Langzaam draafde ze aan. Ondanks dat er overal, en dan ook echt overal sneeuw lag. Was het hier heet, bloedheet. De vacht van Streya was dit keer niet nat van de sneeuwstormen, en de regens. Of de gewone sneeuw vallen. Dit keer was die nat van de vreselijke hitte. Dit was het gebied van de slechte. Dit was het gebied van Horcrux. Om beter te zijn, het gebied van Aaliyah, die ze al eens eerder ontmoet had. Ze zeiden dat ze hier niet veilig was. Ze zeiden dat als je hier niet dood ging aan de hitte. Het wel was van de slechte die hier overal en nergens verspreidt waren. Ze zeiden dat ze je wegjagen, alsof je een vogeltje was. Ze zeiden dat ze je wegjagen, hoe dan ook. Dat ze je anders zouden vermoorden. Ze zeiden dat als je er eenmaal in gegaan was, je er niet meer uit zou komen. Je zou er niet meer zo uitkomen zoals je er in ging. Dat was wat ze zeiden. Wat alle paarden zeiden, alle paarden die niet in een van de kudde's zaten. Streya geloofde ze niet. Zelfs als ze ze geloofde, zou het haar nog niet er van weerhouden. Hier eens eventjes op bezoek te gaan. Eens eventjes te kijken, wat de wannabes en de echte slechte van tegenwoordig haar te bieden hadden. Ergens miste ze de tijden in haar vorige gebied. Waar Streya zelf aan de macht was. Maar toen brak dat idiote virus uit. Het virus van striem, zoals Streya het noemde. Iedereen die er door werd besmet, werd vreselijk oud opeens. Ze konden niks meer, alleen maar staan. Ze konden niet meer praten, ze konden amper ademen. En zo gingen ze een pijnlijke en vreselijke dood tegemoet. Streya zelf was snel genoeg weggegaan. Ze schudde haar zelf uit. Haar mondhoeken krulde heel eventjes kwaadaardig op. Toen stonden ze weer strak. Nu zullen we het meemaken. Flitste er door haar gedachte heen. Dus stelde ze het zichzelf makkelijk op in de schaduw van een van de gigantische mensen hoge rotsen. Haar achterbeen op rust. Haar blik flitste in de verte over het gebied. Dat beest mocht verdomde snel opschieten, zo was de lol er inmiddels wel weer van af om heel eerlijk te zijn. Misschien kon ze beter een uitgang van deze verschrikkelijke hel hier vinden dan hier nutteloos in de schaduw te staan wachten op een of ander paard dat misschien wel helemaal niet dichterbij kwam.
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
I knew you were trouble
2 plaatsers
Bericht [Pagina 1 van 1]
2 Re: I knew you were trouble zo 6 jan - 3:06
Nar
ModeratorNar draaide soepel om haar as, soepel als maar wezen kon. De zwarte, enigszins gehavende merrie liep door het mulle, zon-gebrande zand, proefde de zwoele lucht op haar roze tong. Haar vacht blonk van zout zweet dat langs haar huid droop. Zwart in combinatie met de zon was de verkeerde, daar werd Nar keer op keer met de neus maar weer opgedrukt - tot haar grote ongenoegen overigens. De zon streelde niet langs haar zwarte haren. Integendeel: Het brandde. Keer op keer brandde de heldere ster verder in op haar vacht en Nar dankte keer op keer voor haar schedel. Het zou haar niets verbazen dat zonder haar ogen uit haar kassen gesmolten waren.
Nar liet haar tong uit haar mond hangen en liet haar blik speurend de omgeving rondgaan. Water, waar was water? Nar likte langs haar immer droge lippen. Zelfs die smaakten zout van het zweet.
Haar toch al geprikkelde humeur zou niet veel beter worden van het weer. Sterker nog: Het zou beneden het vriespunt gedaald zijn, als het dat nu nog niet al was. Nar brieste, snoof kostbare, koele lucht uit en zoog een nieuwe teug lucht haar lijf binnen. Wáár was de oase waar ze meerdere dieren over had horen spreken? Of was dat een fata morgana geweest? Slechts een speling van het geheugen om zo iets te creëren wat eigenlijk helemaal niet bestond. Althans: Niet in deze wereld. In de wereld waar fantasie heerste, was daar geen sprake van en was alles mogelijk. Desondanks zou niemand een gek geloven wanneer die raaskalde, evenals Nar: Die geloofde ook negen van de tien keer niemand, ook al had ze het zelf met eigen ogen gezien.
