The new story {{{RIVALLLL}}}

De bruine merrie met de witte bles stapte rustig door de taiga heen. Alleen bomen die tegen kou konden zag je hier staan. Het waren stijve hoge bomen met bladeren die naalden waren. Ze waren wel altijd groen, die naalden. Precies een goed gebied voor een neutrale kudde, dacht Visual. Neutrale paarden konden prikkelbaar zijn, maar veranderen daar deden ze niet aan. Ze waren neutraal, en dat hoorde zo te blijven en te zijn. Ze stopte haar stap en schraapte met haar hoef over de aarde. In de bossen kon ze alleen maar bladeren zien, in sommige gebieden alleen maar stenen, of sneeuw, maar hier waren er stenen en zachte aarde. Ook waren hier verdorde oude naalden te vinden van de bomen. Visual ging weer verder, maar veranderde haar sukkelige stap in een vrolijk drafje. Ze mocht toch wel weer eens een goed humeur hebben, niet? Ze brieste even, de zomer was voorbij en het begon weer eens wat kouder te worden. Dus, dit was gebied van de neutrale kuddes, of eerder gezegd kudde. De Fire Flame om precies te zijn. Waar zij onderbèta van was. Ze had eigenlijk twee rangen, maar Opvolger was niet echt een rang. Het was meer een soort van status, waar ze automatisch bij hoorde. Niet dat veel veulens of paarden dat konden zeggen. Boots had veel pleegveulens, allen waren die opvolgers. Vroeger waren er meerdere opvolgers dan leden, hopelijk was het nu wat minder..eh...veulenachtig. Maar Boots had ook echte veulens. Thowra bijvoorbeeld, maar Visual haatte Thowra. Zij was het bewijs dat Satan Boots had bedrogen en slechtzakjes slechtzakjes bleven. Ze spitste haar oren. Een halfbekende geur drong haar neus binnen. Ze draaide zich richting de geur, en stopte. Ze wachtte af tot de schim haar zou naderen.


[&'nd Rival ]

Verbitterd bekeek Rival het lijk dat voor hem lag. Het paard tuurde levenloos in de verte. Rival had hem niet gedood, een ander paard was hem voor geweest. Te zien aan de egale vacht was deze merrie goed geweest. De bloederige sporen rond haar hals en achterhand wezen op een straf gevecht. Rival rilde een keer toen hij zich verplaatste in de gedachten van de merrie een uur of twee geleden. Ze moest verschrikkelijk veel pijn hebben gehad. Must have stabbed her fifty fucking times, I can't believe it. Ripped her heart out right before her eyes, eyes over easy. Hij grimaste een keer. De tekst was verdomd goed hierop van toepassing. De duistere stemming woelde hier door de lucht en het paardenlijk benadrukte dat nog eens sterk. Op zijn eigen nonchalante manier schudde hij zijn kop. Menig merrie viel voor de overdreven machoblik die dat met zich meebracht. Rival stond wel vaker versteld van hoe gemakkelijk merries wel niet onderste boven te blazen waren. Zeg nou zelf: Negen van de tien keer was er geen kunst aan. Rival brieste. Hoe ironisch: Ze dachten zelf dat de meesten met geen mogelijkheid te vangen waren en de slechten beweerden dat alleen zij de waardige slechte merries waren en dat al het andere allemaal bullshit was. Onzin. De meesten waren met de juiste blik zo op de knietjes aan zijn hoeven. A Little Piece of Heaven Het was zo kinderlijk eenvoudig. Rival brieste een keer hartgrondig. De enige bij wie hij echt moeite had gedaan (en dat ook had willen doen) was Nykur. Zijn witte godin. Trust I seek and I find in you, Every day for us something new, Open mind for a different view, And nothing else matters. Die woorden waren alleen op zijn witte schoonheid van toepassing. Rival schudde elegant zijn kop en liep verder. Hij snoof verbaasd toen hij een bekende geur rook. Verrek, Visual. Wel, dat kon er ook nog wel bij. Hij rolde met zijn ogen en kwam dichterbij. Rival was groter dan de bruine merrie. 'Zeg nooit dat je het ergste achter de rug hebt, dan staat het namelijk voor je neus. Als je van de duivel spreekt: Visual.'

[Raad uit welke liedjes de groene, schuine stukjes komen en verdien 10 puntjes per goeie combi!]

Het was Rival. En zo te horen was deze het slechte pad aan het bewandelen. Ze had dat joch nooit erg gemogen. Ook al was dat joch wel een jaar ouder dan haar, het bleef haar pleegbroer. Of halfpleegbroer of... Hoe noemde je dat? Ze hield het op kennis. 'Zeg nooit dat je het ergste achter de rug hebt, dan staat het namelijk voor je neus. Als je van de duivel spreekt: Visual.' Ze rolde overdreven met haar ogen. "Ten eerste heb je nooit het ergste achter de rug. In ieder geval weet je dat nooit. Maar Zephyr is wel van een hoger kaliber dan de hengst die denkt dat praten iemand intimideert. Ten tweede, ik ben geen depressief paard en ten derde, jou had ik hier niet verwacht. Tenminste niet zo, als een slechtzakje. Heeft mammie je niet genoeg liefde gegeven?" vroeg Visual alsof ze tegen een verwend kind aan het praten was. "Luister eens Rival, ik wil geen slechtzakjes op dit terrein dus ophoepelen of ervaar de maatregelen." En waarschijnlijk koos Rival voor het tweede, want het was een slechtzakje die alles leek te weten en alles beter kon doen. Ze spande haar spieren aan, klaar in een gevechtshouding.

