Corba, we need to talk.

Het geluid van soppende modder weergalmde in het moeras, dat was haast het enigste geluid dat hoorbaar was. Twilight slaakte een zucht opnieuw was hij is het moeras, en dit keer voor iemand. Bijna nooit maakte Twilight tijd voor andere maar dit vond hij dringend en voor diegene was het de beste plek om te hinniken. Maar eerst zou hij de geschikte plek moeten zoeken, de plek waar hij heen ging als hij in het moeras was. Hier midden in het moeras moest je doorlopen om niet weg te zinken en de blubber, en je moest sterk zijn. Daarom overleefde niet iedereen het hier, maar Twilight wel. Zijn brede lichaam en zijn gespierde benen brachten hem met gemak vooruit. Zijn parelzwarte ogen keken over het gebied uit, zoekend naar zijn doel. Het was niet makkelijk om de plek te vinden die hij zocht, maar als hij eenmaal in de buurt was kon hij het ruiken, door zijn geur die hij daar ooit heeft gedropt. En als andere alleen al bij die plek in de buurt kwam zonder dat hij wist of wilde, dan liep het waarschijnlijk niet goed af.

Twilight begon wat dingen te herkennen zoals de boom, er waren maar een paar bomen in het moeras. En eentje met opmerkelijk veel takken, en deze zag er ouder uit dan de meeste. Aan dat soort dingen herkende Twilight gebieden, enzo raakte hij nooit de weg kwijt. Hij naderde de plek, het stukje harde grond kon hij op staan zonder dat hij wegzakte. Dat hij lang geleden uitgevonden en sinds dien kwam hij hier vaak, er was schaduw wat nu handig was in deze uitdrogende hitte. Twilight minder vaart om uiteindelijk stil te gaan staan, de harde grond voelde prettig onder zijn hoeven. Hij gooide zijn hoofd in de lucht en slaakte een kille schrille hinnik, gericht naar degene die wist dat het voor hem was. Weinig paarden kenden deze hinnik, maar Twilight wel. Wat nodig was als je in de Black Rose zat. Hij had erover nagedacht, maar toch vond hij het tijd worden. Al jaren zat in de Black Rose, al vanaf Rain de leidster was. En in de tijd dat de Black Rose nog een onderkudde had, gelukkig zat Twilight voor die tijd al in de Black Rose. Anders moest hij ook nog eens bij Charming langs, om vervolgens belaggelijk gemaakt te worden door Fontanella en haar poezillige boeltje. Twilight kon woest worden als hij aan die merrie dacht, en dan hadden we nog Charming de verader. Twilight wende zich af van dat onderwerp, zijn hoofd daalde neer. Hij kneep zijn ogen half dicht, en wachte geduldig af op de hengst die hij nodig had.

[Only Cobra&Aza]

