gegrepen | Magnifico

Queeny briesde, de merrie keek omhoog naar de hemel, de hemel waarin de felle zon stond. Ze keek opzij, naar haar flank die onder de wonden zat.
Ze hadden haar te pakken genomen, die afschuwelijke beesten ze hadden haar gebeten, haar gekrabt en ze had kunnen wegrennen. Maar door het rennen waren haar wonden verder uitgescheurd. Maar oké ze leefde nog. De merrie prees zichzelf gelukkig met haar snelheid en dacht terug aan thuis.
Ze moest hiermee stoppen, ze moest stoppen met denken aan haar verleden ze moest verder, haar leven weer oppakken.
Queeny is nog geen enkel ander paard tegen gekomen, de eekhoorns hadden haar verteld over een bepaalde kudde over de QS kudde, moest ze zich dan maar aansluiten bij de kudde? Queeny twijfelde. Allereerst wilde ze geen Queeny meer heten, ze moest een andere naam, een naam die haar niet zo aan haar vorige thuis liet denken, ze besloot Nikita te gaan heten, maar moest ze zich aansluiten bij een nieuwe groep een groep waarin ze nieuw was? Waarin ze wellicht weer onderdrukt zou worden? Omdat ze anders was dan de anderen, omdat ze niet "zuiver" was? Ze nam een hap lucht en hinnekte lang. Ze had haar besluit genomen en besloten om hier te blijven, langs de rivier en om te wachten op de leider van de QS kudde, te wachten op Magnifico.
Een kudde is beter voor haar, dan maar de negatieve kanten weg slikken, ze is daar in elk geval veilig en kan daar rustig op krachten komen en dan ziet ze wel verder. Maar stiekem, heel stiekem hoopt de merrie dat ze de kudde tegenkomt waarvan ze zo diep verlangt, een kudde die als een echte familie aanvoelt, een kudde waarin je wordt geaccepteerd.

Nikita keek om zich heen, ze had haar besluit genomen en daardoor was ze klaarwakker en wachtte ze op het paard dat Magnifico heette, het paard dat misschien wel haar nieuwe leider zou worden...

Ze had het gevoel dat ze iets moest doen voor haar kudde. Ze had al voor het festijn gezorgd, wat populair was, maar dan moest ook de kudde populair worden, niet alleen het festijn. Ze was wat aan het dubben terwijl ze half in het water stond. Het was prachtig weer, het water reek tot haar knieën en het voelde strelend zoals het langzaam stroomde. Haar hoofd hing laag, haar neus hing wat boven het water. Ze dacht na, het moest gaan lukken, het moest écht zorgen dat alles werd geregeld. Die nieuwe kudde was vreselijk populair, echt, niet normaal. Ze dacht dat het vanzelf wel een beetje zou afzwakken. Dream Horses had verlangd naar een neutrale kudde die echt actief zou zijn, met een leider die zich erg inzette. Een leidster in dit geval. De dames namen de kuddes over.
Een hinnik. Poeh héé, dat werd tijd dat er weer een interesse kreeg. De merrie schudde haar hoofd, waarna ze overging in een rustige, soepele tred. Haar oren stonden naar voren gericht, terwijl een zucht over haar lippen rolden. Al snel, erg snel betrad ze het prachtige gebied van de vallei. Naaldbomen verschaften de bodem van een bed van naalden. Een helder blauw riviertje zag je van boven door de vallei heen stromen. Ze zag al een stipje bij de rivier staan, en kon daaruit concluderen dat dát het paard was die geïnteresseerd was in haar kudde.
Het duurde enkele minuten, maar het stipje had een vorm gekregen en was al erg dichtbij. Het stipje was een bonte. Ze schudde haar manen en draafde toen aan om toch enthousiast over te komen. Voor de merrie hield ze halt. Haar oren stonden naar voren gericht. ‘Magnifico, leidster van de Quiet Sparkle, tot uw dienst,’ zei ze rustig. Haar ogen zochten de ogen van de bonte merrie. Ze wilde in de kudde, ze wilde het snel doen, en wel meteen. ‘Ik snap dat je in de kudde wilt. Wat is je naam, en geef redenen waarom je in de kudde wilt.’ Ze ging zorgen dat ze alle vragen in een klap zou krijgen, snel, zodat ze hier niet te lang stond.
‘Wat is jouw definitie van een "goed" paard? Wat zou jij aan deze wereld willen verbeteren als een "goed" paard? Ik stel deze vragen omdat het belangrijk is en met wie ik te maken krijg die in mijn kudde komt.’ De laatste zinnetjes rolde ze er even snel achteraan. Het ging om de vragen, die moest ze goed beantwoorden wilde ze een plaatsje in de kudde verdienen.
De merrie leek nieuw, onwetend over wat er allemaal in Dream Horses afspeelde. Waarschijnlijk moest ze veel leren. Ze keek naar het gras dat onder haar in de wind golfde, ze kon een rups vinden die moeite deed zich rond te eten zodat hij kon ontpoppen in een vlinder. En twee witte vlindertjes vlogen zojuist over haar rug. Lente was geweldig, echt geweldig. De vogeltjes zongen weer, de zon scheen. Kon het lekkerder. Ze haatte regen, te nat. Sneeuw haatte ze nog meer. Echt, dat haatte ze in heel haar leven. Maar het was nu lente, dus nu niet aan haar grote vijand denken. Ze hief haar hoofd recht en keek de merrie aan, terwijl ze een glimlachje op haar lippen perste.