[inspiloos]

Rival rolde met zijn ogen. Duidelijk een dochter van Boots. De arrogantie, het lef en het idee dat de wereld aan haar voeten lag. Nooit haar eigen fouten toegeven en altijd even eigenwijs. Rival brieste geamuseerd toen hij de irritatie bij de merrie bespeurde. Kreeg nou de klere! Vond ze hem nou ook irritant? 'Wel, meisje, pessimistisch zijn is een win-win situatie: Of je hebt gelijk of het valt mee. Jij hebt dat duidelijk al ondervonden?' zei hij terwijl de merrie duidelijk geprikkeld was. Natuurlijk kwam ze met een opmerking die eraan zat te komen. Zo zo, een kind van d'r moeder. 'In tegenstelling tot Zephyr weet ik dondersgoed dat gevoelens niet te onderdrukken zijn en ik heb mijn wederhelft gevonden, Visual. Niet om "mijn bloedlijn" voort te zetten. Alhoewel als ik daar op gesorteerd had mijn witte nachtmerrie nog bovenaan stond. Ze is op alle aspecten perfect en dat is al met meer respect dan dat ik Zephyr ooit over merries heb horen praten. Daarnaast heb ik het depressieve deel achter mij gelaten.' Hij schudde zijn grijze kop, zwiepte met zijn roetzwarte staart om vervelende vliegen weg te jagen en wierp nog een blik op Visual. Qua uiterlijk mocht ze er zeer zijn, maar haar hele karakter beviel hem niet. Ze was dominant op een verkeerde manier. Ze nam alles te serieus. Een moord was niet direct een halsmisdaad, hoewel dat in de ogen van de bruine merrie voor hem wel het geval was. Hey kid! Do I have your attention? I know the way you've been living! Life so reckless, tragedy endless... Welcome to the family! Rival grinnikte zuur toen Visual over zijn moeder begon. 'Laat haar erbuiten wil je. Zij heeft voor me geknokt, dat kan ik van "papa" niet zeggen. Bovendien ben ik helemaal niet zo stereotype als jij denkt. Ik moord de halve bende niet uit. Dank je de koekkoek. Noem jij jezelf werkelijk neutraal als je niet eens een "badguy" zonder moordneigingen wegjaagd? Jemig Vis, dit is de basis!'

[Zelfde als hierboven ^^]

'Laat haar erbuiten wil je. Zij heeft voor me geknokt, dat kan ik van "papa" niet zeggen. Bovendien ben ik helemaal niet zo stereotype als jij denkt. Ik moord de halve bende niet uit. Dank je de koekkoek. Noem jij jezelf werkelijk neutraal als je niet eens een "badguy" zonder moordneigingen wegjaagd? Jemig Vis, dit is de basis!' "Fijn het slechtzakje heeft gesproken." zei Visual grijnzend. Rival irriteerde haar totaal niet. Laat hem maar kletsen. "Ten eerste en daar ga ik weer, is neutraal niet alleen haal-iedereen-van-je-territorium-af-gedrag, net zoals het slechtzakjesgedrag waarvan ik heb geleerd dat er ook verschillende van zijn. Er zijn 3 soorten. Eerste soort..." Ze stapte op Rival af, keek hem recht in de ogen. "praat je raak maar als het op vechten aankomt, wegwezen. Tweede soort..." Ze maakte een sierlijke bocht naar rechts om niet tegen Rival aan te knallen. "Denk dat je o zo geweldig bent als je een hertje doodt. Derde soort..." Ze stopte bij de buurt van zijn nek. "vecht alsof je leven er vanaf hangt en maak iedereen in jouw ogen duidelijk dat je stoer bent. Bij welke soort hoor jij? Laat dat maar zien." Met een vliegensvlugge draai schoot ze naar links en in plaats van in Rival's nek te bijten trapte ze met haar voorbenen in een lage steigering tegen Rival's benen aan. Toen schoot ze verder naar links, en beet ze in Rival's nek. Toen deed ze een paar stappen naar achteren om mogelijke klappen te ontwijken. "Neutrale paarden doen niet aan goed of slecht, of erbij horen. Onverbitterlijk maar vergeeflijk. En veranderlijk. Maar ik betwijfel of jij dat ooit zal begrijpen." Verder kwam ze niet want...