Nar snoof opnieuw, ditmaal in. De zuurstof rolde door haar keel heen die zo verdomd droog aanvoelde dat Nar het idee kreeg dat hij zou scheuren wanneer er teveel mee deed: Veelal waren droge dingen zo breekbaar en Nar wilde het risico niet lopen dat haar luchtpijp zou scheuren, dus zou ze zo snel mogelijk hier weg moeten komen. En wel nu. Nars ogen zochten opnieuw naar een uitweg, maar ze vonden slechts een klein, zielig boompje die al geoccupeerd was door een andere knol. Nar nam een dominante houding aan en liep een trage stap dichterbij.
'Zou je op willen schuiven, merrie?' vroeg ze op de meest neutrale toon die ze op dat moment maar kon vinden. Het had geen zin om nu extreem te gaan snauwen: Het paard was daar ongetwijfeld niet van gediend en zou geen poot opzij zetten. Uiteindelijk gaf Nar zichzelf toestemming en kwam ze pontificaal tegen de merrie aan staan, genietend van het kleine straaltje schaduw dat haar ruggengraat bedekte.
Nar liet haar tong uit haar mond hangen en liet haar blik speurend de omgeving rondgaan. Water, waar was water? Nar likte langs haar immer droge lippen. Zelfs die smaakten zout van het zweet.
Haar toch al geprikkelde humeur zou niet veel beter worden van het weer. Sterker nog: Het zou beneden het vriespunt gedaald zijn, als het dat nu nog niet al was. Nar brieste, snoof kostbare, koele lucht uit en zoog een nieuwe teug lucht haar lijf binnen. Wáár was de oase waar ze meerdere dieren over had horen spreken? Of was dat een fata morgana geweest? Slechts een speling van het geheugen om zo iets te creëren wat eigenlijk helemaal niet bestond. Althans: Niet in deze wereld. In de wereld waar fantasie heerste, was daar geen sprake van en was alles mogelijk. Desondanks zou niemand een gek geloven wanneer die raaskalde, evenals Nar: Die geloofde ook negen van de tien keer niemand, ook al had ze het zelf met eigen ogen gezien.
Nar snoof opnieuw, ditmaal in. De zuurstof rolde door haar keel heen die zo verdomd droog aanvoelde dat Nar het idee kreeg dat hij zou scheuren wanneer er teveel mee deed: Veelal waren droge dingen zo breekbaar en Nar wilde het risico niet lopen dat haar luchtpijp zou scheuren, dus zou ze zo snel mogelijk hier weg moeten komen. En wel nu. Nars ogen zochten opnieuw naar een uitweg, maar ze vonden slechts een klein, zielig boompje die al geoccupeerd was door een andere knol. Nar nam een dominante houding aan en liep een trage stap dichterbij.
'Zou je op willen schuiven, merrie?' vroeg ze op de meest neutrale toon die ze op dat moment maar kon vinden. Het had geen zin om nu extreem te gaan snauwen: Het paard was daar ongetwijfeld niet van gediend en zou geen poot opzij zetten. Uiteindelijk gaf Nar zichzelf toestemming en kwam ze pontificaal tegen de merrie aan staan, genietend van het kleine straaltje schaduw dat haar ruggengraat bedekte.
3 Re: I knew you were trouble zo 6 jan - 3:44
Streya
Misschien was de verschijning in de verte toch het wachten waard geweest. Want god zoiets raars had ze nog nooit gezien. Een kleine pikzwarte merrie kwam dominant en traag aanlopen. Dat was het rare niet, ondanks de pony bouw van de merrie. Op haar hoofd zat iets wits. Echter was de merrie geen gevlekt paard. Het dier had daadwerkelijk een schedel op der hoofd gezet en god Streya zweerde dat ze de merrie eerder tegengekomen was. Streya was te druk met verbaasd zijn dat ze haar hele houding vergat en haar mond een beetje scheef open stond.`Ach mop, ik had altijd al gehoopt jou tegen te komen,’ zei ze snel, nog voordat de merrie stil stond. 'Zou je op willen schuiven, merrie?' direct keek ze alsof de merrie chinees tegen haar aan het praten was. `Als je nou begint met dat ding van je hoofd te halen scheelt dat ook al wat ruimte en hitte,’ sceptisch keek ze de merrie aan. Er was geen haar op haar hoofd die eraan dacht om op te schuiven voor dit schedel beest. `Is het onbeleefd als ik vraag hoe je aan dat… Schedel, als ik het goed heb, komt?’ vroeg met een sarcastische ondertoon, het maakte eigenlijk niet zo heel veel uit of ze het mocht of niet; ze deed het toch wel. Haast direct zette ze een pas naar voren en strekte haar hals. Haar grote roze tong zwabberde uit haar mond en eventjes gleed deze over de schedel van het zwarte paard. Toen zette ze alweer een pas naar achteren. Ze smakte eventjes een paar keer. `Ja, het is overduidelijk een schedel,’ vervolgde ze, al het sceptische uit haar toon verdwenen. Streya was dan ook verschrikkelijk verbaasd toen de merrie zich naast haar neer plantte zodat ook zij kon genieten van de schaduw van het zielige boompje naast hun. Voordat Streya zelf echt besefte wat ze deed pakte ze het zwarte oor van de merrie vast. Met haar tanden om haar oor geklemd probeerde ze iets te zeggen, maar ze was te standvastig om los te laten om fatsoenlijk te praten. `Opgesodemieterd,’ kwam er gebrekkig uit haar mond. Ze liet de merrie los en begon in haar hoofd af te tellen. 30, 29, 28, 27, 26, 25, 15. `Voordat ik het vergeet, jij bent Nar niet waar? De merrie die Horcrux de afgrond in werkte?’ vroeg ze met een spottende ondertoon. Waarbij ze de merrie poeslief aan keek. 10, 9, 8…
4 Re: I knew you were trouble zo 6 jan - 4:25
Nar
ModeratorNar blies de pluk manen uit haar ogen en trok haar wenkbrauw op toen het zwarte mormel begon te praten. Kon het überhaupt praten? Nar had die mogelijkheid al uitgesloten toen het dier haar zo bijzonder schaapachtig had aangekeken dat ze zich afvroeg of het misschien een mentale beperking had gehad.
'Je wilde mij tegenkomen? Hoezo? Levensmoe?' vroeg Nar sarcastisch terwijl ze met haar kont het lompe dier wat opzij probeerde te duwen - wat niet wilde. Geïrriteerd zette Nar een stap verder de schaduw in, dit keer niet pogend de andere zwarte merrie eruit te trappen. Toen de merrie opnieuw haar mond opendeed, kon Nar de merrie thuisbrengen.
'Maar natuurlijk! Jij bent het schaap van de Horcrux dat nooit ergens op kwam dagen,' zei Nar verwonderd terwijl ze haar blik nog eens langs het grote wezen liet gaan, 'ik dacht je al ergens van te herkennen.' 't Schaap van de Horcrux, het was geen vraag waarom ze die bijnaam gekregen had: Het was een lompe, misschien zelfs wel idiote, brute kracht. Het bezat nauwelijks verstand, wat wel bleek uit de woorden die ze uitkraamde.
Nar trok haar wenkbrauw op: De schedel afdoen? Zag het wicht tegenover haar nou serieus niet dat haar kop met het bot zo goed als vergroeid was? Daarnaast was het bijzonder onverstandig het af te doen.
'Zwart trekt meer warmte aan dan wit. De zon brandt minder fel op wit, Einsteintje van me,' antwoordde Nar licht afkeurend door het feit dat de merrie, die eigenlijk de naam "Streya" met zich meedroeg, het meest voor de hand liggende over het hoofd had gezien. "Schaap" leek een steeds oprecht betere keus te zijn geweest voor bijnaam.
Nar rolde opnieuw met haar ogen: Natuurlijk was het een schedel. De kleine, zwarte merrie stootte agressief met het bot naar voren toe toen de gigantische merrie haar tong - TONG - over haar grote trots heen liet glijden. Recht met de tanden van de schedel bovenop de fluwelen, zwarte neus van het meest onbenullige malloot tegenover haar.
Nar snoof: 'Vergeet het.'
De kleine merrie gromde geïrriteerd toen Streya schijnbaar niet door leek te hebben dat ze zich op bijzonder glad ijs bevond: 'Bij mijn weten stond jij destijds onder mijn leiding, dus ik vraag me oprecht af waarom je dan in godsnaam de kudde in bent gestapt.'
