I told you.. I won't regret anything

Het was alsof alle dagen terugkwamen, ja inmiddels was het al jaren geleden. Jaren, een hele tijd, ja. Waarschijnlijk al 4 jaar, misschien zelfs langer wat niet eens zo raar zou zijn. Het was vaag maar ze kon die naam zich nog steeds herinneren. Sultan. Ze had hem voor de tweede keer in Dream Horses ontmoet. Nee, het was haast onmogelijk dat dit mogelijk was. Hij kon niet terugzijn, nee.. Ze wou er niks meer mee te maken hebben, met de dood van Nana. Het was allemaal haar schuld, als zij er niet was geweest dan.. Dan.. Ze wist het niet meer, wiens schuld het nou werkelijk was. Van Nana, Fayne of Sultan? Het zou één van de drie moeten zijn, ze was ervan overtuigd dat het Nana's schuld was, maar dat 'overtuigd' was misschien niet helemaal 100 %. Máár spijt zou ze niet hebben, nee. Ze zal niks willen terugnemen, ze voelt gewoon alsof ze een kleine fout gemaakt heeft in haar leven.
Nana is dood, zij had haar vermoord, uit blinde woede, uit liefde, uit verdriet, allemaal voor hém. Misschien, misschien was het állemaal haar schuld. Tenslotte had zij hem weggegooid om het zo te zeggen, ze wist niet hoe hij voelde maar alles ging mis toen hij Nana leuk vondt. Ze had haar vermoord recht voor zijn ogen, toen was álles verleden. Inderdaad álles, ze had alles achtergelaten, niet voor de eerste keer maar voor de tweede keer. Daarom wou ze aan niks meer beginnen, enkel verdriet zou er van komen..

Ondanks dat, dát ze alles achter haar zou laten deet ze dat niet. Tenslotte was er één ding wat ze wou weten, maar al te graag. Anders zou het veelste lang in haar hoofd rondspelen. Ja, ze wou weten of het écht die Sultan was, degene die ze gemist had, gehaat had, vanwie ze gehouden had maar ook degene die haar had verraden en die zij voor 'eeuwig' had achtergelaten, als er iets zou zijn als eeuwig dan.
Ze had hem geroepen, ze was er blij mee. Pas toen ze de zwarte schim zag verschijnen opende haar mond.
"Ik heb een vraag"

~ S U L T A N

Hij was er, ja híj. Sultan, de hengst die in haar ogen veel raadsels om zich heen had vliegen. 'Wat dan?' antwoordde hij op haar. Ze was nog even stil, denkend hoe ze het zou moeten verwoorden. "Je komt me bekend voor, van vroeger. Ongeveer 4 jaar geleden, er was ook een hengst met dezelfde naam als jou" meer zei ze niet. Nee, ze wachtte puur op zijn antwoord, dan zou ze weten of hij écht diegene was. Waarschijnlijk klonken haar woorden dom, ze was ook dom, nooit slim geweest. Want slimme wezens, die bestaan niet. Nee, iedereen maakt fouten en iemand die slim is zou dat niet doen. En er is niemand die nog nooit een fout gemaakt heeft. Zo kende ze ook wel een Quote: Everyone on this planet is different, that's one hell of a similarity. Eigenlijk was het wel waar, we waren allemaal verschillend en juist daarom waren we ook allemaal gelijk aan elkaar.
De zon scheen op haar vacht, dit was een totaal ander gebied als de Taiga, daar was het veel frisser en de bomen hielden de zon tegen. Het was lekker weer, vooral voor de Herfst. Binnenkort zou het alweer winter worden, ze zou dat niet erg vinden, elk seizoen had zo zijn plus en minpunten. Dat was nou eenmaal zo, máár niet iedereen vindt hetzelfde leuk, de een haat sneeuw, de andere houdt ervan net als dat de een regen of zon haat en de andere juist niet. Zo verschillen we allemaal van elkaar, en dat maakt ieder uniek en speciaal.

Zelfs al was Sultan dé Sultan, ze zou geen flauw idee hebben wat ze dan zou moeten zeggen. Misschien uit angst, of een totaal andere reden. Ze wist wel dat zijn karakter anders was, veel anders dan vroeger áls het hem was. Juist daarom leek het zo ongelovig te zijn dat juist hij dé Sultan was waar ze van gehouden had. Of ze hem terug zou willen is iets anders, tenslotte was haar hart er niet helemaal helder over, alsof iedereen alles voor haar verborgen hield, en juist de allerbelangrijkste dingen. Zoals Sultan haar had verraden, of juist andersom? Ze wist het echt niet meer, wie was wie, het leek een eindeloos spel. Een spel waar je in kan winnen of kan verliezen. Daarbij was haar timing gewoon off. Love is all about timing. Tja, waarschijnlijk had ze te laat haar excuses aangeboden anders was hij niet met Nana samen geweest. Dan was ze niet doodgegaan, eigenlijk vermoord door háár. Ze kon haar gevoelens moeilijk sorteren, toen en nu.

Ze kon het niet gelovenn, het ging té snel, veelste snel. Ze was net hier, in Dream Horses, kwam hém tegen en ze wist het gewoon niet meer. Het was állemaal te moeilijk. De woorden die hij uitsprak deden pijn, echter waren ze tegelijkertijd vertrouwend. Het was gewoon alles, alles. Iedereen was iets en sommige, enkele waren alles. Maar wat dat alles is.. weet niemand. "Sultan.." meer kon ze niet zeggen, waarschijnlijk had hij al een andere partner gevonden in de afgelopen tijd en zij had er dan niks meer mee te maken. "V-verrader" ze stopte even bij de v. Ze wist niet of ze het moest zeggen tenslotte was het hét verleden. "Ik zei dat ik alles achtergelaten had, mijn verleden. Alles." ... "En hier een nieuw leven zou beginnen." ze had het gezegd..
Hij wou het vergeten, zij wou dat ook maar ze kon het niet. En ze zou het ook niet kunnen. "Je bent best gemeen, eigenlijk.." - het was even stil - "tegen Nana" ze had het gezegd, ookal haatte ze haar. Hij wou het laten 'rusten' terwijl Nana dood was, hij was erg.. Maar wat had zij gedaan in die situatie? Of had ze gewoon de emotie in zijn stem gemist? "I never regret the things I've done. I never did. I only think that maybe I've made a mistake"

Hij, een verrader? Hoe kon die merrie het uit haar strot krijgen, zij was degene die Nana vermoord had. `Hou je mond man. Jij bent hier degene die een onschuldige merrie van het leven heeft beroofd. Waar haal jij het lef vandaan mij dan uit te maken voor verrader, terwijl je zelf de merrie waar ik van hield vermoord heb? Idioot.` Siste hij. Dit kon hem zo verschrikkelijk kwaad maken, alsof hij de enigste was die fout was. Oke, hij moest toegeven dat hij een enorme fout had gemaakt en hij was er echt niet trots op, maar was Fayne zelf dan blij dat hij hem destijds vreselijk ongelukkig had gemaakt door zijn partner te vermoorden? Jezus, zelfs hij was nog niet zo erg als die merrie. `Wie is hier nou gemeen? Ik had alles achtergelaten, het verleden kun je niet meer veranderen Fayne en ik heb het geaccepteerd. Dat jij dat niet kan is niet mijn probleem, maar val mij er dan ook niet mee lastig. Alles wat er is gebeurd is afschuwelijk, we hebben allebei fout gezeten maar nu is het tijd om het achter te laten. Nee, ik zou Nana nooit vergeten, maar het is nu te laat erover te discussiëren.` Was het vervolg op zijn woorden. Het was niet eerlijk tegenover Nana er nu nog over te gaan ruzien, dat had ze nooit gewild. Nu was het gebeurd en er was niets meer aan te veranderen, daarmee uit.

Hij snapte het niet, en ze had ook niets anders van hem verwacht. Ze was dom, eigenlijk behoorde zij ook niet tot de groep van slimme paarden. Ánders had ze hem nooit gekend, of misschien was ze dan alleen geweest en was Nana nu samen met Sultan. "Omdat je ons niet begreep" misschien was het niet de juiste manier om het te verwoorden, hij zal het verkeerd begrijpen, nee het kon niet op een andere manier opgevat worden maar ze wist niet alles, ook niet alles over Nana ze kende haar niet.. Ze wist alleen dat de merrie wit was en de ex-partner van Sultan die zij had vermoord. "Ik wou alles achter me laten, maar deze plek, deze ontmoeting, dat gesprek.. Liet me merken dat het moeilijker was dan ik had gedacht" Ja, het was moeilijk, zeker. "Weetje, ik ga anders wel. Zal proberen je te ontwijken, nooit meer te ontmoeten, zodat dit niet meer hoeft te gebeuren" ze glimlachte en draaide zich om, langzaam stapte ze weg maar ze zal nog lang niet uit zijn beeld verdwijnen, tenslotte is het een lange en uitgestrekte vallei.