Traag stapte hij door de soppige grond van het moeras. Zijn doodse, koude ogen gericht op de onbegaanbare weg die hij nog af te leggen had. Hier zou hij zijn kuddeleden bijeen gaan roepen. Wanneer de tijd daar was. Maar nu nog de geschikte plek in het moeras zien te vinden. Want waar kon je het beste met een groep paarden staan zonder dat hij telkens zijn hoeven uit de blub moest trekken? Daar raakte hij nou altijd zo geïrriteerd van. Zijn donkere, lange oren drukte hij tegen zijn schedel aan bij het horen van het minste, geringste geluid. Bedacht op alles stond hij op scherp. Zelfs hier in het moeras wist je niet wat je kon verwachten. Zo nu en dan doken er krokodillen op. Of van die zielige paardjes die dachten je te kunnen doden door je een keer te bijten of naar je te slaan. Geërgerd rolde hij met zijn ogen. Azacar zou Cobrazarao ook maar eens onder ogen komen. Want ook daar wist hij niet zo goed wat hij er mee aan moest. Hij had de hengst een lange tijd terug ontmoet en hem gediend in de oorlog tegen het goede. Maar had zichzelf belooft nooit onder een ander te staan. En nu, nu hijzelf een eigen kudde had. En hij op gelijke voet stond met Cobra wilde hij met hem praten. Over misschien wel een bondgenootschap tegen het goede. Want over één ding waren ze het zowiezo eens. De goedzakken moesten uit de weg geruimd worden hoe het ook zij. Een luide bries ontsnapte uit zijn keel toen hij zijn lichaam verder in beweging zette en met een grote sprong over een verradelijke poel sprong. Met dat hij neer kwam hoorde hij een hinnik. Luid en diep. Van een voor hem onbekend paard. Hoewel het niet aan hem gericht was maar aan Cobrazarao besloot hij toch een kijkje te gaan nemen. Rustig stapte hij verder. Plassen en dergelijke ontwijkend zijn weg vervolgend in de richting van het onbekende paard. Zijn volle voorpluk hing voor zijn linkeroog en hoewel die bedekt was nam hij alles in zijn omgeving nog altijd haarscherp op. Het zachtste geluidje of de geringste beweging was hem niet ontgaan. Zijn gespierde lichaam stond dan meteen klaar om aan te vallen of mocht het nodig zijn te verdedigen. Maar stilstaan deed hij niet. Waar hij ook heen ging ergens stil staan kostte alleen tijd en liet zien dat je niet zeker over jezelf was maar aarzelde. Azacar ging gewoon heen waar zijn gevoel zei waar hij heen moest gaan. Nu dus ook. Zijn neus rook de geur van een hengst wiens geur ook iets weg had van dat van Cobra. Maar herkennen deed hij het niet. Twee ijsblauwe ogen waren vooruit gericht en toen hij dichterbij kwam kon hij ook een zwarte schim zien die zich aftekende aan de hemel niet ver voor hem uit. Nog altijd behield hij hetzelfde tempo. Rustig en beheerst tot hij voor de hengst stond. Azacar zijn koude ogen gleden over hem heen. Met een trotse houding die macht en kracht uitstraalde stond hij daar. Een geheven hals die krachtig gebogen was en zijn lange, zwarte manen die er sierlijk langs vielen. Zachtjes zwiepte hij zijn staart van links naar rechts terwijl hij de hengst voor hem lang aan keek voordat hij sprak. "Zoek je iemand?" sprak hij met zijn rauwe, koude stem.

[heb toestemming ^^]

Cobrazarao was niet makkelijk te vinden. Hij was meestal in de donkere omgevingen en in de Black Rose gebieden. Cobrazarao hield zich bezig met dieren uit zijn buurt te verjagen en wat nieuwtjes op te pikken van paarden die zaten te roddelen. Hij hoorde nooit iets over zichzelf. Dat zouden ze ook beter zo houden. Want als hij iets slechts hoort BAM! Dan komt hij in actie. De moeras stonk nu als een hel! Door de warmte begon alles nu meer te rotten. Maar zijn neus kon tegen die lucht. Hij merkte ook veel lijken. Vast van die goedzakjes. Als hier een goedzak binnen dringt werd ie waarschijnlijk verslonden door de slechte paarden. Of door de krokodillen. Die deden ook prima werk. Maar hier kwamen niet zo veel goedzakjes. Omdat het hier gewoon te gevaarlijk is. Je kunt vast komen te zitten in de blubber, of je zakt weg en verdringt, of je word verslonden door de kroks, of door de slechterikken, enz. En goedzakken hielden normaal gezien niet van de dood. Zijn zwarte ogen richten even naar de heldere lucht waar een grote zwarte kraai opeens weg dook en geluid begon te maken. Er was iemand in de buurt. En zo te horen was het een slechte soorts. De dieren konden makkelijk zien wat een goed of slecht paard is. Je ziet het aan de houding, en aan de lichaam. Maar soms waren er toch van die gevallen bij. Cobrazarao besloot zijn aandacht er niet aan te besteden. Hij was toch bezig met de blaadjes te plukken. Je vond geen droge stukken. Alles was vochtig. En het had nog maar kort geleden gegoten tot en met. Dus de moeras zal nu wel een lange tijd vol met water staan. Hij keek op toen er gehinnik plaats vond. Twillight. 'Die leeft dus ook nog.' Ging er door zijn hoofd heen. Hij was benieuwd naar wat die hengst te zeggen heeft. Hij deed doodleuk op zijn gemak. Rustig verscheen de grote zwarte fries uit de zwarte schaduwen. Hij liet geen emoties zien. Ook al ergerde hij zich op dit moment aan die fele zon. Hij zag er ook een ander paard bij staan. Azacar.... Meteen nam hij een dominante houding aan. Maar gedroeg zich nog even. Hij keek naar Twillight. De hengst die hem heeft geroepen. Hij weet niet wat Aracar hier moet. Maar Cobrazarao heeft luid gezegt dat deze plek berheerst is voor alle slechterikken. Azacar is hier dus ook welkom. Maar dat de hengst bij Twillight stond. kreeg hij zo een idee dat die iets te zeggen heeft. Zo lang Azacar op zijn woorden let zou Cobrazarao niets doen. Maar hij zou zich zeker niets anders gedragen tegen over een andere slechte alfa.

