The morning [Plata]

Enkele vogels begonnen zacht te fluiten toen de zon net op was. Ze zette rustig haar hoeven stevig op de grondt neer en kwam toen tenslottte omhoog. De zon was vandaag erg vroeg op dus dat betekendde, dat Shine ook vroeg wakker moest woorden. Een kleine zucht verliet haar mond van vermoeidt heid. Ze hadt niet al te best kunnen slapen vanacht. Boven haar maaktte vanacht een spegt haar telkens wakker om telkens weer op de boom te gaan tikken. Vermoeidt zette ze haar stapen rustig voort. Om toch nog een goeiie ochtent te maken zocht ze naar een struik met bessen er aan om op te kunnen eten. Dit zal niet al te moeilijk woorden. Het stiktte hier van de struiken. En ze hat gelijk. Niet meer dan 2 minuten te staan stappen had ze een struikje met eet bare bessen gevonden. Kalm bracht ze haar mondt bij het struikje en nam tussen haar tanden een bes. Ze kauwde er zachtjes op en vervolgens slikte ze het door. Een zachtte zoutige smaak kwam in haar mondt vrij. Her smaaktte heerlijk. Vervolgens pakte ze weer een bes en weer een bes. Zo ging het een kortte poos door totdat ze het wel weer genoeg vondt. Ze week van het struikje af en zette haar passen weer verder op. De eerste echtte velle zonnenstarlen kwamen uit het dichtgegroeien bladderen naar binnen toe. Wat een lichtgevent effect gaf op de bladderen en je alle douw druppels makelijker kon zijn. De douw druppels rolde met een enorme gang van de bladderen af en kwamen op het oppervlaktte te recht. De oppervlakte van de bos was uit een groot deel bezaaidt met takken en bladderen die nog van de herfst waren. Enkele geluiden achter haar lieten haar aan het denken. Ze spitste haar oren recht omhoog en liet de geluiden in haar oor ontvangst nemen. De geluiden kwamen van een paard af. Ze draaide zich kalm om van de richten van het geluid. Ze ademde eens diep in en de geuer wat vrij kwam in haar neus was duidelijk van een paard. Haar ogen bleven voor uit kijken tot dat ze een wazige schim zach aan komen van de verte. Vervolgens wachtte ze af wie er zou verschijnen.

[&plata]

Een witte hengst kwam er tevoorschijn. Blijkbaar was hij in gedachtte. In idergeval dat leek er wel op. Ze keek naar de hengst die voor der stondt. Hij hadt een witte vacht en witte manen en staart. Hallo hoordde ze de stem van de Hengst trillent zeggen. 'Hoi, ik ben Shine en jij?' zei ze met een voorzichtige stem. De witte hengst hadt zijn hoofd omhoog verbergde hij iets? 'Is er iets met je?' zei ze vervolgens met nog steets een voorzichtige stem.
Haar blik ging om hoog om het hoofd van de hengst te kunnen zien wat amper mogelijk was voor haar lengte. Shine was best klein maar dat was logis. Ze was net 1 jaar oud. Dus, kon ze ook niet groot zijn. Ze schudde de gedachten van haar lengte uit haar hoofd en keek weer naar de hengst. Er was iets met h'm dat voeldde ze. Meschien hadt hij naar gedroomdt of naar gedacht. Meschien wad dat het. Snelle conclusie trekken moest ze ook weer niet doen schoot er bij haar binnen. Eerst wachtten wat de hengst zelf zegt. En vervolgens wachtte ze af wat de hengst zal antwoorden.