Rays of Light

De lichtgrijze andalusische hengst snoof eens diep de geur van bloemen in. Zijn bruine ogen vredig op de bloemen gericht. Door de zon glom zijn vacht.
’Hmm…’ bromde hij zachtjes. De paardenbloemen die hij verderop zag leek hem wel lekker. Hij zette zijn lichaam in beweging naar de paardenbloemen en even later verdwenen de vrolijke bloementjes in zijn mond. Vrolijk zwiepte hij met zijn staart, een paar vliegen konden zijn vrolijke bui niet verpesten.
Waarom Itz vrolijk was was nog niet helemaal duidelijk. Hij was veranderd. Iets had hem losser gemaakt. Hij filosofeerde niet meer zoveel, dacht niet zoveel na en werd opener. Misschien raar maar dat was iets wat was gekomen nadat hij Yara had ontmoet.
Yara. Hij had het niet zeker geweten toen maar nu wist hij wat het was. Hij was verliefd. Hij was verliefd op het bonte paardje. Maar hij durfde het niet te zeggen. Itz was nog niet zo lang bekend met het uiten van grote emoties. Waarom was ook maar een grote vraag. Hij kon het niet. Had de moed er niet voor.
Maar vandaag… vandaag zou hij het Yara zeggen.
Als hij haar kon vinden…

gawd wat verschrikkelijk.

Yara only

Zwiepend met haar staart om de vliegen te verjagen at ze het gras wat tussen de bloemen door groeide. Ze had besloten de bloemen te laten staan toen ze een hele vieze smaak in haar mond had gekregen. Van een of andere blauwe bloem. Ieuw. Yara stapte verder, op zoek naar een plek waar meer gras stond, en minder bloemen. Langzaam begonnen verschillende geuren zich te mengen. Paardenbloem, madeliefjes, vers gras. Ze zette het op een draf naar een stuk waar het meeste gras groeide en begon dat kaal te plukken. Maar toen. Die andere geur... Onzeker hief ze haar hoofd. Dat kon niet. Haar ogen speurde de omgeving af. Itz? Ze wist niet wat ze voelde. Aan de ene kant was ze bang, aan de andere kant was ze nieuwsgierig. En aan nog een andere kant wilde ze weg. Maar haar nieuwsgierigheid won het. Al gauw zag ze de licht grijze hengst. Onzeker stapte ze naar hem toe, bleef op een paar meter afstand staan. "Itz." klonk haar stem zacht

Itz bleef grazen, enkel en alleen om tijd te rekken. Hij wist, de merrie moest gevonden worden. Maar dan? Wat dan verder? Misschien moest hij alvast nadenken over wat hij wilde zeggen tegen de bonte merrie.
De stralen van het licht raakten voor de laatste keer zijn huid aan voordat de zon achter een wolkendek verdween. Daarbij werd het een stuk kouder en voelde hij de wind die zachtjes zijn naam fluisterde.
'Itz... Itz...!'
'Itz.' dat was een hele andere stem. Misschien van de wind ook?
Hij bedacht dat dit enkel en alleen de stem was van degene die hij zocht. Itz draaide zich om en zag daar de kleine bonte merrie staan. Hij glimlachte eens warm naar de merrie maar bleef staan waar hij stond. Het gevoel in zijn buik borrelde weer op. 'Yara.' bromde hij zacht. 'Hai.' Hij schudde zijn manen en keek eens langs haar heen.
'Hoe gaat het?' het ging weer goed, hij vroeg het oprecht. Met zijn bruine ogen keek hij Yara eens aan en schudde zijn hoofd weer. 'Lekker weertje niet? Alleen jammer van de vliegen, maar goed voor de spinnen.' en hij grijnsde weer eventjes.
Langzaam bracht hij zijn hals omlaag om een bloemetje in zijn mond te nemen en die langzaam op te eten. Hij keek naar de grond, naar de bloemen en een bezige bij. Hoe kon hij deze merrie nou vertellen wat hij wilde vertellen. Misschien was het vandaag niet de dag om het te vertellen. Misschien later. Ooit. Nooit.
Itz zuchtte zachtjes. Hier kwam hij niet verder mee.

Langzaam draaide de hengst zich om en glimlachte warm naar haar. 'Yara.' bromde hij zacht. 'Hai.' 'Hoe gaat het?' Er was iets... Anders aan hem. Ze wist alleen niet wat. Hoe het ging... Moest ze eerlijk antwoorden? Hoe ging het eigenlijk met haar? Ze hielt zich niet zo bezig met zichzelf, maar meer met anderen. "Goed hoor, met jouw?" was het gelogen? Ze wist het niet. 'Lekker weertje niet? Alleen jammer van de vliegen, maar goed voor de spinnen.' en hij grijnsde weer eventjes. Yara rilde. Spinnen, bah. Als ze iets niet wilde tegen komen waren het spinnen. "Ja, ik ben blij dat er geen sneeuw meer licht, behalve in het noorden." zei ze. Het was altijd koud in het noorden. Dat was ook precies de reden dat ze daar nooit kwam. In het zuiden was het warm, en in de rest van DH was het wisselend. Yara keek hem aan. Wat was er aan hem veranderd? Qua uiterlijk niets, maar qua karakter wel wat. Heel wat. Al wist ze niet precies wat.

De grijze hengst viel stil. Zelfs het weer was stil. Niet zoals altijd. Zoals altijd als hij bij Yara was. Hij twijfelde. Zou hij het op dit moment zeggen? Ja. Vandaag was de tijd. Niet stumperig doen nu.
Verlegen keek hij naar de grond en luisterde naar Yara. ’Met mij ook prima.’ hij lachte eventjes en keek weer naar Yara. ’Ja in het noorden. Ik denk niet dat dat ooit nog goed komt. Gelukkig is hier geen sneeuw meer. Nu is het lekker warm.’ en hij grijnsde dom.
’Nou. Eigenlijk gaat het niet goed. Of juist wel. Ik weet het niet. Het enige wat ik weet is dat ik misschien verliefd op je ben Yara. Maar ik weet niet hoe je over mij denkt.’Beschaamd keek hij naar de grond en wachtte op haar reactie.

HAHA GILLER VAN EEN FLUT XD
gawd sorry

’Met mij ook prima.’ hij lachte eventjes en keek weer naar Yara. ’Ja in het noorden. Ik denk niet dat dat ooit nog goed komt. Gelukkig is hier geen sneeuw meer. Nu is het lekker warm.’ en hij grijnsde. Yara keek hem onderzoekend aan. "Itz, wat is er?" vroeg ze zacht. ’Nou. Eigenlijk gaat het niet goed. Of juist wel. Ik weet het niet. Het enige wat ik weet is dat ik misschien verliefd op je ben Yara. Maar ik weet niet hoe je over mij denkt.’Beschaamd keek hij naar de grond en wachtte op haar reactie. Wat verbaast keek ze naar de hengst. Hij... verlieft... op haar? Nee, hij maakte een grapje. Nee. Dit was serieus. Waar wacht je nou op?! Zeg het! Zeg wat je voelt! gilde Dyani in haar hoofd. Maar wat dacht ze nou werkelijk over hem? Oh kom op zeg! Niet weer! Op wie was ze? Was ze niet gewoon op allebij? "Itz... Ik ben ook verlieft op jouw, maar... Maar niet alleen op jouw..." ze wilde hem niet kwetsen, maar ze meost eerlijk zijn. Wat voelde ze voor Plata? Vriendschap of verlieftheid? Wat voelde ze voor itz? Dat hadden de vlinders in haar buik haar net verteld. Verward richtte ze haar ogen op de zon. Ze wist het niet meer. Ze wilde dolgraag partners met hem worden. Wie vond ze leuker? Itz, zoals hij hier nu stond. Dat was zeker. Zou Plata nog vrienden met hem willen zijn, als je Itz koos? Of kreeg ze dan het geen wat Amani en Hopeful ook hadden gehad? Dat wilde ze niet. Maar ze vond Itz leuker. Dat was zeker. Onzeker drukte ze haar neus in zijn manen. "Vergeet wat ik zei." zei ze zacht. "Ik ben ook op jouw verlieft. Verder niets." zei ze zachtjes.

Itz durfde te zeggen dat Yara helemaal niet wilde. Hij wist het. Hij had het gewoon voor zichzelf moeten houden. Nu wilde Yara zeker helemaal niets meer met hem te maken willen hebben.
En toch leek het alsof Yara nadacht. Twijfelde. Itz wachtte ongeduldig haar reactie af.
"Itz... Ik ben ook verlieft op jouw, maar... Maar niet alleen op jouw..." En daar de klap in het gezicht. Hij had het gevoel dat ze een emmer met koud water over hem had gegooid, recht in het gezicht. Juist. Yara wilde niet. Hij had het net zo goed niet kunnen zeggen.
Onzeker drukte Yara haar neus in zijn manen. "Vergeet wat ik zei." zei ze zacht. "Ik ben ook op jouw verlieft. Verder niets." Itz vroeg zich af of hij nu moest twijfelen, schreeuwen dat hij het niet snapte, dat hij verward was nu door wat ze had gezegd. Maar het kon niet. Hij was verliefd. Verliefd op deze merrie. ’Dus wil jij mijn partner zijn?’ vroeg hij zachtjes.