Twilight zag een hengst naderen, geen Cobra maar Azacar. De hengst die hij ook zocht, alleen was het de bedoeling geweest dat Cobra eerst zou komen. Maar dit kon vast en zeker ook geen probleem zijn, de stem van Azacar weergalmde over het gebied. ´Eigenlijk wel ja´ Hij klaarde een kort zucht ´Toevallig, jou en Cobra die ook snel zal komen´ Het was wennen om tegen iemand anders van zijn eigensoort, respectvol tegen te praten aangezien Azacar alfa was van een kudde. Dat was eigenlijk ook de rede waarom hij Azacar en Cobra tegelijk had geroepen. Twilight zou nu moeten wachten, totdat Cobra zou komen. Al snel kwam er een donkere schaduw dichterbij ´Cobra´ Twilight knikte, nog steeds respectvol. Eigenlijk van plan dat blijven te doen, aangezien Cobra een groot leider was. ´Ik hinnikte om een rede´ Begon hij zijn zin, Cobra stond nu stil. ´Ik wil mezelf van de Black Rose verwijderen´ Hij laste voorzichzelf kort een pauze in ´Maar blijf wel graag bondgenoot´ Hij knikte ´En daarom´ Hij draaide zich om naar Azacar ´Heb ik jou ook geroepen, om te vragen of er een kans is dat ik deel mag uitmaken van de Bleeding Souls´ Hij zou kunnen verwachten dat Cobrazarao zou vragen waarom hij in die van Azacar wilde, Twilight zou zijn woordje klaar hebben. Nu kon hij alleen afwachten op de reacties van beide alfa´s. Twilight verplaatste omdat, hij voor zijn doende te lang op één plek stond en aangezien je zelfs op zo´n droog stuk als dit wegzakt als je te lang blijft staan.

Een diepe zucht verliet zijn keel en hij beet zijn tanden op elkaar waardoor zijn wangspieren aangespannen waren. Luid knarste hij met zijn tanden. Cobra kwam er aan. Hij rook hem. Hij voelde hem. Hij hoorde hem. Zijn trotste houding werd dominanter. Cobra moest niet menen boven hem te staan. Op dit moment stonden ze zelfs op gelijke voet. Daarnaast moest de andere zwarte hengst niet vergeten dat Azacar zelfs naast Cobrazarao had gestreden in de oorlog tegen de goedzakjes. Die trouwens nog steeds niet voorbij was. Die zou hij oppakken. En afmaken. Tot op de laatste rotbok die tegen zijn idealen in ging. Alle goedzakjes dus. De geruchten van een neutrale kudde van een merrie genaamd Pearl had hem ook al bereikt en het zou niet lang duren voordat hij haar bij zich zou roepen. Om een 'gezellig' te babbelen. Eigenlijk was het nog mooi ook dat hij Cobra hier nu trof. Want ook al waren ze concurrenten. Beiden hadden ze hetzelfde doel voor ogen. Het wegvagen van alles wat mooi. lief en goed is. Al het zachte moest verdwijnen. Zonder ook maar één uitzondering. Rustig keek hij toe hoe Cobra tevoorschijn kwam. Een kort knikje van zijn hoofd was zijn begroeting. Waarna hij zijn hoofd naar de zwarte hengst met de naam Twilight draaide. Diens woorden deden hem onbewust naar Cobra kijken. Wachtend op diens reactie. Toen die nog even uitbleef liet hij zijn ijsblauwe ogen over de zwarte hengst voor hem glijden en knikte eens traag. Een lid van Cobra dus die zich bij hem wilde voegen. De reden? Dat was niet aan hem om te vragen. Maar de hengst leek zeer geschikte voor de kudde. Maar hem zomaar pats boem in de kudde laten was ook niets voor Aza. De enorme zwarte hengst met de ijsblauwe ogen zette een stap naar voren en torende iets boven Twilight uit. "Bewijs me dat je een volwaardig lid van de Bleeding Soul kunt zijn.". Geen emotie was in zijn blik te lezen. Dus ook niet wat hij op dit moment dacht. Toch was hij benieuwd wat Twilight zou antwoorden. Want dat de hengst lichamelijk sterk was geloofde hij wel. Maar of hij ook qua karakter in het plaatje paste was natuurlijk een tweede. Benieuwd was ze gespierde hengst hoe Twilight zou reageren. Of hij zijn krachten zou laten of dat hij het in een gesprek zou kunnen laten zien.

Cobrazarao's zwarte ogen werden bijna tot spleetjes gedrukt. Was dit de reden om beide alfas op te roepen? WAT EEN TIJD VERSPILLING! Hij kon wel kwaad gaan worden. Niet omdat Twillight zich in de andere kudde wilde toevoegen maar omdat hij Azacar en bij dit gesprek voegde. Cobrazarao draaide zich om en zette zich op een verdere afstand van de twee. "Twillight. Dat jij naar Bleeding soul wilt overstappen interseerd me geen bal! Maar waarom, waarom moet je ons daar voor beide hebben?" Hij keek op toen Azacar vertelde dat Twillight zich eerst moest bewijzen. Hij was benieuwd wat voor taciek deze hengst had. Het werd voor hem te warm. Hij besloot hier verder niets te zoeken hebben. Azacar, ik heb besloten om eens met jou over enkele zaken te bespreken. Maar ik heb nu geen behoefte om hier te staan loeren en heb nu al genoeg aan mijn hoofd. Cobrazarao had nu geen zin om hier te blijven staan. Hij vergat bijna dat hij enkele vragen gesteld had. Dus bleef hij nog even wachten. Benieuwd naar die idiote opmerking. Je word niet zomaar bondgenoot. Het wil niet zeggen dat je een oud lid was geweest dat je dan meteen bondgenoot mocht worden. Zeker niet. Cobrazarao had al een tijdje besloten om met azacar vrede te sluiten tussen beide slechtte kuddes. En hij moest zich op alles voorbereiden. Want tot nu toe merkte hij weinig slechte paarden. En hij had ze hard nodig voor weer een begin van een oorlog. Die andere die nog aan de gang is was niet echt een vette en viel de hele tijd stil. Zijn zwarte ogen keken Twillight strak aan. Oe was haatte hij het als hij niet prive kon spreken. Vandaar dat hij nu chagarijnig was. Moest Twillight slim geweest zijn had ie dat apart gedaan. Maar jammer nu.

''De bedoeling was dat jij eerst zou komen Cobra, zodat ik het kon uitleggen waarom ik uit te kudde stap, en dat later als jij weg was Azacar zou komen'' Hij knikte, ''De rede is dat ik toch al sinds Rain leidster was in de kudde zat, en aangezien er weinig gebeurd in de kudde en ik nieuwe kansen wil grijpen wil ik me voorstellen als bondgenoot en verder gaan in de kudde van Azacar'' Twilight sprak pure waarheid, ''Het was idd onnozel om beide te roepen, maar het zeit zo'' Twilight sloot zijn gesprek voor Cobra, en draaide nu zijn houding naar Azacar ''Hoe wilt u dat ik me bewijs?'' Twilight begreep Azacar niet honderd procent en het zou dom zijn als hij zomaar wat ging doen. Twilight slaakte een zucht, balend van zijn domitijd. Het was idd stom geweest, maar er viel niks terug te draaien. Dus bleef het zo, Twilight kon nu alleen wachten op een reactie van beide alfa's. Cobra de koning van de slechte kant, en Azacar de leider van een jonge en nieuwe slechte kudde. Twilight vond het aan de ene kant ook niet leuk dat hij had gekozen voor een andere kudde, hij was eigenlijk bij de Black Rose gekomen voor Rain. Niemand maar dan ook niemand wist dat hij vroeger smoor op haar was, dat was dan ook de rede waarom hij in haar kudde zat. En nu Cobra, met hem kon hij het ook wel goed vinden maar toch was het anders. Nu was hij eraan gewend, maar toch was hij toe aan wat anders.


