Keep on running ~open voor iedereen om te reageren!!

De dennennaalden kraakten zacht onder haar hoeven, Nikita stapte driftig door, ze had haar besluit genomen om zich bij een kudde aan te sluiten ze had gehinnikt, echt heel hard, maar niemand was gekomen. En ze was niet tevreden met haar naam, Nikita deed haar denken aan haar nichtje, die over was gestapt naar de slechte kant, dus nee die naam wordt het ook niet...Pff stomme identiteitscrises dacht Nikita. En de merrie begon zacht een liedje te zingen, heel zacht ze zong het a capella.
Dat was het! Dat werd haar naam! Acapella! een mooie naam, met betekenis dat ze zonder begeleiding door het leven trok, top! Eindelijk ging er een tevreden gevoel door de merrie heen.
Dan had ze tenminste een ding om tevreden mee te zijn, een ding was al beter dan geen.

Ze keek naar haar flank, die wolven hadden haar flink te pakken genomen, er kwam nog steeds bloed uit de wonden die ze hadden gemaakt en ze wist niet hoelang het zou duren voor het zou gaan ontsteken. Had ze nou maar naar tante geluisterd, die had haar verteld welke planten ze kon eten om een ontsteking tegen te gaan, maar ze was te druk geweest met spelen. Dom natuurlijk, dat blijkt wel weer.

Dan hoort ze wat ritselen tussen de bosjes en ze spits haar oren en snuift een keer. Een vreemde lucht misschien van een paard, Acapella raakte opgewonden van het idee een ander paard te ontmoeten en ze briesde vriendelijk maar in haar ogen kon je de angst lezen, wat als het iemand van haar oude kudde was of als het een slecht paard was?

Altijd op onderzoek, dir keer was Elska beland in het midden. Ze speelde in de bosjes, ze kwam steeds dichterbij het moeras. Ze hoorde gebries dus ze liep vrolijk door. Ze rolde uit de bosjes, toen ze de merrie zag stond ze op en keek haar met een schuin hoofd aan. Ze ging met haar ogen het hele lichaam van Acapella af. Ze vroeg, zo nieuwsgierig als ze was: "Wat heb je daar", knikkend richting haar flank. Ze liep een rondje om haar heen. Elska snoof de grauwe lucht op. Ze schudde het weer weg. Elska liep richting het moeras. Ze stapte zo het drijfzand in. Toen ze verder probeerde te lopen kreeg ze haar beentje niet los. Ze probeerde het nog een keer. Toen het niet lukte keek ze wanhopig naar Acapella. Een angstige hinnik klonk door de bossen en over de moerassen. Wat zou Acapella doen?

Acapella zag het veulen, wat ze hier moest? "ik ben aangevallen door een roedel wolven." reageerde ze, ze zag het veulen weer weglopen, richting het moeras maar het liep het drijfzand in en riep om haar hulp. Moest ze helpen? Ze begon een moederlijk gevoel te krijgenn, een goed gevoel, he jakkes! " pak deze stok " en ze reikte het veulen een stok aan, zelf hield ze ook een uiteinde vast. En nu hou je alsjeblieft goed vast, dacht de zwarte merrie. En ze trok aan de stok en merkte dat het veulen iets loskw, ze gaf het nog een laatse ruk en doen viel ze achterover, gelukkig was het veulen er nu wel uit. "wie ben jij? En waar is je familie?" vroeg Acapella en ze keek omhoog naar de hemel naar de stralende zon die glansde op hasr vacht en in haar ogen.

Phew, Acapella reikte haar een lange stok aan. Ze pakte hem beet, Elska voelde de kracht van de merrie. Ze viel achterover maar stond gelijk weer op. "Dankje!". Ze begon te vertellen: "Mijn naam is Elska, familie heb ik niet. Ik weet niet wat dat is, familie". De merrie stond in de zon, ze zag er prachtig uit. "Wie is jou familie? Hoe heet je eigenlijk?".