'Je wilde mij tegenkomen? Hoezo? Levensmoe?' vroeg Nar sarcastisch terwijl ze met haar kont het lompe dier wat opzij probeerde te duwen - wat niet wilde. Geïrriteerd zette Nar een stap verder de schaduw in, dit keer niet pogend de andere zwarte merrie eruit te trappen. Toen de merrie opnieuw haar mond opendeed, kon Nar de merrie thuisbrengen.
'Maar natuurlijk! Jij bent het schaap van de Horcrux dat nooit ergens op kwam dagen,' zei Nar verwonderd terwijl ze haar blik nog eens langs het grote wezen liet gaan, 'ik dacht je al ergens van te herkennen.' 't Schaap van de Horcrux, het was geen vraag waarom ze die bijnaam gekregen had: Het was een lompe, misschien zelfs wel idiote, brute kracht. Het bezat nauwelijks verstand, wat wel bleek uit de woorden die ze uitkraamde.
Nar trok haar wenkbrauw op: De schedel afdoen? Zag het wicht tegenover haar nou serieus niet dat haar kop met het bot zo goed als vergroeid was? Daarnaast was het bijzonder onverstandig het af te doen.
'Zwart trekt meer warmte aan dan wit. De zon brandt minder fel op wit, Einsteintje van me,' antwoordde Nar licht afkeurend door het feit dat de merrie, die eigenlijk de naam "Streya" met zich meedroeg, het meest voor de hand liggende over het hoofd had gezien. "Schaap" leek een steeds oprecht betere keus te zijn geweest voor bijnaam.
Nar rolde opnieuw met haar ogen: Natuurlijk was het een schedel. De kleine, zwarte merrie stootte agressief met het bot naar voren toe toen de gigantische merrie haar tong - TONG - over haar grote trots heen liet glijden. Recht met de tanden van de schedel bovenop de fluwelen, zwarte neus van het meest onbenullige malloot tegenover haar.
Nar snoof: 'Vergeet het.'
De kleine merrie gromde geïrriteerd toen Streya schijnbaar niet door leek te hebben dat ze zich op bijzonder glad ijs bevond: 'Bij mijn weten stond jij destijds onder mijn leiding, dus ik vraag me oprecht af waarom je dan in godsnaam de kudde in bent gestapt.'
5 Re: I knew you were trouble zo 6 jan - 5:23
Streya
Streya keek Nar verbaasd aan. De merrie hoorde erom bekend te staan dat ze verschrikkelijk egoïstisch was. `Maar natuurlijk wou ik jou tegen komen!’ zei ze op een sarcastische toon. Ze bekeek de merrie nog eens kritisch. `Ik had eigenlijk wel iets groter verwacht,’ zei ze spottend en doelend op de grootte van de pony. Streya zelf was dan ook behoorlijk groot, ze torende dan ook echt boven Nar uit. Ze keek Nar haast gebroken aan bij haar volgende woorden. Ach ja, de goede oude tijd, ze werd er haast sentimenteel van, dacht ze sarcastisch. Haar blik verhardde weer toen de merrie probeerde haar aan de kant te douwen. Ze verzette zich en snoof eventjes verontwaardigd. Streya wist wel waarom de merrie haar het schaap van de Horcrux genoemd had, ze had zichzelf toen nogal van de domme gehouden en godzijdank dat ze iets meer hersenen erbij had gekregen. Ze ving nog net op hoe de merrie haar einsteintje noemde. `Een minuut geleden was ik nog een schaap, nu ben ik een Einsteintje, wat is het volgende?’ vroeg ze sarcastisch en geërgerd. De merrie kreeg het toch voor elkaar haar behoorlijk de kast op te jagen. Ze voelde een harde klap boven op haar zwarte neus door de tanden van de schedel. Direct grepen haar tanden de oren van het paard, haar neus was immers bedekt door de schedel, en trok ze er ruw aan. `Vergeet jij het maar,’ siste ze in het oor van de merrie. 'Bij mijn weten stond jij destijds onder mijn leiding, dus ik vraag me oprecht af waarom je dan in godsnaam de kudde in bent gestapt.' Streya lachte eventjes een van haar meest akelige lachjes. Ze keek de merrie uitdagend aan. `Ik was levensmoe,’ zei ze sadistisch. Haar mond bewoog langzaam en extra duidelijk. Ze wist best dat ze daar juist nog had benadrukt dat ze absoluut niet levensmoe was en dat ze dit ook niet zou zijn. Op haar manier tenminste. De woorden ‘ik ben niet levensmoe’ waren er niet aan te pas gekomen. Als de merrie hersenen zou hebben zou ze het vast wel begrijpen. Streya zette zich eventjes schap en beukte de merrie toen met een ongelooflijke kracht aan de kant, tenminste dat was de bedoeling. In ieder stond Streya uit de schaduw. Voor eventjes, tevreden wou ze zich weer settelen onder het zielige boompje toen ze zich bedacht ze dat ze de merrie ook gewoon helemaal weg kon jagen. Dus draaide ze zich weer om en gaf de merrie een forse tik met haar hoef. Die ging wel anders piepen, uiteindelijk. Misschien had de merrie een grotere woordenschat, fysiek was Streya nog altijd groter.
