Acapella rees weer verder, ze had een hengst ontmoet, en toen was ze vanuit de Taiga weer verder gerezen en zo is ze hier terrecht gekomen. Ze liep over de duinen ze draafde tegen de steile hellingen van de duinen op, het was behoorlijk zwaar want ze zakte ver weg in het mulle zand.
Toen ze halver wege was snoof ze de lucht eens diep op, hmm zout! Dat had ze lang niet geroken! Het was een nieuwe wereld hier, tot nu toe had ze alleen de Taiga en de Vallei bezocht en ontdekt, maar nu ze hier was voelde ze zich veel vrijer.
Ze kon alles overzien, en ze zette een galopje aan tot ze bovenaan de duin was. Toen ze boven was, zag ze dat ze wat zweette. Dat kon ook niet anders na de reis van de taiga naar hier, en dat hier? Dat bleek de zee te zijn, want toen ze bovenaan was kon ze heel ver van zich af kijken en een stuk verderop daar lag het water, het zoute water, de zee, tenminste als ze zich die naam goed herinnerde.
Ze ging in rengalop de duin af waardoor ze struikelde en een keer over de kop sloeg, daar lag de merrie dan. Ze voelde een brandende pijn aan haar linkervoorbeen maar toch stond ze op. Ze keek even naar haar lichaam, wat er nu echt heel slecht uit zag en een kreupelheid erbij...Nee dat kon ze echt niet gebruiken! Pff....zuchtte de merrie, het zat haar allemaal niet mee vandaag. Ze was hengstig, ze had een kreupel been, ze zat onder de schaafwonden en haar manen...sja die zaten gewoon mega door elkaar...Als een knappe hengst haar zo zag, of als iemand van haar oude kudde haar zag, ze zouden haar niet eens herkennen...Tenminste niet als de Queeny die ze ooit was, maar die was ze ook niet meer, ze was nu Acapella, het stond voor de tijden die ze alleen door had gebracht en alleen zou moeten doorbrengen. En toch, ze was zo rusteloos!
Acapella stapte weer verder naar de zee toe, het stappen ging wel en toen ging ze maar even draven, ze vond stappen altijd zo'n sloom gedoe! Ze hield niet van sloomheid, evenmin van een slechte conditie. Toen ze ging draven ging ze bijna weer onderuit maar nu van de pijn. NEE! ze mocht niet opgeven en eigenwijs als ze was ging ze weer verder met draven en uiteindelijk kwam ze aan bij de zee, en ze liep de zee in, het koele water deed haar goed en ze hinnikte even van genot.
Toch, ze was nog steeds op zoek naar liefde, en die zou ze blijven zoeken, net zo lang tot ze het had gevonden.
~open voor allerlei soorten reacties!
Toen ze halver wege was snoof ze de lucht eens diep op, hmm zout! Dat had ze lang niet geroken! Het was een nieuwe wereld hier, tot nu toe had ze alleen de Taiga en de Vallei bezocht en ontdekt, maar nu ze hier was voelde ze zich veel vrijer.
Ze kon alles overzien, en ze zette een galopje aan tot ze bovenaan de duin was. Toen ze boven was, zag ze dat ze wat zweette. Dat kon ook niet anders na de reis van de taiga naar hier, en dat hier? Dat bleek de zee te zijn, want toen ze bovenaan was kon ze heel ver van zich af kijken en een stuk verderop daar lag het water, het zoute water, de zee, tenminste als ze zich die naam goed herinnerde.
Ze ging in rengalop de duin af waardoor ze struikelde en een keer over de kop sloeg, daar lag de merrie dan. Ze voelde een brandende pijn aan haar linkervoorbeen maar toch stond ze op. Ze keek even naar haar lichaam, wat er nu echt heel slecht uit zag en een kreupelheid erbij...Nee dat kon ze echt niet gebruiken! Pff....zuchtte de merrie, het zat haar allemaal niet mee vandaag. Ze was hengstig, ze had een kreupel been, ze zat onder de schaafwonden en haar manen...sja die zaten gewoon mega door elkaar...Als een knappe hengst haar zo zag, of als iemand van haar oude kudde haar zag, ze zouden haar niet eens herkennen...Tenminste niet als de Queeny die ze ooit was, maar die was ze ook niet meer, ze was nu Acapella, het stond voor de tijden die ze alleen door had gebracht en alleen zou moeten doorbrengen. En toch, ze was zo rusteloos!
Acapella stapte weer verder naar de zee toe, het stappen ging wel en toen ging ze maar even draven, ze vond stappen altijd zo'n sloom gedoe! Ze hield niet van sloomheid, evenmin van een slechte conditie. Toen ze ging draven ging ze bijna weer onderuit maar nu van de pijn. NEE! ze mocht niet opgeven en eigenwijs als ze was ging ze weer verder met draven en uiteindelijk kwam ze aan bij de zee, en ze liep de zee in, het koele water deed haar goed en ze hinnikte even van genot.
Toch, ze was nog steeds op zoek naar liefde, en die zou ze blijven zoeken, net zo lang tot ze het had gevonden.
~open voor allerlei soorten reacties!