-Kudpost-

Terwijl Twilight met Cobra sprak luisterde hij met een half oor mee. Want dit gesprek was echter niet voor hem bedoeld. Toch vond hij het onbeleefd om weg te lopen. Tja, hij mocht dan slecht zijn manieren had Azacar wel. Zijn houding, trots en dominant verslapte voor geen moment. Als hij tijd had dan zou hij een gesprek met Cobra aanknopen over bepaalde zaken. Anders zou hij op een ander geschikt moment de zwarte hengst roepen. Toen Twilight zich weer op hem richtte keek hij de hengst strak aan. Blijkbaar had hij hem niet helemaal begrepen maar Azacar had uit zijn gesprek opgevangen dat hij al bij de kudde zat toen Rain leidster was. Misschien.. Nee daar moest hij nog even over nadenken. Een frons verscheen terwijl hij diep nadacht. Tot hij zich herinnerde dat hij moest antwoorden op de vraag van de hengst. "Hoe jij dat zou willen doen. Dat kan zowel mondelijk als een demonstratie van jou krachten. Het is aan jou op welke manier je me denkt te kunnen overtuigen." sprak hij kalm. Waarna hij zich op Cobra richtte. "Wanneer de tijd daar is zal ik je roepen en zullen we enkele zaken bespreken." zei hij waarna hij zich tenslotte naar Twilight keek en hem rustig aan keek in afwachting wat de hengst zou doen.

[flutje >.<]

Cobrazarao had genoeg gehoord. Twillight was er 1 die de langste in Black Rose kudde zat. Maar blijkbaar is het door Rain. Maar goed. Het gesprek was gestopt. Cobrazarao draaide zich om. Hij bleef hier echt niet zijn tijd te verdoen. Het lag niet aan hem dat die rotknollen hun hoofden lieten zien. Hij heeft al veel gedaan om zijn kudde bezig te houden. Maar er kwamen er steeds minder en minder. Ach. Wat boeide hem dat nou? Hij trok zijn benen omhoog en ging over in stap. Hij luisterde even toen hij Azacar hoorde spreken. Maar reageerde er verder niet meer op. Hij was nu pisneidig. Wat mooi aan Twillight te danken was. Hij zette zich zelf in draf. ZIjn hoeven beukten de grond in. Zijn hoefafdrukken die hij achterliet leken wel konijnenhollen. Grote gaten liet hij achter. Ook schade. Hij liep recht tegen takken aan die brakten. Zijn staart was hoog gehoffen. Zijn hals bijna tot zijn borst getrokken. Hij veraste enkele dieren die tussen het struikgewas verstopt waren en sprongen vluchtig alle kanten op. Cobrazarao deed nu geen moeite om achter een hert te holen. De volgende keer zal hij er wel 1 afmaken als die in zijn weg is. Hij zette zich uiteindelijk in galop. Richting zijn gebieden. Een helse hinnik slaakte hij uit zijn droge mond. Om dieren te waarschuwen dat hij in aantoch was. Hij wilde totaal niets in de weg hebben. Zijn galop sprongen waren ruim. Zijn benen strekten lenig uit zodat hij sneller kon. En zijn spierblokken dat hij met zich mee droeg. Maakte zijn lichaam strak. Bijna al zijn spieren werkten. Doordat hij velle bewegingen nam.

(Ja bij mij dus ook. Er zit wat gezaag in dus doe niet de moeite om alles te lezen )

-TOPIC UIT-