Leave me alone to rest forever ~ OPEN

Hij was trots met de eerste merrie die hij binnen had gebracht, ze mocht dan wel in opstand komen, dat zal ze snel verleren en daarbij, hij had eerder een merrie binnen gebracht dan die vervloekte Belbo. Hij verpestte alles, Tough was blij geweest met de eer als enigste Hunter en nu kwam onze o zo geliefde Belbo roet in het eten gooien. Maar hij kon Tough niet stoppen, Tough zou alles geven wat hij had, hij zou overdag bezig zijn met die merries en ’s nachts zou hij bij de grot komen, helpen bewaken en paarden in hun gebied wegjagen. Want ze begonnen bij het drakengebergte overnemen, daar zou Tough bij helpen, hengsten zouden niet meer in het drakengebergte komen, zeker niet als Tough er rond liep, merries worden meegenomen. Dan was het maar een periode van minder slaap, Tough zou die Belbo hoe dan ook overtreffen en het liefste ‘per ongeluk’ van een klif afduwen, hem ‘per ongeluk’ vermoorden als hij hem alleen treft. Niemand die zou kunnen zeggen of Tough het nou gedaan had of niet en alsof Tuxedo het uitmaakte, Tough kon wel twee keer zo veel werk doen. In elk geval moest Tough een voetje voor hebben als het om geliefd door Tuxedo ging.
De geur drong zijn neusgaten in, welke hij opensperde. Een hengst, hij gromde zachtjes en vanuit diep in zijn borst. Zijn hoeven denderde op de grond toen hij in galop aansprong, behendig bewoog hij zich over het gebergte in de richting van de geur, de hengst mocht wensen dat hij hier nooit gekomen was. In de verte zag hij de omtrek van de apart gekleurde hengst, zijn ogen waren ijsblauw en hij had een soort bliksemschicht onder zijn ogen, voor zover Tough het zag. Het maakte hem niet veel uit, of de hengst voegde zich bij de groep, liever niet, ze waren met genoeg, of hij maakte dat hij weg kwam. Voor de hengst hield hij halt, zijn oren ver naar achteren en hij gooide zijn hoofd omhoog, sloeg enkele keren met zijn hoef omhoog en haalde uit naar de hengst, iets wat natuurlijk niks uitrichtte aangezien hij sowieso op drie  meter afstand stond van de hengst. `Je betreedt jezelf op verkeerd terrein hengst,’ begon hij, zijn stem onheilspellend, hij keek de hengst aan, zijn ogen spoten haast vuur, `ik zal weg gaan als je niet in problemen wilt komen,’ waarschuwde hij de hengst dreigend.