It's a cold place.

Een wit lichaam bewoog zich in de sneeuw. Je zag het wel, maar dan moest je goed kijken. Nutia rilde toen ze de sneeuw op haar benen voelde. Brr, dat was koud! Snel zette ze een vluchtige draf in opzoek naar een grot. Met opgeheven hoofd keek ze rond tot ze een grot zag. Ze zette een snelle, maar voorzichtige galop in en racede naar de grot. Ze was niet meer gewent aan de kou... Vreemd. Nutia hoorde achterzich een geluid en draaide haar hoofd. Een vleermuis krijsde en vloog over haar heen. Nutia smeet haar hoofd naar omlaag om het beest te ondweiken. Raar ding.. Ze smakte en keek of er wat gras groeide. Niet dus. Ze rook even aan de sneeuw en nam een hap. Koud, en niet te eten. Ze spuugde het naast haar weer uit en keek naar de zon die aan de hemel stond. En alsnog was het koud...

[Flutterig, maar voor tarzan.]

Veel vragen overspoelden zijn hoofd. Waar waren de paarden van zijn groep? Wat deden ze en wat beleefden ze? Hij moest ze weer bij elkaar krijgen. Niet dat ze ruzie hadden maar gewoon weer meeten. Hij zou ze wel roepen. Tarzan was ondertussen aangekomen bij de sneeuwvlakte. Koud? Ja maar hij was het wel gewend. Tarzan was een leider van een kleine kudde. Hij greens. Tarzan spitste zijn oortjes en keek rond. Was er nou iets? Uit een grot zag hij een vleermuis opschrikken. De dader was waarschijnlijk een paard. Tarzan spitste zijn oortjes nog meer en hij gaf een nieuwsgierige indruk. Rustig liep hij de grot in en grinnikte bij het zien dat Nutia in de grot stond. "Hoi Nutia, niet verwacht je hier te zien. Hoe gaat ie?" Vroeg hij warm. Nutia hoorde in zijn kudde. Tarzan greens vriendelijk naar haar.

"Hoi Nutia, niet verwacht je hier te zien. Hoe gaat ie?" Vroeg hij warm. Nutia draaide zich om. "Heei! Hoezo had je niet verwacht me hier te zien? Het is koud." Af en toe trilde ze nog, als er een druppel van de ijspegels afdrupte, maar het wende snel. Nou het was niet dat ze eraan wende, het was dat ze zich sterk hielt in bijzijn van Tarzan. "Hoe gaat het met jou dan?" Vroeg ze om niet onbeleefd te zijn. Ze wachte af op een andwoord terweil ze onder de druppende ijspegel uit stapte.

Tarzan greens naar Nutia. Jep nog altijd dingen koud vinden, typisch. Lachend schudde hij zijn hoofd. "Nou gewoon, hier. In de sneeuwvlakte, hiero dus." Lachte hij zacht. Nutia rilde af en toe, waarschijnlijk omdat er water drupte op haar vacht. "Wat ik hier doe? De kudde zoeken en bijeenroepen denk ik. En nu ben ik hier, bij jou." Sprak hij rustig. Tarzan schudde zich uit. American Soldier. Grappig vond hij. Tarzan keek naar de hemel en greens schaapachtig. "Maar is er nog iets gebeurd? Nog bang van onweer?" Vroeg hij rustig aan haar. Tarzan zette zich in beweging en liep kalm langs Nutia, verder de grot in. Het was niet ver, hooguit 3 meter voorbij Nutia en hij vond wat hij zag. Vleermuizen. "Schrok je van ze?" Fluisterde hij vriendelijk.

Tarzan greens naar haar. "Wat ik hier doe? De kudde zoeken en bijeenroepen denk ik. En nu ben ik hier, bij jou." Sprak hij rustig. "Maar is er nog iets gebeurd? Nog bang van onweer?" Vroeg hij rustig aan haar. "Ja, nogal, ik vind het nogsteeds dood eng." zei ze eerlijk. Hij mocht het best weten, misschien vond hij het raar, maar dan vond het dat maar. Het was haar overkomen, het was haar trauma.