Het veulen, wat Elska bleek te heten, had geen familie, een lot genoot dus, hoewel Acapella eigenlijk wel familie had maar daar wilde ze niet aan denken. Ík ben Acapella, en familie, sja ik had het, maar ben weg gelopen ik heb iets in mijn oude kudde gedaan, voordat ik hier in Dream Horses kwam, waardoor ik eruit ben gezet, nu leef ik hier en tot nu toe redelijk alleen. Maar ik raak erraan gewend.' Acapella zuchte en sloeg haar ogen even neer. Ze rijkte haar hals naar beneden en at wat gras, ze had honger gekregen van het uit het water trekken van Elska.

Wow, dan lijken we best wel op elkaar! zei Elska toen ze hoorde dat, de merrie die blijkbaar Acapella bleek te heten, zij ook geen familie had was ze vereerd. Ze was niet de enige!! Zachtjes zei ze: Ik wil wel jou zusje zijn... Toen ze dat had gezecht liep ze snel weg, ze schaamde zich. Waarom zei ze dat? Was dat echt nodig? Ze schudde haar hoofd en zei: Sorry, zo bedoelde ik het niet. Ze kon alleen maar hopen dat ze niet boos was. Ze sprong aan in galop en rende weer weg, via de bosjes...

Zei het veulen dat echt, wilde ze haar zusje zijn. Elska galoppeerde weg, 'hee, wacht, ik ben niet boos hoor!' zei Acapella en ze galoppeerde achter het veulen aan, gelukkig was het veulen nog niet heel erg snel en omdat Acapella groter was, was ze ook iets sneller waardoor ze het inhaalde en ernaast ging lopen. We zitten in het zelfde schuitje, het is niet erg om bij iemand je problemen kwijt te kunnen, en ik snap dat je soms een familie lid zoekt, die zoek ik ook en het is ook niet erg om samen verder te trekken toch? wie weet samen een kudde oprichten, voor andere paarden zonder familie, dan zijn wij elkaars familie. Is toch nog niet zo; n slecht idee?' sprak Acapella wijs, en ze stond er verbaasd van dat dit uit haar mond kwam, ze had zich afgezworen om aan familie te beginnen, maar nu Elska het had voorgesteld, wellis waar onbedoeld, maar toch, nu begon het familie gevoel wel heel erg te prikkelen en de merrie miste opeens de hare. Elska galoppeerde nog even door en de merrie bleef er gewoon naast lopen, heel rustig voor haar gevoel, maar ze had ook goed getraint, door die wolven was ze beter gaan trainen dan ooit waardoor ze nu lekker snel was geworden en een super conditie had opgebouwd, die kon ze wel uren volhouden.

Ze was zo blij dat Acapella niet boos was! Ze stopte met galopperen en zei, wow, ik met jou een eigen kudde? Oke!!. Ze liep richting Acapella, dat zou toch geweldig zijn? ze keek Acapella vragend aan. Elska wist niet wat Acapella dacht, maar er was iets mis. Elska hoopte maar dat ze niet boos was...

~Sorry voor lange tijd offline!~

Acapella zag dat Elska naar haar keek, ze had een onderzoekende blik in haar ogen. 'er is niets hoor, ik mis gewoon mijn familie op het moment.' Maar een eigen kudde, ja waarom niet?

Acapella stopte ook met galopperen en ging tegen over Elska staan en keek even omhoog naar de lucht het wordt donker, ik denk dat we een plaats voor de nacht moeten vinden, denk je ook niet? of wil je niet samen blijven? De merrie keek omzich heen en zag een groepje struiken die als een koepel waren gegroeid, dat werd haar nachtplek maar of Elska ook meeging..



