Flower power yeah

Zeus likte over zijn lippen, het bloed maakte hem alsmaar sterker, hij zou later wel de wond bekijken, nu zou hij de hengst te grazen nemen! De hengst was ouder en had meer levens ervaring dan Dacoda, met volle kracht beukte hij Dacoda op de grond, daarna schoot hij weer naar Yara en zette kalm zijn hoef op haar nek, "Kom dichterbij en ze gaat er zeker aan!" Hij keek vals naar Dacoda, geduld had hij niet, Dacoda moest leren om hem niet te storen en liet voorlopig Yara leven. Weet je zeker dat ze blijft leven? Spotte hij naar hem. Hij likte weer even langs zijn lippen, de wond stopte met bloeden. Zeus schoot naar voren en tapte zijn benen met zijn hoef. Hij beukte Dacoda hard tegen Multi aan, dit was nu wel even genoeg, hij wou verder met Yara! "Nou kom op, wat zijn je laatste woorden." Spotte hij weer tegen Yara. Kalm liep hij langs haar heen, naar haar rug. Zeus steigerde en liet zijn hoeven met een smak tegen haar rug aankomen, er kwam een enorm krakend geluid uit haar rug, lopen was nu bijna onmogelijk!

[is goed, maar zeus wil Yara vermoorden en doet dat ook (niet echt natuurlijk ) maar bij dacoda zal ik mild zijn ]

Dacoda steigerde woest en hoog. Hij werd tegen multi aan gebeukt. Hij keek Multi aan en zei: ''Weg! Ga verderop staan! NU!'' Hij beveelde het haar maar op zo'n moment moest dat gewoon eventjes. Dacoda steigerde nogmaals kalm en hoog. Hij spoot naar voren en hinnikte schel en luid. Vervolgens beet hij Zeus in zijn staart wortel. En rukte er veel haar uit. Snel sprong hij behendig naar achteren zodat Zeus hem niet zou kunnen raken als hij trapt. Dacoda steigerde eens, waarbij hij op het midden van Zeus zijn kont belande. Vervolgens stapte hij naar achter spande zijn spieren. En wachtte af wat Zeus zou gaan doen. Klaar om iedere aanval te ontwijken.

[Oke. Ik zou ook mild zijn bij Zeus xd.]

Zeus keek even achterom, hij had zojuist een ruk gevoeld aan zijn staart en miste een pluk. Hij negeerde het maar ging met zijn gezicht naar Dacoda staan. Yara lag nu tussen hun in, Zeus schopte even hard tegen haar neus en trapte tegen haar schouder, hij zou haar zoveel verwonden en dan doden. Zeus likte weer langs zijn neus, het prikte wat maar was niet erg. "Denk je dat je stoer bent?" Spotte hij tegen Dacoda. Opeens sprong hij naar voren en greep zijn voorpluk vast, hij gaf er een ruk aan. Een mond vol haren waren eruit, zijn voorpluk was nu alleen nog maar een zielig plukje. Snel liep hij achteruit en staarde Dacoda uitdagend aan. Zeus liet de pluk vallen, recht op Yara, die lag nog steeds verslagen op de grond. Zeus besloot er een einde aan te maken, bliksemsnel draaide hij zijn kont en bokte op haar hoofd, ze was nog niet dood maar het was om haar pijn te geven. Hij greens vals.

[misschien even wachten tot yara reageert?]

Yara volgde haar broer met haar ogen. Hij steigerde en trapte ruw tegen haar rug aan. Yara hinnikte. Ze zag dat Dacoda in actie kwam. Ze wilde weg, maar het kon gewoon niet! Daarna keerde hij zich weer naar Yara en trapte haar op haar Neus. Hij liep nog een rondje om haar heen en zette zijn hoef op haar nek. "Weet je zeker dat ze blijft leven?" vroeg hij spottend aan Dacoda. Yara spartelde hevig met haar benen. Maar nut had het niet. Ze voelde even dat ze geen lucht meer kreeg. "Zeus alsjeblieft, ik heb je niets gedaan!" zei Yara ze keek naar zeus. Daarna naar Dacoda met zon blik van help me anders ga ik dood!!

"Hmm, denk daar maar eens over na! Aansteller, altijd, 'Pappie, Mammie, Zeus doet me pijn' of 'Pappie mammie, ik ben bang troost me'" Hij deed haar stem woedend na, dit was het begin. Hij drukte harder met zijn hoef op haar nek, ze zou geen adem meer kunnen halen en zou stikken! Even verslapte zijn greep op haar nek, Zeus keek Dacoda vernietigend aan en steigerde dreigend, als hij dichterbij zou komen zou hij aanvallen! Hij zette zijn hoef weer op haar nek en drukte hard, ze zou geen lucht meer kunnen halen. Eindelijk was de wraak nabij! "Ja, nu heb je geen praatjes meer he?" Spotte hij. Zeus zette nog meer druk op haar hals en liet weer los, ze zou langzaam en pijnlijk sterven, net als vader! "Oh en nog iets, vader is dood, op deze reis om je te doden kwam ik hem tegen, hij wist wat ik van plan was omdat ik hem dat vertelde. Ik doodde hem omdat hij in de weg stond." Zei hij nonchalant. Vader was eindelijk dood! En binnenkort ook Yara. Weer plantte hij zijn hoef op haar hals. Zeus verschoof zijn hoef, hij was nu op haar wang en drukte ook daar weer hard. Even liet hij los om waarschuwend naar Dacoda te gaan bokken.

Yara kon niets anders dan luisteren hoe Zeus met haar spotte. Ze voelde zijn hoef weer op haar nek, ze kreeg geen lucht meer! Even liet Zeus weer los om waarschuwend naar Dacoda te steigeren en drukte toen weer op haar nek. Ze kon niks zeggen, anders zou ze zeker sterven. Even maaide ze met haar voorbeen over de bloemen die natuurlijk allrmaal plat waren. Ze keek Zeus smekend aan, maar wist dat get geen nut zou hebben. Ze was er geweest, dit was het einde!

Dacoda was hopeloos. Hij staarde Zeus en Yara aan. Zonder echt te beseffen wat hij deed stoof hij op Zeus af. Hij pakte hem bij zijn neus steigerde omhoog, en rukte een stukje vel van zijn neus. Dacoda plante zijn hoeven zowat in de borst van het paard. Beet in zijn hals. Steeds harder, waardoor Zeus geen adem kon halen. Totdat zijn tanden elkaar bijna raakte. Hij zou Zeus niet doden. Maar hem wel bevechten. De wond in zijn nek was niet zo groot. Maar moest vast en zeker wel pijn doen. Dacoda spuugde het stukje neus vel van Zeus weg. Greep ook naar zijn voor lok, rukte alles eruit. En er hing nog maar ongeveer een zielig plukje tussen zijn ogen. Overal lag bloed op de grond. En ook Dacoda was met bloed bekladderd, net als Zeus. Dacoda had wel is waar pijnen, maar hij trok zich er niets van aan maar toch prikte het. Wat waarschijnlijk hetzelfde was als bij Zeus.

[Omgh. Dit is iets minder mild xd.]

Yara zag hoe Dacoda ineens in actie kwam. Voorzichtig probeerde ze op te staan. Het lukte niet. Dus keek ze naar Dacoda en Zeus. Ze wist niet wie er zou winnen. Zeus was misschien groter, maar zeker niet sterker dan Dacoda. Alle drie zaten ze onder het bloed. Zij nog het meest. Ze zuchte en zocht een houding waarin ze het minste pijn had. Of die er was wist ze niet. Ze keek nog eens naar de twee hengsten. Dacoda was zo te zien echt boos op Zeus. Het was dat ze zelf niet zag hoe ze er nu uit zag, maar van haar menen en haar vacht was weinig over.

