Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Friends? (&Synthis)
2 plaatsers
Bericht [Pagina 1 van 1]
1 Friends? (&Synthis) do 11 apr - 3:54
Clove
2 Re: Friends? (&Synthis) do 11 apr - 4:30
Synthis
De witte hengst keek genietend naar het landschap. Het was grillig en grijs, maar hij hield ervan. Zijn hoeven zetten krachtig af op de steeds hardere grond, waardoor hij grote passen kon nemen. Hij keek af en toe wat rond, maar leidde de witte merrie naast hem tegelijkertijd verder de berg op, maar moest goed op zijn hoeven letten. 'Waar gaan we heen?' De witte merrie keek rond. De hengst haalde zijn schouders op en lachtte kort. 'Ik dacht een uitzichtpunt te zoeken.' De hengst sloeg een pad in dat omhoog leidde, en draafde met fiere passen verder. Hij had zich in geen tijden zo goed gevoeld. Hij had eindelijk gezelschap, en vreemd genoeg voelde dat toch echt heel goed. Beter dan hij ooit had verwacht. Hij probeerde het gevoel te onderdrukken, maar het liet zich niet onderdrukken. Nee, absoluut niet jammer genoeg. Zwakte, spookte het door zijn witte hoofd. Een zucht ontsnapte uit zijn keel.
3 Re: Friends? (&Synthis) do 11 apr - 5:59
Clove
'Ik dacht een uitzichtpunt te zoeken.' De twee paarden draafden verder, ze volgden een pad dat meer omhoog leidde. Clove draafde steeds wat sierlijker achter hem aan, zo sierlijk als ze normaal ook draafde. De merrie kreeg wat meer gevoel voor de voorheen nog onbekende ondergrond. Ze kreeg wat meer vertrouwen en hoefde nu niet op te letten waar ze haar hoeven neerzette. Ze hoorde Synthis zuchten en keek hem aan. Zoekend naar enig emotie waarmee hij zijn gedachten blootlegde, maar die emotie leek spoorloos.. Clove keek weer voor zich uit, de bergen waren mooi. Mooier dan de sneeuwvlaktes. Een last was van haar schouders afgevallen, zo voelde het tenminste. Hier lag geen verdriet, geen pijn. Hier was alleen het mooie landschap te zien. Hier kon ze de verdriet en pijn die hier misschien ook wel lag niet voelen. Dat was fijn. 'Dus..' Begon de merrie. 'Wat zijn wij nou? Vrienden? Vijanden? Zijn we gewoon bondgenoten?' Die vraag had haar al langer dwars gezeten, ze kon er niet tegen als ze niet wist hoe het nou precies zat. Al helemaal niet als ze niet wist hoe iets zat waar ze zelf bij betrokken was, zoals nu. Ze moest dit weten, ze moest weten of ze Synthis kon vertrouwen. De merrie dacht van wel, hij voelde vertrouwd aan. Hij zorgde voor verandering bij haar, dat was nooit iemand gelukt. Nou ja.. Vroeger misschien.. Hij was ook het eerste paard dat er levend vanaf was gekomen na een ontmoeting met Clove. Ze zuchtte.
4 Re: Friends? (&Synthis) do 11 apr - 6:38
Synthis
De hengst genoot van de ijle lucht, de koelte, en vooral van het uitzicht. Het was prachtig. En stiekem, heel stiekem genoot hij van het stille gezelschap, dat maakte dat hij zich niet meer zo alleen voelde. Het voelde goed, alsof hij weer vrienden had. Een vriendin dan, in dit geval. Maar goed, het voelde goed, het uitzicht was prachtig, en hij had gegeten en gedronken... Het voelde zo vreselijk goed... Dat hij er bijna van walgde. zo hoorden goede paarden zich te voelen. Hij niet. Hij echt niet. En toch voelde hij zich zo. Verbazingwekkend, als het aan hem lag. Heel verbazingwekkend. De witte merrie naast hem deed haar mond open. Wacht, er kwam ook geluid uit. 'Wat zijn wij nou? Vrienden? Vijanden? Zijn we gewoon bondgenoten?' De hengst keek haar een moment aan, keek naar het uitzicht, en keek haar weer aan. Dit zette hem aan het denken, voor even. Maar niet te lang, dat zou niet goed zijn... Hij was aan het bazelen. Absoluut. 'Wat wil je zijn?' Hij wist geen antwoord.
5 Re: Friends? (&Synthis) do 11 apr - 7:02
Clove
'Wat wil je zijn?' Clove rolde met haar ogen, maar moest even woorden zoeken voor haar antwoord. Zelf wist ze het ook niet goed. Oh kom op, je weet het zelf heus wel. Je wilt het gewoon niet toegeven, watje. Klonk de stem weer in haar hoofd, ze huiverde en zuchtte. Hoe hard ze de stem ook haatte, elke keer had hij wel weer gelijk. Alsof de stem haar beter kende dan zijzelf. Ze wilde de vraag eigenlijk niet beantwoorden. Het was te raar om te bekennen dat ze Synthis zag als een vriend. Het was gewoon raar voor een paard als Clove. Het voelde niet normaal, het voelde anders. Ze had 2 jaar lang geen vrienden gehad. Ze kende het gevoel niet meer van vriendschap, ze wist ook niet meer hoe ze zelf vriendelijk moest zijn. 'Eh..' Begon de merrie. 'Ik denk vrienden..' Verzuchtte ze. 'Ik.. Ik weet het niet..' Vervolgde ze.
Bericht [Pagina 1 van 1]
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum