Dreamed of para-para-paradise, everytime he closed his eyes.

The day I first met you, you told me you'd never fall in love. But now that I get you, I know fear is what it really was. Now here we are, so close, yet so far. Haven't I passed the test? When will you realize, baby I'm not like the rest?

Met zijn ogen gesloten tilde hij zijn hoofd licht op. Slaap was iets dat hij nodig had, maar nu hij hier op de koude grond lag, was het enigste wat hij kreeg een nachtmerrie. Een rilling ging door zijn lichaam. Met zijn hoofd schuddend, opende hij langzaam zijn ogen. Zijn voorbenen voor zich uitgestrekt, stond hij langzaam op. Even keek hij om zich heem en schudde zich toen uit. Met slome passen liep hij de heuvel op, opzoek naar misschien een betere lig plek. Met een natte ondergrond onder voeten liep verder, een modderspoor achterlatend. Even stond hij weer stil, keek achter zich, hoe ver hij was gekomen. Hij was nu halverwege de heuvel en nog moeier dan toen hij de klim begon. Langzaam liep hij weer verder, gapend en steunend. Zijn zwarte vacht waaide mee in de wind die hier in de bergen woei en zijn hoeven waren bedekt door het vocht van de kleine beetjes sneeuw. Winter was niet zijn favorite tijd van het jaar, alles was nat en glibberig. Liever had hij de zomer, alles was warm en elke tijd kon je zwemmen. Nog een diepe zucht verliet zijn keel toen hij eindelijk de top van de heuvel berijkte. Langzaam liet hij zich weer op de grond zakken, zijn voorbenen weer voor zich uit gestrekt. Met zijn ogen gesloten, dwaalde hij weer af naar dromenland.

~ Sunset.

De hoeven van de merrie plaatsten zich behoedzaam op het ijs. Een gelukkige glimlach kwam op haar gezicht. Eindelijk kon het ijs haar dragen. Meteen tölte ze het ijs op. Na een tijdje ging ze er weer af en tölte verder, even later kwam ze in de heuvels. Ze ging over in Telgang, dit vond ze toch het fijnst. De geur van een hengst kwam haar neus binnen, en ze dwong zichzelf haar ogen te sluiten. Ze luisterde goed zodat ze nergens tegen aan botste en ademde een paar keer in en uit. Toen deed ze haar ogen weer open en kwam tot stilstand bij de hengst. Het was een fries, en hij sliep. Sunset bleef op veilige afstand. Zou hij goed zijn? Een slecht paard zou echt niet in de heuvels gaan slapen, dat wist ze zeker. Dus dan was hij wel goed.

Come with me for a little ride, see the shadows passing by. Look at the sun and see the clouds turn to faces in the sky.

Een krakend geluid schrok hem wakker. Met zijn ogen knipperend stond hij zo snel mogelijk op. Tot zijn verbazing was hij vergezeld door een ander paard. Even liet hij zijn blik over haar lichaam glijden, maar hij kende de merrie niet. Nog niet. Met een kleine ruimte tussen beide, opende hij zijn mond. ''Hallo'' wist hij met zijn slaperige stem uit te brengen. Hij schudde zich uit en een soort gaap achtig iets kwam uit zijn mond. Een glimlach verscheen rond zijn mond. De merrie vertrouwde hem duidelijk, want een slapend paard moet je niet wakker maken. Zeker niet een slecht paard. Gelukkig viel Painted's ochtendhumeur wel mee, dus was de merrie veilig voor haar leven. Een kleine grinnik ontstond bij zijn gedachtes. Nogmaals gleden zijn ogen over haar lichaam. Nee, hij herkende haar niet. Met nog steets een slaperig hoofd schuurde hij zijn hoofd langs zijn voorbeen, een poging om hem er wat wakkerder uit te laten zien.

"Hallo" wist de hengst er slaperig uit te brengen. Sunset slikte de brok in haar keel weg. Vormde hij een bedrijging? Daar zou ze achter moeten komen. "Hallo" zei ze verlegen terug. Ze vertrouwde de hengst niet. Helemaal niet zelfs. Die ene fout toen ze een andere hengst wel had vertrouwt had haar een trauma bezorgt. En niets of niemand kon haar garanderen dat dat nu niet weer zou gebeuren. Sunset zuchtte en zette wat sappen naar achter, weg van de zwarte hengst. Het was gewoon te eng.