Im following my path

Zacht weerklonk het zachte geplof van 8 voeten in de sneeuw. Vier grote hoeven en vier kleine hoefjes. Het geluid was ritmisch en nauwelijks hoorbaar. Aan de vier grote hoeven zaten vier gouden benen. Daarna een goud gekleurde buik en dan een kont, hals en hoofd. En dan daarnaast nog de eigenaar van de kleinere hoefjes; metgezel van het palomino beest, een hertje. Of een hert, hij was al flink gegroeid sinds hun eerste ontmoeting. De naam dat het hert met zich mee droeg was Eyes. Hij was nu vijftien maanden oud. Drie maanden ouder dan de palomino. De merrie droeg de naam Aaliyah, wat hoog en verheven betekende. Al gedroeg ze zich niet naar haar naam. Als ze iets niet was dan was ze wel hoog of verheven. Al was ze meer dingen niet, maar dat was nog een hele waslijst aan dingen die ze niet was. En dan nog te beginnen aan de dingen die ze wél was. Maar de helft van die lijst was ingevuld door paarden die ze kende, want Aaliyah wou niet achterbaks overkomen, dus ze dacht niet aan wat ze wel was maar ze dacht aan wat ze niet was en was daar tevreden over. Aaliyah keek ietsjes op van haar gedachtes toen er een plof sneeuw van een tak op haar hoofd viel. Ze brieste licht gesprokken en schudde haar hoofd. Daarbij flapperden haar oren vrolijk tegen haar hoofd. Kleine stukjes sneeuw bleef tussen haar manen zitten. Met extra geschud met haar hoofd lukte het ook niet om die dingen te verwijderen. Nou. Dan bleven ze maar. Aaliyah sloeg met haar staart tegen haar buik en liep iets harder door. Het sneeuwlandschap was eerst leuk en mooi geweest. Daarna maakte het je honger en nu was je het spuugzat. Aaliyah verlangde naar de lente. Naar de eerste groene sprieten die door het sneeuwpak drongen. De eerste warme stralen van het lentezonnetje op je huid. Plus dat Aaliyah zou kunnen kijken hoe ze eruit zou zien zonder haar wintervacht. Maar dat was nu niet het geval. Voorlopig bleven de lange pluisharen op haar lichaam zitten en leed ze kou en had honger. En dorst. Ja enorme, enorme, enorme dorst. Ze smakte eens met haar lippen. Haar tong ging over haar droge lippen. Ze zat niet in de buurt van iets drinkbaars. Sowieso was er weinig kans dat ze een open wak vond, het vroor dat zo hard dat haar kinharen waren bevroren. Paarden gingen dood door het weer. Wolven waren op strooptocht, bergleeuwen en andere stomme beesten. Ze had het al vaak gehad dat ze moest vechten om ergens te komen. Vaak kwamen de dieren op Eyes af. Maar dat mocht niet gebeuren. Het was een keer bijna gebeurd maar Aaliyah was nog net op tijd geweest.
Plots stond ze stil. Haar oren tot het uiterste gespitst. Geluid drong haar oren binnen. Geluid van een ander paard op haar pad. Of zij stond op die van hem/haar. Het boeide haar niet zoveel. Als ze moest uitwijken zou ze uitwijken. Wellicht. Ze stak haar neus wat meer naar voren en keek even alert door haar oren. Om er zeker van te zijn dat het echt een paard was. Zodra de geur wat sterker was geworden liep Aaliyah verder. Eyes huppelde voor haar uit. Aaliyah volgde op haar eigen sukkelige tempo. Ze was benieuwd op wie ze zou stuiten zometeen. Benieuwd op de conversatie die ze zou kunnen hebben. Haar adem maakte wolkjes in de lucht. Ze ging de bocht om en bevond zich nu op het pad van de onbekende in de verte.

niet me sterkste titel XD
ALLEEN CHEGYO