een nieuwe start

Daar draafde ze, een bruine merrie met haar staart fier in de lucht geheven. Haar manen en staart wiegden mee met het regelmatige ritme van haar draf. Met haar hoofd in de lucht draafde de merrie over de uitgestrekte velden. Ze liet zich uitbollen en kwam uiteindelijk tot stilstand. Voor zich zag ze een oude, verlaten boerderij met een kleine wei. Voorzichtig stapte ze ernaar toe. Ze snoof de geur op van oud hooi en brieste. Haar spieren ontspanden zich wat. Er was niets engs voor zover ze wist. Een geluid van een rotte, houten plank die op de grond viel verstoorde de rust. Geschrokken steigerde Breath en rende ze zo snel als ze kon weg van die plek. Na een tijdje kalmeerde ze weer wat en werd haar ademhaling terug regelmatig en rustiger. Langzaam vertraagde ze haar pas naar een rustige draf. Breath liet haar hoofd wat hangen en hief haar staart weer. Na een paar minuten stopte ze en keek ze om zich heen. Ze stond nu op een grote heuvel en had een goed uitzicht over de heuvelvallei.

Een luide hinnik galmde door de heuvels. Een gespierde en sterke zwarte merrie kwam aan galopperen en zette haar oren in haar nek. Een grote windvlaag steeg op en streek door haar manen. De wind liet haar niet stoppen, niemand liet haar stoppen. Toen ze een geluid hoorde keek ze schichtig rondom zich en maakte zich uiterst groot. Ze zette haar staart dominant de lucht in en snoof in de lucht. Soms waren haar zwarte ogen te zien maar nu zaten ze verscholen achter haar zwarte manen. Ze strekte haar nek uit en keek scherp voor zich naar een bruine merrie die op een heuvel stond. Weer hinnikte ze en ging er op een drafje naar toe. Ze snoof in haar richting en stapte de heuvel op. Zij moest het hoogst staan niet die merrie. Dreigend schraapte ze achter de merrie met haar hoeven en duwde haar langs de kant. "Wie ben jij." Snauwde ze en keek de merrie strak aan. Haar zwarte vacht blonk in de zon, maar gaf ook vele warmte mee. Dragana rook in de vacht van de bruine merrie en rook een onbekende geur. "Nieuw, ruik ik." Zei ze en keek haar nog steeds met haar strakke blik aan. Ze stampte nerveus met haar hoeven en zwiepte met haar staart heen en weer. Zij was de grootste en zij was de sterkste en zij moest het hoogste staan, niet die bruine merrie!

Breath draaide haar hoofd. Een luide hinnik galmde door de heuvels en liet Breath haar oren spitsen. Een zwarte merrie kwam tevoorschijn. De houding van de zwarte merrie was vijandig, waardoor Breath haar oren in haar nek legde en hooghartig naar Dragana keek. Breath merkte nu pas dat de merrie veel ouder was als haar, en waarschijnlijk ook veel sterker was. Breath liet haar vijandige houding links liggen en richtte nieuwsgierig haar oortjes naar de zwarte merrie. Ze zag hoe de merrie dominant haar staart in de lucht stak. Breath snoof beledigd en richtte haar oren voor een paar tellen naar achteren. Breath draaide zich om, naar waar Dragana stond. Ze hoorde Dragana's hoeven over de grond schrapen en stapte naar achteren toen Dragana haar naar de kant wilde duwen. Breath ging gehoorzaam wat mer aan de kant staan en keek naar de zwartgekleurde merrie. "Breath." beantwoorde ze Dragana's vraag. Ze voelde hoe Dragana aan haar bruine vacht rook. Dragana's adem was warm. Breath snoof toen de merrie nerveus met haar hoeven stampte. Breath draafde een eindje van de merrie weg, met haar oren in haar nek alsof ze zei: Jij wint, laat me nu met rust of wordt kalmer! Breath stopte toen ze bijna aan de voet van de heuvel was. Weer snoof ze terwijl ze de merrie bleef aankijken, om te zien wat ze ging doen.

Dragana keek haar strak aan en zag dat ze haar oren in haar nek zette. Ze hinnikte luid naar de merrie. Ik sta hoger dan jij, maar kom terug op de heuvel, ik moet je voor iets spreken. Hinnikte ze naar haar. Haar stem was rustiger, en haar ademhaling werd kalmer. Ze liet een klein glimlachje zien. Ook deze merrie kon ze goed gebruiken als beta of voor een andere rang. Het was een gehoorzame merrie, die zelfstandig was en blijkbaar goed zelfzeker. Toen Dragana een stap naar haar toe zette zag ze dat ze weg liep. Ze liep er achter op een drafje en versnelde dan naar een galop. Ze ging voor de merrie staan en snoof. Heb je al gehoord van mijn kudde? Hinnikte ze weer naar haar en zwiepte haar staart heen en weer van verveling. Ze krulde haar mondhoeken wat en keek dan weer naar de merrie. Weer steeg er een windvlaag op en streek door haar zwarte manen die vervolgens over haar schoft vlogen. Ik vroeg je iets. Hinnikte ze nu wat bozer. Ze kon er niet tegen genegeerd te worden, en dan werd ze kwaat. Ze bleef nog een beetje geduldig afwachten en keek daarna naar de lucht waar de zon aan scheen.

Breath snoof toen de zwartgekleurde merrie naar haar hinnikte. Breath keek Dragana lang aan. "Waarom zou ik naar je toekomen?" hinnikte ze terug en brieste. Breath keek Dragana beledigd aan. Ze zag een klein lachje op Dragana's gezicht verschijnen. Ze liet haar hoofd zakken en begon te grazen. Ze wilde niet meer op de merrie letten, maar toch hield ze de merrie in de gaten vanuit haar ooghoeken. Ze zag hoe Dragana in een drafje achter haar aan kwam en voor haar ging staan. Breath stopte met grazen"Ga weg, je verpest mijn zicht." zei Breath zonder haar hoofd naar boven te laten komen. Breath snoof toen Dragana over haar kudde begon. Wat een koppige merrie... dacht Breath. Breath's staart mepte tegen Breath's bruine vacht om een irritante vlieg weg te jagen. Breath hief haar hoofd en keek Dragana aan. "Ik ben net twee seconden binnen, hoe verwacht dat ik iets weet van je kudde?" snoof Breath kwaad. "En wat als ik al van je kudde wist, wat zou je dan doen?" vroeg Breath en brieste.