’Dus wil jij mijn partner zijn?’ vroeg hij
zachtjes. Yara knikte. "Heel graag." haar stem klonk fluisterend. Ze
glimlachte en duwde haar neus zacht tegen de zijne. Dat er toch iemand
haar wilde. Hoevaak was haar niet wijsgemaakt dat niemand haar wilde?
Vaak, te vaak. Het was moeilijk te geloven wat Itz zei. Maar hij had het
gezegt. Ze had het zich niet verbeeld. Ze zuchtte opgelucht. Het voelde
alsof er een paar honderd kilo van haar rug viel. Ze zag heus wel dat
Itz ook verward was door wat ze had gezegt, en dat begreep ze ook. Ze
zette Plata even volledig aan de kant. Ze was hier nu, met Itz. Haar
partner. Nog steeds vond ze het moeilijk te geloven. Zij en Itz...
Samen.

'Heel graag,' mompelde Yara. Haar neus raakte de zijne aan. Hij sloot zijn ogen. Gelijk toen hij dat deed kreeg hij Yara in gezichtsveld. Nu was zij van hem, en andersom. Itz was veranderd, alleen door deze merrie, zij had het hem mogelijk gemaakt om te veranderen, zonder dat ze het zelf wist. Itz snoof zachtjes en grijnsde, zijn ogen openend. Dit was het geluk dat enkel hij kon treffen.
Het bleef echter verwarrend, waarom had Yara die eerdere woorden uitgesproken, dat ze niet alleen verliefd was op hem, maar ook op iemand anders.
Nee, nu moest hij niet gaan piekeren of jaloers doen, hij had Yara als partner. Yes. 'Dankjewel Yara.' Mompelde hij zachtjes, zijn oren naar voren, zijn bruine ogen liefdevol gericht op de merrie voor hem. 'Heel erg bedankt voor deze kans Yara,' vervolgde hij op dezelfde toon.

'Dankjewel Yara.' Mompelde hij zachtjes. De bonte merrie glimlachte en duwde haar neus in zijn manen. Hij hoefde niet te zien hoe onzeker ze was. Had hij het gemeend? Ja, natuurlijk. Maar nog kon ze het moeilijk geloven, waarom wilde hij haar? Ze niet mooi, ze was niet open... Wat had ze waarom hij haar wilde? 'Heel erg bedankt voor deze kans Yara,' vervolgde hij op dezelfde toon. Door zijn stem werd ze uit haar gedachtes gerukt. "Nee..." fluitserde ze. "Jij bedankt." klonk haar stem daarna zacht. Wat had ze allemaal niet aan hem te danken? Veel, heel veel. En misschien kon hij haar onzekerheid ook wel weglaten ebben. Wie wist... Zij niet. Maar wat als hij al een veulen wilde als zij dat niet wilde? Wat had zij eigenlijk tegen een veulen? Waarom overvielen haar nu opeens zoveel dingen? Wat was ze opeen ondankbaar!

Itz grinnikte en zwiepte met zijn staart. Hij wist niet helemaal wat hij nu moest doen, hij wist niet eens echt wat er nu zou gebeuren. Hij had zichzelf nog helemaal niet gezien als partner dus dit alles was nieuw voor hem, en niet alleen hij, ook Yara zou geen ervaring hebben met partnerschap. Of wel? Hij snoof zachtjes en schraapte met zijn hoef over de grond. Met zijn neus naar beneden graasde hij wat. 'Wat heb jij liever? Winter of zomer?' vroeg hij maar. Om de stilte te verbreken. Hij had haar gefluisterde woorden eerder wel gehoord, maar hij wist niet hoe hij erop zou kunnen reageren zonder klef te worden. Niet dat hij dat nu niet was ofzo.
Gahd waar was hij mee bezig. Hij was stiller nu dan net. Schoorvoetend keek hij Yara weer aan en grijnsde een halve grijns. 'En nu?' vroeg hij, zijn neus even tegen haar wang strijkend. 'Wat nu?' herhaalde hij even. Hij grinnikte. Misschien had hij dit beter moeten uitdenken en niet zo pessimistisch moeten zijn, aangezien hij nu met een mond vol tanden stond. En dat was like, niet bepaald cool.
De bladeren waaiden eventjes en de wind zorgde ervoor dat de warmte van de zon even werd verzwakt.



