Opzoek naar iemand, die je niet kent.

Mare briesde even, en bereikte toen de heiveltop. Haar hoeven raakten een voor een de modderige grond, en haar grijswitte vacht werd op haar benen bruin gespikkled door de modder. Op zich liep ze niet zo hard, maar de regen van gisteren had de modder zacht en week gemaakt, waardoor het nu bij elke stap al tot twintig centimeter opspatte. De wind waaide zachtjes door haar manen, en verlichtte haar. Het was niet koud. In de verte zag ze een heuveltop, met daarop een wit stipje. Wat was dat? Mare hief haar hoofd om het beter te kunnen zien. Zou het een ander paard zijn, of een gevaarlijk wit roofdier? Of, zou het gewoon een andere herbivoor zijn? Ze kon het echt niet zien, dus ze besloot het te gaan bekijken. Ze vond voorzichtig, met haar hoeven lichtjes neerzettend, haar weg naar beneden. Toen ging ze nog eens kijken vanaf een kleiner heuveltje. Het witte dier stond er- Niet meer. Precies toen Mare dacht dat het er wel was, rende het weg. Teleurgesteld liet ze haar hoofd hangen, ze had het zich verbeeld. Ze liep verder, en opeens hoorde ze hoefgetrappel dichterbij komen. Ze schrok, en rende snel op een stapel rotsen die boven het door dieren uitgesleten paadje hingen. Onder haar draafde een wit paard voorbij. Ze vroeg zich af wie het paard was. Zou het vijandelijk zijn, of juist op zoek naar een vriend? Toen het paard verder dan twee paardenlengtes van haar vandaan was, rende ze weer van de rotsen af en ging achter het paard aan. Ze zou... Ja, ze zou het paard roepen, en- Haar hoef vond geen vaste grond meer! Ze was in een kuil getrapt, maar ze was erg geschrokken. Geschrokken deed ze een pas achteruit en briesde. Toen rende ze weer verder. Toen ze waarschijnlijk binnen gehoorafstand van het paard was, hinnikte ze; 'Hey, wie ben jij?' Ze zei het niet vijandelijk, maar ook niet overmatig vriendelijk. Gewoon nieuwsgierig.