Am i happy? NO!

Kluiten aarde stoven op, de galopperende merrie snoof bij elke stap. Haar grote spieren rolden onder haar vacht. Madness heette de merrie, een naam die bij haar paste. Ookal leek alles op een goedzakje of een wannebe, dat was ze totaal niet. Haar stem was charmant en zuiver en haar appaloosa uiterlijk werkte ook niet mee om slechte paarden te laten geloven dat ze slecht was. Maar met haar hobby en haar werk werkte het enorm in haar voordeel. Ze maakte veel jonge goedzakjes slecht, met succes. Na 1 enkele training werden ze enthousiast om slecht te worden en ging alles vanzelf. Madness greens en denderde verder. Opeens vlogen haar oren van in de nek naar plat tegen haar schedel. Er was in de buurt een paard. Een goedzakje, dat wist Madness heel zeker. En waarschijnlijk was ze ook bekend in DH. DH, wat een vreselijke naam, Dream Horses Madness walgde ervan. Het was geen droom en zij was geen droom paard! Nee, dan kon je jezelf de sinterklaas noemen als je dat dacht. Eenmaal dichtbij het paard kromde ze trots haar hals en ook haar staart was trots geheven.

[Boots weetwelwie XD]

Boots trippelde uitgelaten over het gras heen. Het gebonk van haar hoeven weerklonk tussen de gigantische heuvels die bijna kenmerkend waren voor haar eerdere gebied. Boots snoof bij die gedachte, stopte op de top van de heuvel en tuurde voor zich uit. De wind blies in haar manen en joeg tegen haar vacht aan zodat de grens tussen haar bonte vlekken en haar witte stukken steeds minder duidelijk werd. Boots snoof nog eens diep in en rook de geur van het gras. Zachtjes tikten er kleine druppels regenwater op het gras dat nu blonk door de nattigheid. Boots schudde haar kop en wachtte op een fellere regenbui. Het maakte toch weinig uit: De zon stond hoog aan de hemel en wat water zou niets dan goed doen bij de omgeving. Boots ademde zwaar door haar neus in. Verrek! Er zat iets in wat er niet hoorde. Boots stond gelijk op haar hoede, siste wat tussen haar tanden door en stelde zich dominant op. Toen een gespikkelde merrie dichterbij kwam, trok Boots haar wenkbrauw op. 'Wel wel, wat hebben we hier?' vroeg ze terwijl een spottend lachje rond haar mondhoeken krulden. De merrie was amusant en dit zou een leuk gesprekje worden, gezien de houding van de eigenwijze trien voor haar. Boots snoof met een grinnikend achtergrond geluid en liet haar dominante houding zakken, maar liet trots doorschemeren. Haar staart wapperde wat in haar wind en haar houding was alert maar in haar ogen glansde de spot die in haar houding zegevierde.

Fijn, een bontgevlekte koe. Madness greens vals maar gelijk was die grijns verdwenen toen de merrie sprak. "Moet je daar perse antwoord op, merrietje?" Spotte ze. Madness keek spottend naar de bonte koe. Die kon geen uberende badeend worden. Jammer dan he? Nee, die zou uit de weg geruimd worden. Madness greens. Zephyr had hetzelfde idee en had een legertje opgebouwd. Maddie deed natuurlijk mee, duh, als je slim was deed iedereen dat maar paarden zoals dit goedzakje waren hopeloos en zwak. Madness had opeens veel zin in een echte bitchfight die zij natuurlijk zou winnen. Er waren weinig paarden die echt bitchie konden zijn. Oke, Maddie was natuurlijk een echte bitch en heel misschien was deze domme, hersenloze koe ook wel een beetje bitch. Madness merkte haar houding op en snoof minachtend. "Pff, ik dacht dat je een koe was maar nu zie ik dat je ooit misschien op een paard lijkt. Nee, ik houd het lekker op de bonte koe die denkt dat ze een paard is." Spotte ze weer. Goed, had ze nu nog wat te zeggen? Nope, niets te zeggen. Dus, nu maar wachten tot die lelijke vertoning voor haar iets te zeggen had.

