Imora, I killed your father.

Don’t you know me? Don’t you love me? Ow you hate me !

Trust wachte nog steeds op de merrie. Man waar bleef ze nou? Nu begon Trust wat ongeduldig te worden, misschien wou ze niet komen? Dan zou Trust haar gewoon gaan zoeken. Maar toen ze achter haar geluid hoorde, wist ze, dat dat niet moest gebeuren. Trust draaide haar om. En keek schor in de ogen van de merrie die als eerste begon te praten. Trust begon zoals haar gezichtsuitdrukking,Schor, ook te praten. Haar woorden zou de merrie kwaad krijgen. Zo niet? Dan had ze nooit iets met haar vader hebben ingezeten. “Merrie’ke, jij moet vast Imora zijn, de “trotse” dochter van Blade…” Zei Trust lichtelijk sarcastisch. Voor de merrie ook maar een woord kon zeggen ging ze verder.”…Ik zal mij ook eens voorstellen. Ik ben Trust, een goei vriendin van Deina, en zit in de kudde Horcrux. Net zoals je vader zat ik in de kudde: Black Roses. Maar er was een groot verschil tussen jou vader en mezelf. Ik respecteerde mijn leider, en jou vader, ja, hij was een hopeloos geval. Zal ik het anders zeggen: Je bent een dochter van een verander. Hij heeft Cobrazarao, de machtige fies, Mijn leider, in schande gebracht. En hij verkoos een merrie boven Cobrazarao. Later bleek het dat Kharrea je vader gewoon gebruikte om in de kudde te geraken. En dat is de merrie ook gelukt. De merrie geraakte in de kudde en jou vader werd uit de kudde gezet. Iedereen haatte hem, en niet op zo’n positieve mannier. Ik heb hem ,voor Cobrazarao terug in eer te brengen, vermoord. Toen ik 3 jaar was ongeveer. Terwijl hij bijna 2 x zo oud was. Je vader was een mietje, hoe hij daar lag te smeken om het snel af te maken.” Trust Grinnikte bij de laatste zin. En een valse grijns nam aan toen ze de volgende zinnen zei.”Maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb hem laten lijden. Ik heb gezien hoe hij Cobra bedroog, Ik heb gevochten, Gewonnen en hem zien lijden. “ Trust werd weer serieus en schor. “Dus merrie’ke. Nu is de vraag, zie jij je vader nog steeds aan als een held, of schaam jij je ervoor. Ik spreek de waarheid, je kan het navragen aan Deina, de machtige witte merrie. Maar je kan het ook gewoon vragen aan Cobra. “ Trust haar ogen werden spleetjes. En ze probeerde enige emotie te lezen bij de merrie. “Vaderskindje.” Zei Trust droog."En weet je. Verraders bloed respecteren we niet in deze wereld." Zo dat zij haar mening nu ook maar zei.

Imora keek de merrie strak aan. Ze wist dat de merrie een hele reeks woorden zou zeggen. Hopenlijk zou Imora niet uitvliegen. Want ze heeft hard gewerkt omzichzelf goed onder controle te houden maar ze betwijfelde het bij deze merrie duidelijk. Imora haar staart sloeg af en toe eens hard tegen haar flanken en liet het toen weer rustig hangen. Even moest ze dan ook haar hoeven ergens anders zetten voor ze nog vast zou zitten in het moeras. Daar had ze nu niet echt zin in. Imora zag de mond van Trust open gaan en hield ze daarom bereid op wat deze merrie allemaal zou uit brabbelen.“Merrie’ke, jij moet vast Imora zijn, de “trotse” dochter van Blade…” Zei de merrie wat sarcastisch. Een geirriteerde grijns kwam op het gezicht van Imora haar gezicht tevoorschijnt. Het begon al. Het gebrabbel, dat wat Imora betreft niet gezellig zou worden. Lichtjes spande ze haar spieren op en ontspande die toen weer. Voordat Imora nog maar de kans had om te reageren op die domme zin van haar sprak de merrie al weer verder. Wat een onozel gedoe. Imora had nog neit eens de kans om te laten zien dat ze niet echt blij was met haar vertoning. Voor op dit moment. De woorden van de merrie bonkten in de oren van Imora. Weer spande ze haar schouders en hield die ook gespannen. Niet klaar om te vluchten of toe te slaan nee, om zich onder controle te houden om zich niet te laten doen door deze merrie die dacht dat ze beter was dan alle andere paarden. De valse grijns van die merrie ontging Imora niet en dat hielp helemaal niet. Nu werd Imora woedend dat deze merrie zomaar met een happy grijns op haar gezicht alle details van het gevecht sprak en vooral omdat de merrie had gewonnen van haar vader. Ze zag haar vader niet als een held maar als een echte vader, en daar was ze trots op. “Vaderskindje.” Zei Trust droog."En weet je. Verraders bloed respecteren we niet in deze wereld."Imora haar schouders begonnen zwaar te trillen van woede."Wou kon je het niet beter zeggen, merri" en de nadruk gaf ze extra op het domme woord merrie als deze geen zin had om die van haar te zeggen deed Imora ook geen moeite voor haar."En voor je me vaderskindje noemt denk eens na hoe je denkt dat ik dat ben. Weetje ik geloof trouwens niet echt alles perfect jou woorden. Want heb het gevoel dat het gevecht neit eerlijk is verlopen"Even haalde Imora haar schouders op"En ik moet het gewoon niet weten. Als jij gewoon denkt dat je beter bent omdat je mijn vader hebt gedood dan heb je het helemaal mis omdat je zo lomp was om niet aan mij te denken" Even keek ze de merrie dreigent aan" Want als jij toch drie jaar oud was ben ik wel nieuwsgierig of jij wel een moeder hebt. Kan mij niet schelen wie. Dus ben wel benieuwd hoe jij zou reageren ALs je een moeder hebt hoe jij zou reageren als je ontdekt dat ze is vermoord. Je bent laf omdat mij hebt ontnomen wat ik hard nodig had." Imora haar ogen zouden wel vuur kunnen spuwen. Ze was zo woedend dat ze haar vader niet had helemaal kunnen kennen. Ze miste hem iedere dag en ze hoopte met heel haar hard dat deze merrie nog een erger leven zou leiden als Imora had geleden toen ze nog ls veulen haar juist ontdekte vader vermoord was."En over dat Verraden gedoe. Het is niet omdat je denkt dat mijn vader iemand heeft veraden moet je niet denken dat iedereen zo is. voor je mij daar ook mee bestempeld moet je eerst kijken of ik dat echt doe, merrie" Sprak Imora kil tegen de merrie.