Acapella keek op, ze zag dat er een merrie aan kwam draven, wellicht de leider van de QS kudde. Ze kwam erachter dat de merrie Magnifico heette, een prachtige naam. En Acapella sloeg met haar staart een en weer om zich van de vliegen te ontdoen, stomme rotbeesten. De leidster stelde haar vragen en Acapella deed zo goed mogelijk haar best om de vragen te beantwoorden: 'Mijn naam is Acapella, ik ben gevlucht en wil graag in de kudde zodat ik kan aansterken van mijn wonden en zodat ik veilig ben. Ik ben nieuw en erg onzeker. Uw kudde lijkt me een erg fijne plek om mezelf weer terug te vinden en om nieuwe vrienden te maken en om misschien wel een nieuwe familie te creeëren.' sprak Acapella rustig. Acapella dacht goed na voordat ze de volgende vragen beantwoordde, deze antwoorden zorgden misschien wel voor een nieuwe toekomst, en ze antwoordde: 'Een goed paard is voor mij een paard dat zich respectvol gedraagt en anderen te hulp schiet mocht het nodig zijn, ook helpt een goed paard mee om de kudde te beschermen en om te zorgen dat nieuwelingen een helpende hoef krijgen aangeboden, zoals ik die zelf ook aangeboden kreeg. Ik ken deze wereld nog niet goed, maar het liefst zou ik zien dat alle paarden in vrede met elkaar leefden, dus goed en slecht die naast elkaar galopperen zonder in een gevecht uit te barsten. Ik snap dat deze vragen belangrijk zijn en ik hoop dat ik ze goed heb beantwoord.' Zo eindigde de merrie haar antwoorden op de vragen en ze was onzeker en angstig, ze was bang voor wat er komen ging en hoopte vurig dat ze in de nieuwe kudde toegelaten werd. Acapella boog haar hoofd, als een soort buiging, en glimlachte vriendelijk terug tegen Magnifico, de mooie krachtige merrie en leidster van de QS kudde, hopelijk haar nieuwe thuis.

