Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

If only blood could flow~ Open

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Magnolia

Magnolia

Ze had een doel, een duidelijk doel; angst en verderf zaaien. Maar, hoe was dat nu mogelijk, als er alleen huppelende eenhoorn goedzakken rond vlogen die de wereld willen besprenkelen met ‘alle goedheid die er te bieden is’ en ‘alle kleuren van de regenboog’.
Kotsen, dat wilde ze ervan als ze het hoorde. Wat is er met Dreamhorses gebeurd?
Ze had hier en daar wel eens van Cobrazarao, Fawn en Segué gehoord en ergens keek ze tegen die paarden op.
Toen Magnolia besloot terug te komen naar Dreamhorses hoopte ze dat het bloedvergoten was en rook naar lijken, lijken en bloed.
De twee beste geuren die er waren, samen met de geur van vers vlees.
Maar ze kwam hier en het eerste wat ze deed kotsen, en niet zo’n beetje ook.
Met een korte zucht ging Magnolia in een draf over en struinde een beetje rond in de woestijn, opzoek naar een mooie plek. Haar ogen vonden een aardig hoge rots die nog wel te betreden was.
Met enkele sprongen betrad de merrie de hoge rots via enkele kleine rotsen en keek even uit over het prachtige zicht.
Een luidde, zeer luidde hinnik verliet haar bek en galmde over de leegte van de woestijn en ze hoopte dat dieren haar horen zouden.
En nee, geen huppelende eenhoorn goedzakken, maar badass moordenaars die geen moer om iemand gaven.
Een gemene grimas sierde haar ruwe lippen die hier en daar bedekt waren met opgedroogd bloed. Ze snakte naar nieuw vlees, een nieuw begin. Een nieuwe dood.
"I wish hell was empty, and all the devils were here!''

OOC;
Niet de beste, open voor alle badass beestjes die zin hebben in een avontuur >D

Nahor

Nahor

Dude, waar waren alle slechte paarden gebleven in dit uitgekotste Dream Horses? De zwarte, gigantische hengst vroeg het zich al maanden af. Zijn spieren rolden sierlijk mee onder zijn smerige vacht, die besmeurd was met het verse bloed van ongelukkige paarden. Nahor brieste krachtig en versnelde zijn tempo. Hij was een aantal jaren uit dit miezerige land getrokken om naam te maken in andere streken. Al tientallen, zo niet honderden, moorden stonden op zijn naam. Hij leefde met heel zijn bedorven ziel - een hart bezat de hengst niet - voor het doden van onschuldige wezen, en dan het liefst soortgenoten; paarden. De hengst had het moorden vanuit huis meegekregen, zijn moeder was de machtige Deina - die nu morsdood was - en zijn vader Death, die zijn naam niet voor niets had gekregen. Allebei fulltime moordenaars. Zijn kleine, bruine ogen gleden over het woestijngebied. Zijn passen vertraagden toen een schelle hinnik zijn oren inwaaide. Duidelijk een jonge merrie, want de klanken van ouderdom weerklonken er nog niet in. Een vals grijnsje speelde met zijn droge, met bloed besmeurde lippen. Vele littekens van overwonnen veldslagen ontsierden zijn zwarte, indrukwekkende vacht. Misschien was Nahor dan wel verdord tot op het bot, een lelijk uiterlijk had hij zeker niet. Pronken deed de hengst er niet mee, het uiterlijk was slecht een illusie en domineerde niet iemands karakter of ziel.
De hengst sneed scherp zijn pas af en galoppeerde in de richting van de merrie, voor zover hij dan aannam dat het een paard van het vrouwelijk geslacht was. Het kon net zo goed een hengst zijn met een wijvenstem. Zijn chaotische, zieke grijns vergrootte tweemaal. Merrie-achtige hengsten, ruinen, geniaal. Welk of wat het ook was die de hinnik de wereld had in geholpen zou zeker een bezoek krijgen van Nahor. For sure. Over de droge woestijngrond gleed een ratelslang. Met duivels plezier stampte Nahor op het reptiel, meteen was het ding opslag dood, of in ieder geval buitenwesten want het bewoog niet meer. De zwarte demon vervolgde zijn reis naar het paard. In de verte doemde de gedaante van een gestippeld geval op. Sarcastisch rollend met zijn bloeddoorlopen ogen remde hij af en bekeek de merrie met een doodverveelde blik. "Ik had toch wel iets meer verwacht dan een zielig merrieveulen." sprak hij gespeeld jammerend. Kwaadaardig bekeek hij het jonge schepsel. Jong was altijd interessanter dan oud. "Zo, mag ik weten wat een veulen als jouw hier oh zo alleen doet in dit geváárlijke gebied?" Een stap werd in haar richting gezet, gevolgd door een cynische grom vanuit zijn longen. Zijn oren werden tegen zijn schedel gedrukt en verveeld zwiepte Nahor eenmalig met zijn geklitte staart. Dodelijk bleef hij het jonge dier aanstaren. Zijn rode tong likte hongerig langs zijn uitgedroogde lippen.
De jacht was geopend..

-Sorry voor flutje, moet weer een beetje in zijn karakter komen ^^-

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum