Looking fore a safe place

"Wat moet je hier, indringer" Amira zette bang een paar stappen achter uit. Dit was fout, absoluut foute boel! De hengst kwam nog een stap dichterbij. Amira's angst joeg haar de lucht in, ze steigerde en galoppeerde weg. Ze richtte haar oren naar achter, maar de hengst volgde haar niet. Ze bleef nog doorrennen. Waar was ze? Het was hier mogelijk nog kouder dan in de andere gebieden. De maan flikkerde fel, het was een heldere nacht. Amira keek zoekend rond, maar zag alleen maar zand, zand en nog een zand. Ze smakte met haar mond. Ze was nog steeds hogerig, en te mager. Ze had lang gereist op zoek naar een goed thuis. Misschien bleef ze hier, misschien trok ze over een paar weken verder. Ze wist het niet. Amira hoestte en begon te lopen. Waar heen wist ze niet. Ze zocht naar de plek waar deze woestijn ophielt, maar dat vond ze niet...

Ze had pijn aan haar benen van het lopen. Ze zocht drinken of eten. Haar benen bleven zoeken en pijn doen. Maar ze moest gewoon. Ineens hield ze hald en steigerde. Zo rook ze beter de geur. Ze rende er naar toe. Waarom wou ze eigenlijk altijd andere paarden ontmoette? Misschien kwam ze weer een slechtje tegen. Even later kwam ze een paard tegen. Ze zuchtte en keek het paard aan. Ineens was ze al aan het praten "Je ziet er uitgeput uit.. ik ben Eclips, lid van de Denali" daarna nam ze een hap lucht en zei "En wat is u naam als ik vragen mag?" met een warme vriendelijke stem. Eclips ging met haar hoofd omlaag en ze deed haar ben wat naar voor. Haar rechtervoet. ze begon wat te kroelen aan haar been. Dat deed deugd. Van al dat zand kreeg ze jeuk. Daarna keek ze de merrie aan.

Omgg, flutt

Een witte merrie kwam op haar af. Amira keek wantrouwend naar de merrie, en deed haar hoofd onderdanig omlaag. Wat wilde deze merrie? Was ze slecht? Vele vragen en weinig antwoorden doemden op in haar hoofd. "Je ziet er uitgeput uit.. ik ben Eclips, lid van de Denali" daarna nam ze een hap lucht en zei "En wat is u naam als ik vragen mag?" met een warme vriendelijke stem. Amira deed onzeker een stap achteruit en bracht haar hoofd bang iets omhoog. "Ja, dat klopt. Ik ben Amira." ze praatte zacht, bijna fluisterend. De merrie zou moeite moeten doen om haar te kunnen verstaan. Dénali? Eclips zat in de Dénali! De kudde waarvoor zij een hinnik had gedaan! ook toevallig! De merrie schuurde even langs haar been en Amira's hoofd ging onbewust weer omlaag, in volledige onderdanigheid.

De merrie stelde zich voor als Amira. Mmhh...Mooie naam, nog niet gehoord. Eclips begon weer toen Amira een stap naar achter deed. "Ooh..Niet bang zijn hoor, ik doe echt niks." Kwam er zacht uit. Je verstond de merrie voor haar maar slecht. Waarschijnlijk omdat ze bang was. Maar ze moest geen bang hebben. Vooral niet van Eclps. Zij is echt niet gemeen. Ze was vriendelijk. ze deed geen vlieg kwaad. Zonder reden dan toch. Als het een reden had kon je haar niet bedwingen. Ze ging een stap naar achter om te tonen dat ze niet bang moest zijn. Amira had haar hoofd omlaag. Duidelijk in volidige onderdanigheid. Dat was helemaal niet nodig. Maar ze wou niet bazig klinken dus zij niks..

