Life goes on.

[liefst goed/neutraal paard, geen zin in gevechten xd]

Met haar zwarte ogen keek de witte Andalusiër nog eens goed rond; de laatste keer dat ze hier was lag alles bedekt met sneeuw, ijs en was het koud. Het was kil, verlaten en ze voelde zich er niet meer thuis. Misschien was dat wel één van de redenen dat ze DH voor een tijdje had verlaten. Het was vreselijk in je eentje. Niemand om tegen te praten en om je gevoelens mee te delen, niemand om tegen aan te staan als het te koud is, niemand.. 4 maanden geleden was wit het laatste wat ze zag, nu was alles bedekt met groen en hoorde je eindelijk het niet met ijs bedekte water van de meander weer stromen. Langzaam liet Memoria haar hoofd zakken waardoor haar mond het water aanraakte. Het water was lauw, wat ook wel te begrijpen was. De zon stond de hele dag vol op het water gericht, dus als het water koud zou zijn zou er iets goed mis zijn. Na een aantal slokken hief de merrie haar hoofd weer op en keek rond, maar weer was er niemand te bekennen. Ze zuchtte en liep daarna weer verder met rustige, grote stappen. Misschien was het een goed idee om bij een kudde te gaan, vroeg ze zichzelf telkens af, maar welke? In die 4 maanden was vast veel veranderd. Ze zat bij de Quiet Sparkle toen de DH verliet, maar zou die nog wel bestaan? En zou Sultan dan nog wel de leider zijn? Zouden Sultan, en de rest van haar vrienden, uberhaupt nog wel ín DH zijn. De komende maanden zou ze naar hen gaan zoeken, want ze was wel benieuwd naar de veranderingen..

[beetje kort, maar is weer de eerste in 4 maanden xd]

De bruine merrie strompelde het Meander binnen. De vorige keer dat ze hier was had ze haar been geblesseerd. Nu kon ze amper lopen. Maar Painted zei dat het niet was gebroken. Ze probeerde zo goed mogelijk op haar been te staan, maar het deed echt heel veel pijn. Ze rook een ander paard. Een geur die ze niet kende. Enthousiast gingen haar oren meer naar voren. Ze strompelde naar het dier toe. Het was een witte merrie. Ze zag er ouder uit dan zij, misschien een jaar of zes. "Hoi." zei Kyara met haar vrolijke stem. Als de merrie wat wilde vragen over haar been mocht dat, want het moest opvallen, er zat een hele grote wond op haar bovenbeen, rechtsvoor.