"Nog vrienden hier?" Fluisterde hij naar haar. Nog steeds keek hij naar de slapende vleermuizen die ondersteboven hingen te slapen. Tarzan greens en keerde zich zachtjes om. Nog steeds waren de diertjes aan het slapen en dat wou hij zo houden. Zo vreedzaam en rustig. "Hoe gaat het met de anderen?" Vroeg hij warm aan haar. Hij moest wel weten wat er in zijn kudde gebeurde. Tarzan spitste zijn oortjes en liep naar voren. Naar de uitgang van de grot. Tarzan hield stil en staarde dromerig naar de hemel. Rustig zette hij zich weer in beweging en liep de grot uit. Of Nutia hem wou volgen moest ze zelf beslissen. Hij moest gewoon verder, op zoek naar de anderen. Hij brieste en keek achterom. Een vriendelijke glimlach sierde zijn lippen en hij wenkte haar gewoon.

"Nog vrienden hier?" Fluisterde hij naar haar. Nutia knikte. "Courage is de eerste die ik hier ontmoette." zei ze terug. Erg spraakzaam was ze zelf niet. Maar dat was hij gewent van haar. Hoopte ze. "Hoe gaat het met de anderen?" Vroeg hij warm aan haar. Ze lachte even. "Ik heb werkelijk geen idee eigenlijk." zei ze. Ze hoorde haar maag knorren en zuchte. Ze liet het maar even. Nu was ze hier.

Tarzan greens, natuurlijk ging ze de sneeuw niet in. Tarzan keerde en keek de ogen van Nutia in. Tarzan lachte en schudde zijn hoofd. Rustig liep hij naar haar toe, de grot weer in. Hij was een reus, ja maar wel een lieve, zachtaardige reus. The Gentle Giant! "'Kay, dan moet ik weer opstappen, wil je mee?" Vroeg hij aan haar. Tarzan snoof en hief zijn hoofd statig. Zijn lange sokken zaten vol met een paar sneeuwvlokjes. Het was wel een leuk gezicht. Rustig draaide hij zich weer om en liep weer weg. Of Nutia meewou moest ze weer zelf bepalen. Statig en trots was zijn houding. Dominant kon je erin ook lezen. Tja streng moest hij wel zijn, anders werd de hele boel een zooitje denk je niet? Tarzan zuchtte en keek achterom. Zijn ogen sprankelden warm. The Gentle Giant ja.

"'Kay, dan moet ik weer opstappen, wil je mee?" Vroeg
hij aan haar. Nutia knikte. "Is goed. Waar denk je dat de andere zijn dan?" ze zou het gaaf vinden om de andere te gaan zien. Ze wist niet wie er allemaal nog meer in de kudde zat. Maar het vragen durfde ze niet. Wat zou Tarzan wel niet van haar denken?! Hij was groot, een reus, maar wel een hele aardige. Een druppel viel weer op haar vacht ze rilde. Ze verzette haar hoeven en botste tegen iets aan. "Oh nee..." de vleermuizen werden wakker en krijsde luid, ze vlogen met ze allen de grot uit. Nutia smeet haar hoofd weer naar beneden, natuurlijk gingen alle beesten precies langs Tarzan. Ze hief haar hoofd weer. "Waarom vliegen ze over mij heen, en niet over jou?" vroeg ze verbaasd.

"Ik heb Faceless al ontmoet. En jou natuurlijk. Trouwens, morgen moet je naar het bloemenveld komen. Dat is verplicht.... En let niet op Faceless, ik moest haar weer even op haar plaats zetten. Hardhandig helaas. Tja, waarom moet ze nou altijd zo arrogant zijn en mij een grote bek geven. Ze heeft gezegd dat ze verliefd op me was maar ik heb haar afgewezen, nou ze was woedend, natuurlijk." Sprak hij kalmpjes tegen Nutia. Tarzan schrok van haar 'Oh nee!' en draaide zijn hoofd geschrokken. Onrust was van zijn gezicht te lezen. Gelijk moest hij lachen. Ze had een botsing met de vleermuizen en zijzelf schrok en smeet haar hoofd omlaag. Bij haar vraag moest hij grinniken. "Zet je angst opzij...." Waren de mysterieuze woorden van hem. Bij die woorden draaide hij zich weer om en liep weg.