Rival rolde met zijn ogen. Die merrie was, als het niet lachwekkend was geweest, irritant. Maar het was nu bijna sneu om te zien hoeveel ze deed om haar punten te verdedigen. Haast grappig. Rival onderdrukte een grijns. 'En nu de neutrale overloper nog,' antwoordde hij smalend op haar. Hij schudde nog eens zijn kop, zwiepte met zijn staart en brieste luidruchtig. Allemachtig, die Visual had een behoorlijk levendige fantasie. Plus dat ze deed aan generalisering, wat nooit in de smaak viel bij Rival. Hij knikte een keer en bedacht hoe hij zijn eigen antwoord goed genoeg in elkaar zou kunnen steken zodat het zelfs voor de dummies nog duidelijk was. 'Hmm, ik heb geen territorium, maar ben wel verdedigend als het op mijn ego aankomt. Praten ben ik op het moment mee bezig. Het ligt er maar net aan wat voor type paard het is. Als het een arrogant figuur is laat ik hem zonder meer voelen dat hij minder perfect is dan hij zelf waarschijnlijk vermoedt,' antwoordde Rival nuchter op Visuals beschuldigingen. Die merrie was nog meer bekrompen dan op het eerste gezicht had geleken. Ze was helemaal nergens van op de hoogte. Als dit de Fire Flame moest opvolgen gingen ze met straffe steken achteruit. 'Bovendien let ik op met mijn woorden en vecht alleen maar als het nodig is. Een goed uiterlijk heeft een dure prijs plus dat ik in tegenstelling tot de meeste 'badguys' bloed beroerd vind smaken. Desondanks zou ik het inderdaad niet vervelend vinden als Azacar of Sythka dit gebied overnam. Tja, onder welke categorie plaats je mij? Ik heb een slechte merrie als partner, maar als ik de kans krijg prijs ik haar de hemel in. Ze is een wolf in schaapskleren en dat weet ik zelf dondersgoed, maar ze blijft mijn witte godin.' Rival staarde kort dromerig in de verte maar herstelde zich verbazingwekkend snel toen Visual om hem heen begon te draaien. Hij boog iets naar voren en liet zijn neus over haar ruggengraat glijden. 'Toch kan ik niet ontkennen dat je een prachtige merrie bent om te zien, Visual,' zei hij met een geknepen stem. Zijn grijze snuit bewoog hij nog eens richting Visual, maar stopte abrupt toen Visual iets beweerde over hertjes. 'Gatverdamme, daar moet ik dus absoluut niets van hebben, gore bende dat 't is.'

'Hmm, ik heb geen territorium, maar ben wel verdedigend als het op mijn ego aankomt. Praten ben ik op het moment mee bezig. Het ligt er maar net aan wat voor type paard het is. Als het een arrogant figuur is laat ik hem zonder meer voelen dat hij minder perfect is dan hij zelf waarschijnlijk vermoedt,' Eigenlijk zijn alleen slechte paarden arrogant, dacht Visual. Of zouden er toch andere paarden zijn? Andere goede en neutrale paarden die dachten alles te konden doen. Zouden die ook bestaan? Zouden ze dan een andere manier dan hertjes doden vinden? 'Bovendien let ik op met mijn woorden en vecht alleen maar als het nodig is. Een goed uiterlijk heeft een dure prijs plus dat ik in tegenstelling tot de meeste 'badguys' bloed beroerd vind smaken. Desondanks zou ik het inderdaad niet vervelend vinden als Azacar of Sythka dit gebied overnam. Tja, onder welke categorie plaats je mij? Ik heb een slechte merrie als partner, maar als ik de kans krijg prijs ik haar de hemel in. Ze is een wolf in schaapskleren en dat weet ik zelf dondersgoed, maar ze blijft mijn witte godin.' Nu Visual eens in het diepgaande van een slechtzakje kon kijken was het eigenlijk toch niet zo erg. Niet zo erg oppervlakkig, er zat eigenlijk wel iets in. Wat Visual echter niet wist was dat haar vader door en door slecht was, waardoor ze trekken had naar de slechte kant. Ze voelde Rival's neus over haar ruggengraat. 'Toch kan ik niet ontkennen dat je een prachtige merrie bent om te zien, Visual,' Interessant, kennen slechte paarden ook gevoelens? Vreemd. Visual had nu een wat andere kijk op het leven. Toen ze begon over hertjes antwoordde Rival: 'Gatverdamme, daar moet ik dus absoluut niets van hebben, gore bende dat 't is.' Ze zuchtte even, en keek toen Rival diep in zijn donkere ogen. En ze zei heel normaal en serieus: "Weet je Rival, eigenlijk... heb je me nu even versteld laten staan. Ik wist eigenlijk niet eens dat slechte paarden gevoelens voor andere paarden hadden, andere slechte paarden weliswaar, maar goed... Ik wist niet dat ze diepgaander waren dan de oppervlakte. Ik dacht dat hun leven niets anders was dan doden en respect verdienen. Nu snap ik wat Boots bedoelde, toen ze nog een relatie met Satan had...Niet alle slechtzakjes zijn zoals slechte paarden. Er zit een verschil in. Neutraal zijn is ook niet alles. Je bent gewoon onbeslist en weet eigenlijk niet wat je wilt." Ze dacht even na, en zei toen. "Weet je wat? Ik word slecht. Geen zoet gedoe meer voor mij." Ze bekeek haar leven van een ander perspectief, van een goed paard-perspectief, en ze rilde. Ja, het was eigenlijk wel een goede keuze. "Ik stap naar Boots. Ik stap de Fire Flame uit." Ze beet even op haar lip, wat had ze gezegd? Ze wilde slecht worden, dat moest ze nog leren, maar de Fire Flame uit was een ander verhaal... Maar ze had haar besluit genomen. Slechtzakjes waren slechte paarden, goede paarden waren goedzakjes. Geen zoet gedoe meer. Ze had al problemen genoeg en die zoete dingen maakten het alleen maar erger.


