Its deamon again. Hes really pist off

De kille zware hengst stapte met grote passen over de heuvels. De groene heuvels die normaal om deze tijd altijd groen horen te wezen waren nog steeds wit. Nog steeds had koning winter dream horses nog niet verlaten en dat begon deamon aardig op zijn zenuwen te werken. Met een open wond op zijn schoft en een open wond op zijn been stapte hij licht kreupel. Het deed pijn natuurlijk maar deamon beet zich er door heen en was er van overtuigd dat het vanzelf weer overging voordat hij een merrie werd. Bij deze gedachtes schoot hij even in een valse lach.

Deamon was niet zown aardig paard. In tegendeel hij was totaal de andere kant van aardig. Hij was vals gemeen en vandaag helemaal niet goed gezind. Hij wierp even een chagrijnige blik op een stom konijntje wat naar voedsel aan het zoeken was. Deamon legde zijn oren plat in zijn nek en ontbloote zijn tanden. Waarvan het kleine konijntje bang weg huppele. Een grijns sierde deamon zijn zwarte lippen. Even gingen zijn gedachtes naar de leidster van de goedzakken. Mischa ofzo. Hoe ze werd vermoord door deina. Deamon kon er niet wakker van liggen. Integendeel hij genoot van dat moment. Weer een goedzak minder.

Nors stapte hij flink door en liet aardige hoefsporen achter in de sneeuw. Waarna hij tussen twee heuvels even een pauze inlaste waarbij hij zijn zware lichaam even liet liggen in de koude natte sneeuw. Hij rolde om zodat hij plat in de sneeuw lag. Zijn wond op zijn schoft werd hierdoor schoon geveegd door de sneeuw en ook zijn been. Zo bleef hij een tijdje liggen en sloot ze,fs even zijn ogen om zijn rust te pakken.

Van een afstandje volgde Ceiriosen de grote, zwarte hengst over de heuvels. Hij zag er woest en gevaarlijk uit en ze was dan ook erg op haar hoede. Stapje voor stapje verplaatste ze zich, haar hoeven lieten kleine, ondiepe afdrukken in de sneeuw achter, naast de grote afdrukken van het andere paard. Ieder moment zou hij zich om kunnen draaien en haar kunnen zien en dan? Zou ik sneller zijn dan hij? Ze durfde het niet uit te proberen en dus bleef ze op een veilige afstand, voor het geval dat. De merrie zag het konijntje eerder dan hij en hoopte een moment vurig dat hij het niet zou zien. Wat zou hij doen als hij het konijn ziet? Het antwoord volgde al snel, toen het dier een korte uitval deed richting het konijn, waarop het beestje geschrokken vluchtte. Toen pas viel haar de wond op zijn gitzwarte schouder op, wellicht dat dat haar zou kunnen redden als hij zich opeens om zou draaien en achter haar aan zou komen.

Na een paar honderd meter, waarvan het afleggen voor Ceiriosens gevoel uren geduurd hadden, verdween de hond achter de top van een heuvel. Nu durfde ze wel te versnellen en nieuwsgierig draafde ze een paar passen omhoog, benieuwd naar wat ze achter de top van de heuvel zou aantreffen. In ieder geval stond de hengst niet bovenop de heuvel, dus hij kon haar nu onmogelijk opmerken. Bovenop de heuvel begon de sneeuw al langzaam weg te smelten en ze kon de eerste paar grassprieten al zien. Na een kort moment van aarzeling besloot ze om eerst even wat te eten, alvorens verder te klimmen naar boven. Het gras was nog erg smakeloos en ijskoud, dus na een paar happen had de merrie wel genoeg gegeten vond ze. Voor ze verder klom spitste ze even haar oren om te horen of de hengst toevallig omgedraaid was en haar naderde. Stilte. Dus vervolgde ze haar weg naar boven, de laatste paar meter onder de top vertraagde ze haar pas en zette ze haar zintuigen op scherp. Zodra ze de heuveltop bereikte zag ze de hengst onderaan de heuvel liggen en dus bleef ze staan en wachtte ze af.