Mijn wraak zal zoet zijn!

Boots gromde. Wat dacht die vervloekte hengst wel niet? Saten was gewoon doodleuk naar de overkant toe gewandeld terwijl zij halfdood in en rond Dream Horses rond zwierf. De eikel had zich nu definitief aangesloten bij de slechte partij. Maar Boots was niet voor niets neutraal en kon met beide kanten overweg. Dat bleek wel uit haar keuze's voor partners. Sham was door en door goed en Saten had het randje waar Boots naar op zoek was geweest. Tja, dan was je ook gewoon het lot aan het sarren en vroeg je erom, niet? Boots liep witheet verder. Haar anders zo levendige orenspel was nu koeltjes en wisselde van langs haar kop tot in haar nek. Boots snoof nog eens agressief en wierp een waarschuwende blik op de beestjes die in haar pad kwamen. Opgedonderd! Zo nu en dan verzonk haar hoef iets te ver in de modder en moest ze moeite doen hem eruit te trekken. Haar benen zaten voor het grootste deel onder de modder, maar haar staart had ze wonder boven wonder schoon weten te houden. Briesend keek ze rond, in het midden van de troep. Getver, je zou hier maar wonen. Het griezelde de bonte toe. Ze keek rond, waakzaam, maar haalde haar oren uit haar nek en liet ze neutraal staan. Ze stelde zichzelf dominant op en vulde haar longen met lucht. 'Wel, daar ga je dan, zwartje!' mompelde ze, waarna ze een luide hinnik naar Saten liet horen. het zpu haar benieuwen of hij zichzelf liet zien.

[Saten]

Boots hoorde de hinnik van Saten terug. Ze onderdrukte ze neiging om nog harder terug te gillen, Toen hij voor haar stond, beefde ze als een rietje. Niet van angst, absoluut niet. Hoe kon ze angst voelen voor een paard die ze eerder als geliefde had gezien? Ze haatte de manier waarop ze afstandelijk van elkaar af stonden. Ze haatte de manier waarop hij naar haar keek. Ze haatte het gewoon. Ze haatte zijn manier van doen, maar had geen hekel aan de hengst zelf. Boots liet haar blik bloeddorstig over Dracoz heen glijden, maar schudde daarna haar kop. 'Wel wel, weer hogerop gekomen Sat? Ze hebben je zeker met open armen ontvangen,' begon Boots nuchter. Ze stopte met trillen en nam een dominante houding aan. De reden waarom hij moest komen. Boots peinsde kort en wendde zich naar de zwarte, woedende hengst. De oude, vertrouwde glimlach van hem was zo verbogen dat het een koele grimas was. Boots wist dat ze bang voor hem zou moeten zijn, maar dat was ze niet. Hij noemde zichzelf slecht. Hij was bij haar weggetrokken. Hij was overgelopen naar de overkant. Hij was verliefd geworden op Segué. Hij had hun dochter naar zijn kant toegetrokken. 'Waarom ik je geroepen heb?' begon Boots spottend. Ze rechtte zichzelf op. 'Omdat er een stel vragen door mijn kop spelen. Waarom ben je bij je slechte kant weggegaan voor mij? Een fout? Waarom ben je in godsnaam bovenop me gesprongen en hebben we een veulen gekregen? Vast niet voor je bloedlijn, want jullie 'soort' praten over mij alsof ik een bacterie ben. Waarom, verdomme Saten? Waarom grijp je direct de eerste beste kans dat ik half depressief door Dream Horses zwerf aan om terug te gaan? Geen betere reden? WAAROM VERDOMME?!' Boots begon zacht, maar begon al snel steeds luider te praten tegen de hengst en ging steeds meer met verwijten gooien. 'Waag het niet nu om te draaien of mij gevoelloos aan te kijken, want dan ruk ik persoonlijk je strot uit je lijf en zorg ik dat je geen poot meer hebt om op terug te lopen naar Segué,' gromde ze daarna tegen hem.

[EDIT PEARL: HOE ERG JE JE OOK INLEEFT: VERDOMME OF EEN VARIATIE DAAROP KAN EN MAG NIET! ZELFS NIET VOOR EEN MOD!]

Boots wierp een woedende blik op hem. 'Een fout dus?' begon ze. Kokend keek ze hem na toen Saten zich wilde omdraaien. 'Ho jij! Jij gaat helemaal nergens heen tot dat ik klaar met je ben, klootzak!' riep ze hem woedend toe terwijl ze met een paar stappen al bij hem was. Ze wierp hem een ziedende blik toe. De kille ogen die haar bijna moordend aankeken waren nietszeggend voor Boots. Ze stootte een bijna krankzinnige lach uit toen hij verder ging met praten, voor zover je het nog praten kan noemen. 'Dus je trekt Thowra mee in je ellende? Je komt met hangende pootjes terug bij Segué, wordt vervolgens met open armen ontvangen. Hoe moet ik het voor me zien?' antwoordde Boots hees ''Nee Saten, je moet eerst een test doen en je bewijzen. Misschien ben je wel helemaal niet goed genoeg voor ons belabberde clubje!'' Boots imiteerde bijna perfect de kille toon van Saten, alleen was de hare hoger doordat ze een merrie was. 'Ik. Want ik weet zeker dat je nog steeds bij haar kudde hoort, niet? Ik heb die merrie nog nooit ontmoet, maar het zou wel net zo'n stuk ongeluk zijn als jij, niet?' antwoordde Boots daarna verrassend donker. De bonte grinnikte toen Saten begon over het zat zijn. Het werd steeds harder en uiteindelijk kwam het krankzinnige gelach weer terug. 'Weet je Saten, misschien moet ik ook wel blij zijn dat je daar weer bent. Dat je fijn je gevoel kan verstoppen. Maar ik weet wel beter, je hebt een hart Saten, hoe je het ook zou proberen te verbergen, je hebt hem.' Boots snoof nog eens en stelde zichzelf dominant op. Ze was weliswaar kleiner dan Saten, maar ze kon hem nu met gemak de nek om draaien. Hoe, daar vond ze nog wel een manier voor. Ze was in dat oogpunt vindingrijk en bovenal door woede gedreven.