Breezer liep rustig rond over het bloemenveld, het zag er zo mooi en vredig uit, echt geweldig, voor een goed paard dan. Een slecht paard zou het afschuwelijk vinden, maar hij. Hij wist niet wat hij ervan vond, hij vond het volgens hem heel, gewoon. De uitdrukking op zijn gezicht was nogal duf, en vooral extreem neutraal. Langzaam boog hij zijn hals om een hap van de bloemen te nemen, met zijn tanden trok hij de stengel van de bloem los en maalde hem daarna fijn met zijn kiezen. Nog steeds knabbelend op een paar bloemen liep hij verder, het was warm, maar gerommel was aanwezig in de lucht. Hij zuchtte eens en ging over in een drafje, in zijn hoofd spookten gedachten over het berekenen van de oorzaak van het weer dat zou gaan komen. Maar hierachter kon hij niet komen, iets wat raar was, hij was nogal hoogbegaafd, voor zover een paard dat kon zijn. Hij was van plan om dit gebied te verlaten totdat hij raar gepiep hoorde. hij kon al meteen afleiden wat het was, zonder het gezien te hebben. Het was een paard dat stikte, waarschijnlijk door een hoef op de luchtpijp of zoiets. Hij zuchtte en ging over in een galop, zijn gehoor en geurinstinct volgend ging hij verder. Totdat hij een merrie en een hengst in zicht kreeg. Typisch, een slecht paardje dat een goed paardje probeerde te doden. Hij koos nooit een kant, maar moorden vond hij maar niks. ‘Hallo betse paarden, wat brengt jullie naar dit bloemenveld?’ zei hij, hij zette een paar stappen dichter en zei toen ‘weetje, als je goed luistert kun je het gerommel daarboven horen, maar zelfs ik weet de oorzaak daarvan niet.’ Zei hij noinchalant. Er stond geen glimlach op zijn gezicht, maar ook geen valse lach. Zijn blik was neutraal en ietwat duf. Hij merkte ook een ander paard op, dat de slechte hengst probeerde tegen te houden.

Hij greens, met plezier ging hij het gevecht aan, hij kreeg bijna geen lucht maar hij trok er niets van aan. Hij gaf ook een ruk aan de neus van Dacoda en kreeg ook een heel stuk vel van hem. Hij gaf een trap op het oog van Dacoda, dat zou zeker weten pijn doen! Dacoda zou met dat oog niets meer kunnen zien. Zeus rukte zich los en stampte met zijn hoeven achter elkaar op Yara's nek. Steeds kon ze geen adem halen en daarna weer wel. Hij hinnikte woest en bevocht Dacoda weer. Hij was kleiner maar veel sterker, hij had geoefend en allerlei paarden bevochten. Steeds vaker tot hij de laatste tijd alleen maar won. Dacoda had zijn voorpluk maar Zeus vond het niet erg, nee hij vond het leuk, "Stelletje wannebe's." Greens hij. Hij zou vechten, vechten tot iemand het begaf! Nee, doden zou hij niet doen, hij wou alleen Yara doden, Dacoda wou hij alleen maar fiks verwonden. Er kwam een moordlustige blik in Zeus' ogen. Hij beukte tegen Dacoda aan en duwde hem omver. Hij schoot terug naar Yara en trapte haar overal waar hij maar kon, hij trok heel veel haren uit haar staart en manen. Hij bewerkte haar overal. Haar hals zat vol met wonden. Hij plantte nu 2 achterhoeven op haar hals en drukte heel hard. Daarna zette hij af met zijn achterbenen en spoot op Dacoda af. Hij steigerde hoog en klemde zijn hoeven om zijn hals. Zeus beet net achter zijn oren en dwong hem te buigen, dit deed hij wel vaker en het werkte vaak. In een ongemakkelijke positie stond Dacoda nu. Zeus was nog niet klaar. Hij trapte op zijn achterbenen, in de hoop om een paar gewrichten te breken, hij hoorde gekraak. Zeus liet hem los, maar niet voor lang, Zeus pakte hem weer achter de oren en duwde hem hard tegen de grond. Nu lag Dacoda en stond Zeus er triomfantelijk boven. Helaas riep zijn plicht en ging weer naar Yara. Moordlustig keek hij haar in de ogen en beet haar overal. Hij sprong over haar heen en keek nu met zijn gezicht naar Dacoda, Zeus stond nu achter Yara. Opeens kwam er nog een paard aan. "Tja, ik hoef de oorzaak niet te weten." Zei hij woedend.