[OMG Laars! wat heb je gedaan met mijn inspi o en ik ben niet goed in bitchfights in een fluttige posts :'D]

Boots rolde met haar ogen. 'Als ik een koe ben, wat moet jij dan wel niet voorstellen? Kinderachtig, onorigineel en bij gebrek aan beter sta jij vast nummer één,' antwoordde ze nuchter terug. Ze trok haar wenkbrauw op toen de merrie lachte op een toontje dat haar niet aanstond. Nou ja, ze ging zich er niet aan ergeren. Dit was eerder amusant dan irriterend. De geur van de chagerijn was grappig. Zephyr. Boots schoot kort met haar gedachten naar de zwarte hengst toe. Aha, deze trekken had Zephyr ook allemaal. Dit kon zeker interessant gaan worden. Boots brieste goedkeurend en liet het schelden langzaam over zich heen komen. Opnieuw rolde ze met haar ogen. 'Juist. Je bent echt voorspelbaar, weet je?' Boots tuitte haar lippen kort en zwiepte met haar staart. 'Nou ja, als zelfs een koe al meer bereikt in zijn leventje dan jij, moet jij wel van uitzonderlijk laag niveau zijn,' vervolgde Boots daarna droogjes. Jemig, dit was helemaal niet amusant, maar voorspelbaar en daardoor geen fluit aan.

"Wat ik moet voorstellen? Ik moet Madness voorstellen, nou goed?" Zei Madness spottend maar verveeld. Aan haar had je niets in een fight. "Wat noem je voorspelbaar merrie?" Vroeg ze suikerzoet. Haar charmante stem was eeuwig dus dat stoorde Madness niet. Het was meer het paard waar ze voor stond. Het was saai dus als er niet snel iets gebeurde was ze weg. Madness littekens glommen op haar glanzende vacht. Madness keek even verveeld weg van die lelijke vertoning zonder naam. Jep, verveeld was ze zeker. Jeesz, je moest wel erg saai zijn om Maddie te laten vervelen maar dat is haar deze keer feilloos gelukt. DAMN Madness moest bijna gapen. Ja ze zou hem echt peren als dit niet snel een interessant gesprek werd.

[Laars, ik veroordeel u voor diefstal van de inspiratie van een paar DH'ers. Wat heeft de rechter te zeggen? SCHULDIG! Oke, een jaar cel ]

Boots rolde met haar ogen. Seriously, waar was die merrie mee bezig? Madness dus. Aha. Fijn om te weten dat deze merrie 'chaos' heette, maar ze vroeg zich af wat ze er in godsnaam aan had. Dit soort antwoorden kon ze zelf ook nog wel bedenken. Boots schraapte met haar hoef over het gras heen en wierp nog een blik op de merrie. 'Zover was ik al, dat je één en al chaos was. Je hoort bij Zephyr, het zoontje van Cobrazarao. Dat roept al de nodige vraagtekens op, niet?' antwoordde ze nuchter terug. Allemachtig, wat een kortzichtig type was dit. Een iemand van 'Het doel heiligt de middelen' en die dat principe simpelweg niet losliet. Boots rolde nog eens met haar ogen. 'Right, kap met dat suikerzoete toontje, want dat ben je niet en je maakt me er noch bang mee, noch onder de indruk en ik ben steeds zekerder van mijn zaak. Je sissen werkt niet, evenmin als je dreigende woorden. Ja joh, gaap maar. Je bent zó indrukwekkend. Zó interessant. Men, als ik al voorspelbaar ben?' Boots bracht de laatste vraag retorisch en verwachtte geen antwoord erop.


11. 'Het doel heiligt de middelen.' - Machiavelli