Met zijn hoofd ging hij naar rechts en naar links. Dude, die merrie was echt in gedachte verzonken. ,,Hallo?’’ Plots gleed er een glimlach rond zijn gezicht. Langzaam zette hij pas voor pas opzij, weg van de merrie. Hij sprong net naar voren toen de merrie weer begon te praten. ’Gekwetst Capt’n?’ De glimlach gleed van zijn gezicht. ,,This you will always remember as the day that you almost escaped, Jack.’’ Mopperde hij zichzelf zachtjes toe, enigszins sarcastisch en spottend. Dus zette hij, als een echte filosoof, een paar passen naar achteren en vervolgens opzij. Sommige dingen kon je niet tegen gaan. Net als een gesprek met deze praat grage merrie. ,,Dus als ik het goed begrijp ben je partners met een hert, die een ree als backup heeft waarmee hij kinderen heeft gekregen?’’ Vroeg hij nieuwsgierig aan de merrie, wist hij veel of het hert ook echt kinderen had, in elk geval was het lente dus hij ging er maar vanuit dat het zo was. ,,Eigenaardig … Heel gek…’’ Mompelde hij zachtjes bij zichzelf. Rare merrie. Raar hert. Rare wereld. ,,Maar goed, je vroeg net of ik gekwetst was, nee hoor, ik vind het alleen jammer dat de eerste de beste merrie die ik tegen kom, hoe jong ook tegen me in gaat. Ik ben nog altijd Capt’n Jack Sparrow.’’ Hij trok eventjes een zuinig gezicht. Toen begon de merrie weer een van haar ogen dicht te knijpen alsof een of andere vlieg erin vloog en haar oogbal nu ging op eten, het was jammer dat haar oog weer zo snel open ging, dat maakte zijn idee dus praktisch gezien onmogelijk. Maar come on, als een of andere spastische gek kneep ze haar ene oog dicht om hem meteen daarna weer open te laten gaan, als het de eerste keer al grappig bedoeld was, was het bij mislukt. For sure. ,,Heel gek…’’ Mompelde hij verbaasd. Ook hij kneep een oog dicht en deed hem direct weer open, hij had geen idee wat het nut ervan was maar het zag er best cool uit. Weer gleed er een sadistische grijns over zijn gezicht, die bleef er ook hangen tijdens haar woorden. ,,Captain. Captain Jack Sparrow voor jou milady.’’ Verbeterde hij de merrie zacht en haast geërgerd, het laatste woord spottend en sarcastisch. Hij mepte zijn staart uit verveling heen en weer. ,,Nee? Ben je niet geïnteresseerd in die juwelen? Ben je niet geïnteresseerd in bovennatuurlijke schatten? Niet geïnteresseerd in kristallen? Not all treasure is silver or gold, honey.’’ Vroeg hij de merrie met nieuwe interesse, hij was nog nooit iemand tegengekomen die niet van kristallen hield, niet dat iemands obsessie ooit groter dan die van hem kon worden, maar toch, er helemaal níét van houden was een heel ander begrip. Hij bedoelde maar, hoe kon je ooit níét van juwelen en bovennatuurlijke schatten houden?
Knutselen? Wat was in ’s hemelsnaam knutselen? Het was blijkbaar iets wat te maken had met iets maken, iets in elkaar zetten iets. Wist hij veel. Hij schrok een beetje van haar woordenvloed, dude. Wat was dit? Een kruisverhoor. ,,Wat is dit? Een kruisverhoor? Ik hou niet van kruisverhoren, een vraag per keer alsjeblieft, bedankt. Dus. Nee, weet ik, dat is ingewikkeld.’’ Het laatste kwam er snel uit, ter antwoord op haar ‘kruisverhoor’ vragen. ,,Oké nu is het mijn tijd om een kruisverhoor te stellen, milady. Ben je hier allang? Weet je de weg hier? Kom je vaker in dit godsvergeten gebied? Oké wat een slechte rot vragen, vergeet ze. La focking kruisverhoor. Dus… Voor de duidelijkheid, je hebt een hert als partner? Je bent… Neutraal, goed? Je bent praat graag en stel veel vragen? Ik hou niet van vragen.’’ Punt. Hij vond het wel zo eerlijk dat hij nu ook vragen mocht stellen, het was gewoon een kwestie van de juiste hefboom vinden en gebruiken en je was er. Voíla. Zijn eerste indruk op de merrie was ingewikkeld, een beetje raar en goed, hij mocht haar wel en hij als Jack Sparrow zijnde geloofde dat zij hem nog wel eens van pas kon komen, hij was noch te beroerd om iemand voor zijn wagentje te spannen, noch te beroerd om een ander te helpen, als hij er maar winst bij had. Dan was het goed. ,,It’s complicated.’’ Antwoordde hij de merrie, een beetje uitdagend, ze hoefde echt niet alles te weten wat ze van hem wilde weten. Eventjes was de merrie stil. Wat een rust… Daar ging ze weer. Hmz. Hij tuitte zijn lippen. De merrie begreep goed dat iemand zijn hand wilde, was dat goed of slecht bedoeld? Hij ging er maar vanuit dat het goed bedoeld was, wie wou nou niet zijn hand? ,,Ja, ja, weet ik niet en dat snap ik.’’ Was zijn simpele kort samen gevatte antwoord. ,,Like i said, daar waar de piraten de baas waren, daar waar ik de baas was. Een door God vergeten landschap, geloof je daar in? In Satan of God? Ik dus wel. Ja, ik ben een groentje op het gebied van Dream Horses, maar ik wed dat jij me wat wijzer kan maken, zijn er bijvoorbeeld kuddes? In welke kudde zou ik het beste passen? Ben je eigenlijk slecht of neutraal?’’ Vroeg hij met oprechte interesse, vernieuwde interesse in de goudkleurige merrie.
~Af of niet af? That's the question. AF~
Moderator