6 Re: I knew you were trouble di 8 jan - 7:58
Nar
Moderator'Tja, met zo'n geweldige persoonlijkheid als die van mij had ik ook niet anders verwacht dan dat natuurlijk,' zei Nar met een schijnheilige blik op haar snuit, alhoewel de geïrriteerde adrenaline door haar aderen begon te vloeien. Nar kromde katachtig haar rug wat, maar dat was nauwelijks zichtbaar.
'Groter?' kaatste de kleine zwarte merrie verbaasd terug, 'is je geheugen zo slecht dat je niet eens weet dat ik het niet moet hebben van mijn grote, merrie?'
Nar keek gejaagd om toen de merrie de bal weer na haar terug speelde met effect. Ze trok haar wenkbrauw op en kreeg een gekscherende uitdrukking op haar kop voor ze begon te grinniken.
'Sarcasme, schat, sarcasme,' antwoordde Nar terwijl ze brutaal haar neus dichter bij het hoofd van de gigantische merrie Streya bracht en op het punt tussen de ogen van het mormel blies. Streya had van haar schedel af moeten blijven.
Toen onverwachts snel de merrie ineens naar voren schoot, was Nars reactie te traag om de malende kaken van het dier te ontwijken. Ze gromde toen Streya haar oor vastpakte, er een keer goed aan sleurde waardoor het licht begon te bloeden. In een poging tot verdediging ramde Nar haar schouder tegen de imposante borstkas van Streya aan.
'Vergeet wat? Mijn geheugen is beter dan dat van jou, mokkel!' snauwde Nar terug, haar blik nu gefocust op de ogen van de merrie.
Toen de grootste idioot onder de paarden begon te lachen, deed Nar spontaan mee. Ze heeft haar verstand verloren, voor zover dat al aanwezig was in de botte kop die ze met zich mee sleurt.
Met enige arrogantie trok de zwarte merrie haar wenkbrauw op. Streya en levensmoe? 'Ik moet je zeggen: Levensmoe zijn staat je beter dan levensvatbaar. Je komt nu een stuk snuggerder over, schaapje van me!'
Direct daarop voelde Nar een flinke duw tegen haar grasbuik aan, kukelde ze om, rolde over haar rug heen en kwam in een vloeiende beweging weer overeind. Dat ze daarbij een kleine spier in haar rug verrekt had, was bijzaak en dat zou ze zeer zeker ook niet laten merken. Niet zolang dat nog niet nodig was.
De hoef kwam vol op één van de pezen van haar benen terecht, maar dit keer was ook Nar snel. Direct nadat het paard haar zo'n beste trap verkocht had dat ze de komende maanden mank zou lopen, schoot haar kop als een slang naar voren en beet ze haar kaken dicht op het punt waar het been in de hoef over liep.
Nar liet pas los toen ze bloed proefde. Het zou net zo goed kunnen dat ze op haar lange roze tong beet, maar iets vertelde haar dat het Streya's poten waren.
De kleine merrie kwam overeind, hief haar linkervoorbeen iets op en wierp een vernietigende blik op Streya: 'Beter doe je dat niet nog eens, schaap.'
[hoho, even rustig: Nog niet direct Nar afmaken bitte :'D ]
'Groter?' kaatste de kleine zwarte merrie verbaasd terug, 'is je geheugen zo slecht dat je niet eens weet dat ik het niet moet hebben van mijn grote, merrie?'
Nar keek gejaagd om toen de merrie de bal weer na haar terug speelde met effect. Ze trok haar wenkbrauw op en kreeg een gekscherende uitdrukking op haar kop voor ze begon te grinniken.