~sorry vor lange tijd off. was druk met school!!~

Gelukkig was Acapella niet boos dat Elska enthousiast was. Ze was bezorgd om haar! Niemand is ooit bezorgd om Elska geweest. Ze was blij dat Acapella de schuil plaats had gevonden. Samen liepen ze erheen. Elska begon met vragen. Wat voor een kudde worden we, slecht, neutraal of goed? Hoe gaat de kudde dan heten? Maar wil jij het wel? Oh, maar we moeten ook een logo hebben... Elska had spijt van het feit dat ze zo nieuwsgierig is. Toen Ze in de ogen van Acapella keek was de spijt weer over, ze had een vriendin die haar fouten respecteerde! Elska ging rustig liggen en ze viel in slaap.

De merrie gniffelde zachtjes, ze moet lachen om het over enthousiastme van het jonge veulen, ooit was zij ook zo. Ze herkende zoveel van zichzelf in het jonge veulen. Het veulen vertrouwde haar. Wat voor een kudde ze werden? Het lijkt mij het makkelijkst om neutraal te worden toch? bovendien weet ik zelf ook niet helemaal of ik goed of slecht ben, dat hangt af van mijn humeur. haha. Ze zag dat het veulen slaperig was, de oogjes van Elska vielen bijna dicht, ze moest de heledag hebben gelopen net als Acapella zelf. Hoe de kudde gaat heten heb ik geen idee van meis, sorry, maar daar komen we nog wel op toch? De merrie gaapte, ze was moe en had behoorlijk last van haar linker achterbeen, dat been was nooit helemaal goed geworden na de wolven aanval van laatst. Tuurlijk wil ik het wel, anders had ik er toch nooit op gereageerd? De merrie klonk verontwaardigt, maar stiekem vond ze het veulen wel enorm schattig. Elkska ging liggen, de merrie stemde in en fluisterde: weltrusten kleine wervelwind. En ze liep zelf naar de ingang van hun schuilplek, ze besloot vanacht niet veel te slapen maar de wacht te houden over haar kleine vriendin, ze wilde Elska niet kwijt raken. En langzaam vielen ook de ogen van Acapella dicht, ze was doodop.

Elska was heel blij met haar vriendin. Misschien kregen ze wel een eigen kudde! Z droomde van een hele mooie kudde, heel veel mooie paarden. Ze was blij dat Acapella de wacht hield. Midden in de nacht werd Elska wakker van geritsel. Ze keek slaperig omhoog. Acapella sliep. Ze wilde haar niet wakker maken, maar ze voelde zich niet op haar gemak. Ze fluisterde in Acapella's oor Wordt wakker!!. Met haar pootje schudde ze Acapella wakker. Ze hoorde weer geritsel. Word nou wakker Acapella!

Acapella was voor haar gevoel net in slaap gedoezeld toen ze het hoefje van Elska voelde en het fluisterende stemmetje da wordt wakker zei. Acapella werd wakker, en keek op. Nu hoorde zij het ook, en nogal sterk ook. Er was hier iets een paard of wolven. Acapella hinnikte dreigend en briesde erbij. Elska ga achter me staan. zei de merrie en ze maakte zichzelf zo groot mogelijk. Ze schraapte over de grond, als ze moest vechten om Elska in leven te houden, dan deed ze dat. Wie is daar? riep de merrie. Stiekem hoopte ze op vals alarm...

Poes, ze was wakker. Misschien moeten we gaan kijken? Elska wist gewoon niet hoe ze moest reageren in deze situatie. Ze hinnikte. Acapella, je moet om het hoekje van de opening kijken!

{allereerst! sorry voor z'n mega later reactie ik had proefwerk week, dus moest echt ff op school focussen!!}

om de hoek gaan kijken lijkt me inderdaad handig zei Acapella tegen Elska. Ze haatte het nu al om het veulen zo angstig te zien, het was duidelijk dat het geen idee had wat het moest doen. Acapella stapte voorzichtig uit de grot en keek om de hoek...maar wat ze daar zag!!
Elska blijf achter me! riep de zwarte merrie. Het was nu echt midden in de nacht, maar ze kon duidelijk de vormen van een ander paard zien...