[Belangrijke post in Vis' leven xd ]

Rival rolde een keer met zijn ogen en wierp nog een blik op Visual. Alle slechte paarden waren in zekere zin arrogant, maar ergens zat een klein hart. Rival blikte nog eens donker naar Visual toe en keek kort verbijsterd toen hij de blik bij de merrie zag. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en bekeek haar aandachtig en zag de verandering bij haar. Rival gromde binnensmonds en liep dichter naar haar toe tot het slechts een kleine tien centimeter was dat tussen de kop van hem en Visual was. Hij vloekte kort en keek Visual strak aan. 'Je weet niet wat het is merrie. Het leven is geen spelletje, hoewel jij dat blijkbaar nog moet uitvinden,' zei hij donker. Hij stelde zich koeltjes op en wierp een koude blik op Visual. 'Dus jij beweert dat jij elke knol, zonder ook maar enig mededogen, van het leven kunt beroven? Jij beweert dat je slecht kan zijn? Visual, het stroomt niet door je aderen. Je bent jong en onbevangen. Het is geen spelletje Visual, je kan er je dood vinden,' zei Rival killer dan de bedoeling was geweest. Werd hij nu een standaard? Nooit. Rival grinnikte vals en wendde zich weer naar Visual. Het leventje had twee kanten. De goede waar eeuwig de bloemetjes buiten werden gezet en de koude kant van de wereld. Hier en daar werden paarden met hetzelfde gemak gedood als er gras gegeten werd. Sommigen zagen het als een behoefte, andere als hun roeping en weer anderen als leedvermaak. Rival behoorde tot de eerste en de laatste categorie. Hij maakte er absoluut zijn hobby niet van, maar kon er toch ongenadig veel van genieten als menig paard behoorlijk op zijn neus keek na hem, Rival, uitgedaagd te hebben, stervend op de grond lag. De asgrijze hengst had velen van het leventje beroofd en de andere wereld in getrapt. Onzin dat hij dan goed te noemen viel. Rival's kop was nog steeds dicht bij die van Visual. Hij verwachtte absoluut geen angst te zien bij de merrie. Hij snoof een keer diep in en wendde zich daarna naar de bruine merrie. 'Wil jij weten wat sommigen met Saten hadden gedaan als hij geen kuddeleider was geworden? Ze hadden hem eerst laten creperen, vervolgens stukje voor stukje de huid van zijn toch al afzichtelijke lijf gescheurd, hem door het zoute zeewater gerold en hem vervolgens aan de gieren overdragen. Alhoewel, ik denk dat hij ook weinig hele botten over zou hebben. Visual, hoe denk jij dat jij gaat overleven in mijn wereld? Je bek is te groot, je weet niet wanneer je jouw muil dicht moet houden of wanneer je jezelf moet faken. Je snapt mij niet, en probeer dat alsjeblieft ook niet.' Hij draaide iets bij. Hij had een gruwelijke hekel aan merrie's die te brutaal waren naar hem, maar hield er absoluut niet van als het allemaal brave jaknikkers waren, terwijl hij toch gek was op onderdanigheid van anderen naar hem toe. Hij liet nog een keer zijn neus over haar ruggengraat glijden. 'Hoe lang denk jij dat je in godsnaam stand gaat houden tegen Azacar? Je krimpt al van binnen samen bij het idee dat je hem moet gehoorzamen, ook wanneer hij honende opmerkingen maakt over die bonte 'mama' van je!' zei hij sarcastisch terwijl hij met zijn neus nogmaals langs haar ruggengraat gaan en ademde zwaar in. 'Hoe lang denk je dit uiterlijk te kunnen houden bij ons? Bovendien: Ik geef geen cookies, ook al zie je vaak Come to the Dark Side, we've got cookies.'

'Je weet niet wat het is merrie. Het leven is geen spelletje, hoewel jij dat blijkbaar nog moet uitvinden,' Visual snoof, adrenaline begon door haar aderen te stromen, maar ze zei niets. 'Dus jij beweert dat jij elke knol, zonder ook maar enig mededogen, van het leven kunt beroven? Jij beweert dat je slecht kan zijn? Visual, het stroomt niet door je aderen. Je bent jong en onbevangen. Het is geen spelletje Visual, je kan er je dood vinden,' Haar ogen werden kwader, en de eerste trekken van haar vaders valse blik kon je al zien. Rival was dichtbij, maar niet te dichtbij voor haar. 'Wil jij weten wat sommigen met Saten hadden gedaan als hij geen kuddeleider was geworden? Ze hadden hem eerst laten creperen, vervolgens stukje voor stukje de huid van zijn toch al afzichtelijke lijf gescheurd, hem door het zoute zeewater gerold en hem vervolgens aan de gieren overdragen. Alhoewel, ik denk dat hij ook weinig hele botten over zou hebben. Visual, hoe denk jij dat jij gaat overleven in mijn wereld? Je bek is te groot, je weet niet wanneer je jouw muil dicht moet houden of wanneer je jezelf moet faken. Je snapt mij niet, en probeer dat alsjeblieft ook niet.' Bij het woord Saten moest ze zichzelf in bedwang houden Rival niet compleet te vernietigen. Als blikken konden doden was Rival nu 20 x dood gegaan. Haar valse blik sneed haast door de hele taiga. 'Hoe lang denk jij dat je in godsnaam stand gaat houden tegen Azacar? Je krimpt al van binnen samen bij het idee dat je hem moet gehoorzamen, ook wanneer hij honende opmerkingen maakt over die bonte 'mama' van je!' Hij had een punt, maar Azacar was toch niet echt van het doordrammen. Anders zal Visual hem dat wel afleren. Ze spande haar spieren aan. 'Hoe lang denk je dit uiterlijk te kunnen houden bij ons? Bovendien: Ik geef geen cookies, ook al zie je vaak Come to the Dark Side, we've got cookies.' "TEN EERSTE!" Barstte ze los met een woeste stem die vogels deed opschrikken. "voordat die slechte paarden Satan ook maar KONDEN aanraken, was hij al morsdood door mij. Ten tweede: Wie weet of ik geen slecht bloed in mij heb? Zelfs Satan had het al gemerkt! Tis niet dat jij de expert bent in DH hier. Ten derde: Het maakt me niet uit hoe vaak Azacar over Boots begint, HET MAAKT ME NIET UIT!" Ze snoof woest en keek Rival woest aan. Haar tanden ontbloot, haar ogen spoten vuur. Adrenaline stroomde door haar aderen maar ze kon het niet kwijt. Dus stroomde het langzaamaan weg, ze ontspande haar spieren lichtjes.