Le flut D8

'Wat heb jij liever? Winter of zomer?' verbrak Itz' stem de stilte. Yara tilde haar hoofd op. Het had bijde zijn voordelen. "Dat is om het even denk ik. Sneeuw kan leuk zijn, maar het is wel koud, en als het dan zomer word is het ineens zo warm..." blegh, dit gesprek ging nergens heen. Niet dat het net beter ging. Ze waren allebij onervaren. Of niet? Zou Itz al eerder een partner hebben gehad? Zou hij dat nu ook over haar denken? "Heb jij al eerder een partner gehad? Ik niet namelijk." zei ze dus maar. Itz keek haar schoorvoetend aan. 'En nu?' vroeg hij, zijn neus even tegen haar wang strijkend. 'Wat nu?' herhaalde hij even. Ze grinnikte. Ze hadden bijde geen idee gehad hoe het zou zijn. Het was nieuw voor haar, en waarschijnlijk ook voor hem. "Geen idee." antwoordde ze. Misschien kwam het door de spanning die ze totaal niet voelde, maar er wel was. Misschien kwam het omdat ze overspoelt werd door vragen die ze niet durfde te stellen. Wilde hij veulens? Wilde zíj veulens? Moest ze dat nu ala minuut weten? Vast niet.

Yara had gezegd dat ze beide wel goed vond. Itz grinnikte en schudde zijn manen. 'Ja klopt. Sneeuw is leuk, maar ook koud, en 's zomers is het zo warm opeens. Goed, wat heb je dan liever, lente of herfst?' vroeg hij, half grijnzend.
Sneeuw was leuk om in te spelen en voor veulens was het ook leuk om in te spelen, 's zomers was het lekker warm en kwamen er veulens. Nee dat was in de lente. In de lente kwamen veulens altijd, en was alles zo gezellig en kleurrijk. De lente was zijn favoriete seizoen wegens de gezelligheid van veulens en bloesems en alles wat de gebieden opfleurde enzo.
Itz grinnikte en zwiepte nogmaals met zijn staart. Hij hoord wat Yara aan hem vroeg en schudde van 'nee', dit was precies de vraag dat hij wilde vragen. Het was grappig, waarschijnlijk voelde Yara zich ook wat ongemakkelijk in deze situatie.
Dit werd bevestigd toen hij hoorde dat ze geen idee had. Misschien wist ze het wel en durfde ze het niet te vragen, aangezien Itz ook vol vragen zat die hij niet wilde stellen. 'Tja. Dit is ongemakkelijk,' grinnikte hij, al iets meer durvend te zeggen.
Hij luisterde naar een eend die opvloog en over hen heen vloog.
'Tja. Ik denk dat we beiden wel vragen hebben die we niet willen stellen. Laten we rustig aan doen en gewoon normaal doen. Lijkt mij een voortreffelijk goed idee. Niet?' zei hij maar, omdat hij wist dat dit er niet beter op werd.



AF 8D

'Ja klopt. Sneeuw is leuk, maar ook koud, en 's zomers is het zo warm opeens. Goed, wat heb je dan liever, lente of herfst?' vroeg hij, half grijnzend. Yara keek naar de zon en daarna naar de grijze hengst. "Hm... Lente, om de veulens." zei ze een beetje onzeker. Hij schudde zijn hoofd op de vraag of hij al een partner had gehad. 'Tja. Dit is ongemakkelijk,' grinnikte hij na een stilte. 'Tja. Ik denk dat we beiden wel vragen hebben die we niet willen stellen. Laten we rustig aan doen en gewoon normaal doen. Lijkt mij een voortreffelijk goed idee. Niet?' Yara knikte opgelucht. "Lijkt me goed, ik hb nog wel een vraag; hoe denk jij over veulens. Van ons bedoel ik." ze keek hem aan en richtte haar ogen oen op de bekende grond. Normaal doen... Het leek nu ineens veel moeilijker....

