Princes Banani wil dat prinses Padeau en prins Painted er zijn

Ghehe, was ze gestoord aan het worden? Nopez, zij was gewoon Amani, hét allerhipste wezen évah ghehe! Hipper dan hip, een Banaan trouwens ook. Oke, waar ging dit over? Ze was gewoon hip punt uit. Amani galoppeerde aan en ontweek zo een aantal bomen. De reden waarom ze hier was, bij de rivier was omdat ze Painted hier had ontmoet. Voor het eerst sinds tijden. Ghehe dat was echt een tijd. Hopelijk waren er nu geen wolven, die zou ze dan persoonlijk dood trappen, als ze ook maar met één haar aan Padeau kwamen, al was het een haar dan waren ze de dupe. En dat meende ze. Maar oke, weer even zakelijk. Amani had gehoord dat Painted had gewonnen van Boots, ghehe dat betekende dat ze ook roepen mocht beantwoorden en ze erin of eruit mocht gooien. Kleine Padeau zat er ook in ghehe en zou later waarschijnlijk de kudde krijgen, wellicht ooit. Eerst maar eens zien hoe ze opgroeide. Dat alleen al zou veel werk worden vermoedde ze. Amani grinnikte en maakte een blij bokkesprong waarbij ze tegen een boom aan schopte. Het kraakte maar verder niets. Ghehe! Vond Banani. Ze was gewoon een Banaan, lekker toch? Tenminste, dat vond zij dan maar of iemand anders dat vond dat wist ze dan weer niet. Ghehe, Amani dacht terug aan de grappige bevalling. Blij dat Courage er was geweest, die kon je zo grappig laten schrikken echt niet te geloven. Ze ging zelfs hyperventileren toen Painted flauw viel ghehe, hoe grappig kon je zijn? En natuurlijk flipte ze toen er opeens een kermende Amani voor haar hoeven lag. Alleen aan de gedachte al bezorgde haar tranen in de ogen van het lachen. Zonder iets te zien wist ze dat dit een goede plek was om elkaar te meeten. Een luide hinnik verliet haar keel voor niets anders dan Painted en Padeau. O wacht, Painted moest iets doen ofzo, ghehe dan alleen voor Padeau ghehe.

Rustig zwiepte ze met haar kleine staartje. Nu nog zo klein maar wacht maar later als ze 15 was dan zou die zo lang zijn als een. Een… Een… Tja een wat? Ach wat zou het ook! Hij was lang dan dat zeker! ’’Auw!’’ Riep de merrie nijdig. Sjees moest die steen daar nou weer liggen! Ja de merrie was pas een weekje of zo. Maar karakter had ze zeker al wel. Waarom was er geen dokter in DH! Een straaltje bloed liep langs haar been. Het kleintje stak het been met de wond in het water, gad wat prikte dat! Maar goed het was beter dan niets. En dan zou het minder snel ontsteken. Ja! Waarom zou Padeau geen dokter worden?! Later, met een echte carrière het leven door. Was dat geen prachtige droom? Nee? Nou dan had je lekker pech! Want Padeau werd gewoon dokter, als ze geen dichter werd dan. Ja DH zou vast wel blij zijn met een dokter! Dat zeker. Tevreden ging Padeau verder, ze kon bijna niet geloven dat ze op dit geweldige idee kwam. ’’Ach hou het eens stil! Verwacht je dat ik zo kan nadenken?!’’ Zei ze nijdig tegen de rivier. En dat verpeste weer haar hele vrolijke enthousiasme. Maar gelijk borrelde die weer op bij het horen van een hinnik van haar moeder. Ja! Nu zou haar moeder haar vertellen dat het een goed idee zou zijn om dokter te worden! En weer droomde ze verder. ’’Mama!’’ Zei ze bij haar moeder aangekomen. Vrolijk en wel, terwijl het wondje was opgedroogd en het begon te helen. ’’Ik word dokter! Is dat niet geweldig! Ik stootte me aan een steen, en toen had ik een wond. Toen heelde ik hem zelf! Ik heb talent! Ik word gewoon lekker dokter! Zei ze vrolijk.

Boesjjj wat duurde dat lang. Ghehe ze moest toch iets doen met haar dochter en dat kon hier en nu dus dat zou ze gaan doen. Hyper drentelde ze op haar plaats rond en steigerde laag waarbij ze een tak raakte met haar hoofd. Amani gromde en rukte zich los. ”Wat heeft de natuur toch met mijhijjj???” Huilde ze nep. Geloof me, hoeveel ongelukken hadden zich al niet voorgespeeld de laatste tijd. Painted moest terugkomen want het begon toen hij op vakantie ging. Puh niemand mag zonder de geweldige Banani op vakantie vond ze. Maar oke, het zou om FF gaan en stress blabla (grapje, ze houdt van PB) dus moest ie weg van Banaan. Jup zo ging het gewoon. Ze kwamen en zodra ze Amani gezien hadden gingen ze weer weg, ghehe het leven was nou eenmaal zo. Ze grinnikte en draaide haar kont naar de rivier toe die bulderde en bulderde. Woesjjj, dacht Amani bij het bulderen. Woesjjj, ging het weer in d’r geweldige koppie. Eindelijk hoorde ze Padeau’s stem achter zich ‘Mama!’ roepen. Amani grinnikte en draaide haar hoofd naar d’r toe. ”Padeau!” Zei ze warm en liefdevol. Ze moest lachen om de woorden die haar kleine meid uitkraamde. ”Dat is geweldig schat!” Grinnikte ze nogmaals. Padeau was een schat, een schat van een schat en nogmeer. Hyper bokte ze laag en grinnikte. ”Ghehe, hoor eens, Painted Black is even op een soort vakantie dus je zult het met mij moeten doen. Als dat tenminste niet veel te erg is?” Plaagde ze. Al wou ze het niet, dat kon amper maar dan moest ze het toch met d’r eigen moeder doen. Ghehe anders werd het leven wel zwaar. ”Kijk, hier ergens heb ik Painted ontmoet, op deze plek. We zijn ook aangevallen door wolven en ik was toen veel anders dan nu. Een tijdje terug daarvan was ik blind geworden.” Sprak ze kalm. Nog iets? Nee dus Padeau moest zelf maar vragen en doen ghehe. ”Word jij maar lekker zo’n dokter als House ghehe!” Plaagde ze nogeens.