[Verhaal] Geen titel

Één woord, één lettergreep, vier letters. Pijn. Fysiek en emotioneel. Één woord, vier lettergrepen, elf letters. Vernedering. Één woord, drie lettergrepen, tien letters. Machteloos.
Snap je me als ik zeg dat dit geen leven is? Weet je wat ik bedoel als ik zeg dat ik het gevoel heb een object te zijn? Snapt de wereld dat? Weet de wereld wat ik daarmee bedoel? Nee. Kun je je voorstellen zoals ‘mijn soort’ te leven? Kan de wereld Kan de wereld dat zich voorstellen? Nee. Weet je hoe ik me voel als ik zeg dat ik uitgeput ben, dat ik pijn heb? Weet de wereld hoe ik me voel als ik dat zeg? Nee.
Weten jullie wat vrijheid is? Ja. Weten wij wat vrijheid is? Nee. Weten jullie wat luxe is? Ja. Weten wij wat luxe is? Nee. Weten jullie wat blijdschap is? Ja. Weten wij wat blijdschap is? Nee.
Ik voel me een object. Iets waarmee rond gegooid kan worden. Waarmee je onvoorzichtig om kan gaan. Waar je tegen kunt trappen, tegen kunt schreeuwen. Iets wat je gerust pijn kan doen, zonder na te denken hoe het zich hierdoor zal voelen. Ik ben geen object, maar dat weten jullie niet, hé?
Weten jullie dat jullie luxe leven dat van ons verpest? Weten wij dat? Ja.