Auchhh mijn neus kom maar Magnum ijsje

Woesjjj, amani verveelde zich ter plekke en snakte naar een echte bitchfight. Natuurlijk kon dat niet omdat ze neutraal was maar even haar woede, verlangen, frustratie, spijt en wanhoop africhten. Amani grijnsde maar die grijns verdween weer als sneeuw voor de zon. Vol schrik week ze uit toen ze een afschuwelijke hitte tegen haar neus kreeg. Tranen sprongen in haar ogen en ze viel achterover van de pijn. Damn! Amani bleef liggen en sloot haar ogen. Het deed enorm veel pijn. Hoe kon ze zo stom zijn om pal voor een geiser te gaan staan? Amani kreunde en stond op. Net op tijd want achter haar was er ook zoiets. Blind van paniek stoof ze weg. onderweg struikelde ze vaak en schaafde zich aan veel dingen. Amani's flanken zwoegden en ze bleef stilstaan. Wegrennen zou niet helpen vond ze zo. Hier was ze trouwens nog nooit geweest en toch wist ze dat dit de geisers waren. Hoe? Pff makkelijk, het stond hier vol met geisers. Amani snoof, vaagjes rook ze een ander paard. Ze hoorde niets door de geisers en maakte het ongemakkelijk voor haar. Toen het paard onderhand wel bij haar was aangekomen knikte ze naar haar en glimlachte. 'Haj.' Sprak ze nuchter.

[Magnifico ]

Rustig stapte Magnifico tussen de gaten door. Ze keek in elk gat om te kijken of het water al helemaal bol stond, maar in weinigen was dat. Af en toe zag ze water omhoog spuiten uit een gat. Geisers waren het, en daarom kreeg het gebied de originele naam geisers. Wauw, nu je er zo over nadacht had elk gebied zo'n originele naam man! Ze grinnikte even en schrok van een geiser die naast haar ontplofte. Ze had niet in dat gat gekeken, oh jee manneke. Ze sprong opzij en keek toen naar het omhoog spuitende water. Ze hoorde het geluid van een geiser die ontplofte en hoorde daarna een plof. Nieuwsgierig naar het plof geluid draafde ze naar de nog spuitende geiser toe die toen ze er kwam was opgehouden. Ze zag een paard liggen die kreunde en vervolgens opstond. Ze grinnikte even kort maar wist wel dat kokend water zeer kon doen. Heel erg zeer. De merrie schrok omdat er achter haar weer een geiser ontplofte en rende weg. Magnifico draafde er rustig achterna, wat een hoop geiser ontploften de laatste tijd. De merrie was wel in paniek, wat nou weer, er ontplofte alleen maar een geiser. Zonet brandde ze zich er misschien aan maar dan hoefde je nog niet bang voor te zijn. Uiteindelijk was de merrie beschaafd tot stilstand gekomen en haar flanken zwoegden op en neer. Ze kwam achter de merrie tot stilstand en toen knikte de merrie met haat hoofd en zei 'Haj.' Magnifico grinnikte kort en keek naar de merrie. 'Sorry hoor, maar ik sta achter je,' zei ze droogjes. Ze keek naar de voskleurige merrie en wandelde toen naar voren naar haar hoofd. 'Je hoeft je nu niet meer om te draaien hoor, want nu sta ik voor je,' zei ze en ze keek in de blauwige ogen van de merrie. Ze zag dat de neus van haar rood was en kon het niet onderdrukken om wat te zeggen. 'Clown, doet je neus een beetje pijn?' zei ze heel nuchter en inspecteerde haar neus. 'Je moet hem even koelen, anders krijg je pijnlijke blaren.' zei ze nuchter. 'En waarom rende je? Er ontplofte alleen maar een geiser.'

Amani hoorde een stem achter zich en grinnikte verontschuldigend. Amani hoorde dat de merrie zelf al naar haar hoofd toe ging en bleef dus gewoon op haar gemak staan. Bij de volgende woorden vervaagde haar grijns, ze was geen clown en duh, tuurlijk deed haar neus pijn! 'Ja, leuk dat je het ziet.' Sprak ze eveneens nuchter en kalm. Bij de opmerking van het koelen knikte ze even met een grijns die eveneens vervaagde bij het volgende. Even wou ze roepen; SHITZOOI! Weet je wel niet dat ik blind ben en samen met mijn verbranding tuutten mijn oren dus hoorde ik de volgende geiser pas toen hij ontploft was en schrok ik! dombo! Maar ach, regeltjes pfuh. Bovendien was Amani dan geen Amani. 'Ik…. Ik ben blind dus schrok ik van een geiser nadat ik mijn neus had gebrand.' Zei ze licht geïrriteerd. Amani snoof even en verzette een been toen er weer onverwacht een Geiser sprong.