-flut-

Itz grinnikte bij haar reactie, lente, om de vrolijke spring-in-het-veld veulens. Zijn bruine ogen werden gericht op Yara die daarzo stond.
'Hehe, weetje, het was ook de vraag die ik jou wilde stellen, of jij al ervaring had met relaties. En toen vroeg jij het,' Itz grinnikte weer en keek naar de grond. Weer een stilte. Hij was hier ook zo slecht in hea. Hij zou zou ook wel een mooie indruk achterlaten op de merrie voor hem. Like geweldig.
Met een bescheiden lachje keek hij langs haar heen, naar de bomen. Waar was hij nou weer? Was hij niet bij Yara was hij wel in de lucht. Hij moest eens grip op zichzelf hebben man, hoe was het mogelijk. Hij had altijd grip op zichzelf, misschien zelfs teveel.
Zijn oren vlogen naar voren bij haar vraag. Verward keek hij even naar de grond. Hier wist hij geen antwoord op, hij wist niet of hij veulens wilde. Van hen. En als hij het wel wilde, wilde Yara wel? Met een halve grijns keek hij haar eventjes aan. 'Weet ik niet. Misschien. Ik ben nog nooit vader geweest, laat staan dat ik weet hoe je een veulen opvoedt, bezig houdt,' ohgod, hij zag zichzelf al als babysitter. 'Ik bedoel. Ik wil misschien wel, als jij ook wilt?' vragend keek hij haar aan. Kijk, hij wilde niet te snel gaan, als Yara nou wel veulens wilde kon hij toch geen nee zeggen. Hij wist het niet, en op het moment wist hij heel veel dingen niet.
Like, wat te doen.
'En wat wil jij? Van veulens? Wat denk jij ervan? Zo'n spring-in-het-veld? Van ons..?' hij aarzelde even en grijnsde dan weer zijn grijns. Wat was hij zich hier toch noobig aan het gedragen. Waarom stresskip? Weer grinnikte hij en keek daarna kalm Yara aan.

'Weet ik niet. Misschien. Ik ben nog nooit vader geweest, laat staan dat ik weet hoe je een veulen opvoedt, bezig houdt,' antwoordde de hengst op haar vraag. 'Ik bedoel. Ik wil misschien wel, als jij ook wilt?' vragend keek hij haar aan. Yara staarde naar de grond. Wat wilde ze eigenlijk? 'En wat wil jij? Van veulens? Wat denk jij ervan? Zo'n spring-in-het-veld? Van ons..?' zei Itz. Yara schudde haar hoofd. "Ik weet het niet, maar ik weet nu zo veel niet. Het lijkt me leuk, maar ook moeilijk. En eng..." hopelijk vatte hij dat laatste niet verkeerd op. Vast niet, want hij kende haar. Beter dan wie dan ook. Ze besloot terug te gaan naar zijn vraag op de seizoenen. "Welk seizoen heb jij liever? Van alle vier?" ze was wel benieuwt naar het antwoord. Het waren van die vragen die je eigenlijk nooit stelde, maar toch benieuwt was naar het antwoord.

'Ik weet het niet, maar ik weet nu zo veel niet. Het lijkt me leuk, maar ook moeilijk. En eng...' Itz grijnsde even begrijpend en knikte. Daarna begon Yara weer over de seizoenen. Hij dacht even na, de lente was leuk, maar de herfst was niet verkeerd. 'Le me wilt denk ik lente, omdat het warmer is dan de herfst soms en alles weer tot leven komt. Maar de herfst is ook niet verkeerd,' hij snoof en keek naar de grond. 'Maar hè, we hoeven niet gelijk aan veulens te denken, dat gaat te snel. Aangezien we het beiden erg eng vinden kunnen we gewoon samen blijven.' Hij richtte zijn ogen op een meertje en liep er naartoe. Het meertje had zich waarschijnlijk gevuld tijdens de regenbuien, maar Itz had dorst dus kon hij er goed gebruik van maken. Water liep langs zijn kin en hij drentelde weer naar Yara. Hij grinnikte, nog altijd viel hij stil bij Yara, en andersom waarschijnlijk ook, het was echt like, awkward. Briesend nam hij een bloem in haar manen en peuzelde hem op.


Flut T.T

'Le me wilt denk ik lente, omdat het warmer is dan
de herfst soms en alles weer tot leven komt. Maar de herfst is ook niet
verkeerd,' hij snoof en keek naar de grond. 'Maar
hè, we hoeven niet gelijk aan veulens te denken, dat gaat te snel.
Aangezien we het beiden erg eng vinden kunnen we gewoon samen blijven.' Yara knikte met een glimlach. Het zou vanzelf wel komen. Als ze het allebij zeker wisten. Itz liep naar het meertje en dronk wat, waarna hij weer naar haar drentelde. Briezend plukte hij een bloem uit haar manen en at hem op.Yara schudde zich uit en brieste. Stilte... Tjierp. Zelfs bij hun eerste ontmoeting hadden ze meer gepraat. Ach ja.

-flut...-