Can't you hear that boom, badoom, boom, boom, badoom, boom, bass?

Zuchtend liep de hengst rond. Waar was hij nou weer beland? Hij hoorde het geruis van water. Voorzichtig liep hij door, richting het geluid. Het bleek een grote waterval te zijn. Hij keek op. Hij was echt groot. Voorzichtig probeerde hij zijn voet in het water te zetten. Het was niet koud, maar ook niet warm. Hij zuchte nogmaals. Hij kon er wel in gaan staan, maar dan zou hij zeker uitgelachen worden. Hij ging het toch doen. Het maakte hem niet uit wat ze zouden zeggen! Hij snoof, keek nogmaals om zich heen, draafde een stukje naar achter, en ging in volle galop het water in. Even bleef hij staan om af te koelen, en met het water te spelen, maar hij liep er gauw weer uit. Hij keek om zich heen. Zag hij een paard? Of was het zijn verbeelding? ''Hé!'' riep hij. Geen antwoord.'''Hé'' riep hij nogmaals. Weer geen antwoord. Hij zal het zich wel verbeeld hebben. Gelukkig had dan niemand hem ook gezien, dacht hij. Hij draaide zich om. Hij keek nogmaals naar de lucht. Zou er hier een merrie zijn? Hetzelfde als hem? Hij hoopte het maar. Hij was onderweg al 2 paarden tegen gekomen, duidelijk een stel. Daar kon hij zo niet tegen! Misschien was hij dan ook wel jaloers, maar dat maakte toch niet uit? Hij was nog jong. Toch zou hij het geweldig vinden om zo'n klein monster te hebben. Een kleine Painted Black. Hij zuchte. '' Eerst maar eens een merrie vinden!'' mompelde hij vast besloten.

De bonte merrie stampte met grote stappen steeds dichterbij de Watervallen. Daar wilde ze nu naartoe dusja, dan moest ze wel even een eindje lopen maar dat had ze er voor over. Ze moest haarzelf namelijk weer eens in het water dompelen want ze voelde haar vies, maar eigenlijk was dat niet zo maargoed. Urash was wel eens meer raar. Ze grijnsde lichtjes en toen ze in de verte het geluid van het knetterde water van de Watervallen weer in het water hoorde drukte ze haar oren naar voren en begon ze haar passen sneller voort te zetten zodat ze er eerder zou zijn. In de verte zag ze zo te zien ook een zwart paard, en eerlijk gezegd kende ze dát paard nog niet. Maar misschien zou daar verandering in komen want Urash was vandaag immers wel in een goede bui. En daar zou het paard geluk mee hebben. Toen ze bij de Watervallen was aangekomen en ze keek naar het water dat naar beneden viel glimlachte ze lichtjes en draaide haar hoofd toen naar rechts, waar het paard stond. 'Hee zwartje,' sprak ze toen grijnzend tegen de hengst en ze ging nog een stuk dichterbij de waterval zelf staan. Ze hield haar mond eronder en begon rustig het water naar binnen te werken. Toen ze voor haar doen genoeg had gedronken keek de bonte merrie weer naar de zwarte hengst. Hij was wel groter als haar, maar dat maakte haar niks uit. Het was zo te zien ook een Fries, en zoveel scheelde het eigenlijk ook niet. Ze was namelijk wel gewend dat ze meestal íets kleiner was dan de meeste paarden. Ze was namelijk ook máár een Paint, een niet al te groot ras dus.

Een bonte merrie kwam aan gelopen. Ze hield zichzelf onder de waterval. '''Hee zwartje'' zei ze toen ze naast hem ging staan. ''Woahw,uhm..'' Painted had niet op bezoek gerekend. ''Úhm..Hée bonte?'' zei hij twijfelend. Hij had de merrie nog niet goed bekeken, mar ze leek goed te zijn. Ze was iets kleiner als hem, maar dat was normaal, Painted was nogal groot. Hij keek om zich heen. ''Mooi weer hé?'' zei hij uiteindelijk, hij wist niks om te zeggen. Weer zag hij die éne vlinder. Hij keek omhoog. Stomme vlinder. Dacht hij. Hij stapte nogalmaals in het water en zuchte.

Urash kon een kleine grinnik niet onderdrukken. 'Haha ja, ik ben 'n bontje,' zei ze toen tegen de hengst terug en bekeek hem eens. Zo te zien was het een Fries, Urash zelf was overigens een volle Paint merrie. [color=orange]'Noem me trouwens maar Urash, wat is jouw naam?'[\color] vroeg ze toen met een glimlach aan de Friese hengst en zwiepte eens met haar staart. Waarom was het op zulke dagen altijd zo heet? Natuurlijk was dit beter dan dat alles met bakken uit de lucht viel, maar toch had Urash het meer op het weer dat de zon fel scheen en het windje rustig blies, maar niet al te hard.

Ze glimlachte naar de Friese hengst en bekeek hem nog eens goed. Natuurlijk was hij wel groter als haar, maar dat was logisch; ze was ook niet echt de grootste hier in DH. Toen hij zijn naam zei knikte Urash om te laten zien dat ze de naam zou onthouden, voor zover dat lukte voor haar doen dan. Ze vergat namelijk nog wel eens iets. 'Painted Black.. Waarom een lange naam? Dan kan ik het nóg moeilijker onthoudeennnnnn,' sprak ze toen plagend tegen hem en brieste even lachend. Toen hij zei dat Urash een mooie naam was knikte ze. 'Dankje, de jouwe ook. Mijn familie heeft aparte namen; mijn moeder heet Neytiri en mijn zus heet Boots. En ik hád nog een zus, maar die heb ik nooit gekend, die heette Naiche. Dat zijn ook niet echt bepaald 'standaard' namen, toch?' vroeg ze toen aan hem en kantelde haar hoofd en tikkeltje naar links. Toen Painted Black zei dat de zon stom was kon ze een laag gegrinnik even niet onderdrukken. 'Tja ik weet het, maar dat is ie altijd al geweest. Net ofdat hij dat éxpres doet,' zei ze toen en keek naar de zon, hij scheen fel en zorgde er dus voor dat Urash op het begin even moeilijker kon kijken, maar een tijdje later weer makkelijker.

Urash grinnikte toen Painted Black toegaf dat hij haar naam al vergeten was, hij was tenminste wel eerlijk toch? 'Haha nou dan zal ik hem nog wel een keer zeggen, Urash,' sprak ze toen grinnikend tegen hem en keek ook weer even naar de zon. Opzich scheen hij vandaag best wel fel, heel deze week had hij ookal niet geregend ofzo dus Urash had het heel deze week echt warm gehad voor haar doen, want meestal was had ze het koud. Ze was niet echt iemand die het altijd warm had. Ze keek op toen Painted Black weer tegen haar praatte. 'Dankje, maar die namen heb ík niet verzonnen hoor, haha,' grinnikte ze naar hem toen hij zei dat Boots zijn leidster was knikte ze, 'Okee dus jij zit in de Fire Flame? Ik ook hoor, maar dat lijkt me wel logisch dat ik erin zit, nietwaar?' Ze grijnsde even en zwiepte eens een keer met haar staart, daarna keek ze nogmaals naar de felle zon en toen weer naar Painted Black, omdat hij sprak tegen haar. 'De zon heeft volgensmij jouw excuses aanvaard zo te zien,' zei ze met een lachende ondertoon en bekeek Painted Black nog eens. Waarom was zij eigenlijk altijd kleiner zeg?