Haar ogen waren op de voskleurige merrie gericht en bekeek haar lichaam en nam de details op. De merrie grijnsde kort die vervolgens vervaagde. 'Vind ik zelf ook erg aangenaam,' zei Magnifico erg droog en keek naar de merrie. En weer greens ze en die vervaagde vervolgens weer. 'Ik... Ik ben blind dus schrok ik van een geiser nadat ik mijn neus had gebrand,' zei de merrie en Magnifico knikte instemmend, waarna ze in zichzelf dacht dat ze dat toch niet kon zien. 'Ach, vandaar.. Dan snap ik het. Maar dan zou je kunnen weten dat het enkel een geiser was, maar ach.. Gebeurd is gebeurd. Maar als ik nog wat wil zeggen, als je blind bent is het niet vreselijk handig op te vluchten aangezien je niet kan zien waar je je voeten neerzet,' zei ze weer nuchter en kalm. De merrie was geïrriteerd, dat kon ze wel merken, maar om daar een uitzondering van te maken om niet de harde waarheid te zeggen was niet nodig. 'Maar alsnog geef ik je de tip om even je neus te koelen. Maar zullen we even ons eerst vriendelijk voorstellen? Mijn naam is Magnifico.'

~Flutterdieflutflut.. FLUTFLUT.

‘Vind ik zelf ook erg aangenaam.’ Zei de merrie voor haar erg droog. Amani schudde haar hoofd even en voelde dat haar manen aangenaam mee zwierden. Goed, geen woord maar een verzinsel van Amani zelf. Wauw, goed he? 'Ach, vandaar.. Dan snap ik het. Maar dan zou je kunnen weten dat het enkel een geiser was, maar ach.. Gebeurd is gebeurd. Maar als ik nog wat wil zeggen, als je blind bent is het niet vreselijk handig op te vluchten aangezien je niet kan zien waar je je voeten neerzet,' Sprak de merrie nuchter en kalm. Amani snoof diep verontwaardig. ’Hoor eens….’ Begon ze met boosheid in haar stem. ’Ik ben niet achterlijk. Ik weet heus wel waar ik mijn voeten neerzet en vlucht weg als ik dat wil. Als ik níét voor mezelf kon zorgen was ik nu met een van mijn hoeven in een geiser belandt. Vind je niet?’ Amani was halverwege haar zin alweer gekalmeerd. ‘Maar alsnog geef ik je de tip om even je neus te koelen. Maar zullen we even ons eerst vriendelijk voorstellen? Mijn naam is Magnifico.' Zei de merrie die zich zojuist als Magnifico had voorgesteld. Amani knikte even, grijnsde ietwat vriendelijk en verzette even een hoef. ’Goed, zal ik doen. Ik ben Amani.’ Ja misschien was het moeilijk om zich nu in te houden. Niet dat dat te merken was hoor. Nee zo erg zag je het niet. Amani dauwde haar neus in de sneeuw en vond maar dat het teveel prikte. Toch moest het even aangezien het er anders in vellen zou bijhangen ofzoiets.

Magnifico schudde haar manen en keek de merrie voor haar aan. 'Hoor eens.' begon ze.. Haar stem was geïrriteerd, waarschijnlijk omdat Magnifico met haar woorden de merrie had beledigd. Weet ze veel, blind zijn is toch zo... Toch? Nahja, ze kan het ook niet weten, zijzelf was het niet, en ze had nog nooit eerder zulk soort paarden ontmoet. Haar familie, oude kuddegenoten waren het niet, en in DH was deze merrie de eerste. Ze vervolgde haar woorden, eerst nog steeds beledigd, maar ze sloot haar zin gekalmeerd af. Magnifico was het er niet mee eens, dus ja. Dan moest ze haar mond weer opentrekken. Toen ze hier kwam was ze gesloten en praatte ze niet veel, maar nu waar ze maar was begon ze ruzie. Béhalve bij paarden die ze al kende, en dan nog helemaal níet bij Remember. 'Je weet denk ik niet helemaal waar je je voeten neerzet aangezien je de grond niet kan zien. Je bent geschaafd met wonden, en een normaal paard zo niet zo verwond tot stilstand komen. Je had gelúk dat je niet in een geiser was beland. Je kan niet zien, maar je hebt er zo te zien wel mee leren leven,' sprak ze weliswaar weer nuchter. Ze grijnsde even en verzette rustig een hoef, en Magnifico zette haar hoef op rust stand. Ze luisterde hoe de merrie toegaf en haar neus zou koelen, en zichzelf als Amani voorstelde. Amani deed haar neus in de sneeuw, Magnifico knikte even goedkeurend. Als je je een brandwond niet zou koelen na, zou het een lelijke wond worden en vervolgens een groot litteken. Dat wil je niet, dat wil geen enkel paard liever. Waarschijnlijk zou het toch wel een litteken worden, een brandwond met een groter oppervlak altijd, hoe goed je hem ook koelde. Er kwam altijd een litteken dat je lichaam ontsierde.