'Aha,' antwoordde Rival alleen maar koeltjes. God, die merrie hield het nog geen vijf minuten uit bij de slechten als ze zo opvliegend bleef. Het was voor hem al wel duidelijk dat ze hoe dan ook wilde laten zien hoe 'slecht' ze wel niet was. Kinderachtig en wat ze deed was zaniken als een klein kind dat haar snoepje niet kreeg. Rival grinnikte luid toen ze briesend verder ging met haar betoog. Zo zo, nee, die hield het niet vol. Die zat nu al op de kast na even pesten. Hoewel Rival haar na moest geven dat de blikken wel heel erg echt leken. 'Remember: Less is more,' antwoordde hij enkel met een brede grijns. De hints moest ze zelf maar uitpluizen, maar het was zo klaar als een klontje dat Rival haar alleen maar kwaad maakte en opvliegend met zijn opmerkingen of zijn lachje. Hij stapte weer achteruit, de ruimte nu wat onprettig vindend. Hij keek kort bedenkelijk bij de uitspraak van Visual over Saten. 'Mag ik me dan afvragen waarom? Hij is een slechte 'heerser' waar jij respect voor zou moeten hebben,' vroeg Rival donker. Ja, hij had een gigantische hekel aan het zwarte misbaksel, maar dat liet hij even buiten beschouwing. Daar kwam "bruintje" vanzelf wel achter. Wel wel, die merrie was toch agressiever dan ze op het eerste gezicht leek, maar wat wil je met zo'n bonte trien als moeder die absoluut geen kudde kan leiden en alles doet onder het mom 'Eén voor allen, allen voor één'? 'Het maakt je niet uit?' herhaalde Rival spottend. Dat zou ze nog wel eens zien en ze kon haarzelf lelijk tegenkomen met die opmerking. 'Ik wil trouwens je wel helpen met het graven van je graf als je besluit naar mijn kant te gaan. Je bent namelijk van harte welkom, als voer. En zeg nou zelf: Kun jij Boots doden? Ik zal graag met je ruilen, maar dat moeder en dochter schouwspel zal ik ook toekijken. Zoals mensen dat zouden doen: Met popcorn en 3D scherm.'

'Remember: Less is more,' Fijn, meneer begon met raadseltjes. 'Mag ik me dan afvragen waarom? Hij is een slechte 'heerser' waar jij respect voor zou moeten hebben,' "Hij verdient geen respect. Hij heeft niet eens een kudde meer. Hij is gevlucht weg uit DH." zei Visual, wat rustiger. 'Het maakt je niet uit?' herhaalde Rival spottend. Visual trok een wenkbrauw omhoog. 'Ik wil trouwens je wel helpen met het graven van je graf als je besluit naar mijn kant te gaan. Je bent namelijk van harte welkom, als voer. En zeg nou zelf: Kun jij Boots doden? Ik zal graag met je ruilen, maar dat moeder en dochter schouwspel zal ik ook toekijken. Zoals mensen dat zouden doen: Met popcorn en 3D scherm.' "Dus... eigenlijk zeg jij nu dat slecht worden zelfmoord plegen is? Dat zegt de neutrale overloper?" vroeg Visual, niet erg serieus. "Sommige slechte paarden ontvoeren jonge veulens om ze slecht te laten worden, sluit er eentje zich vrijwillig aan, accepteren ze die niet? Ik denk dat Azacar en Fawn een onderbèta minder als tegenstander wat leuker zouden vinden, toch? Bovendien ben jij niet degene die meerdere slechte paarden op je keel hebt gehad." zei ze rustig, zonder Rival een blik waardig te keuren. "Voer ben ik ook niet, want paarden zijn nog steeds geen vleeseters." Ze keek naar Rival en keek hem diep in zijn donkere ogen. "Bovendien wil ik wel bij een kudde, dan zal ik leren wat jullie met respect bedoelen, of het mijn einde wordt of niet. Jij geeft toch niet om mij, of wel?" vroeg ze zoetjes. De sfeer was totaal veranderd. Rustiger maar toch wat... anders.

Rival knikte een keer goedkeurend. Ja, hij was het met haar eens. Maar iedereen die beledigende dingen over Saten zei had een punt voor bij Rival. Azacar behandelde hij met de nodige respect, dat verdiende hij wel. 'Dat mag dan wel zo zijn, het was ook al zonder dat een grote zak.' Rival zwiepte een keer agressief met zijn staart om een lastige vlieg weg te jagen. Hij grijnsde een keer en wierp daarna een blik op Visual. De merrie was onpeilbaar, onverwachts en verrassend, maar had niet het vurige van zijn merrie. Hij nam een hap licht en blies deze langzaam uit. 'Hmm, nee, dat niet zozeer, maar in jouw geval twijfel ik er eigenlijk niet of beter gezegd nauwelijks aan dat het mis zal lopen bij je. Maar goed, wie ben ik om je tegen te houden als ras pessimist? Je gaat je gang maar, weet alleen dat dat mooie vachtje wat je nu hebt er anders uit gaat zien als je deze houding aanhoudt bij de andere paarden. Je kan respect niet opeisen. Iets wat onder dwang bereikt wordt, zal zich uiteindelijk tegen je keren. En nee, een grote bek is niet alles hier zoals bij jullie het geval is.' Hij snoof een keer minachtend bij het horen van voer. 'Dat zal je tegenvallen hoeveel carnivoren wij in ons midden hebben,' antwoordde hij grijnzend. Gaf hij om Visual? Hij dacht een fractie van een seconde na. 'Nee, ik geef geen zier om je, maar je bent grappig te denken dat het zo gemakkelijk is, dus ik laat je leven. Lang leve de lol, niet, neutrale overloper?' vroeg hij smalend aan Visual. De merrie had geen idee waar ze aan begon. Misschien schopte ze het ver, maar daar bleef het ook bij. Rival had in ieder geval weinig verwachtingen van haar.

'Dat mag dan wel zo zijn, het was ook al zonder dat een grote zak.' Gelukkig was Visual niet de enige die een gloeiende hekel had aan Satan. Zouden er meerdere slechte paarden zijn? 'Je gaat je gang maar, weet alleen dat dat mooie vachtje wat je nu hebt er anders uit gaat zien als je deze houding aanhoudt bij de andere paarden. Je kan respect niet opeisen. Iets wat onder dwang bereikt wordt, zal zich uiteindelijk tegen je keren. En nee, een grote bek is niet alles hier zoals bij jullie het geval is.' "Nou, dat lesje heb ik al vaak geleerd gezien bij paarden. Of ze hebben het nog niet door maar krijgen 3 minuten later dat lesje. Bovendien heb jij nog een mooie vacht, dus waarom zou het mij niet lukken? Vreemd genoeg heb ik best wat stompen gehad en geen enkel litteken, niet?" Okee, misschien wordt haar leven dan wel iets anders. Of misschien wel heel erg anders. Of misschien gewoon ontzettend anders dat alles op z'n kop staat. Nog steeds was Visual er nog niet achter gekomen hoe je dan respect moest verdienen. 'Dat zal je tegenvallen hoeveel carnivoren wij in ons midden hebben,' "Wauw, ik zal goed tellen en over een maand heb ik dan 70 vampierpaarden welgeteld? Met van die scherpe hoektanden waarmee ze hun "prooi" verscheuren?" grijnsde ze. "Meestal laten slechte paarden lijken achter weet je wel? Die nog compleet heel zijn? En kom niet met de smoes 'Ze eten gewoon alles op' want botten bestaan ook nog." 'Nee, ik geef geen zier om je, maar je bent grappig te denken dat het zo gemakkelijk is, dus ik laat je leven. Lang leve de lol, niet, neutrale overloper?' "Wauw, ik wist niet eens dat jij plezier kon maken," zei Visual sarcastisch. "Maar één ding voordat ik het inderdaad geen 5 minuten volhoud: Hoe verdien je respect? Ik neem aan dat hertjes doden en vanalles rondjellen niet werkt?" Ze keek even naar Rival, en merkte toen pas op dat hij wel een ontzettend bijzondere vacht had. Blauwwit ofzeu, schimmelkaas achtig. Maar dan op een mooie manier. "Maar okee, ik wil wel een wedje maken. Mocht ik het een week volhouden slecht te zijn, zonder vermoord te worden uiteraard, moet jij van één vraag van mij de echte waarheid zeggen. Lukt het mij niet om één week slecht te zijn en ik leef nog...dood ik Boots, terwijl Azacar, jij en Fawn toekijken." Dat kwam er hard uit, dacht Visual. Wie had ooit gedacht dat Visual, gewoon ongeveer de kopie van Boots zoiets zou zeggen?


[Dit is hard, dit is hard O.O ]

Dat lesje had ze geleerd? Tuurlijk, en Rival was de paus. Kom nou, Visual die wat aannam van anderen, dat was gewoonweg praktisch onmogelijk. Hij grijnsde kort naar haar. Lichtelijk verbaasd keek hij daarna op toen Visual vertelde dat hij een mooie vacht had. Was dat een compliment? 'Dank, Brunette, maar dat komt omdat ik verstandig ben. Menig badass is zo gek als een deur die direct begint te krijsen of aan te vallen wanneer er een typetje voor de deur staat,' antwoordde hij koelbloedig. Hij siste nog een aantal vervloekingen tussen zijn tanden door die nietszeggend waren en wierp daarna weer een blik op Visual. 'So? Ik ook, dus dat is niet echt een argument. Maar welkom,' voegde hij er spottend aan toe toen hij Visual weer recht aankeek. Zelfs Rival had littekens, alleen had hij die goed weten te verbergen. Hij wist ze zelf niet eens meer te vinden, dus het had niet erg veel indruk op hem gemaakt. Hij rolde een met zijn ogen toen Visual over vampiertanden begon. Tuurlijk, en hij bleef mooi de paus. 'Ja joh, je bent heerlijk kortzichtig. Maar er zijn vampierpaarden bij. Azacar zit altijd onder het rode goedje, Segué ook praktisch altijd, maar weinig niet eigenlijk. Nykur overigens ook niet, maar dat interesseert je denk ik toch niet.' Hij speelde kort met zijn tong in zijn mond en grijnsde breed toen Visual aanbood Boots te vermoorden. 'Ah, ik hou weliswaar er niet van om moorden te zien, maar hier maak ik gráág een uitzondering voor. Volgende week Visual, volgende week zullen we zien hoe bad je bent. Trouwens, om te bewijzen hoe slecht je bent, moet je Boots vermoorden, of ik doe het en ik doe het stukje voor stukje.' Zijn we sowieso van dat mormel af, dacht hij er in stilte achteraan. Zijn mondhoeken krulden om tot een valse grijns en hij wendde zich met een kille blik weer naar Visual. De pretlichtjes waren erin te zien, benieuwd wat de Brunette zou antwoordden.