Ze keek de bonte merrie aan, licht geïnteresseerd. Al wist ze niet wat dit paard allemaal te bieden zou hebben voor de kudde. Haar tong gleed langs haar mondhoeken, om daarna een zacht smakkend geluid te produceren. Ze bracht haar gewicht steeds van het ene op het andere been. Haar concentratie was miniem op het moment.
De merrie stelde zich voor als Acapella. Meteen schoot een liedje in haar gedachten. Acapella had - dacht zijzelf tenminste - iets met muziek te merken. Ze moest het onderdrukken om het deuntje te gaan neuriën. De merrie was gevlucht en zocht naar een veilige haven, alsof haar kudde dat te bieden had. Als ze moest aansterken, kon ze nog wel een gebroken lid erbij na de oorlog. Ze wilde de kudde sterker maken, en liever niet nóg een half verwond paard erbij. De merrie had blijkbaar alle tijd van de wereld, maar zij stond alweer te huppen. Ze bruiste zowaar van de energie, wat zeer zeldzaam was bij de merrie.
Toen kreeg ze het antwoord op de 'wat is een goed paard' vraag. En daar kreeg je weer het woordje "helpen". Haar ogen rolden omhoog. Zijzelf zou als er een slecht paard half dood lag te gaan op de grond, en zij zou erlangs komen, zou ze hem maar dood laten gaan. Al wist je niet meteen of het paard dat er lag ook goed was, maar als ze hem zou kennen, zou ze er voorbij lopen. Soms moest je meedogenloos zijn. Toen ze zei dat er vrede zou moeten komen, was dat natuurlijk iets waar een goed paard naar wilde streven. Al dacht ze dat de eeuwige strijd tussen goed en kwaad nooit zou kunnen ophouden.
‘Dus jij zou een slechte helpen - als je hem zou herkennen - als hij aan het doodgaan was?’ Als ze een goed argument kon geven, zou ze het goedkeuren.
‘En, over het punt, ik snap dat je dat wilt verbeteren. Het is iets groots, maar de strijd tussen goed en kwaad duurt al eeuwen. Wat zou je nog meer willen verbeteren, iets kleins?’ vroeg ze toen. Ze was nu aan het doorvragen op haar antwoorden, alle kleine foutjes in haar zinnen verbeteren, of in ieder geval, ze eruit halen en wat zij er van vond aan haar voorleggen, over hoe zij erover dacht. Waarschijnlijk, als ze deze vragen goed kon beantwoorden en meteen beargumenteerde, was de merrie aangenomen. Maar als het vaag zou zijn, tsja. Ze liet niet elk paard toe, zo was ze gewoon.. Ze was kieskeurig, en als ze in een slecht humeur was, was de kans van slagen laag. Maar nu was ze in een redelijk goed humeur, aangezien de kudde nieuwe leden nodig had. Dus misschien was ze mild vandaag.

Acapella keek nog een naar Magnifico, ze liet haar blik van haar hoeven naar haar hoofd glijden, een sterke merrie met veel energie dat was zeker. Hmm zou ze het doen? Zou zij, Acapella een slecht paard helpen? Ook als ze het kende? Hier moest ze even over na denken en na wat gras te hebben geplukt kwam ze toch tot een antwoord. 'Ik zou een slecht paard alleen helpen als ik er van overtuigd zou zijn,dat het paard niet van nature al slecht is, als het slecht is door foute vrienden of door emotionele schade zou ik het helpen, alsh et slecht van nature zou zijn, dan ben ik medogeloos en zou ik het dood laten gaan. Want als iets van nature al zo verschrikkelijk is, dan kun je er niks aan doen, maar als een paard zo is geworden door schade dan kun je het probleem oplossen en daardoor zou de kudde sterker kunnen worden omdat als dat "slechte"paard goed is geworden, het nog wel de zwakke plekken van de slechte paarden kent. ' Acapella wist niet zeker of haar antwoord goed was in de ogen van Magnifico, maar dit was hoe zij erover dacht en ze nam nog een hap gras, om zo te verhullen hoe gespannen ze eigenlijk was. Iets kleins wat ze zou kunnen verbeteren? Hmm dit was een lastige, ze was nog niet heel lang in deze wereld. De merrie wist het echt niet, maar toch formuleerde ze een antwoord: 'Ik zou zorgen dat ik sterker wordt, zo snel mogelijk, en verder zou ik pleegmoeder worden zodat moederloze veulens goed opgroeien en zo niet naar de slechte kant over kunnen lopen.' Dit was haar tweede antwoord en er gleed een rust over Acapella over en ineens zat ze vol energie en ze hupte daardoor van haar ene been op het andere en hinnikte zacht.