'Sarcasme, schat, sarcasme,' antwoordde Nar terwijl ze brutaal haar neus dichter bij het hoofd van de gigantische merrie Streya bracht en op het punt tussen de ogen van het mormel blies. Streya had van haar schedel af moeten blijven.
Toen onverwachts snel de merrie ineens naar voren schoot, was Nars reactie te traag om de malende kaken van het dier te ontwijken. Ze gromde toen Streya haar oor vastpakte, er een keer goed aan sleurde waardoor het licht begon te bloeden. In een poging tot verdediging ramde Nar haar schouder tegen de imposante borstkas van Streya aan.
'Vergeet wat? Mijn geheugen is beter dan dat van jou, mokkel!' snauwde Nar terug, haar blik nu gefocust op de ogen van de merrie.
Toen de grootste idioot onder de paarden begon te lachen, deed Nar spontaan mee. Ze heeft haar verstand verloren, voor zover dat al aanwezig was in de botte kop die ze met zich mee sleurt.
Met enige arrogantie trok de zwarte merrie haar wenkbrauw op. Streya en levensmoe? 'Ik moet je zeggen: Levensmoe zijn staat je beter dan levensvatbaar. Je komt nu een stuk snuggerder over, schaapje van me!'
Direct daarop voelde Nar een flinke duw tegen haar grasbuik aan, kukelde ze om, rolde over haar rug heen en kwam in een vloeiende beweging weer overeind. Dat ze daarbij een kleine spier in haar rug verrekt had, was bijzaak en dat zou ze zeer zeker ook niet laten merken. Niet zolang dat nog niet nodig was.
De hoef kwam vol op één van de pezen van haar benen terecht, maar dit keer was ook Nar snel. Direct nadat het paard haar zo'n beste trap verkocht had dat ze de komende maanden mank zou lopen, schoot haar kop als een slang naar voren en beet ze haar kaken dicht op het punt waar het been in de hoef over liep.
Nar liet pas los toen ze bloed proefde. Het zou net zo goed kunnen dat ze op haar lange roze tong beet, maar iets vertelde haar dat het Streya's poten waren.
De kleine merrie kwam overeind, hief haar linkervoorbeen iets op en wierp een vernietigende blik op Streya: 'Beter doe je dat niet nog eens, schaap.'
[hoho, even rustig: Nog niet direct Nar afmaken bitte :'D ]
7 Re: I knew you were trouble di 15 jan - 8:06
Streya
Een kleine sarcastische glimlach stond rond de zwarte snuit van Streya, zie de merrie leerde het wel. Uiteindelijk.
'Groter?' Streya keek de merrie licht sarcastisch aan, ja natuurlijk groter. Ze zei toch groter, of niet dan, de merrie was heus niet doof. `Valt mee, blijkbaar dacht ik vroeger altijd dat ik te maken had met een jaarling met een hoopje paarden achter der aan,’ zei ze sarcastisch. Streya bekeek de merrie met getuite lippen, als ze het kon had ze nu haar schouders opgetrokken om te laten merken dat het haar ook voor geen reet kon boeien.
`Ze komen met hoopjes uit de kast,’ mompelde Streya, op het ‘schat’ van Nar, misschien zou Nar het niet eens horen of amper, maar Streya hoorde het, dus dat was genoeg. De kleine zwarte merrie blies tussen haar ogen waardoor Streya geërgerd met haar hoofd schudde en tegen de kaak van de merrie aanknalde, per ongeluk, ze vloekte zachtjes en hoopte grondig dat de merrie, Nar, ook een beetje pijn zou voelen, al was het maar een klein beetje.
En nu was het weer mokkel, de merrie kwam met steeds betere ‘koosnaampjes.’ De schouder die met een klap tegen haar borstkas aanramde liet Streya een pasje of twee naar achteren wankelen, ze was totaal niet voorbereid geweest op de terugaanval waardoor ze haar concentratie op het oor kwijt geraakt was, ze naar achter moest stappen en dus het oor moest loslaten. Het kleine zwarte ding gaf niet echt mee. Toen Nar doodleuk mee begon te lachen trok Streya toch spottend haar wenkbrauw omhoog.