[nu zijn er denk ik wel genoeg paarden, aub niemand meer komen ]

Yara rook een ander paard, maar kon hem niet zien. Het was een hengst, kon ze uit de geur herkennen. Ze voelde dat Zeus nogsteeds op haar Hals drukte. Ze was nog maar 6 ze wilde nog niet dood! Ze maaide nog een keer met haar voorbeen dat nog gezond was, in de hoop Zeus te raken, maar dat gebeurde niet, dus hielt ze op en bleef stil liggen. Als teken dat ze het opgaf. Wat moest ze anders doen? Ze sloot haar ogen even zuchte daarna keek ze weer naar Dacoda. Zou hij haar kunnen gelpen? Of zou zeus haar al vermoord hebben voordat hij de kans kreeg haar te redden?

Yara probeerde hem te raken met een gezond voorbeen. Gelijk trapte hij op het been. Zo, die zou niet meer zo snel proberen om hem pijn te doen. Een gemene grijns speelde op zijn lippen, het was hier te druk, hij was in zijn eentje, helaas besloot hij haar nog even te sparen en besloot Dacoda nog even te bevechten. Dat onnozele veulen was niet belangrijk genoeg, Zeus hoefde zo'n taai veulen niet. Zeus wou een gevecht met Yara, niet een nonchalante dood omdat ze zonodig zielig wou doen. Zeus zou afwachten en anders weg gaan, Yara zou haar dood niet ontkomen. Hij zou haar zonder genade in de stervende ogen kijken en glimlachen. Hij beet hard in het oor van Yara en wuifde gedag. (niet letterlijk natuurlijk ) Hij keek nog een keer naar Dacoda en greens vals. "Tot gauw!" Fluisterde hij in het oor van de hengst. Hij ging er in een vliegende galop vandoor, niet om te vluchten maar om Yara privé te doden! Zijn valse lach galmde nog na in het bloemenveld.

[ik open een topic voor yara ik en nog één iemand, het is me te druk

ps. dacoda, ik had al geen voorpluk XD alleen een zielig klein plukje haar (letterlijk maar 1 geloof ik XD)]

Yara zuchte opgelucht toen Zeus weggaloppeerde. Ze wist dat hij nog lang niet klaar was. Maar voor nu wel. Ze stond langzaam op, het lukte, maar ze wankelde erg. Ze nam een hap van de bloemen om haar keel te verzachten. Ze keek hulpeloos naar Breezer en Dacoda. "Dank jullie wel, zonder jullie was ik dood geweest" zegt ze dankbaar.

Nog steeds kauwend op de bloemen keek hij toe, het gevecht bleef maar gaan, totdat opeens de hengst weg liep. Hij zou e merrie nog terugpakken, dat zag je zo aan de houding die hij had. Toen de merrie hen bedankte zei hij 'Aan mij heb je niks te danken, ik bstond hier echter maar toe te kijken, het is dat ik niet tussen goed en kwaad kies, anders had ik zeker geholpen' zei hij en hij knikte even 'Diue andere hengst daar heeft echter wel een bedankje tegoed, dus geef dat van mij maar aan hem' zei hij en hij deed een stap achteruit 'Dag beste paarden en tot de volgende keer' zei hij duf en neutraal daarna ging hij wegf in een drafje, zijn dufheid en nuetraalheid alleen zichtrbaar wat zorgde voor een mysterieus efect en ietwat raar