Coming home.

Het was vroeg in de ochtend. De zon was nauwelijks opgestaan. Toch werd het al minder donker, en schimmen van heuvels waren weer zichtbaar, die later groen van gras Dreamhorses zou sieren. Eindelijk kwam die daar, de zon. Een sprankel aan de horizon, die niet goed in te schatten was door al die heuvels. Steeds hoger ging de zon, en als je er lang naar zou kijken, er de tijd voor nam, zag je dat de zon echt snel weer boven aan de lucht zou staan. En als je je ogen wilde verblindden, zou je een kleine schim zien bij de zon. En de schim bewoog, richting de heuvels, die weer een beetje groene kleur over zich heen kregen. Het was een merrie, sierlijk en beeldschoon. De donkerbruine kleur van haar vacht was niet goed te zien door het licht van de zon. Op haar voorhoofd was een witte streep, het enige witte. Het was Visual, die na een lange tijd terugkwam naar Dreamhorses. Ze was weggegaan, deze keer voor een hele lange tijd. Maar nu is ze terug. Ze had ondertussen ontzettend veel getraind, en was nu ijzersterk. Maar toen ze er weer was, was de oorlog niet meer. Gelukkig. Visual had haar familie achtergelaten, Lux, Giocoso, Tia en Ikor. Ze hield van haar veulens, maar de liefde voor Ikor was gedoofd. Hij verdween, zomaar. Ze miste hem, en ze had hem al zo lang niet meer gezien. Misschien was hij wel dood. Ze wist het niet. Toen ze van een paar anderen buiten Dreamhorses hoorde van de Fire Flame, wist ze dat Boots terug was. Meteen was ze in een galop meegegaan met de zon, de hele nacht door gegaloppeerd zonder ook maar één pauze te nemen. Nu was ze weer terug in Dreamhorses, oude herinneringen kwamen terug. Haar verdrinking, de ontmoeting met Boots, de Fire Flame, de ontmoeting met haar pleegbroertjes en zusjes, Satan... Ze had lang na kunnen denken en had besloten dat ze niet zo kribbig moest doen tegen Satan, het was Boots haar keuze, en die keuze mocht ze zelf maken. Eigenlijk was Satan inderdaad niet gevaarlijk geweest, nog nooit. Ze herinnerde zich haar gevecht met Zephyr. Visual wist eigenlijk niet waarom ze was vertrokken, maar nu was ze terug, klaar om Dreamhorses te terroriseren en de slechtzakjes grondig aan te pakken. Ze was een neutraal paard, bereid om slechtzakjes te dissen, maar hielp de goede paarden niet. Het was alleen dat goede paarden minder geflipt waren dat slechtzakjes. Ze ging bovenop een heuvel staan, vroeger was dit gebied van de Fire Flame. Ze steigerde, trapte haar glanzende hoeven in de lucht, en hinnikte luid, naar haar verleden, naar haar pleegmoeder, Boots. De Fire Flame Princess is teruggekeerd.

[ &'nd BOOTS/LAAAAAAAAAARS ]

Boots sjokte door Dream Horses. Ze had haar gedachten afwezig opzij gezet wat de kudde betreft, die nog niet helemaal naar behoren liep. Er miste wat en de bonte had het idee dat ze precies wist wat het was: Een paar pittige tantes die ook haar een keer goed op haar nummer durfden te zetten zonder ervoor achteruit te deinzen. Natuurlijk zou Boots dan keihard terug schieten in de verdediging, maar zonder dat allemaal was ze nog verder van huis en zou ze op hetzelfde sukkeltempo aan het door pruttelen zijn. Boots snoof nog eens en rechtte zichzelf wat terwijl ze haar staart in de lucht stak en die fier als een vlaggetje achter haar aan wapperde. Boots maakte een overgang naar een vloeiende galop, maar stopte abrupt toen een bekend geluid haar oren binnendrong. Ze bleef kort verbijsterd staan, maar hinnikte daarna zo luid terug dat de hele heuvelketen na trilde van de geluidsgolven die ze produceerde. 'VISUAL!' gilde ze terwijl ze iets te hard op haar meisje afliep. Het silhouet van de bruine merrie werd steeds scherper en helderder terwijl Boots in een sneltreinvaart op Visual afliep. Eenmaal dichtbij genoeg remde ze af en duwde haar neus tegen de bruine merrie aan. 'Wil jij me nooit, maar dan ook nooit, meer zo laten schrikken, klein Visje van me!'