'Dank, Brunette, maar dat komt omdat ik verstandig ben. Menig badass is zo gek als een deur die direct begint te krijsen of aan te vallen wanneer er een typetje voor de deur staat,' Overdrijven is ook een vak, dacht Visual. Maar niet om Rival, maar om de menige badassjes. Rival had lichtelijk verbaasd opgekeken toen Visual begon over z'n vacht, zou Rival dat als een compliment beschouwen? Wauw zeg, Vis noemde het niet een compliment maar een feit. Bovendien was Rival's vacht mooi blauw achtig wit wat redelijk zeldzaam was. 'Ja joh, je bent heerlijk kortzichtig. Maar er zijn vampierpaarden bij. Azacar zit altijd onder het rode goedje, Segué ook praktisch altijd, maar weinig niet eigenlijk. Nykur overigens ook niet, maar dat interesseert je denk ik toch niet.' Visual grinnikte. "Ja hoor, Azacar eet elke dag voor zijn ontbijt 200 gram merrie met 1 kilo hengst zeker." 'Ah, ik hou weliswaar er niet van om moorden te zien, maar hier maak ik gráág een uitzondering voor. Volgende week Visual, volgende week zullen we zien hoe bad je bent. Trouwens, om te bewijzen hoe slecht je bent, moet je Boots vermoorden, of ik doe het en ik doe het stukje voor stukje.' Visual vloekte binnensmonds. Die verd*mme Rival ook altijd. "Ik zou zeggen, als ik de weddenschap win, dan ben ik waarschijnlijk bad genoeg om het vrijwillig te doen, Rivalletjuh. Maar goed, wat zou meer pijn doen? Vermoord worden door haar eigen slechte 'kopie', zoals ik soms genoemd wordt, of een langzame dood door een hengst die ze toch al haatte. Maar wacht, dan verlies jij de weddenschap, en zal je iets moeten vertellen over de waarheid. De waarheid, die jij voor mij verborgen houdt." Visual keek hem doordringend aan, ze wist dat Rival iets voor haar aan het verbergen was, maar wat wist ze niet. Of ze liep gewoon de fout in en er was niets maar dan ook niets aan te doen. Toch was ze niet van plan de weddenschap te verliezen. Visual schatte in hoeveel slechte paarden Rival zou meenemen ernaartoe. Niet zoveel waarschijnlijk. Haha, als die kuddeleiders meekwamen zouden ze gieren van plezier waarschijnlijk. Niet waarschijnlijk, gewoon heel zeker. Azacar en Fawn zouden dan met elkaar vechten voor haar ofzo. Of haar tenminste accepteren in een kudde, ze moest uiteraard niet veel te veel verwachten van een badass. "Maarreh, weet je zeker dat Boots nog dé bedreiging is? Moet je niet energie besparen voor het echte werk?" vroeg ze aan Rival. Naja, waarom noemde Rival haar eigenlijk brunette, ze had toch bijna zwarte manen? Misschien was hij niet bruin, en zij wel qua vachtkleur, maar hem kon ze lekker blauwe stinkkaas noemen. Zo kon je de meeste paarden niet noemen, niet?

