Just walk through the mountain dragon [Sens]

Fether's hoefstappen weerklonken hol op de harde, bevroren bodem van de drakenberg. Ze moest voorzichtig lopen om niet uit te glijden. Ze was niet echt gewend om op zo'n glad ijs te lopen, en zeker niet op de drakenberg! Maar waarschijnlijk zou het als ze de berg weer af was weer niet zo glad zijn.
Ze plantte haar hoeven stevig in de ijs grond terwijl ze een van de bergen opliep. Het was niet zo'n hoge berg, dus ze had de top zo bereikt. Eenmaal op de top stond ze stil. Haar ijzige blik gleed over de omgeving om te zien of er nog ergens andere paarden in de buurt waren. Haar oren lagen zoals gewoonlijk plat tegen haar schedel aan gedrukt. Haar houding was trots, fier, en een beetje dominant. Ze zag geen andere paarden vanaf hier dus ze liep weer door. Ze ging bergafwaarts nu. Hier was er niet zo'n gladde ijslaag dus ze kon wel wat snelheid maken. Ze maakte een sierlijke overgang naar galop en galoppeerde in een hoog tempo de berg af.
Ze kwam hier eigenlijk niet zo vaak om te trainen, maar eigenlijk was dit ook wel een heel goed trainingsgebied! En voor de snelheid, en ook met bergen op en af lopen enzo. Na in een hoog tempo nog een paar steile bergen op en af gegaloppeerd te hebben stopte ze weer op een van de bergen voor een kleine pauze. Haar ademhaling was al iets versneld, maar buiten adem kon je het bij lange na nog niet noemen.
Fether keek nog eens sloom rond. Ze was dan altijd wel heel erg flirterig tegen hengsten, maar sinds ze in de Dh was had ze nog geen enkele partner gehad. Misschien moest ze maar eens een keer iets verder gaan dan alleen tussendoor een beetje flirten. Tenminste als ze er een geschikte hengst voor tegen zou komen dan…
Fether verveelde zich, en weer gleden haar ogen over de omgeving of ze iemand zag. Ze zag niemand, maar het kon ook best dat er wel iemand was, maar dat die gewoon op een plek stond waar ze diegene niet kon zien. Een luide en schelle hinnik verliet haar keel en weergalmde door de drakenberg. Nu maar wachten of er iemand zou komen.
Fether zwiepte een paar keer met haar staart heen en weer toen er een beest op haar kont ging zitten. Gelijk werd ze er weer aan herinnert dat ze hengstig was. O ja, dat was waar ook hè. Een geërgerde zucht verliet haar keel. Ze zou gewoon wel kijken wie er kwam, en als het een hengst had dan zou ze gewoon wel zien hoe die zou reageren.

[Sens]

Sens keek op. Hij galoppeerde de drakenberg op. Het laatste stuk draafde hij dynamiek. Dat stuk was duidelijk te groot veel te groot. Sens greens, hij snoof. De geur van een merrie kwam in zijn neusgaten. Maar Sens negeerde het. Ongestoord ging hij dynamiek verder met trainen. Tot hij echt niet meer kon ging hij door. In ieder geval dat was zijn plan. Iedere keer berg op berg af was vermoeiend. Maar je kreeg er spieren van. En Sens was van plan ook zijn conditie eens een stootje te geven! Hij glimlachtte breed. Uiteindelijk werd de geur van de merrie sterker. Maar ook een luide schelle hinnik kwam in zijn oren. En vervolgens roken zijn neusgaten de zoete rozige geur van hengstig heid. Sens greens gemeen en vals. En daar was zijn volgende ‘slachttoffer’ Sens draafde er op af. De gemene grijns was vervangen door kilte. Hij brieste knikte en zei: ’’Hallo merrie.’’ Zijn stem was kil, en ijskoud. Hij schraapte zijn keel onhoorbaar en zei: ’’En zeg eens. Wat is de naam van deze Prachtige merrie?’’ Sens stampte met zijn hoef op de grond. Wat sommige paarden concludeerden als schattig. Maar bij hem was het om de vliegen te verjagen.

Al snel kwam er een ander paard aangedraafd. het was een soort roodachtige hengst. Ze kon de kleur niet echt benoemen. Zijn blik was kil, dus het was zoiezo een badass. ’’En zeg eens. Wat is de naam van deze Prachtige merrie?’’ Vroeg de hengst. Hij stampte op de grond om wat vliegen te verjagen. Fether's verleidelijke blik kwam meteen omhoog bij die woorden. "Fether is de naam" Antwoordde ze op dezelfde kille toon als waarop de hengst sprak. "En met wie heb ik vandaag het genoegen?" Vroeg ze met een kille stem, waar ergens wel een beetje verleidelijkheid te bespeuren was. Ze kon er niets aan doen dat ze altijd als ze bij hengsten was een beetje vleierig deed. Zo zat ze nou eenmaal in elkaar. Ze bekeek de hengst eens onderzoekend. Het was duidelijk dat hij net aan het trainen was. Hij was niet abnormaal gespierd, maar de spieren waren er zeker wel! Fether was zelf wel redelijk gespierd. En al helemaal voor een merrietje met haar bouw.

Sens knikte goedkeurend. Een verleidelijke blik kwam bij Fether dus omhoog. En dit was waarschijnlijk hetzelfde koude kunstje als bij Ourora. Heerlijk. [/i]"En met wie heb ik vandaag het genoegen?"[/i] Waren haar woorden. Kil en verleidend. Sens glimlachtte. Hij had zijn hals fier gekruld waardoor zijn spieren nog beter zichtbaar werden. Iets waarbij vele merries bij voorbaat al op vielen. Sens schudde zijn hoofd sierlijk. Waarbij zijn manen dreigend en angstaanjagend wapperden. ’’Met mij Fether. Gewoon mij. Sens dat is het.’’ Zei hij charmant en bovenal verleidelijk. Maar toch ook kil. Sens stapte naar voren hij gleed vleierig met zijn neus over haar hals. Als een aaiende hand. Dit simpele trucje werkte bij vele merrie’s. ’’zeg eens waarom heeft deze pracht geen leuke hengst naast zich?’’ Vroeg hij nieuwschierig, charmant, kil, en verleidelijk. Hij aaide rustig door.

Sens stapte dichter naar haar toe en gleed vleierig met zijn neus over haar hals. Een rilling liep over Fether's lichaam. ’’zeg eens waarom heeft deze pracht geen leuke hengst naast zich?’’ Vroeg Sens. Fether deed een stap opzij en keek Sens recht aan. "Omdat jij daar al staat." Zei Fether ijskoud. Ze wist niet zo goed wat ze had vandaag. Vandaag zou ze zo'n kans gelijk aangrijpen, maar nu dus niet. Opnieuw bekeek Fether Sens nog eens goed. Opeens wist ze wat het was! "Sens, ik weet dat je een player bent, en ik vind het prima om het meisje van een palyer te zijn." Fether stopte even en keek Sens doordringend aan. "Maar ik wil niet zoals die merrietjes zijn waar je naartoe gaat en zonder ook maar iets mag je doen wat je wil. Ik wil dat je iets doet waardoor ik anders ben!" Zei Fether op een kille toon. Normaal was ze zo niet, maar zo voelde zich gewoon, en dat vond ze ook wel zo eerlijk!