Administrator
De zwarte hengst keek de kleine merrie aan met zijn donkere ogen die nog zwarter leken te zijn in de duisternis, met als enige licht de volle maan. Achter hem kon ze de twee gedaantes zien. De palomino kleurige merrie was helderder dan de bruine hengst ernaast. Haar ouders, ze wist dat ze het waren, maar ze durfde niet in te grijpen. Ze stond als versteend te kijken, overgenomen door de angst die haar meester was. Een brok in haar keel, en de pijnlijke stilte die hoorde. 'Heb je ooit pijn gevoeld, diep van binnen?' Zei de zwarte hengst, die met zijn angstaanjagende ogen haar aankeek. 'Heb je ooit die pijn gevoeld?' De kleine bruine merrie van enkel een jaar zei niks. 'En jij dan?' Hij keerde zich naar de palomino kleurige merrie die op de grond lag, bibberend van angst. Hij hief zijn hoef en liet deze met een harde knal op slaap van de bruine hengst neerkomen. 'Nee!' Schreeuwde de merrie uit, maar het was al te laat. Het kloppen van het hart van de bruine hengst was abrupt gestopt. De palomino merrie liet een hartverscheurend geluid horen. 'Nu weet je hoe het voelt.' Zij de hengst en liet toen ook zijn hoef op de palomino merrie neerkomen. De kleine merrie was geschokt en tranen stroomden uit haar ogen. 'Waarom.' Piepte ze uit, en galoppeerde weg bij de lijken en de verschrikkelijke zwarte hengst.
~ Magnifico ~
Ras: Quater horse.
Leeftijd: 5 years.
Ouders: Umbria en Allegro
Zus: Amourette, ze weet dat ze er nog is.. maar waar?
Ze kwam van een kudde waar een wrede hengst regeerde. Nog altijd wil ze wraak op hem, hij heeft haar ouders vermoord, en haar leven kapot gemaakt. Ze is toen gaan zwerven, 4 jaar lang is ze alleen geweest.
~ Karakter ~
Door de moord op haar ouders is ze stil, hard en kil geworden. Ze laat niet veel van haar horen. Ze heeft een muur om haar heen gebouwd en zal niet veel van haar laten horen. Ook omdat ze een belofte aan haar zus heeft verbroken. Deze geheimen zal ze aan niemand vertellen. Ook heeft ze een ruig uiterlijk gekregen. Het is een gespierde merrie geworden. Als je op een manier door haar muur zal breken, zal je haar oude karakter vinden. Haar liefdevolle karakter, een lieve merrie die alles voor je geeft.
Ze is kapot van binnen, en het is onmogelijk om het weer op te bouwen.
'Ik vertrek.' Zei de merrie, van ongeveer drie jaar ouder. Ze leek veel op haar moeder, palomino kleurig, en een dunne bles sierde haar gezicht. Magnifico daar in tegen leek veel op haar vader. Bruin, met zwarte benen. Maar drie van Magnifico waren gesierd met een sok, en haar vader had alleen op zijn rechter voorbeen een witte kroonrand. 'Waarom Amourette, waarom ga je?' Vroeg Magnifico. 'Omdat ik het hier niet meer verdragen kan Maggie.' Maggie, zo noemde haar zus haar altijd. 'Maar ik kan je niet missen, niemand hier.' Zei Magnifico zacht. 'Ik moet Maggie, pas je goed op pap en mam?' Zei Amourette met haar zuivere stem. 'Dat beloof ik Amourette.' En ze duwde haar hoofd tegen de palomino kleurige merrie.