Rival grijnsde toen hij Visuals verbazing opmerkte. Opmerkelijk dier was het overigens, en dat was precies de juiste benaming voor de brunette voor zijn neus. Ze was apart, verscheen op momenten dat je haar absoluut niet kon gebruiken en wist met haar brutaliteit menig hengst naar haar hand om te zetten. Geef het diertje een naam, dan kijk je er met een andere blik tegenaan. 'Wellicht,' antwoordde hij kortaf. Hij had geen zin om daar uitgebreid op in te gaan. Dat Visual zichzelf nu uit het niets als slecht peerd beschouwde beviel hem niet, en tegelijkertijd amuseerde hij zich enorm met de bruine merrie. Fascinerend hoe het in en het ander in contrast stonden maar het toch niet vervelend was. Rival was nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar wat de merrie voor andere dingen verborgen hield onder die onschuldige blik, felle tong en hard ogende spieren. Als dit was om uit te horen, viel ze door de mand. Ze had daarvoor teveel van zichzelf laten zien. Die mogelijkheid viel dus af. Had ze werkelijk belangstelling voor zijn antwoord op 'Wat houdt het leven in?' Dat leek Rival stug, maar hij liet die optie niet achterwege. Soms leken zaken anders als je er met een frisse blik tegenaan keek, iets wat Rival nu absoluut niet deed. Wat dat betreft zat hij behoorlijk vastgeroest in de oude principes. Toch was hij zelf noch standaard noch normaal. Zeg nou zelf: Het kwam niet vaak voor dat een bad ass te ijdel was om een goede moord op een paard te plegen. Apart, idioot te noemen. Rival keek verrast op toen de merrie serieus op zijn weddenschap in ging. Er zat dus wel meer achter die bruine ogen dan hij op het eerste gezicht vermoed had. Zo bleek opnieuw dat je nooit op uiterlijk moet af gaan en nooit een boek op zijn kaft beoordelen. Hij nam haar nog eens in zich op, dit keer met een andere visie dan dat hij eerst gedaan had. Haar benen waren lang voor een paard wat gekruist was met een Shetlander. De Shetlander trekken waren heel lichtjes in haar te zien. Zo was ze niet de grootste die je tegen kon komen, maar je kon haar ook absoluut niet als mini omschrijven. Rival liet zijn ogen verder glijden. Haar vacht was verzorgd, hoewel haar staart lichtelijk gehavend was door de zachte bries die over de taiga heen waaide. Ze was uniek, enig in haar soort, maar toch peinsde Rival er niet over dat ze karaktertrekken van Boots had overgenomen. De dominantie die ze uitstraalde en het feit dat ze elke keer een antwoord klaar had, daar baseerde Rival dat op. Rival grijnsde nog eens breed, bijna vals, en knikte. 'Maar natuurlijk, merrie. Wat wil je weten van mij? Dan denk ik alvast na over hoe ik kan antwoorden, mocht ik van je verliezen. Hoewel me dat stug lijkt.' In zijn ogen blonk het plezier dat hij hiermee had. Visual dacht er serieus over na een weddenschap met hem aan te gaan. Geweldig. Hij schudde lichtelijk beledigd zijn hoofd. 'Kom nou, als hengst mag ik toch ook wel mijn lolletje hebben met merries pesten. Zo ben ik.'

'Maar natuurlijk, merrie. Wat wil je weten van mij? Dan denk ik alvast na over hoe ik kan antwoorden, mocht ik van je verliezen. Hoewel me dat stug lijkt.' Fijn. En Visual kon helemaal niets verzinnen. Waarom wilde ze überhaupt iets weten van Rival? Het was een vervelende klier, of ze nou goed, neutraal of slecht was. Ze mocht hem niet, en hoefde hem ook niet te mogen zelfs al werd ze slecht. Maar hoe deed je slecht, vroeg ze zich nog steeds af. Doen waar je zin in hebt, ruim het 'afval' op wat je niet mocht, en ga verder met het leven, overleven en trainen. Visual brieste. Die grote valse grijns van Rival beviel haar niet. Straks vermoordde ze Boots en was ze verzwakt. Dan kwam Rival zeker vrolijk naar voren om haar voor een gevecht uit te dagen. Ze bedacht dat ze wel wat extra moest gaan trainen, mocht de tijd rijp zijn. Trainen voor het gevecht met Boots was één, maar uithoudingsvermogen was twee, of juist een ander verhaal natuurlijk, zoals de meeste paarden zouden zeggen. Maar zij was Visual weer hoor, koningin van de Filosofie. Op elke vraag een antwoord hebben kon irritant zijn, vooral voor andere paarden zoals ze wel doorhad. Slechte paarden vonden haar heel irritant, maar ze zou een soort van…bondgenoot worden? Alleen voor slechte paarden die respect verdienden, zoals Azacar of Fawn. Satan verdiende geen respect, evenals irritante loverboys, die zich verlaagden tot een niveau van veulentjes pesten en merries plagen op een verschrikkelijke manier. Zo laag zou zij niet vallen, ze zou helemaal niet vallen, op de grond als een lijk bijvoorbeeld. Zij was Visual, de merrie die het tegen Zephyr opnam, de merrie die op elke vraag een antwoord had. Ze was uniek in haar soort, en dat zou ze laten zien door te overleven, zelfs al kon het niet volgens Rival. Zij was wel degene die geen depressie had. Ze had een spirit om te overleven. Ook al was haar hart gebroken door haar pleegmoeder en leek haar leven totaal naar de knoppen, ze bleef overleven, ze bleef doorgaan. Dat was typisch voor Visual. Niemand kon, kan en zal Visual ooit in één woord beschrijven. Niemand kon het. Je had wel een paar regels nodig om Visual te kunnen omschrijven. Ze was erg veelzijdig. Van de zwakste plek tot de verborgen krachten. “Nou Rival, daar zou ik nu geen antwoord opgeven. Aangezien ik hier de vragen zal stellen, en jij de antwoorden.” Zei ze uitdagend. Ze brieste zachtjes, en schudde even met haar hoofd zodat haar manen even goed kwamen te liggen. Haar manen. Haar uiterlijk. Zou ze die echt kwijtraken? Zou ze nauwelijks meer herkenbaar worden voor iemand? Nee toch? Ook een eigenschap van Visual was dat ze nooit een litteken kreeg, krijgt, en zal nooit krijgen. Het kon ook niet anders. Ze zwiepte rustig met haar staart om de vliegen weg te jagen, terwijl ze geduldig wachtte op een antwoord van de vreemdgekleurde hengst wiens kleur ze niet kon omschrijven genaamd Rival. Rival, van uit het engels naar het paards: Vijand. Maar vrienden werden vijanden, en vijanden konden beschouwd worden als…bondgenoten.