness keek Fether aan, haar onrespect was weg maar ze kreeg nog altijd geen respect, ze moest zich bewijzen.

"Hoe maakten ze er misbruik van dan?" Ze had nu veel belangstelling voor Madness. Ze wou graag al zoveel mogelijk weten erover. En ook zoveel mogelijk fouten die er gemaakt worden weten, zodat zij die zelf zou kunnen gaan voorkomen. "En heb je al een 'leerling'? Of heb je er al een op het oog ofzo?" Vervolgde Fether haar vragen. Haar gezicht stond ijskoud, maar toch lag er een heel klein grijnsje op haar mond. Opeens bedacht ze dat Madness vanaf nu haar collega was. Ze hield haar trots en fierheid in haar houding, maar de dominantie verdween en daar kwam een heel klein beetje respect voor in de plaats. Tenminste, voor hoever Fether iemand respect zou kunnen geven...

Ze greens. "Ze hadden een broer of zus die ouder was maar die leerling van mij kreeg alle aandacht, blabla, de zus of broer wou wraak nemen en vernederen, nu was de leerling zo laag gezonken dat ze hulp bij mij zocht om zijn of haar broer of zus te doden. Zodra ze klaar waren gingen ze hun broer of zus doden en werd weer goed en was niet trouw. Nu laat ik ze bij een slechte kudde voegen als ze klaar zijn zodat ze trouw blijven aan de Duistere kant. Dat werkt, natuurlijk mogen ze hun familielid dan doden maar dan moet je slecht blijven! Legde ze even uit, ze zag het stukje respect heel goed maar liet het maar een beetje merken, ze had veel respect gekregen van haar leerlingen, haar trouwste leerlingen bleven respectvol, gelukkig had ze alleen maar trouwe leerlingen.
"Dark Spirit zal me gauw een 3 maanden oud veulen afleveren, dus die zal ik ook africhten. O ja, Dark Spirit is dus een soort vriend, als hij een goed veulen vindt dropt hij het af bij mij. Maar er zijn bij hem duidelijke afspraken, we komen elkaar nooit tegen, ik haat hem zo'n beetje. Maar toch is ie een soort vriend, lastig uit te leggen." Antwoordde ze de tweede vraag. Afwachtend keek ze naar Fether.

Fether begreep Madness' verhaal niet helemaal, maar ze snapte Madness' punt wel. Het was slim om ze in een kudde te laten gaan! "Ah, een soort van leveraar dus." Reageerde Fether op Madness' tweede tekst. "Hoe weet ik of een veulen geschikt is" Vroeg Fether, nu vol belangstelling. "Want het lijkt me logisch als niet elk veulen zomaar slecht kan worden." Ging Fether verder.

[Sorry echt helemaal geen inspi!]

"Ja dat klopt." Madness luisterde even naar Fether. "Dat zie je aan de bouw en of hij/zij gezond is. Ik maak geen zieke veulens slecht, teveel gedoe. Ook hoeft hij/zij geen spieren te hebben, die krijgt hij/zij bij Dark Spirit. Ik drop mijn getrainde paarden bij hem af en hij traint ze voor de laatste dingen, dus hij geeft ze conditie en spieren en leert ze nog de laatste dingen. De bouw moet sterk zijn en het paard moet een vechtlust hebben. Bij oudere paarden die door mij gelokt zijn val ik ze aan, goede paarden vechten niet. Ze moeten dus wel vechten om te overleven. Als ik vind dat ze genoeg gevochten hebben dwing ik ze op de grond en laat ze niet opstaan, dan zeg ik dat ze naar mij moeten luisteren en je hebt al een groot begin." Madness stopte en keek het paard onderzoekend aan, zou ze het nog begrijpen?

Fether luisterde aandachtig naar Madness' uitleg. Deze dingen zou ze vast in de toekomst nog wel nodig hebben! "Maar je praatte ook over oudre paarden. Bedoel je daarmee volwassen paarden of gewoon de iets oudere veulens?" Ze wist al wel bijna zeker dat Madness het tweede bedoelde maar voor alle zekerheid vroeg ze het toch maar.
Fether keek even om zich heen. Er was in de verste verte echt helemaal niets te zien! De zon begon ook alweer een beetje op haar vacht te branden. Maar deze keer besteedde ze er geen aandacht aan. Ze zou er niet dood van gaan. En al wel, dan was de enige reden dat ze dat nog niet wou dat ze nu een missie had. Een missie samen met Madness!

"Soms volwassen paarden, maar dan pas ik mijn plan aan en doe ik iets anders, dat leg ik je zo uit. Maar mijn verkeur zijn toch oudere veulens, die zijn jong en kan je ombuigen. Ik heb een leuk veulen in gedachten maar dat zal je in het bos zien, ik heb zo mijn bronnen." Beantwoordde Madness haar vraag. Ze bekeek Fether even. "Je moet ook je houding 'vrolijk' maken, 'vrolijk' en 'warm en vriendelijk', je ogen moeten warmte en vriendelijkheid uitstralen, dat is moeilijk en voelt heel verkeerd aan voor de eerste keer." Zei ze even tegen Fether, ze wachtte of ze nog een vraag had.