Long time ago ~

Een tijd geleden heerstten ze hier nog. Een lange tijd waren de slechte paarden in de meerderheid. Intussen was het helemaal weg want vele slechte paarden waren verdwenen, plotseling. Ze haatte het. Konden die idioten niet gewoon blijven? Ze rolde geërgerd met haar ogen en stapte door de sneeuw. Het kraakte enorm hard onder haar hoeven, maar dat negeerde ze. Ze snoof luid en damp kwam uit haar neus. Ze sloeg af en toe met haar lange staart heen en weer. Er waren hier geen vliegen, maar het was intussen al een gewoonte geworden. Anaïs was een tijd weggeweest en het leek alsof dat effect had op de paarden. Toen ze weer terug was, waren de meesten al weg. Ze zuchtte geïrriteerd en rolde nog eens met haar ogen. Ze drukte haar oren tegen haar schedel en stapte naar de geisers toe. Het was lang geleden dat ze hier nog geweest was. Heel lang. Ze was een jaar ofzo uit Dreamhorses geweest of nog langer. Ze telde het niet. Ze was weggegaan en bij de groep paarden gegaan buietn DH. Ze sloot even haar ogen en dacht aan die tijden. Dat was beter dan haar leven in DH. Samen reizen, moorden, pesten en oorlogen voeren. Spijtig genoeg waren de meesten tijdens oorlogen gesneuveld en vertrok ze. Ze had weer zin om naar haar geboorteplaats te gaan. Ze had gehoord dat X'aryon en Athos haar aan het zoeken waren. Ze had geen zin om naar de hengsten te hinniken. Ze zochten haar en zouden haar wel vinden. Ze sloeg met haar staart heen en weer en stapte tussen de geisers door. Haar bruine ogen gleden over de omgeving die niets veranderd bleek te zijn. Af en toe spoot het water uit een geiser en spetterde het water op haar vacht. Het voelde heet aan, maar ze had er geen last van. Anaïs schudde met haar lange manen en stopte ergens. Ze spande haar spieren op en een bekende geur drong haar neus binnen. Zozo, hij was ook weer eens terug. Een grijns sierde haar lippen toen ze een grote schim naar haar toe zag lopen. "En jij bent er ook weer zie ik." Haar stem kalm, koud en vals. Ze grijnsde naar de grote hengst en keek hem strak aan. Hij was geen haar veranderd. Zij wel en dat zou hij vast wel snel merken. Haar oren lagen naar achteren en haar ogen waren strak op de hengst gericht. Haar staart zwiepte af en toe heen en weer want het was weer dé tijd. Ze vond het best lachwekkend. Ze kwamen haar altijd tegen rond deze tijd en ze wist nog dat ze hem hier nooit meer mee mocht verleiden. Ze was nieuwsgierig wat hem hier bracht want deze keer was zij het niet die naar hem kwam. Haar geur verspreidde dan ook heel ver.

Zephyr <3

Haar bruine ogen had ze op de brede gespierde hengst gericht. Groot kon ze hem niet noemen want eerlijk gezegd was ze ook groot en veel verschilden ze niet. Ze kende hem al enorm lang en dat veranderde nog steeds niet over hoe ze over de hengst dacht. Ze dacht helemaal niets verkeerd over hem. Hij trok haar langs de ene kant aan omdat ze toch samen veel hadden meegemaakt zoals bij de Blood Horses. Oké, ze had hem duidelijk belazerd maar dat was zijn eigen schuld geweest. Doordat haar moeder zo over hen praatte leek het wel alsof hij de merrie niet eens wilde leren kennen. Nu kenden ze elkaar beter en klikte het deels wel. Niet zoals bij de goedzakken natuurlijk want dat was ook nog eens een groot verschil. Ze snoof kort en luisterde naar zijn harde woorden. Typisch hem. Zo kende ze de hengst. Anaïs knikte kort. "De rust. Dit is een betere plek dan al die groene gebieden. Ik vind deze geluiden veel fijner dan gefluit van vogels." Ja, ook zij hield wel eens van rust. Rust en weg zijn van de natuur en goedzak gebieden. Weg van het gefluit van vogels, de stroming van rivier, geritsel van bladeren en al die dingen. Ze draaide kort met haar oren toen een nieuwe geiser van zich liet horen. Toen het voorbij was richtte ze haar oren weer naar achteren toe, zoals altijd. Haar bruine ogen gleden over de gebieden en naar de hengst die nog steeds een aantal bekende littekens had, ook nieuwe natuurlijk. Zijzelf had amper littekens. Ze geneesde snel en heel goed. Haar staart sloeg een keer heen en weer en stond hoger dan normaal. De geur verspreidde opnieuw maar ze negeerde het. Ze had de vorige keer ook al tegen de hengst gezegd dat het haar niets kon schelen. Het was iets dat bij haar geslacht hoorde en het was niet iets dat ze wou. Nee, helemaal niet. Ze werd er zelf ook gek van, maar het waren bijna de laatste dagen en dan kon ze er even tegen zonder enige problemen. Ze snoof opnieuw en keek hem strak aan. "Jij was ook een tijd weg heb ik ondervonden, wat heb je gedaan Zeph?" Zijn bijnaam in haar ogen. Zeph was handiger uit te spreken en klonk in haar oren gewoon weg beter. Het kon haar niet schelen wat hij erover dacht, dit was haar keuze. Ze luisterde niet naar hem, naar niemand eigenlijk. Ze dacht ook even aan de kudde want stiekem was ze altijd erbij geweest, maar ze was niet van plan om naar haar stiefzus te gaan luisteren. Toch niet naar een merrie. Ze trok liever met de hengsten om en dat was al sinds haar geboorte dus veranderen zou ze niet doen. Voor niemand deed ze dat. Ze schudde met haar lange manen en keek nog steeds naar de hengst terwijl ze op zijn volgende reactie afwachtte. Hij moest niet opnieuw over de hengstigheid en die dingen gaan zeuren. Dat was een oud verhaal voor haar.