'Je weet denk ik niet helemaal waar je je voeten neerzet aangezien je de grond niet kan zien. Je bent geschaafd met wonden, en een normaal paard zo niet zo verwond tot stilstand komen. Je had gelúk dat je niet in een geiser was beland. Je kan niet zien, maar je hebt er zo te zien wel mee leren leven,’ zei Magnifico luchtig. Amani snoof even en haalde haar neus uit de sneeuw. ’Tja, sorry dat ik me schaaf aan dingen maar ik loop heus niet tegen bomen ofzo. Ik schaaf me weleens en in dit geval lette ik niet bepaald op. En ja, ik heb er mee leren leven, ik ben al bijna 2 jaar blind.’ Amani grijnsde waarna ze haar neus weer in de sneeuw stak. Dit zou waarschijnlijk toch wel een litteken worden. Jammer dat ze dat niet kon zien maar ach, dan alsnog zou ze het niet kunnen zien. Amani wist niet eens zo zeker of ze het wel zou overleven als ze weer kon zien. Alles was nieuw en dan moest ze zichzelf weer ontwikkelen op het niet blind zijn. Al die dingen, het was bedrog, dat wist ze dondersgoed. Al die leuke dingen die ze hoorde was niet zo mooi als je het kon zien. Nee Amani was blij dat ze blind was.

Een speelse grijns was op het gezicht van Magnifico te zien. Ze had de merrie nijdig gemaakt. Gezellig hé. Nu kon ze er net zo goed een spelletje van maken, waarschijnlijk zou de merrie er gezellig in mee kletsen. Ze probeerde eerst aardig te zijn, maar Magnifico was de laatste tijd arrogant geworden. Ze was open gegaan, net zoals ze veulen was. Als paarden haar eenmaal kenden zouden ze haar wel respecteren, maar op eerste gezicht als ze zich zo gedroeg was ze eerder slecht dan goed. Ze grinnikte, misschien gedroeg ze zich dan slecht, ze was dan wel een goed paard. Ze haatte de misdaden die slechte paarden deden, moorden zonder reden. Verkrachting, argh, noem maar op. Arrogant gedragen noemde ze geen misdaad. Spelletjes met anderen spelen zonder dat ze het doorhadden noemde ze geen misdaad. Magnifico was vanbinnen erg vriendelijk, en haar grootste vriend was dan wel de natuur. De haatte het als paarden in de bloemenvelden de bloemen zonder pardon onthoofden, terwijl ze hun best hadden gedaan om hun kroonbladeren zo goed mogelijk te vormen, en zich voort te planten om hun ras niet uit te laten sterven. Planten en bomen deden hun best om er te zijn, ze hadden het veel lastiger dan de paarden die hier rond huppelden. Planten leefden altijd in harmony met elkaar en moeder natuur. Pff, dat kon je écht niet zeggen van de paarden hier.
Maar nu moest de Magnifico weer even haar mond open te trekken om de merrie nog wat meer op springen te zetten. Een hobby, ze moest dan ook altijd discussiëren met anderen. Die keer dat ze met Nojin had lopen bekvechten over de merrierechten. Jezus waarom deed ze dat, zo'n nutteloos onderwerp. Maar het was léuk! 'Hmm merkwaardig. Je zal dan waarschijnlijk ook niet echt door bossen lopen dan. Je zou vast niet door een bos lopen zonder een paar bulten op te lopen. En je lette niet op? Vaagjes, hoe kan je opletten zonder je iets kan zien. Je kan alleen op geluiden letten,' zei ze op een wat spottende toon. Maar op de laatste woorden werd ze door geïnteresseerd. Ze was blind gewórden, niet blind geboren. Hoe was ze dan blind geworden. Dat zou ze nog wel willen weten. 'Dus je hebt ervaren hoe mooi de aarde is. Géwéldíg hé. Maar hoe ben je dan in hemelsnaam blind gewórden?'