I could sleep
I could sleep
I could sleep
I could sleep
When I lived alone
Is there a ghost in my house?
Topaz stapte verveeld door het Meander. Het was er wel mooi en ze kon hier een beetje rust vinden. Ze was dan wel een slecht paard maar ze moest ook eventjes alleen zijn en gewoon kunnen nadenken. Haar oren waren naar achteren gedraaid en ze had nog altijd een sterke uitstraling. Ze moest en bleef er nog altijd slecht uitzien. Normaal dacht ze niet aan haar ouders maar soms nog eventjes. Ze wist niet of ze nog leefden maar ze wou het ook niet weten.? Als ze hen ooit nog eens tegen zou komen zou ze hen vermoorden. Ze waren het niet waard om nog te leven. Ze vonden haar nooit iets omdat ze anders was dan de rest. Ze was slecht en zij waren goedzakjes. Ze wou niet zo goed zijn omdat je dan echt niets mocht. Haar vader was vroeger puur slecht maar was goed geworden voor haar moeder. Daardoor had ze puur slecht bloed en kleine rot deeltjes goed. Die waren bijna allemaal weg. Ze zat dan wel in een puur slechte kudde maar daar werd niets in gedaan. Ze ging in een soepel drafje en krulde haar nek. Zo zagen ze dat ze nogal veel spieren had. In haar gedachten bleef nog altijd een beeld hangen hoe ze vroeger bruut speelde met de andere veulentjes. Toen haar ouders haar verboden om nog zo hard te spelen , dat ze rustiger moest doen en niet iemand pijn mocht pijn doen. Hoe de andere veulens op het laatst bang van haar waren, dat ze niet meer wilden spelen met haar. Hoe ze altijd alleen stond te kijken met een walgende blik in haar ogen. Ze kon hen ook vermoorden. Ze had daar geen zin in, enkel haar ouders. Ja, ze was vandaag diep verzonken in haar gedachten. Elk jaar opnieuw was dit, altijd al geweest en het zou nooit stoppen. Ze had haar vertrouwde gebied ,de woestijn, vandaag verlaten om te kunnen afkoelen van het warme weer daar. Ze lette niet op en week juist af voor een boom. Enkel haar kont kwam nog tegen de boom. Ze keek even naar de boom en zag hoe de blaadjes er vanaf dwarrelden. Ze keek eventjes verbaasd. De blaadjes waren alweer verkleurd, was het nu al herfst dan ? Ze haatte de herfst. Wist niet waarom maar alles veranderde. Ze vond het wel beter dat de bomen er zo kaal uitzagen. Ze liep door en ging in een galop. Ze ging rustig, niet gehaast, ze wou immers niet in het water vallen omdat het er natuurlijk weer moeilijk was om er uit te kunnen klimmen. Ze snoof hard en schudde met haar hoofd. Zodat haar manen weer juist kwamen te liggen.
[ 5.Band of Horses Is There a Ghost]
I could sleep
I could sleep
I could sleep
When I lived alone
Is there a ghost in my house?
Topaz stapte verveeld door het Meander. Het was er wel mooi en ze kon hier een beetje rust vinden. Ze was dan wel een slecht paard maar ze moest ook eventjes alleen zijn en gewoon kunnen nadenken. Haar oren waren naar achteren gedraaid en ze had nog altijd een sterke uitstraling. Ze moest en bleef er nog altijd slecht uitzien. Normaal dacht ze niet aan haar ouders maar soms nog eventjes. Ze wist niet of ze nog leefden maar ze wou het ook niet weten.? Als ze hen ooit nog eens tegen zou komen zou ze hen vermoorden. Ze waren het niet waard om nog te leven. Ze vonden haar nooit iets omdat ze anders was dan de rest. Ze was slecht en zij waren goedzakjes. Ze wou niet zo goed zijn omdat je dan echt niets mocht. Haar vader was vroeger puur slecht maar was goed geworden voor haar moeder. Daardoor had ze puur slecht bloed en kleine rot deeltjes goed. Die waren bijna allemaal weg. Ze zat dan wel in een puur slechte kudde maar daar werd niets in gedaan. Ze ging in een soepel drafje en krulde haar nek. Zo zagen ze dat ze nogal veel spieren had. In haar gedachten bleef nog altijd een beeld hangen hoe ze vroeger bruut speelde met de andere veulentjes. Toen haar ouders haar verboden om nog zo hard te spelen , dat ze rustiger moest doen en niet iemand pijn mocht pijn doen. Hoe de andere veulens op het laatst bang van haar waren, dat ze niet meer wilden spelen met haar. Hoe ze altijd alleen stond te kijken met een walgende blik in haar ogen. Ze kon hen ook vermoorden. Ze had daar geen zin in, enkel haar ouders. Ja, ze was vandaag diep verzonken in haar gedachten. Elk jaar opnieuw was dit, altijd al geweest en het zou nooit stoppen. Ze had haar vertrouwde gebied ,de woestijn, vandaag verlaten om te kunnen afkoelen van het warme weer daar. Ze lette niet op en week juist af voor een boom. Enkel haar kont kwam nog tegen de boom. Ze keek even naar de boom en zag hoe de blaadjes er vanaf dwarrelden. Ze keek eventjes verbaasd. De blaadjes waren alweer verkleurd, was het nu al herfst dan ? Ze haatte de herfst. Wist niet waarom maar alles veranderde. Ze vond het wel beter dat de bomen er zo kaal uitzagen. Ze liep door en ging in een galop. Ze ging rustig, niet gehaast, ze wou immers niet in het water vallen omdat het er natuurlijk weer moeilijk was om er uit te kunnen klimmen. Ze snoof hard en schudde met haar hoofd. Zodat haar manen weer juist kwamen te liggen.
[ 5.Band of Horses Is There a Ghost]