`Is het grappig?’ vroeg ze bloedserieus, maar toch met een spottende ondertoon. Streya merkte tevreden hoe de merrie omviel en razendsnel weer opstond. Eventjes was Streya verbaasd over het reactie vermogen dat de merrie nu toonde, menig tegenstander was in verwarring blijven liggen, zich doodleuk afvragend wat de snelste manier was om weer overeind te komen. Nou, het antwoord daarop was simpel, eventjes verstand op nul, voor zover ze verstand mochten hebben, en gewoon opstaan. Dat deed je toch ook iedere ochtend? Waarom was het dan juist nú zo lastig. Een plotselinge steek bloeide op precies daar waar de hoef in haar been over liep, of andersom, wat zou het ook. Streya schudde een paar keer met haar been, tenminste ze deed een poging tot, het ging niet helemaal zo gepland. Toen de kleine zwarte merrie los liet voelde Streya pas de echte pijn in haar hoef of been; hier zou ze dagen, zo niet weken of maanden last van hebben. Een klein straaltje bloed liep uit de wond.
`Hehe,’ grinnikte Streya bij de woorden van de merrie. `En wie ben jij, om mij dat zomaar te bevelen?’ ze doelde niet op de naam van de merrie, die wist ze allang, de merrie had geen enkele status en bang was ze zeker niet voor haar. Tenzij ze plots zou opgroeien in een gigantische reus, maar die kans leek Streya sterk.
'Groter?' Streya keek de merrie licht sarcastisch aan, ja natuurlijk groter. Ze zei toch groter, of niet dan, de merrie was heus niet doof. `Valt mee, blijkbaar dacht ik vroeger altijd dat ik te maken had met een jaarling met een hoopje paarden achter der aan,’ zei ze sarcastisch. Streya bekeek de merrie met getuite lippen, als ze het kon had ze nu haar schouders opgetrokken om te laten merken dat het haar ook voor geen reet kon boeien.
`Ze komen met hoopjes uit de kast,’ mompelde Streya, op het ‘schat’ van Nar, misschien zou Nar het niet eens horen of amper, maar Streya hoorde het, dus dat was genoeg. De kleine zwarte merrie blies tussen haar ogen waardoor Streya geërgerd met haar hoofd schudde en tegen de kaak van de merrie aanknalde, per ongeluk, ze vloekte zachtjes en hoopte grondig dat de merrie, Nar, ook een beetje pijn zou voelen, al was het maar een klein beetje.
En nu was het weer mokkel, de merrie kwam met steeds betere ‘koosnaampjes.’ De schouder die met een klap tegen haar borstkas aanramde liet Streya een pasje of twee naar achteren wankelen, ze was totaal niet voorbereid geweest op de terugaanval waardoor ze haar concentratie op het oor kwijt geraakt was, ze naar achter moest stappen en dus het oor moest loslaten. Het kleine zwarte ding gaf niet echt mee. Toen Nar doodleuk mee begon te lachen trok Streya toch spottend haar wenkbrauw omhoog.
`Is het grappig?’ vroeg ze bloedserieus, maar toch met een spottende ondertoon. Streya merkte tevreden hoe de merrie omviel en razendsnel weer opstond. Eventjes was Streya verbaasd over het reactie vermogen dat de merrie nu toonde, menig tegenstander was in verwarring blijven liggen, zich doodleuk afvragend wat de snelste manier was om weer overeind te komen. Nou, het antwoord daarop was simpel, eventjes verstand op nul, voor zover ze verstand mochten hebben, en gewoon opstaan. Dat deed je toch ook iedere ochtend? Waarom was het dan juist nú zo lastig. Een plotselinge steek bloeide op precies daar waar de hoef in haar been over liep, of andersom, wat zou het ook. Streya schudde een paar keer met haar been, tenminste ze deed een poging tot, het ging niet helemaal zo gepland. Toen de kleine zwarte merrie los liet voelde Streya pas de echte pijn in haar hoef of been; hier zou ze dagen, zo niet weken of maanden last van hebben. Een klein straaltje bloed liep uit de wond.
`Hehe,’ grinnikte Streya bij de woorden van de merrie. `En wie ben jij, om mij dat zomaar te bevelen?’ ze doelde niet op de naam van de merrie, die wist ze allang, de merrie had geen enkele status en bang was ze zeker niet voor haar. Tenzij ze plots zou opgroeien in een gigantische reus, maar die kans leek Streya sterk.
Bericht [Pagina 1 van 1]
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
|
|
|