"Ik heb Faceless al ontmoet. En jou natuurlijk. Trouwens, morgen moet je naar het bloemenveld komen. Dat is verplicht.... En let niet op Faceless, ik moest haar weer even op haar plaats zetten. Hardhandig helaas. Tja, waarom moet ze nou altijd zo arrogant zijn en mij een grote bek geven. Ze heeft gezegd dat ze verliefd op me was maar ik heb haar afgewezen, nou ze was woedend, natuurlijk." Sprak hij kalmpjes tegen Nutia. Nutia lachte. Natuurlijk Faceless weer. Ze had wel van haar gehoord, maar niet van Tarzan. "Ik zal er zijn, uiteraard. Ik ben je braafste lid dat weet je toch wel" ze lachte. Ja ook Nutia had haar momenten van trots. "Zet je angst opzij...." Waren de mysterieuze woorden van hem, na de vleermuis aanval. Nutia keek hem niet begrijpend aan, maar Tarzan had zich al omgedraaid. Noesss! Ze wilde weten wat hij bedoelde. Ja ze begreep het wel, maar ze mocht toch schrikken, dat is toch een normale reactie?

Tarzan hield stil en knikte voor hij weer verderliep. Nutia was inderdaad een braaf lid. Zijn braafste eigenlijk ja. Waarom moest Faceless nou zo doen als hij haar afwees? Hij wou niet meer verliefd worden. Alleen aan de gedachte aan verliefdheid sprongen zijn tranen in de ogen. Tarzan kromde zijn hals en spurtte ervandoor in rengalop. Hij liet zijn tranen gaan. Gelijk drupten ze op zijn kaken en op de grond. Nee, hij kon niet nog een relatie aan. Niet nog eens. Niet nog eens zoveel kwelling, zoveel pijn. Zoveel verdriet. Tarzan hield stil en schuurde zijn tranen af aan zijn been. Hij keek achterom en schaamde zich ietwat. In een drafje draafde hij terug naar Nutia maar zei niets meer. "Geen vragen........ Alsjeblieft." Sprak hij als enigste. Weer draaide hij zich om en stapte weg. Nutia zou hem maar moeten volgen als ze wou en anders zou hij gewoon blijven lopen.

Tarzan knikte even naar haar, en ineens galoppeerde hij weg. Nutia bleef wat verbaasd achter. Ze draafde eerst wat achter hem aan, maar hij was veel sneller. Nutia wachte en keek hem bezorgd na. Wat was er nou? Toen hielt hij stil en schuurde zijn hoofd af aan zijn been en kwam en een drafje terug. Nutia zweeg en keek hem aan. "Geen vragen........ Alsjeblieft." Sprak hij als enigste. "Ik ben er voor je als je me nodig hebt. Ik laat je niet alleen, dat doe jij met mij ook niet." zei ze. Tarzan liep weer weg, en Nutia volgde hem zwijgend, als hij last van haar had zou hij dat wel zeggen, hoopte ze dan.

Grace zette voetje voor voetje meer vaary over de vlakte. haar hoeven raakten de sneeuw nauwelijks aan, ze leek over de grote vlakte te zweven! haar witte benen werden nog witter, en haar bruine vachtje leek plots van puur goud in de zonsondergang. wist ze het zeker? daar in de verte zag ze toch echt twee paarden. ze stopte aburbt en snoof de geur op van de paarden. ze steigerde en zette zich af. met een razendsnelle beweging kwam ze hijgend bij de paarden aan. heey! hebben jullie al wat water en wat te eten gevonden?