Sherise snoof. Het droge zand onder haar hoeven stoof op zodra ze haar hoeven verplaatste, waardoor telkens kleine stofwolken sporen achterlieten, maar ze uiteindelijk weer uitwiste als het zand de grond weer raakte. Van verhalen had ze gehoord dat haar zus hier ergens rond moest dwalen en vandaag was dé perfecte dag om haar zus eens bij haar te roepen. Het was lang geleden dat die twee elkaar hadden gezien, dus het werd ook weer eens tijd volgens Sherise. Overigens was Streya de enigste die ze ooit had vertrouwd en zóu vertrouwen. De rest naaide je toch allemaal, dat wist ze uit ervaring; dus daar was ze helemaal klaar mee. Geen partners, vrienden of kennissen meer voor haar. Ze deed het allemaal wel in haar eentje, had ze tenminste ook geen gezeik. Bovendien was ze veel te trots om toe te geven aan paarden én veel te arrogant, dus dat ging hem toch al niet worden. Alleen haar zus was genoeg voor haar, daar had ze nooit ruzie mee en ze zag haar dus ook als haar beste vriendin. Niet dat ze er altijd vriendelijk tegen deed, maar gewoon; normaal. Als je het dat kon noemen, naja. Het deed er verder ook niet toe. Nu moest een geschikt moment en plaats zoeken om haar zus bij haar te roepen. Als de paarden die haar verteld hadden dat ze hier was, ook de waarheid sprak. Daar twijfelde ze nog over, vandaar dat ze haar maar ging roepen. Dan wist ze het zeker, anders zou ze haar reis voortzetten en haar bloedeigen zus gaan zoeken. Zodra ze de juiste plaats gevonden had, kwam ze tot stilstand en draaide ze haar breed gebouwde lichaam ietsjes. Even keek ze rond, om zeker te weten dat er verder geen enkel ander paard in de buurt was. Zodra ze dáár zeker over was, nam ze een grote teug met lucht en stootte uiteindelijk een rauwe hinnik over het uitgestrekte gebied uit. Enkel het weergalmen van haar hinnik was nog hoorbaar, voor de rest was het doodstil. Zélfs geen geluid van fluitende vogels.
De grond dreunde lichtjes, het was duidelijk dat een stevig gebouwd paard haar kant op kwam. Sher snoof, kantelde haar hoofd lichtjes en vernauwde haar ogen tot spleetjes. Ondertussen drong een geur haar neus binnen, overduidelijk afkomstig van haar zus; Streya. Het was dus waar, de merrie bevond zich op de grond van Dream Horses en nu Sherise er uiteindelijk ook was, waren ze eindelijk weer samen. Sher krulde haar hals, zag hoe de donkere merrie naderde en uiteindelijk voor haar tot stilstand kwam. 'Streya. Je bent veranderd.' Had ze opgemerkt, terwijl haar blik in die van haar zus werd geboord. Haar groene ogen lichtte iets op, terwijl een scheve grijns met haar licht uitgedroogde mondhoeken speelde. Dat was lang geleden, de merrie had duidelijk getraind en was enorm veranderd in de tijd dat Sher weggeweest was.
De grond dreunde lichtjes, het was duidelijk dat een stevig gebouwd paard haar kant op kwam. Sher snoof, kantelde haar hoofd lichtjes en vernauwde haar ogen tot spleetjes. Ondertussen drong een geur haar neus binnen, overduidelijk afkomstig van haar zus; Streya. Het was dus waar, de merrie bevond zich op de grond van Dream Horses en nu Sherise er uiteindelijk ook was, waren ze eindelijk weer samen. Sher krulde haar hals, zag hoe de donkere merrie naderde en uiteindelijk voor haar tot stilstand kwam. 'Streya. Je bent veranderd.' Had ze opgemerkt, terwijl haar blik in die van haar zus werd geboord. Haar groene ogen lichtte iets op, terwijl een scheve grijns met haar licht uitgedroogde mondhoeken speelde. Dat was lang geleden, de merrie had duidelijk getraind en was enorm veranderd in de tijd dat Sher weggeweest was.
