'Waar moet ik heen!' denkt Queeny, en ze ziet de beelden van gister avond weer voor zich. Ze is vier jaar oud en een merrie en ze hoorde bij een kudde, haar kudde! Tot ze van haar kudde werd gescheiden, door 1 foutje! 1 stom foutje! Ze had het opgenomen tegen haar vader, dom natuurlijk...Pa heeft haar verbannen uit de kudde en toen kwam ze bij DH uit, na lang galopperen...
Queeny stopt om even water te drinken want het is een warme namiddag, terwijl de water druppel van haar neus vallen snuift ze een keer. Ze ruikt gevaar, maar kan niet plaatsen wat het is.
Misschien is het een andere kudde? Ze hoopt het, ze wilt zich graag aansluiten bij een nieuwe kudde, alleen rondzwerven is gevaarlijk, zeker nu. Nu de wereld op zijn kop staat en er oorlogen zijn tussen verschillende kuddes, en een paard alleen moet altijd op zijn hoede zijn, kan nooit even rusten.
Queeny merkt dat ze op haar benen staat te trillen van vermoeidheid, maar dwingt zichzelf om toch nog maar even door te gaan, nog even draven, even veiligheid zoeken. Maar als ze boven op de heuvel is valt ze neer, ze zakt door haar knieën en komt op de zachte grasbodem terecht. Ze ademt snel en is doodop, en ze valt neer op haar zij, met nog altijd dat verlangen, nog altijd het verlangen naar een kudde, hopend op een kudde die haar wel accepteerd, haar accepteerd met haar vlekken, niet omdat ze een foutje is van haar moeder en de tinker hengst... maar omdat ze Queeny is, Queeny van de....ja, van de wat eigenlijk? Van de Queeny kudde? lekker dan, ik heb geen kudde, denkt Queeny, ik sta er alleen voor. En doodop laat ze haar hoofd vallen.
Queeny stopt om even water te drinken want het is een warme namiddag, terwijl de water druppel van haar neus vallen snuift ze een keer. Ze ruikt gevaar, maar kan niet plaatsen wat het is.
Misschien is het een andere kudde? Ze hoopt het, ze wilt zich graag aansluiten bij een nieuwe kudde, alleen rondzwerven is gevaarlijk, zeker nu. Nu de wereld op zijn kop staat en er oorlogen zijn tussen verschillende kuddes, en een paard alleen moet altijd op zijn hoede zijn, kan nooit even rusten.
Queeny merkt dat ze op haar benen staat te trillen van vermoeidheid, maar dwingt zichzelf om toch nog maar even door te gaan, nog even draven, even veiligheid zoeken. Maar als ze boven op de heuvel is valt ze neer, ze zakt door haar knieën en komt op de zachte grasbodem terecht. Ze ademt snel en is doodop, en ze valt neer op haar zij, met nog altijd dat verlangen, nog altijd het verlangen naar een kudde, hopend op een kudde die haar wel accepteerd, haar accepteerd met haar vlekken, niet omdat ze een foutje is van haar moeder en de tinker hengst... maar omdat ze Queeny is, Queeny van de....ja, van de wat eigenlijk? Van de Queeny kudde? lekker dan, ik heb geen kudde, denkt Queeny, ik sta er alleen voor. En doodop laat ze haar hoofd vallen.