Nog geen drie seconden later weerklonk een soort van oerhinnik over de heuvels, afstammend van Boots. Weer drie seconden later zag Visual Boots met een sneltreinvaart op haar afstormen. 'VISUAL!' Visual grijnsde. Boots was geen ene haar veranderd. 'Wil jij me nooit, maar dan ook nooit, meer zo laten schrikken, klein Visje van me!' Ze grijnsde weer. "Ligt er aan... zo ben ik nou eenmaal!" zei ze opgewonden met een grijns. "Toen ik hoorde dat de Fire Flame terug was gekomen ben ik ook maar teruggekomen!" vertelde ze. "Hoe gaat het trouwens met iedereen hier? Is Satan zoals jij concludeert nog steeds 'neutraal'?" zei Visual, nog steeds grijnzend. Ze hoopte uiteraard dat Boots het eindelijk inzag dat Satan eens een slechtzakje altijd eens slechtzakje was. Maar het was nogmaals haar eigen keuze die ze zelf zou maken. Zelfs als deze fout zou zijn. Dan zou Boots ervan kunnen leren dat Visual, aan wie ze al het goede had geleerd, het goed had. Want Visual hield vast aan de idealen die Boots haar had geleerd. Ze had ook niets anders geleerd, was niets anders gewend. Ze zwiepte een keer met haar staart, en wachtte op antwoord van Boots.

Boots snoof nog eens tevreden en grijnsde breed. 'Waar heb ik dat aan te danken?' riep ze theatraal en overdreven uit. Ze stak haar tong een keer naar Visual uit en brieste nog eens. Het weer stond vandaag weer aan de kant van hun. 'Maar goed, ik zou je voor geen goud willen veranderen,' zei ze slijmerig erachteraan. Het was zo cliché dat Boots het gemeende gedeelte maar achterwege liet. Visual was oud en wijs genoeg om dat zelf uit haar stem te plukken. Boots brieste en wiegde langzaam heen en weer met de zachte bries mee. Ze verstijfde toen Visual over Saten begon. 'Praat me niet van die ongelovelijke, verdoemde, vervloekte, verrotte, verklote, verdomde, verbrandde rothengst Visual!' Haar stem had meer dreiging gekregen dan nodig was en haar ogen stonden donkerder dan de bedoeling was geweest. Boots wierp direct daarop een verontschuldigende blik naar Visual toe. [color=grey]'Sorry, het is echt een klootzak. Hij is overgehuppeld naar de duistere zijde en noemt ons veulen een fout die gelukkig is hersteld doordat Thowra aan hun zijde staat,' de verbittering in Boots' stem was duidelijk te horen. Ze zwiepte een keer agressief met haar staart en staarde nietsziend in de verte. Verdomme, waarom was Saten in haar leven gekomen in niet direct opgehoepeld?!

Visual grijnsde, maar toen Boots antwoordde op haar vraag, was het iets anders dan dat ze verwacht had. 'Praat me niet van die ongelovelijke, verdoemde, vervloekte, verrotte, verklote, verdomde, verbrandde rothengst Visual!' Ze knipperde twee keer met haar ogen, ze wist niet eens dat er zo veel scheldwoorden op de wereld waren. Ze had nog een boel te leren (XD). 'Sorry, het is echt een klootzak. Hij is overgehuppeld naar de duistere zijde en noemt ons veulen een fout die gelukkig is hersteld doordat Thowra aan hun zijde staat,' Even bleef ze met een half geschokt gezicht kijken naar Boots. Toen ze even de woorden die ze zei vertaald had, zuchtte ze even, en zei: "Veulen? Dan zit er nog maar een ding op:" Ze liet Boots even in haar mysterieuze raadsel verdwijnen, toen zei ze op een ontzettend irritante manier: "Ik zei het toch, ik zei het toch!" Ze ging weer normaal verder. "Laat dat overgehuppeld maar zitten, die zat al bij de duistere zijde. Het is gewoon zijn lot." zei Visual heel wijs. "Mam, luister. Jij hebt mij alles geleerd, en soms moet je eens luisteren naar wat ik zeg: Die jij ook bent, maar dan als onderwijzer van veulens. Volg je me?" vroeg Visual, op het einde grijnzend. "Ach, ik heb geen zin in Filosofie. De eerst volgende keer dat ik Satan zie, is hij dood, dat beloof ik." Ze gaf Boots een neusje. Ze zag Boots nog steeds als moeder, en sprak haar nog soms aan met 'mam'. Haar echte moeder was verdwenen, maar toch beschouwde Visual Boots als haar echte moeder. Anders was dat akelige gevoel weer, straks was ze een wees of zoiets. Dat wilde ze liever niet weten. Daar wilde ze niets mee te maken hebben. Ze was op haar reis buiten Dreamhorses veranderd. Erg veranderd, maar niet helemaal.

Boots grijnsde zwakjes toen ze de verbaasde reactie van Visual op haar tirade zag. God, vond ze dat al heftig? Dat werd wat in de ware wereld. Boots wierp Visual daarin tegen wel een waarschuwende blik toe toen deze een irriterend wijsje begon te neuriën. 'Visual, ik weet donders goed dat je gelijk had, of hebt, maar dit is nergens voor nodig. Hij hield van me, hij hield echt van me. Net zoveel als dat jij van mij houdt. En ja, natuurlijk volg ik je. Je heb bijna dezelfde uitsteeksels als dat ik op sommige dingen toe zou voegen.' Boots grijnsde kort en wendde zich weer terug naar Visual. De bruine merrie was een ware tegenstander geworden. Berucht, beroemd en gehaat. Maar goed, de bonte voldeed ook aan al die kenmerken. 'Maar ga verder.'

[Korte post ^^]