Boots wierp nog een nietszeggende blik op Saten. Medelijden had ze met hem. Hij trachtte zichzelf zo wanhopig omhoog te houden. Nu was het haar beurt hem verwoestend aan te kijken. 'Fuck off Saten! Je weet dondersgoed dat ze ook mijn kenmerken meegenomen heeft. Ze is een vechter en die vechtlust zou ze wel niet van jou hebben,' wierp Boots nuchter tegen. Ze had haar kalmte weer gevonden en straalde iets krachtigs uit wat ze zonet kort had verloren. Ze stelde zichzelf opnieuw dominant op. Ze lachte schamper toen Saten doorzaagde over het 'bloed' gebeuren. 'Blablabla. Je weet volgens mij niet eens waar je het over hebt. Maar vertel, wat heb ik?' weerklonk Boots' stem nuchter door de ruimte heen. Ze trok haar wenkbrauw op toen Saten verder ging. Legde vervolgens haar hoofd in haar nek en lachte luid, vals en gewetenloos. 'Nee? Niet met hangende pootjes? Even bedenken hoe dat ongeveer gegaan zou moeten zijn. Boots deed net alsof ze heel diep nadacht. ''Segué, ik wil bij je kudde. Ik weet dat ik me misdragen heb met dat misbaksel van een bonte merrie en het zal nooit weer gebeuren. Ik heb mijn relatie verbroken en leg nu mijn armoedige zieltje voor je neer, voor wat het waard is,' imiteerde Boots opnieuw. Het wekte een hysterisch lachje bij haar op. Boots wierp vervolgens een woedende blik op Saten. 'Je gaat je gang maar, klootzak. Misschien is het wel beter voor haar dat ze er zelf achterkomt wat voor iemand je bent.' Boots voelde dat er tranen brandden achter haar ogen. Thowra wilde haar waarschijnlijk inderdaad niet zien. Als ze dat niet wilde, zou Boots dat respecteren. 'Loop maar weg, daar ben je altijd al goed in geweest. Het enige zo'n beetje, op ons kleine avontuurtje na dan,' brieste ze schril naar hem terug. Klootzak!

Trots richtte Boots haar kop op, keek Saten een keer minachtend aan en snoof. 'Ik had het over Thowra, sukkel! Geloo me, ik heb absoluut geen zin om mijn tijd te verdoen met partners die even zielig zijn als jou, Saten. Het is maar net wat je kwaliteiten noemt.' Boots snoof nog eens minnetjes en bekeek Saten aandachtig. Zijn spieren rolden nog altijd onder zijn vacht, maar hij was een stuk groter dan Boots, iets wat ook nooit meer zou veranderen. Op de één of andere manier vond de bonte dat niet eens zo vervelend. Ze trok haar wenkbrauw op toen Saten over een leven begon. 'Right, moet je even goed kijken wie dat zegt. Een macho hengst die iets teveel heeft aan hormoontjes op het verkeerde moment en pronkt met de doden. Of nee,dat was uit. Nu waren het de ijzige blikken en koele houdingen in toch?' Boots keek kort vlammend naar Saten, die zich nu voor de zoveelste keer had omgedraaid. 'Loop maar weg. Ik hoop dat je vindt wat je zoekt,' zei Boots killer dan haar stem ooit was geweest.

"Ik had het over Thowra, sukker! Geloof me, ik heb absoluut geen zin om mijn tijd te verdoen met partners die even zielig zijn als jou, satan. Het is maar net wat je kwaliteiten noemt." Zijn zwarte ogen keken wederom haar aan, zijn oren lagen strak naar achter. Het liefst wilde Satan de merrie vermoorden, daar was hij nu in staat toe. Altijd was het al zo geweest, ingehouden had Sat zich altijd, wederom. "Right, moet je even goed kijken wie dat zegt. Een macho hengst die iets teveel heeft aan hormoontjes op het verkeerde moment en pronkt met de doden. Of nee, dat was uit. Nu waren het de ijzige blikken en koele houdingen in toch?". Satan had zich nogmaals omgedraaid, Sat had geen zin om zijn tijd te verdoen, op het moment had hij wel wat beters te doen als je het hem vroeg. "Zoek het uit, als je Thow wilt zien, zoek je der op! De vraag zal enkel zijn, wilt ze haar moeder nog wel leren kennen want ze is niet erg gesteld op de aanwezigheid van merrie's. Om eerlijk te zijn dus prima. Veel plezier, ik heb wel wat beters te doen!" Kil was zijn stem terwijl zijn lichaam in een woeste galop er vandoor vertrok, richting het noorden.
&& Wederom geen insp voor dit topic