Echt inspi loos

"Ooh..Niet bang zijn hoor, ik doe echt niks." Kwam er zacht uit. Eclips zelf deed ook een stap naar achter om aan te tonen dat zíj niet onderdanig hoefde te zijn. Wat angstig deed ze haar hoofd een minicentimeter omhoog. "Vertel eens iets over de Dénali." vroeg ze zacht. Ze wilde er wel wat meer van weten. "Hoeveel paarden zijn er in de kudde?" vroeg ze daarna. Haar ogen stonden nog steeds bang, alsof ze verwachtte dat Eclips haar ineens aan zou vallen.

-Ik kan niet echt veel met jouw post, sorry..-

Oef. Een bips zat op het gladde, koude oppervlak van hetgeen wat ‘ijs’ werd genoemd. De snijdende kou op haar huid was kenmerkend voor het ene wat seizoen heette, dat seizoen had een passende naam; Winter. Winterwonderland werd het af en toe genoemd, nou zijzelf noemde het eerder Winterkwellingsland. Gepastere naam voor iets wat haar al de hele paar maanden al kwelde. Een staart vloog door de lucht en kwam gedempt tegen lange, gouden winterharen. Op de plek waar ze zich op dit moment bevond was de sneeuw minder dik dan op andere plekken, misschien dat de lente er aankwam? Hopelijk, het eten begon op te raken en Aaliyah had trek en was magerder geworden. Al was dat niet bepaald te merken door haar laagje spieren. Niet veel maar ze had ook geen gram vet op haar lichaam. Zegmaar, ze was geen atleet, fit en sterk enzo, niet speciaal voor een doel getraind. Niet omdat het mooi stond of anders. Aaliyah had spieren voor gevechten, laatst nog, met de witte merrie Deina, waardoor ze moeizaam liep, beetje mank. Gedroogd bloed had zich genesteld op haar voorbeen, haar pees was licht beschadigd voelde ze. Maar okeej, ze kwam er wel bovenop, gelukkig zat ze niet meer in de Horcrux. Finally, dat had veel te lang geduurd. Plots bevond zich er geluid en beweging. Geërgerd voelde ze de gewei in haar maag porren. Geïrriteerd bokte ze naar Eyes en liet hem zwijgen. Ahw dat vond ze toch wel stom van haar en legde het al snel weer bij. Maar er was nog meer beweging waargenomen. Van een witte, half bekende merrie en een onbekende, bange merrie. Damn, ze trok ze wel aan eah? Met een stormvaart denderde ze op de twee af, beukte bijna tegen hen aan, ging voor hen langs en stopte met een sliding om zo te draaien dat ze gelijk spijt kreeg en half door haar been zakte. Met een sluwe grijns steigerde ze half en ontblootte haar tanden. ’ECLIPS. MAAT! HOESTIE?!’ Riep ze. Met haar voorbenen klauwde ze in de lucht en raakte de schouder van de onbekende merrie. Ze kantelde haar hoofd en brieste, recht in de gezicht van de bruine en kwakte iets vloeibaars op het hoofd van de merrie. 'Ge weet dat dit het gebied is van de slechte kuddes?' Vroeg ze even waarschuwend tegen beiden. Hyperactief steigerde ze nog een keer en spitste haar oren.

kan je iets met de mijne

Een andere geur drong haar neus binnen. Al snel kwam er een palomino paard aangelopen. Een jaar of twee oud, schatte ze. Het paard bleek Eclips blijkbaar te kennen, en kwam met een rotvaart op hun af. Het beest steigerde en raakte met haar voorbeen om haar schoft. ’ECLIPS. MAAT! HOESTIE?!’ Riep ze. Amira keek naar Eclips en weer terug naar de merrie. 'Ge weet dat dit het gebied is van de slechte kuddes?' Vroeg ze even waarschuwend tegen beiden. Ja hoor. Kwam ze binnen lopen, was het nog niet goed. Gods*mme. Amira schudde haar hoofd. "Nee sorry, dat wist ik niet." zei ze zachtjes. Ze schudde haar hoofd toen ze iets vloeibaars op haar hoofd voelde. Iew.